حدیث، شعر و فضائل اهل بیت علیهم السلام

برخی علما را به جای خدا می‌پرستند ...

ثقة الاسلام کلینی رضوان الله علیه روایت کرده است:

عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ يَحْيَى عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قُلْتُ لَهُ اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَ رُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ فَقَالَ أَمَا وَ اللَّهِ مَا دَعَوْهُمْ إِلَى عِبَادَةِ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ دَعَوْهُمْ مَا أَجَابُوهُمْ وَ لَكِنْ أَحَلُّوا لَهُمْ حَرَاماً وَ حَرَّمُوا عَلَيْهِمْ حَلَالًا فَعَبَدُوهُمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ.

ابو بصیر رحمه الله گفت: از امام صادق علیه السلام در باره آیه ۳۱ سوره‏ توبه: «علما و راهبان خویش را پروردگار خود گرفتند نه خدا را» پرسیدم؛ ایشان فرمودند: به خدا سوگند که علما و راهبان مردم را به عبادت خویش نخواندند و اگر هم می‌خواندند آنها نمی‌پذیرفتند، ولى حرام خدا را براى آن‌ها حلال و حلالش را حرام کردند بنا بر این آن‌ها ندانسته و نفهمیده عبادت ایشان کردند.

الکافى، تألیف ثقة الاسلام کلینی، جلد ۱، صفحه ۵۳، چاپ دار الکتب الاسلامیة