عاقبت دشمن امیر المومنین علیه السلام

عاقبت دشمن امیر المومنین علیه السلام

ابو شجاع دیلمی، از علمای اهل تسنن روایت کرده است که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:

٥٥٧٩ - من مات وفی قلبه بغض علی بن ابی طالب فلیمت یهودیاً ونصرانیاً.

هر کس بمیرد و در قلبش کینه علی‏ بن ابی طالب علیه السلام باشد یهودی یا نصرانی مرده است.

الفردوس بماثور الخطاب، تالیف ابو شجاع دیلمی، جلد ۳، صفحه ۵۰۸، چاپ دار الکتب العلمیة

جایگاه ابو شجاع دیلمی نزد اهل تسنن: «كان اماماً، حافظاً، سمع الكثير، ورحل البلاد، وحدّث، وكان من أوعية العلم.» (النجوم الزاهرة، جلد ۵، صفحه ۲۱۱)

صد بار اگر دوباره دنیا آییم / از دشمن مرتضی علی بیزاریم

آیه مباهله بزرگ‌ترین فضیلت اهل بیت علیهم السلام (به اعتراف اهل تسنن)

آیه مباهله بزرگ‌ترین فضیلت اهل بیت علیهم السلام (به اعتراف اهل تسنن)

زمخشری از علما و مفسرین بزرگ اهل تسنن می‌نویسد:

وفیه دلیل لا شیء أقوی منه علی فضل أصحاب الکساء علیهم السلام.

در این روایت دلیلی است که قوی‌تر از آیه مباهله در فضیلت اصحاب کساء (پیامبر، امیر المومنین، حضرت زهرا، حضرت امام حسن و امام حسین علیهم السلام) حدیثی نداریم.

تفسیر الکشاف، تألیف زمخشری، صفحه ۱۷۵، چاپ دار المعرفة

اعتراف ابن حجر مکی به فضائل امام موسی کاظم علیه السلام

اعتراف ابن حجر مکی به فضائل امام موسی کاظم علیه السلام

ابن حجر مکی از علمای بزرگ اهل تسنن و دشمنان مکتب اهل بیت علیهم السلام در کتابی که بر ضد شیعه نوشته است می‌نویسد:

موسى الكاظم وهو وارثه علما ومعرفة وكمالا وفضلا سمي الكاظم لكثرة تجاوزه وحلمه وكان معروفا عند أهل العراق بباب قضاء الحوائج عند الله وكان أعبد أهل زمانه وأعلمهم وأسخاهم.

موسی کاظم (علیه السلام) علم و معرفت و فضل و کمال را از پدرش به ارث برد و در اثر عفو و گذشت و بردباری که از خود نشان می‌داد، ملقب به کاظم شد. نزد عراقی‌ها به باب الحوائج نزد خدا معروف بود و در زمان خودش عابدترين، عالم­‌ترين و بخشنده­‌ترين فرد بود.

الصواعق المحرقة، تألیف ابن حجر مکی، جلد ۲، صفحه ۵۹۰، چاپ موسسه الرسالة

اعتراف ابن مغازلی به صحت حدیث غدیر

اعتراف ابن مغازلی به صحت حدیث غدیر

ابن مغازلی از علمای اهل تسنن پس از نقل حدیث غدیر می‌نویسد:

٣٩- قال: أبو القاسم الفضل بن محمد: هذا حديث صحيح عن رسول الله صلى الله عليه وسلم وقد روى حديث غدير خم عن رسول الله صلى الله عليه وسلم نحو من مائة نفس منهم العشرة، وهو حديث ثابت لا أعرف له علة، تفرد علي عليه السلام بهذه الفضيلة، ليس يشركه فيها أحد.

ابو القاسم فضل بن محمد گفته است: این حدیث صحیح (حدیث غدیر) از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) روایت شده است و حدیث غدیر را از صد راوی که از جمله آن‌ها عشره مبشره بودند نقل کرده‌اند و این حدیثی است ثابت که هیچ مشکلی ندارد و کسی با این فضیلت بزرگ در شأن امام علی علیه السلام شریک نیست.

محقق کتاب ابی عبد الرحمن الرادعی در تعلیقات خود می‌نویسد:

۳۹- أبو القاسم هو الفضل بن عبید الله بن أحمد بن الفضل بن شهریار الأصبهاني التاجر السفار، مترجم في «السير» (ج۱۷ ص۳۹۸)، قال الذهبي: الشيخ الأمين.

قلت: وهذا الحدیث متواتر کما ذکره السیوطي في «الاخبار المتواترة» برقم (۱۰۲).

ابو القاسم که او فضل بن عبید الله بن احمد ... است و ترجمه حالش در صفحه ۳۹۸ از جلد هفدهم کتاب السیر (سیر اعلام النبلاء) آمده است و ذهبی در مورد او می‌گوید: شیخ امین.

و من می‌گویم: این حدیث (حدیث غدیر) متواتر است چنانچه سیوطی آن را در کتاب الاخبار المتواترة به رقم ۱۰۲ ذکر کرده است.

مناقب امیر المومنین علی بن ابی طالب (علیهما السلام)، تالیف ابن مغازلی، صفحه ۷۱-۷۲

داستان جالب از مکالمه امام هادی علیه السلام به زبان ترکی با یک ترک

داستان جالب از مکالمه امام هادی علیه السلام به زبان ترکی با یک ترک

قطب راوندی رضوان الله علیه روایت کرده است:

ما قال أبو هاشم : كنت بالمدينة حين مر بها بغاء أيام الواثق في طلب الاعراب، فقال أبو الحسن عليه السلام : « اخرجوا بنا حتى ننظر إلى تعبئة هذا التركي » . فخرجنا فوقفنا ، فمرت بنا تعبئته ، فمر بنا تركي فكلمه أبو الحسن عليه السلام بالتركية فنزل عن فرسه فقبل حافر دابته . قال : فحلفت التركي وقلت له : ما قال لك الرجل ؟ قال : هذا نبي ؟ قلت : ليس هذا بنبي . قال : دعاني باسم سميت به في صغري في بلاد الترك ما علمه أحد إلى الساعة .

ابو هاشم جعفری می‌گوید: در مدينه بودم كه «بغا» (فرمانده قشون) از آنجا گذشت و در روزگار واثق بود و عرب‌ها را جستجو می‌کرد. امام هادی علیه السلام فرمودند: بیرون برویم تا لشكركشى این ترک را بینیم. از شهر بیرون رفتیم و در جایی ايستاديم و قشون او از مقابل ما گذشت. آن ترک از مقابل ما عبور می‌کرد، پس امام هادی علیه السلام به زبان ترکی با او صحبت کرد. آن شخص ترک از اسبش پایین آمد و سم اسب امام را بوسید. ابو هاشم می‌گوید: آن ترک را قسم دادم که حضرت به شما چه فرمود؟ آن شخص گفت: آیا او پیامبر است؟! گفتم نه پیامبر نیست. آن ترک گفت: او من را به نامی صدا زد که در کودکی من را به آن اسم می‌خواندند و هیچکس از این نام (در اینجا) با خبر نبود!

الخرائج و الجرائح، تالیف قطب راوندی، جلد ۲، صفحه ۶۷۴-۶۷۵، چاپ موسسه الامام المهدی علیه السلام