امام حسن و امام حسین علیهم السلام برترین مردم از حیث نسب (به روایت اهل تسنن)

امام حسن و امام حسین علیهم السلام برترین مردم از حیث نسب (به روایت اهل تسنن)

حاکم نیشابوری از علمای بزرگ اهل تسنن از خلفای غاصب بنی عباس لعنهم الله کرده است:

۱۲- حدثنا أبو بكر بن أبي زكريا الفقيه - بهمذان - حدثنا محمد بن عثمان العدل، حدثنا إسحاق بن سليمان الهاشمي، قال: سمعت أبي يحدث عن أمير المؤمنين هارون الرشید، قال: والله لقد حدثني أمير المؤمنين المهدي، عن أمير المؤمنين المنصور، أنه حدثهم عن أبيه، عن جده، عن عبد الله بن عباس أنه قال: كنا ذات يوم عند رسول الله (صلى الله عليه وآله) اذ قال: ألا أخبركم بخير الناس أبا وأما؟ قالوا: بلى يا رسول الله! قال: الحسن والحسين؛ أبوهما علي بن أبي طالب وأمهما فاطمة بنت رسول الله (صلى الله عليه وآله)، سیدة نساء العالمين.

عبد الله بن عباس گفت: روزی نزد رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بودیم که فرمودند: آیا شما را از بهترین مردم از حيث پدر و مادر آگاه کنم؟! گفتند: آری، ای رسول خدا! حضرت فرمودند: حسن و حسین (علیهما السلام) که علی بن ابی طالب (علیهما السلام) پدر آنان و فاطمه (علیها السلام) دختر رسول خدا، سرور زنان جهان، مادر آنان است.

فضائل فاطمة الزهراء، تألیف حاکم نیشابوری، با ترجمه فارسی محمود نعمتی، صفحه ۹۱-۹۲، حدیث ۱۲

برخی علما را به جای خدا می‌پرستند ...

برخی علما را به جای خدا می‌پرستند ...

ثقة الاسلام کلینی رضوان الله علیه روایت کرده است:

عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ يَحْيَى عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قُلْتُ لَهُ اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَ رُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ فَقَالَ أَمَا وَ اللَّهِ مَا دَعَوْهُمْ إِلَى عِبَادَةِ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ دَعَوْهُمْ مَا أَجَابُوهُمْ وَ لَكِنْ أَحَلُّوا لَهُمْ حَرَاماً وَ حَرَّمُوا عَلَيْهِمْ حَلَالًا فَعَبَدُوهُمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ.

ابو بصیر رحمه الله گفت: از امام صادق علیه السلام در باره آیه ۳۱ سوره‏ توبه: «علما و راهبان خویش را پروردگار خود گرفتند نه خدا را» پرسیدم؛ ایشان فرمودند: به خدا سوگند که علما و راهبان مردم را به عبادت خویش نخواندند و اگر هم می‌خواندند آنها نمی‌پذیرفتند، ولى حرام خدا را براى آن‌ها حلال و حلالش را حرام کردند بنا بر این آن‌ها ندانسته و نفهمیده عبادت ایشان کردند.

الکافى، تألیف ثقة الاسلام کلینی، جلد ۱، صفحه ۵۳، چاپ دار الکتب الاسلامیة

اجر انتظار و پایداری

اجر انتظار و پایداری

عن زين العابدين عليه السّلام: من ثبت على موالاتنا فى غيبة قائمنا، اعطاه اللّه ثواب الف شهيد بدر و احد. 

امام سجاد علیه السلام فرمودند: هر که در زمان غیبت قائم ما (علیه السلام) بر ولایت ما پایدار بماند؛ خداوند ثواب هزار شهید بدر و احد را به او عطا می‌کند. 

مناقب الطاهرين، تالیف، عماد الدین طبرى رحمه الله، ج‏لد ۲، صفحه ۸۹۱، چاپ سازمان چاپ و نشر

امیر المومنین علیه السلام از چه موقع امیر المومنین نامیده شد؟ (به روایت اهل تسنن)

امیر المومنین علیه السلام از چه موقع امیر المومنین نامیده شد؟ (به روایت اهل تسنن)

ابو شجاع دیلمی، از علمای بزرگ اهل تسنن روایت کرده است:

٥٠٦٦ - حُذَيْفَة بن الْيَمَان لَو علم النَّاس مَتى سمي عَليّ أَمِير الْمُؤمنِينَ مَا أَنْكَرُوا فَضله سمي أَمِير الْمُؤمنِينَ وآدَم بَين الرّوح والجسد قَالَ الله عز وَجل {وَإِذ أَخذ رَبك من بني آدم من ظُهُورهمْ ذُرِّيتهمْ وأشهدهم على أنفسهم أَلَسْت بربكم} قَالَت الْمَلَائِكَة بلَى قَالَ تبَارك وَتَعَالَى أَنا ربكُم وَمُحَمّد نَبِيكُم وَعلي أميركم . 

حذيفه از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) روایت کرده است که فرمودند: اگر مردم می‌دانستند چه زمانی علی را به اميری مومنان انتخاب کردند، برتری او را انکار نمی‌کردند؛ او زمانی امير مومنان شد که آدم بين روح و جسد بود (هنوز روح در بدن او وارد نشده بود). خداوند می‌فرمايد: «و هنگامی که پروردگارت از فرزندان آدم از صلب ایشان نسل ایشان را بیرون آورد و ايشان را شاهد بر خویش گرفت که آيا من پروردگار شما نيستم؟ گفتند: چرا؛ پس فرمود: من پروردگار شمايم؛ محمد پيامبر شما و علی امير شما.

الفردوس بمأثور الخطاب، تألیف ابو شجاع دیلمی، جلد ۳، صفحه ۳۵۴، چاپ دار الکتب العلمیة

جایگاه ابو شجاع دیلمی نزد عمریه: «كان اماماً، حافظاً، سمع الكثير، ورحل البلاد، وحدّث، وكان من أوعية العلم.» (النجوم الزاهرة، جلد ۵، صفحه ۲۱۱)

تقویم شیعه: بیست و پنجم ربیع الاول

تقویم شیعه

بیست و پنجم ربیع الاول

۱- جنگ دومة الجندل

در این روز در سال پنجم هجری در زمان پیامبر صلی الله علیه و آله غزوه‌ی دومة الجندل اتفاق افتاد. در اراضی «دومة الجندل» گروهی از اشرار همدست شده و به کاروان ها حمله می‌کردند. پیامبر صلی الله علیه و آله سباع بن عرفطه غفاری را روز ۲۵ ربیع الاول در مدینه به جای خود قرار داد، و با هزار رزمجو بیرون آمدند تا به آن نواحی رسیدند. راهزنان چون متوجّه آمدن آن حضرت شدند، فرار کردند. مسلمانان اموال آنان را برداشتند و در بیستم ربیع الثانی وارد مدینه شدند. عبد الرحمن بن ابی لیلی می‌گوید: من با ابو موسی اشعری (لعنه الله) از دومة الجندل عبور می‌کردیم. ابو موسی به من گفت: زمانی که با پیامبر صلی الله علیه و آله به دومة الجندل رسیدیم آن حضرت به من فرمود: «در این مکان دو تن از بنی إسراییل حکم به جور کردند، و به زودی در میان امت من دو تن در این مکان به جور حکم می‌نمایند». راوی می‌گوید: ابو موسی و و عمرو عاص برای حکمیت در صفین به دومة الجندل رفتند و میان علی بن ابی طالب علیهما السلام و معاویه ملعون حکم کردند. بعد از ماجرای حکمین ابو موسی را ملاقات کردم و به او گفتم: «مگر تو نبودی که از پیامبر صلی الله علیه و آله چنین حدیثی را نقل کردی»؟! گفت : «و الله المستعان» !!

۲- صلح امام حسن علیه السلام

قرار داد امام حسن مجتبی علیه السلام با معاویه ملعون در ۲۵ ربیع الاول بوده، و بعضی در ۲۶ این ماه نقل کرده‌اند، که شامل موارد زیر بود:

۱- به علی علیه السلام دشنام ندهند.

۲- خون شیعیان محترم و محفوظ بماند، و حقوقشان پایمال نگردد.

۳- معاویه یک میلیون درهم بین یتیمان جنگ جمل و صفین تقسیم کند.

۴- امام علیه السلام معاویه را امیر المؤمنین نخواند.

۵- معاویه باید بر اساس کتاب خدا و سنت پیامبر صلی الله و علیه و آله عمل کند.

۶- معاویه پس از مرگ، خلافت را به دیگری واگذار نکند.

معاویه این شرایط و شرایط دیگر مربوط به حفظ اسلام به ویژه شیعیان را پذیرفت و جنگ پایان یافت، اما آن ملعون به هیچ یک از شروط این قرار داد عمل ننمود، بلکه خلاف تمام آن‌ها عمل کرد.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۲۰-۱۲۱