نه چیز زشت که از نه کس زشت‌تر است
قاضی نعمان مغربی روایت کرده است:
وَ عَنْ عَلِيٍّ ص أَنَّهُ قَالَ: تِسْعَةُ أَشْيَاءَ قَبِيحَةٌ وَ هِيَ مِنْ تِسْعَةِ أَنْفُسٍ أَقْبَحُ مِنْهَا مِنْ غَيْرِهِمْ ضِيقُ الذَّرْعِ مِنَ الْمُلُوكِ وَ الْبُخْلُ مِنَ الْأَغْنِيَاءِ وَ سُرْعَةُ الْغَضَبِ مِنَ الْعُلَمَاءِ وَ الصِّبَا مِنَ الْكُهُولِ وَ الْقَطِيعَةُ مِنَ الرُّءُوسِ وَ الْكَذِبُ مِنَ الْقُضَاةِ وَ الزَّمَانَةُ مِنَ الْأَطِبَّاءِ وَ الْبَذَاءُ مِنَ النِّسَاءِ وَ الطَّيْشُ مِنْ ذَوِي السُّلْطَانِ.
نه چیز زشت است، اما از نه گروه زشت‌تر:
۱- درماندگی و ناتوانی از دولتمردان؛
۲- بخل از ثروتمندان؛
۳- زودخشمی از علما؛
۴- حرکات بچگانه از میانسالان؛
۵- جدایی حاکمان از مردم؛
۶- دروغ از قاضیان؛
۷- بیماری کهنه از پزشکان (طول کشیدن بیماری بیمار و عدم درمان موثر توسط پزشک)؛
۸- بدزبانی از زنان؛
۹- و سخت‌گیری و ستمگری از طرف سلطان.
دعائم الاسلام، تالیف قاضی نعمان مغربی، جلد ۱، صفحه ۸۳، چاپ موسسه آل البیت علیهم السلام