حدیث، شعر و فضائل اهل بیت علیهم السلام

شعری جالب از امیر المومنین علیه السلام

اَدَّبْتُ نَفْسى فَما وَجَدْتُ لَها / بِغَيرِ تَقْوَى الاْلهِ مِنْ اَدَب

فى كُلِّ حالاتِها وَ اِن قَصُرَتْ /  اَفْضَلَ مِنْ صَمْتِها عَنِ الْكَذِب

وَ غيبَةِ النّاسِ اَن غيبَتَهُم / حَرَّمَها ذُوالْجَلالِ فِى الْكُتُب

اِن كانَ مِن فِضَّةٍ كَلامُكِ يا / نَفْسُ فَاِنَّ السُّكوتَ مِن ذَهَبِ

به ادب و تربيت نفس خود پرداختم و براى ‏آن / ادبى بهتر از تقواى الهى در تمام حالاتش نيافتم

و اگر از پس اين امر برنيامد / براى آن چيزى بهتر از دم فروبستن از دروغ نيافتم

و از غيبت مردمان، همانا غيبت آنان را / خداوند با عظمت در كتاب‏‌ها حرام كرده است

اى نفس، اگر سخن تو نقره است، / پس قطعا سكوت طلاست.

دیوان امیر المومنین صلوات الله علیه، صفحه ۶۹