سروران اولاد آدم

سروران اولاد آدم

مرحوم شیخ صدوق روایت کرده است:

١٦- حدثنا علي بن عبد الله الوراق، قال: حدثنا سعد بن عبد الله بن أبي خلف الاشعري، قال: حدثنا الهيثم بن أبي مسروق النهدي، عن الحسين بن علوان، عن عمرو بن خالد، عن سعد بن طريف، عن الاصبغ بن نباتة، قال: قال أمير المؤمنين (عليه السلام): سمعت رسول الله (صلى الله عليه وآله)، يقول: أنا سيد ولد آدم، وأنت يا علي والائمة من بعدك سادة أمتي، من أحبنا فقد أحب الله، ومن أبغضنا فقد أبغض الله، ومن والانا فقد والى الله، ومن عادانا فقد عادى الله، ومن أطاعنا فقد أطاع الله، ومن عصانا فقد عصى الله .

امیر المومنین علیه السلام فرمودند: از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که می‌فرمود: من سرور اولاد آدمم و اى علی، تو و امامان بعد از تو سروران امت من هستید. هر که ما را دوست بدارد خدا را دوست داشته و هر که ما را دشمن بدارد خدا را دشمن داشته و هر که به ولایت ما باشد به ولایت خداست و هر که دشمن ماست دشمن خدا است و هر که فرمان ما برد خدا را فرمان برده و هر که نافرمانی ما کند خدا را نافرمانی کرده.

امالی شیخ صدوق، مجلس ۷۲، حدیث ۱۶، صفحه ۳۴۳، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات

بحار الانوار، تالیف علامه مجلسی، جلد ۲۷، صفحه ۸۸، حدیث ۳۸، چاپ دار احیاء التراث العربی

استاد شیخ احمد ماحوزی حفظه الله تصریح می‌کند که سند روایت صحیح و رجال آن ثقه هستند.

اربعون حدیثا معتبرا، تالیف شیخ احمد ماحوزی، صفحه ۲۱۰، حدیث ۲۳، چاپ مکتبة الثقلین

دوستدار دشمن امیر المومنین علیه السلام، دشمن آن حضرت است

دوستدار دشمن امیر المومنین علیه السلام، دشمن آن حضرت است

مرحوم شیخ مفید روایت کرده است:

وقال الصادق عليه السلام: صديق عدو علي عليه السلام عدو علي عليه السلام.

امام صادق علیه السلام فرمودند: دوستدار دشمن حضرت علی علیه السلام، خود از دشمنان آن حضرت است.

الاختصاص، تالیف شيخ مفيد، صفحه ۲۵۲، چاپ موسسه النشر الاسلامی

تقویم شیعه: هفدهم ربیع الاول

تقویم شیعه

هفدهم ربیع الاول

۱- ولادت پیامبر صلی الله علیه و آله

به اتفاق علمای شیعه، در این روز هنگام فجر روز جمعه در مکه‌ی معظمه ولادت باسعادت حضرت سید الانبیاء محمد مصطفی صلی الله علیه و آله واقع شده است. ولادت آن حضرت با سلطنت انوشیروان عادل مقارن بود و در آن سال اصحاب فیل هلاک شدند.

نام آن حضرت محمد صلی الله علیه و آله، و کنیه‌ی ایشان ابو القاسم است. نام پدر آن حضرت عبد الله، و نام مادر آن حضرت آمنه بنت وهب است. هنگام ولادت، نور از پیشانی آن حضرت لامع بود و بوی مشک از ایشان ساطع می‌گشت. نوری در آن شب از طرف حجاز ساطع شد و در تمام عالم منتشر گردید. تخت پادشاهان سرنگون شد، و همه ی آنان در آن روز لال بودند و نمی‌توانستند سخن بگویند. ملائکه‌ی مقرب و ارواح اصفیای پیامبران در هنگام ولادت آن حضرت حضور یافتند، و رضوان خازن بهشت با حوریان نازل شدند، و ابریق‌ها و تشت‌ها از طلا و نقره و زمرد بهشت نازل کردند و برای حضرت آمنه شربت‌ها از بهشت آوردند که او آشامید. آن حضرت را بعد از ولادت به آب‌های بهشت غسل دادند به عطرهای فردوس معطر کردند.

معجزات ولادت حضرت

در روز ولادت آن حضرت هر بتی که در هر جای عالم بود به رو در افتاد و چهارده کنگره از ایوان کسری فرو ریخت. دریاچه‌ی ساوه که آن را می‌پرستیدند خشک و بدل به نمکزار شد. در وادی ساوه که سال‌ها بود کسی آب در آن ندیده بود آب جاری شد. آتشکده‌ی فارس که هزار سال خاموش نشده بود در شب ولادت آن حضرت خاموش شد. علم کاهنان و سحر ساحران باطل گردید، و طاق کسری از میان به دو نیم شد که تا امروز نمایان است. هنگام ولادت آن حضرت این ندا از آسمان شنیده شد : جاءَ الحَقّ وَ زَهَقَ الباطلُ، إنَّ الباطِلَ کانَ زَهُوقاً.

خصوصیات حضرت

هرگز مگس بر بدن آن حضرت نمی‌نشست. هر گاه چشم مبارکش خواب بود دلش بیدار بود، و می‌دید و می‌شنید چنانکه در بیداری می‌دید و می‌شنید. حضرت از قفای خود چنان می‌دید که از پیش روی می‌دید. بر هر حیوانی که سوار می‌شد هرگز پیر و لاغر نمی‌شد. آن حضرت حماری به نام یعفور داشتند. هر زمان که دستور می‌داد فلان مرد را حاضر کن، به در خانه‌اش می‌رفت و سر بر در می‌کوفت و به اشاره‌ای او را حاضر می‌ساخت. از خصوصیات ولادت پیامبر صلی الله علیه و آله آن بود که ختنه کرده و ناف بریده و پاک از آلایش خون و غیره متولد شد. همچنین در وقت ولادت از پا به زیر آمدند نه از سر. هنگام ولادت رو به کعبه به سجده افتاد، و چون سر از سجده برداشت دست به سوی آسمان بلند کرد و به وحدانیت خدا و رسالت خود اقرار نمود، و سپس نوری از او ساطع گردید که مشرق و مغرب عالم را روشن نمود.

معجزات حضرت

پیامبر صلی الله علیه و آله معجزات بسیاری داشت که از جمله‌ی آن‌ها نمونه‌های زیر است:

۱- مستجاب شدن دعای آن حضرت در زنده شدن مردگان و بینا شدن کوران و شفا یافتن بیماران.

۲- سخن گفتن آن حضرت با حیوانات.

۳- آگاهی بر همه‌ی لغت‌ها و قدرت بر سخن گفتن به همه‌ی آن‌ها.

۴- مهر نبوت بر پشت مبارکش جا گرفته بود و نور آن بر نور آفتاب زیادتی می‌کرد.

۵- آب از میان انگشتان مبارکش جاری شد، به قدری که جمع بسیاری سیراب شدند.

۶- سنگریزه در دست مبارکش تسبیح می‌گفت و مردم می‌شنیدند.

۷- وجود مقدسش در آفتاب سایه‌ای نداشت.

۸- هر گاه آب دهان مبارک به چاهی می‌افکند در آن چاه برکت به هم می‌رسید و پر از آب می‌شد. آب دهان مبارک را به هر صاحب دردی می‌مالید شفا می‌یافت.

۹- دست مبارک آن حضرت به هر طعامی که می‌رسید با برکت می‌شد و از طعام کم جماعت کثیر را سیر می‌کرد.

۱۰- هر گاه بر زمین نرم راه می‌رفت جای پایش نمی‌ماند، و هنگامی که بر سنگ سخت راه می‌رفت اثر پای مبارکش می‌ماند.

روز ولادت حضرت روز شریف و بابرکتی است که از قدیم الایام صالحین از آل محمد صلی الله علیه و آله حرمت آن را نگه داشته‌اند، و حق این روز را ادا کرده و روزه گرفته‌اند. کسی که ۱۷ ربیع الاوول را روزه بگیرد خداوند متعال ثواب یک سال روزه را به او می‌دهد. در این روز صدقه دادن و زیارت مشاهد مشرفه و انجام خیرات و مسرور کردن اهل ایمان مستحب است.

۲- ولادت امام صادق علیه السلام

🔹 در ۱۷ ربیع الاول سال ۸۳ هجری قمری ولادت باسعادت امام جعفر صادق علیه السلام در مدینه‌ی منوره اتفاق افتاده است. نام مبارک آن حضرت جعفر و کنیه‌ی شریفش ابو عبد الله و لقب نورانی حضرت صادق است. پدر بزرگوارش امام محمد باقر علیه السلام، و مادر گرامی آن حضرت جناب ام فروه است، که امام صادق درباره ایشان می‌فرمایند: «مادرم از بانوان پرهیزگار و باایمان و نیکوکار بود؛ و خداوند نیکوکاران را دوست دارد». امام صادق علیه السلام هفت پسر و سه دختر داشتند که عبارتند از امام موسی کاظم علیه السلام، اسماعیل، عبد الله، محمد دیباج، اسحاق، علی عریضی، عباس، ام فروه، اسماء، فاطمه. در شمایل آن حضرت گفته‌اند: آن حضرت میانه قد و افروخته رو و سفید بدن و کشیده بینی و مو‌های ایشان سیاه و مجعد و بر گونه‌شان خال سیاهی بود.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۱۵-۱۱۹

قسم به ضلالت و تاریکی عمر و قسم به نور حضرت مهدی عجل الله فرجه

قسم به ضلالت و تاریکی عمر و قسم به نور حضرت مهدی عجل الله فرجه

علی بن ابراهیم قمی رضوان الله علیه عالم و مفسر بزرگ شیعه روایت کرده است:

اخبرنا احمد بن إدريس قال: حدثنا محمد بن عبدالجبار عن ابن ابي عمير عن حماد بن عثمان عن محمد بن مسلم قال سألت ابا جعفر (عليه السلام) عن قول الله عزوجل «والليل إذا يغشى» قال الليل في هذا الموضع الثاني غشي امير المؤمنين في دولته التي جرت له عليه وامير المؤمنين (عليه السلام) يصبر في دولتهم حتى تنقضي، قال: «والنهار إذا تجلى» قال النهار هو القائم (عليه السلام) منا اهل البيت، إذا قام غلب دولته الباطل والقرآن ضرب فيه الامثال للناس وخاطب الله نبيه به ونحن، فليس يعلمه غيرنا.

محمد بن مسلم گوید: از امام باقر علیه السلام در مورد تفسیر آیه «سوگند به شب آن گاه که همه جا را در پرده سیاه بپوشاند، و سوگند به روز، هنگامی که جهان را روشن سازد.» (سوره لیل، آیات ۲-۳) پرسیدم. فرمودند: شب در این جا دومی (عمر بن خطاب) است که پرده سیاهش را در دولتش که برایش فراهم آمد؛ بر امیر المومنین علیه السلام قرار داد و امیر المومنین علیه السلام در دولت آن‌ها صبر میکند تا وقتی که به پایان رسد؛ و اما روز همان قائم از ما اهل بیت است که هر گاه به پا خیزد؛ دولت او بر باطل غالب شود و در قرآن مثل‌هایی برای مردم آورده شده و خداوند آن را به پیغمبرش و ما خطاب فرموده است که جز ما کسی آن را نمی‌داند.

تفسیر القمی، تالیف علی بن ابراهیم قمی، جلد ۲، صفحه ۴۲۵، چاپ موسسه دار الکتاب

امیر المومنین علیه السلام، پیشوای خداوند در میان بندگان

امیر المومنین علیه السلام، پیشوای خداوند در میان بندگان

ثقة الاسلام کلینی رضوان الله علیه روایت کرده است:

۲۰- علي بن إبراهيم، عن محمد بن عيسى، عن يونس، عن فضيل بن يسار، عن أبي جعفر (عليه السّلام) قال: إن الله عز وجل نصب عليا (عليه السّلام) علما بينه وبين خلقه فمن عرفه كان مؤمنا ومن أنكره كان كافرا ومن جهله كان ضالا ومن نصب معه شيئا كان مشركا ومن جاء بولايته دخل الجنة ومن جاء بعداوته دخل النار.

حضرت امام باقر عليه السلام فرمودند: خداوند حضرت امیر المومنین علیه السلام را میان خود و بندگانش براى پیشوایی منصوب فرموده، پس هر که [حق] او را بشناسد مومن است، و هر کس ایشان را انکار کند کافر است، و هر که در باره ایشان چیزی نداند (حق آن حضرت را نفهمد) گمراه است، و هر که با آن حضرت امام دیگری را برگزیند مشرک است، و هر که با ولایت ایشان بیاید به بهشت می‌رود، و هر که با آن حضرت دشمنی کند به دوزخ می‌رود.

الكافی، تالیف ثقة الاسلام کلینی، جلد ‏۲، صفحه ۳۸۸-۳۸۹، حدیث ۲۰، چاپ دار الکتب الاسلامیة

شیخ هادی نجفی حفظه الله در مورد سند روایت می‌نویسد:

الرواية معتبرة الإسناد.

اسناد روایت معتبر است.

موسوعة احادیث اهل البیت علیهم السلام، تالیف شیخ هادی نجفی، جلد ۹، صفحه ۳۷۴، حدیث ۱۱۸۵۱، چاپ دار احیاء التراث العربی