امیر المومنین علیه السلام صدیق اکبر و فاروق اعظم (به روایت اهل تسنن)

امیر المومنین علیه السلام صدیق اکبر و فاروق اعظم (به روایت اهل تسنن)

ابن مردویه از علمای اهل تسنن روایت کرده‌ است:

ابن مردويه، حدثنا أحمد بن محمد بن عاصم، قال: حدثنا عمران بن عبد الرحيم، قال: حدثنا عبد السلام بن صالح بن أبي الصلت، قال: حدثنا علي بن هاشم بن البريد، قال: حدثنا محمد بن عبد الله بن عبيد الله بن أبي رافع مولى النبي (صلى الله عليه وآله)، قال: حدثني أبي، عن جدي، عن أبي ذر (رضي الله عنه)، قال: سمعت النبي (صلى الله عليه وآله) يقول لعلي: " أنت أول من آمن بي وصدقني، وأنت أول من يصافحني يوم القيامة، وأنت الصديق الأكبر، وأنت الفاروق الذي يفرق بين الحق والباطل، وأنت يعسوب المؤمنين، والمال يعسوب الظلمة.

رسول خدا صلی الله علیه و آله به علی (علیه السلام) فرمودند: همانا تو اولین کسی هستی که در روز قیامت با من مصافحه می‌کنی؛ تو صدیق اکبر و فاروق اعظم و جدا کننده حق از باطل هستی، تو رییس مومنین هستی و مال رییس ظالمان است.

مناقب علی بن ابی طالب، تالیف ابن مردویه، صفحه ۶۵، چاپ دار الحدیث

مناقب بی‌شمار امیر المومنین علیه السلام (به اعتراف اهل تسنن)

مناقب بی‌شمار امیر المومنین علیه السلام (به اعتراف اهل تسنن)

ابن ابی الحدید از علمای اهل تسنن مى‌نویسد:

و ما أقول في رجل سبق الناس إلى الهدى و آمن بالله و عبده و كل من في الأرض يعبد الحجر و يجحد الخالق لم يسبقه أحد إلى التوحيد إلا السابق إلى كل خير محمد رسول الله ص . ذهب أكثر أهل الحديث إلى أنه ع أول الناس اتباعا لرسول الله ص إيمانا به و لم يخالف في ذلك إلا الأقلون و قد قال هو ع أنا الصديق الأكبر و أنا الفاروق الأول أسلمت قبل إسلام الناس و صليت قبل صلاتهم . و من وقف على كتب أصحاب الحديث تحقق ذلك و علمه واضحا .

و من چه بگویم در مورد مردی که از همه مردم بر هدایت پیشی گرفت و به خدا ایمان آورد و او را پرستید و عبادت کرد، در حالی که همگان سنگ می پرستیدند و منکر خدا بودند. هیچ کس بر توحید و یگانه‌پرستی بر او سبقت نگرفته است مگر آن کس که بر هر خیری از همگان گوی سبقت در ربوده و او محمد رسول خداست که خدای بر او و خاندانش درود فرستاده است. بیشتر اهل حدیث بر این اعتقادند که علی (علیه السلام) نخستین کسی است که از پیامبر (صلی الله علیه و آله) پیروی کرده و به او ایمان آورده است و در این باره فقط گروهی اندک مخالفت کرده‌اند و خود علی (علیه السلام) فرموده است: من صدیق اکبر و فاروق نخستم؛ پیش از اسلام همه مردم مسلمان شدم و پیش از نماز گزاردن ایشان نماز گزاردم. و هر کس به کتاب‌های اهل حدیث آگاه باشد، این موضوع را به طور وضوح می‌داند.

شرح نهج البلاغة، تالیف ابن ابی الحدید، جلد ۱، صفحه ۳۰، چاپ دار الکتب العلمیة

سخاوت امام سجاد علیه السلام به اعتراف ابن کثیر دمشقی

سخاوت امام سجاد علیه السلام به اعتراف ابن کثیر دمشقی

ابن کثیر دمشقی از علما و مورخ بزرگ اهل تسنن می‌نویسد:

وقال محمد بن إسحاق: كان ناس بالمدينة يعيشون لا يدرون من أين يعيشون ومن يعطيهم، فلما مات علي بن الحسين فقدوا ذلك فعرفوا أنه هو الذي كان يأتيهم في الليل بما يأتيهم به. ولما مات وجدوا في ظهره وأكتافه أثر حمل الجراب إلى بيوت الارامل والمساكين في الليل. وقيل إنه كان يعول مائة أهل بيت بالمدينة ولا يدرون بذلك حتى مات.  

محمد بن اسحاق گفت: عده‌ای از مردم مدینه زندگی می‌کردند و نمی‌دانستند که زندگیشان از کجا تامین می‌شود و چون علی بن الحسین (علیهما السلام) از دنیا رفت، آنچه شبانگاهان به ایشان می‌رسید قطع شد و فهمیدند که او بود کسی که شب‌ها آن چیزها را برایشان می‌آورد. موقع غسل بر کمر حضرت آثار کبودی دیده شد، پرسیدند: این چیست؟ گفتند: اثر کيسه‌های آرد است که حضرت شب‌ها بر پشت حمل کرده و خود برای فقرای مدينه می‌بردند.

البدایة و النهایة، تالیف ابن کثیر دمشقی، جلد ۹، صفحه ۲۸۲، چاپ وزارة الاوقاف و الشؤون الاسلامیة دولة قطر

اعتراف ذهبی از علمای بزرگ اهل تسنن به شایستگی حضرت سجاد علیه السلام برای امامت

اعتراف ذهبی از علمای بزرگ اهل تسنن به شایستگی حضرت سجاد علیه السلام برای امامت

شمس الدین ذهبی، از علمای بزرگ و ناصبی مسلک اهل تسنن و از دشمنان مکتب اهل بیت علیهم السلام در مورد امام سجاد علیه السلام چنین می‌نویسد:

وَكَانَ لَهُ جَلاَلَةٌ عجِيْبَةٌ، وَحُقَّ لَهُ -وَاللهِ- ذَلِكَ، فَقَدْ كَانَ أَهْلاً لِلإِمَامَةِ العُظْمَى؛ لِشَرَفِهِ، وَسُؤْدَدِهِ، وَعِلْمِهِ، وَتَأَلُّهِهِ، وَكَمَالِ عَقْلِهِ.

او جلالت و عظمت شگفتی داشت و به خدا سوگند حق او بود، زیرا به جهت شرافت، سیادت، علم سرشار، توحید و کمال عقلش شایستگی امامت بر تمامی مسلمین را دارا بود.

سیر اعلام النبلاء، تالیف ذهبی، جلد ۴، صفحه ۳۹۸، چاپ موسسه الرسالة

پس چرا اهل تسنن امامت آن حضرت را با وجود اعتراف به شایستگی و کمال و ... آن حضرت رها کردند؟!

نزول آیه تطهیر در حق اهل کساء به روایت اهل تسنن

نزول آیه تطهیر در حق اهل کساء به روایت اهل تسنن

مسلم نیشابوری در کتاب خود که از نظر اهل تسنن به همراه صحیح بخاری صحیح‌ترین کتاب پس از قرآن است روایت کرده است:

حدثنا أبو بکر بن أبی شیبة ومحمد بن عبدالله بن نمیر ( واللفظ لأبی بکر ) قالا حدثنا محمد بن بشر عن زکریاء عن مصعب بن شیبة عن صفیة بنت شیبة قالت قالت عائشة : خرج النبی صلى الله علیه و سلم غداة وعلیه مرط مرحل من شعر أسود فجاء الحسن بن علی فأدخله ثم جاء الحسین فدخل معه ثم جاءت فاطمة فأدخلها ثم جاء علی فأدخله ثم قال إنما یرید الله لیذهب عنکم الرجس أهل البیت ویطهرکم تطهیرا.

از عایشه نقل شده است که پیامبر صبح زود (بعد از نماز صبح و قبل از طلوع آفتاب) در حالی که عبایی (مرحل: که کاروان و شتر در حال کوچ بر آن نقش بسته است) از پشم سیاه بر دوش داشت. حسن بن علی (علیهما السلام) آمد و او را در عبا داخل کرد. سپس حسین (علیه السلام) آمد و با او داخل در عبا شد. سپس فاطمه (علیها السلام) آمد و او را نیز وارد عبا گردانید و سپس علی (علیه السلام) آمد و او را داخل عبا گردانید و سپس گفت : «خداوند اراده فرموده است که هرگونه رجس و پلیدی را از شما اهل بیت برطرف کند و شما را پاک و مطهر گرداند».

صحیح مسلم، صفحه ۱۱۳۶، حدیث ۲۴۲۴، چاپ دار طیبة

مطابق این اعتراف صریح عایشه، شأن نزول آیه‌ی تطهیر تنها بر پنج تن آل عبا نازل شده و اینکه اهل سنت عمری اصرار دارند تا عایشه را به زور در این فضیلت شریک و داخل کنند جز دشمنیشان با اهل بیت علیهم و فضیلت تراشی برای دشمنان اهل بیت مانند عایشه که از فضیلت بی‌بهره‌اند، دلیل دیگری ندارد.