دشمنی آل عثمان و طرفداران عایشه و معاویه با امام حسین علیه السلام

دشمنی آل عثمان و طرفداران عایشه و معاویه با امام حسین علیه السلام

ابن قولویه قمی رضوان الله علیه روایت کرده است:

٥ـ حدّثني أبي رحمه الله عن سعد بن عبد الله ، عن أحمدَ بن محمّد بن عيسى ، عن القاسم بن يحيى ، عن الحسن بن راشد ، عن الحسين بن ثُوَير « قال : كنت أنا ويونس بن ظَبيان والمفضّل بن عُمَر وأبو سلمة السَّرّاج جلوساً عند أبي عبدالله عليه السلام فكان المتكلّم يونسُ ، وكان أكبرنا سِنّاً وذكر حديثاً طويلاً يقول ، ثمَّ قال أبو عبداللهعليه‌السلام : إنّ أبا عبد الله عليه‌السلام لمّا مضى بكتْ عليه السّماوات السّبع والأرضون السّبع وما فيهنَّ وما بينهنّ ، وما ينقلب في الجنّة والنّار مِن خلق ربِّنا ، وما يرى وما لا يرى بكى على أبي عبدالله ، إلاّ ثلاثة أشياء لم تَبْكِ عليه ، قلت : جُعِلتُ فِداكَ ما هذه الثّلاثة أشياء؟ قال : لم تَبْكِ عليه البصرة ولا دَمشق ولا آل عثمان بن عَفّان ـ وذكر الحديث ».

حسین بن ثوير گفت: من و يونس بن ظبيان و مفضل بن عمر و ابو سلمه سراج محضر حضرت ابی عبد الله امام صادق علیه السلام نشسته بودیم و یونس که از همه ما مسن‌تر بود سخن می‌گفت و حدیث طولانی را ذکر کرد. سپس امام صادق علیه السلام فرمودند: هنگامی که حضرت حضرت ابا عبد الله الحسين علیه السلام شهید شدند، آسمان‌ها و هفت زمین و آنچه در آن‌ها و بين آن‌ها بود و تمام جنبندگان در بهشت و دوزخ و کلیه موجودات مرئی و نامرئی بر آن حضرت گریستند مگر سه گروه از جنبندگان که بر آن مظلوم گریه نکردند. عرض کردم: فدایت شوم آن سه گروه کدام بودند؟ حضرت فرمودند: اهل بصره (طرفداران عایشه و اصحاب جمل) و دمشق (طرفداران معاویه) و آل عثمان بن عفان که لعنت خدا بر آنان باد بودند که به آن حضرت گریه نکردند.

کامل الزیارات، تالیف ابن قولویه قمی، باب ۲۶، حدیث ۷، صفحه ۱۷۸، چاپ دار الحجة

بحار الانوار، تالیف علامه مجلسی، جلد ۴۵، باب ۴۰، حدیث ۱۲، صفحه ۲۰۶، چاپ دار احیاء التراث العربی

عاقبت شریک گرداندن غیرمعصوم در امامت (شرک در امامت)

عاقبت شریک گرداندن غیرمعصوم در امامت (شرک در امامت)

ثقة الاسلام کلینی و شیخ نعمانی رضوان الله علیهما روایت کرده‌اند:

۶- محمد بن يحيى، عن محمد بن الحسين، عن محمد بن سنان، عن طلحة بن زيد عن أبي عبد الله عليه السلام قال: من أشرك مع إمام إمامته من عند الله من ليست إمامته من الله كان مشركا بالله.

امام صادق علیه السلام فرمودند: هر کس در امامت امامی که از ناحیه خداوند است، شخصی دیگری را که از سوی خدا نیست (یعنی غیر معصوم) شریک و سهیم بداند، مشرک به الله گشته است.

الکافی، تالیف ثقة الاسلام کلینی، جلد ۱، صفحه ۳۷۳، حدیث ۶، چاپ دار الکتب الاسلامیة

الغیبة، تالیف ابن ابی زینب نعمانی، باب ۷، حدیث ۸، صفحه ۱۲۹، چاپ دار الجوادین

اعتقاد به ولایت امیر المومنین علیه السلام شرط ورود به بهشت و شفاعت

اعتقاد به ولایت امیر المومنین علیه السلام شرط ورود به بهشت و شفاعت

ثقة الاسلام کلینی قدس الله روحه الشریف روایت کرده است:

۳- أحمد بن محمد ومحمد بن يحيى، عن محمد بن الحسين، عن محمد بن عبد الحميد عن منصور بن يونس، عن سعد بن طريف، عن أبي جعفر عليه السلام قال: قال رسول الله صلى الله عليه وآله: من أحب أن يحيى حياة تشبه حياة الأنبياء، ويموت ميتة تشبه ميتة الشهداء ويسكن الجنان التي غرسها الرحمن فليتول عليا وليوال وليه وليقتد بالأئمة من بعده، فإنهم عترتي خلقوا من طينتي، اللهم ارزقهم فهمي وعلمي، وويل للمخالفين لهم من أمتي، اللهم لا تنلهم شفاعتي.

سعد بن طریف گفت: امام باقر علیه السلام فرمودند که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: هر کس دوست دارد زندگیش مانند زندگی پیامبران، و مردنش مانند مردن شهیدان باشد، و در باغ‌هایی که خداوند مهربان کاشته است سکونت نماید، باید به ولایت امیر المومنین علیه السلام معتقد بوده و آن حضرت و دوستدارش را دوست داشته باشد، و به ائمه بعد از او اقتدا نماید زیرا که آنان عترت من هستند و از طینت من آفریده شده‌اند. خدایا! فهم و علمم را نصیب آنان گردان و وای بر کسانی از امت من که با آنان مخالفت ورزند، خدایا! شفاعتم را نصیب آنان نگردان.

الکافی، تالیف ثقة الاسلام کلینی، جلد ۱، صفحه ۲۰۸، حدیث ۳، چاپ دار الکتب الاسلامیة

توصیف اعمال خلاف غاصبین خلافت و پیروانشان پس از شهادت رسول خدا صلی الله علیه و آله توسط امیر المومنین علیه السلام

توصیف اعمال خلاف غاصبین خلافت و پیروانشان پس از شهادت رسول خدا صلی الله علیه و آله توسط امیر المومنین علیه السلام

مرحوم سید رضی روایت کرده است که امیر المومنین علیه السلام فرمودند:

حَتَّى إِذَا قَبَضَ اللَّه رَسُولَه صلى الله عليه وآله رَجَعَ قَوْمٌ عَلَى الأَعْقَابِ ـ وغَالَتْهُمُ السُّبُلُ واتَّكَلُوا عَلَى الْوَلَائِجِ ووَصَلُوا غَيْرَ الرَّحِمِ ـ وهَجَرُوا السَّبَبَ الَّذِي أُمِرُوا بِمَوَدَّتِه ـ ونَقَلُوا الْبِنَاءَ عَنْ رَصِّ أَسَاسِه فَبَنَوْه فِي غَيْرِ مَوْضِعِه ـ مَعَادِنُ كُلِّ خَطِيئَةٍ وأَبْوَابُ كُلِّ ضَارِبٍ فِي غَمْرَةٍ قَدْ مَارُوا فِي الْحَيْرَةِ وذَهَلُوا فِي السَّكْرَةِ ـ عَلَى سُنَّةٍ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ ـ مِنْ مُنْقَطِعٍ إِلَى الدُّنْيَا رَاكِنٍ ـ أَوْ مُفَارِقٍ لِلدِّينِ مُبَايِنٍ.

چون خداوند پیامبرش صلی الله علیه و آله را از دنیا برد گروهی به جاهلیت بازگشتند، راه‌های باطل آنان را هلاک کرد، بر آراء نادرست تکیه کردند، و به بیگانگان پیوستند، و از وسیله‏‌ای که مامور به مودت آن [اهل بیت علیهم السلام] بودند جدا شدند، ساختمان (دین و حکومت) را از بنیادش انتقال دادند، و آن را در غیر جای خودش بنا کردند. آنان معادن هر خطایى هستند، و درهاى گام نهادگان در وادی گمراهیند. غوطه‌‏ور در دریای حیرت، و افتاده در مستی و جهالت‏‌اند و به روش فرعونیان عمل کردند، گروهی از آخرت دل بریده و به دنیا دلبسته‏‌اند، و عده‌‏‌ای پیوند خود را با دین بریده و از آن جدا گشته‌‏اند.

نهج البلاغة، تالیف سید رضی، صفحه ۲٠٩، خطبه ۱۵٠، چاپ دار الکتاب اللبنانی

نکات مهمی که از این خطبه شریفه قابل استفاده می‌باشد:

۱- بسیاری از صحابه پس از شهادت رسول خدا صلی الله علیه و آله به راه‌های باطل مانند زمان جاهلیت بازگشتند. (ابطال عدالت صحابه، اعتقاد اهل سنت عمری مبنی بر این که صحابه تا همیشه عادل و بهشتی هستند)

۲- جدایی صحابه و مردم جامعه اسلامی پس از شهادت رسول خدا صلی الله علیه و آله از اهل بیت آن‌حضرت (جدایی مردم از دامان اهل بیت علیهم السلام)

۳- طبق این خطبه شریفه، حضرت امیر المومنین علیه السلام خلافت را حق اهل بیت علیهم السلام می‌دانستند که به جدایی خلافت جامعه اسلامی از خاندان وحی علیهم السلام اشاره می‌کنند. (غصب خلافت توسط صحابه)

۴- حضرت امیر المومنین علیه السلام خلفای قبل از خود (که بصورت غصبی در مسند خلافت بودند) را با صفت‌هایی همچون «معادن خطا»، «کسانی که بر سنت فرعونیان هستند»، «درب‌های ضلالت و گمراهی»، «غوطه‌ور در دریای مستی و جهالت» توصیف می‌نمایند.

این چهار نکته مهم فوق که از خطبه شریفه حضرت امیر المومنین (علیه السلام) قابل استفاده می‌باشد تماما عین عقاید شیعه اثنا عشریه بوده، و بسیار واضح است که عقاید شیعیان از کلمات گهربار حضرت امیر المومنین علیه السلام گرفته شده است، و بر هر آزاده‌ای که خود را پیرو حضرت امیر المومنین علیه السلام می‌داند لازم است تا عقاید فوق را قبول و تایید نماید.

عاقبت کم و زیاد کردن تعداد ائمه معصومین علیهم السلام (فرق ضاله زیدیه، اسماعیلیه، همبوشیه و ...)

عاقبت کم و زیاد کردن تعداد ائمه معصومین علیهم السلام (فرق ضاله زیدیه، اسماعیلیه، همبوشیه و ...)

مرحوم شیخ مفید روایت کرده است:

عن عبد العزيز القراطيسي قال : قال أبو عبد الله عليه السلام : الأئمة بعد نبينا صلى الله عليه وآله اثنا عشر نجباء مفهمون ، من نقص منهم واحدا " [ أ ] وزاد فيهم واحدا " خرج من دين الله ولم يكن من ولايتنا على شئ.

امام صادق علیه السلام فرمودند: ائمه بعد از حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله، دوازده نفر می‌باشند و هر کسی که یکی از آن ها را کم یا زیاد بکند، از دین خدا خارج شده و از ولایت ما چیزی بر او نیست.

الاختصاص، تالیف شیخ مفید، صفحه ۲۳۳، چاپ موسسه النشر الاسلامی