شعری جالب از امیر المومنین علیه السلام
اَدَّبْتُ نَفْسى فَما وَجَدْتُ لَها / بِغَيرِ تَقْوَى الاْلهِ مِنْ اَدَب
فى كُلِّ حالاتِها وَ اِن قَصُرَتْ / اَفْضَلَ مِنْ صَمْتِها عَنِ الْكَذِب
وَ غيبَةِ النّاسِ اَن غيبَتَهُم / حَرَّمَها ذُوالْجَلالِ فِى الْكُتُب
اِن كانَ مِن فِضَّةٍ كَلامُكِ يا / نَفْسُ فَاِنَّ السُّكوتَ مِن ذَهَبِ
به ادب و تربيت نفس خود پرداختم و براى آن / ادبى بهتر از تقواى الهى در تمام حالاتش نيافتم
و اگر از پس اين امر برنيامد / براى آن چيزى بهتر از دم فروبستن از دروغ نيافتم
و از غيبت مردمان، همانا غيبت آنان را / خداوند با عظمت در كتابها حرام كرده است
اى نفس، اگر سخن تو نقره است، / پس قطعا سكوت طلاست.
دیوان امیر المومنین صلوات الله علیه، صفحه ۶۹
- ۱ نظر
- ۲۴ آبان ۹۷ ، ۱۲:۴۹
