خطبه جناب ابی ذر غفاری علیه السلام در کعبه
شیخ طبرسی قدس سره روایت کرده است:
وعن عبد الله بن الصامت قال : رأيت أبا ذر آخذا بحلقة باب الكعبة مقبلا بوجهه للناس وهو يقول : أيها الناس من عرفني فقد عرفني ومن لم يعرفني فسأنبئه باسمي أنا جندب بن السكن بن عبد الله أنا أبو ذر الغفاري أنا رابع أربعة ممن أسلم مع رسول الله صلى الله عليه وآله سمعت رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله يقول وذكر الحديث بطوله إلى قوله ألا أيتها الأمة المتحيرة بعد نبيها لو قدمتم من قدمه الله وأخرتم من أخره الله وجعلتم الولاية حيث جعلها الله لما عال ولي الله ولما ضاع فرض من فرائض الله ولا اختلف اثنان في حكم من أحكام الله إلا كان علم ذلك عند أهل بيت نبيكم فذوقوا وبال ما كسبتم ، وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ.
از عبد الله بن صامت نقل است که گفت: ابی ذر را دیدم در حالى که حلقه باب کعبه را گرفته و روی به مردم داشت گفت: ای مردم، هر که مرا شناخت که هیچ، و هر که مرا نشناخت او را به نام خود آگاه کنم، من جندب بن سکن بن عبد الله، همان ابی ذر غفاری هستم، من چهارمین فرد هستم که همراه رسول خدا صلی الله علیه و آله مسلمان شدم، من خود از آن حضرت شنیدم که می‌فرمود - و همه آن را تا آنجا ذکر کرد که -: اى امتی که پس از پیامبرش حیران و سرگردان شدید، اگر در مساله خلافت و ولایت همان را که خدا بر همه مقدم داشته بود مقدم می‌داشتید، و آن را که خداوند موخر داشته بود کنار می‌گذاشتید، و ولایت را در همان منظور نظر خداوند قرار داده بودید ، هرگز ولی خدا محتاج به کمک خلق نمی‌شد، و هیچ فرضى از فرائض الهى ضایع و تباه نمی‌گشت ، و هرگز دو نفر در حکمی از احکام الهی به اختلاف نمی‌افتادند، زیرا که علم هر مشکل در نزد اهل بیت پیامبر شما است، پس وبال کردار خود را بچشید، «و آنان که ظلم و ستم کردند به زودی خواهند دانست که به چه کیفرگاهی و دوزخ انتقامی بازگشت می‌کنند». (سوره شعرا، آیه ۲۷)
الاحتجاج، تالیف شیخ طبرسی، جلد ۱، صفحه ۲۱۰، چاپ منشورات الشریف الرضی
بحار الانوار، تالیف علامه مجلسی رضوان الله علیه، جلد ۲۷، صفحه ۳۱۹-۳۲۰، حدیث ۲، چاپ دار احیاء التراث العربی
