حضرت امیر المومنین علیه السلام و حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله از یک نور واحد هستند (به اذعان اهل تسنن)

حضرت امیر المومنین علیه السلام و حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله از یک نور واحد هستند (به اذعان اهل تسنن)

فضل الله بن روزبهان خنجی اصفهانی شافعی یکی از علمای متعصب اهل تسنن و دشمنان تشیع می‌نویسد:

آن حضرت شعبه‌ای است، نور او جدا گشته است از نور سید المرسلین. و این اشارت است بدان حدیث که حضرت پیغمبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: أنا و علي من نور واحد؛ یعنی من و علی (علیه السلام) از یک نوریم؛ و در بیان احوال نور آن حضرت مذکور شد که از اصلاب طیبه به ارحام طاهره نقل می‌کرد تا به عبد المطلب، عبد الله و ابو طالب از او پیدا شدند؛ پس نور آن حضرت شعبه‌ای از نور سید المرسلین باشد.

وسیلة الخادم الی المخدوم، تالیف خنجی اصفهانی، صفحه ۱۱۶-۱۱۷، چاپ انتشارات انصاریان

معجزه تکلم و شهادت حجر الاسود به امامت امام سجاد علیه السلام

معجزه تکلم و شهادت حجر الاسود به امامت امام سجاد علیه السلام

مقدس اردبیلی رضوان الله علیه عالم بزرگ شیعه می‌نویسد:

این مشهور است که محمد بن حنفیه ادعای امامت داشت و بعد از رحلت امام حسین علیه السلام با امام زین العابدین علیه السلام بر سر امامت نزاع نمود و وصایت را حق خود می‌دانست و نزاع در میان ایشان ممتد شد تا آنکه به حُکم حَکَم قرار داده به نزد حجر الاسود رفتند و اول محمد بن حنفیه دعا کرد و از حجر جواب نشنید و ثانیا امام علیه السلام دعا فرمود و خطاب به حجر کرد که به حق آن خدایی که مواثیق بندگان خود را به تو مربوط ساخته و در تو به ودیعت گذاشته که ما را خبر ده که امامت و وصایت بعد از حسین بن علی علیهما السلام حق کیست؟ حجر الاسود بر خود لرزیده به زبان عربی فصیح بلیغ تکلم نمود که امامت و وصایت بعد از حسین علیه السلام حق علی بن الحسین است. محمد حنفیه پای مبارک امام را بوسیده و به امامت او مقر و معترف شد و این نزاع به جهت آن بود که ازاله‌ی شکوک و اوهام مستضعفان ایام گردد و محمد حنفیه قدس سره می‌خواست که بر آن‌هایی که او را امام می‌دانستند حقیقت و مقام و منزلت آن حضرت ظهور یابد، نه آنکه فی الحقیقه در امر امامت منازعت نموده و از پدر و برادر خود نشنیده و یا شنیده اغماض عین کرد.

حدیقة الشیعة، تالیف مقدس اردبیلی، جلد ۲، صفحه ۶۸۳، چاپ انتشارات انصاریان

السلام علیک یا سید الساجدین علیه السلام

دلاوری حضرت عباس علیه السلام در جنگ صفین

دلاوری حضرت عباس علیه السلام در جنگ صفین

مرحوم آیت الله کلباسی رضوان الله علیه می‌نویسد:

در بعضی کتب از متتبعین نقل شده که عباس علیه‏ السلام عضد و عون (یار و یاور و پشتیبان) برادرش امام حسین علیه‏ السلام بود در روزی که لشگر معاویه را از کنار فرات دور کردند و شریعه را به تصرف اصحاب امیر المومنین علیه‏ السلام درآوردند. و روایت کرده که: روزی از ایام جنگ صفین جوان نقابداری در سن پانزده یا هفده سالگی، از لشگر علی امیر المومنین علیه‏ السلام به مبارزت بیرون آمد که از او هیبت و سطوت ظاهر بود و اصحاب معاویه از رفتن به مبارزت او ترسیدند. پس معاویه گفت به مرد شجاعی از اصحابش که او را ابن‏ شعثاء می‏‌گفتند که تو بیرون رو به مبارزت این جوان. او گفت اهل شام مرا با ده هزار سوار برابر می‏‌کردند و هفت پسر دارم، یکی را می‏‌فرستم. او را به قتل رساند و آن هفت پسر را واحدا بعد واحد فرستاد و آن جوان نقاب‏دار همه را به جهنم فرستاد. پس ابن‏ شعثاء خود به مبارزت قدم جرأت برداشت. آن جوان بر او حمله کرد و آن مرد را نیز به هفت پسرش در درک جهنم ملحق نمود و دیگر کسی جرأت مبارزت او ننمود. پس مولای متقیان علی علیه‏السلام او را ندا فرمود و به نزد خود طلبید. چون مراجعت فرمود و نقاب از صورت مبارک برداشت، دیدند که قمر بنی‏ هاشم ابو الفضل العباس علیه‏ السلام است.

مرحوم کلباسی در ادامه می‌نویسد:

صحت این خبر را می‏‌توان تصدیق نمود. زیرا که امیر المومنین علیه‏ السلام در سنه (سال) چهلم از هجرت شهید شد و واقعه‏ کربلا در شصت و یک از هجرت بوده و ابو الفضل علیه‏ السلام به روایت خوارزمی در مناقب در جنگ صفین مرد تام و کاملی بوده و در واقعه کربلا سی و چهار یا سی و پنج ساله بوده است.

خصائص العباسية، تالیف آیت الله محمد ابراهیم کلباسی نجفی، صفحه ۱۰۹، چاپ انتشارات آرام دل

معجزه امام حسین علیه السلام و نشان دادن امیر المومنین علیه السلام سال‌ها بعد شهادت آن حضرت

معجزه امام حسین علیه السلام و نشان دادن امیر المومنین علیه السلام سال‌ها بعد شهادت آن حضرت

شيخ حسن بن سليمان رضوان الله تعالی از به نقل از کتاب مختصر بصائر الدرجات سعد بن عبد الله اشعری رضوان الله تعالی روایت کرده است:

[ ٣٢٠ / ٩ ] وعن الباقر ، عن أبيه عليهما‌ السلام أنّه قال : « صار جماعة من الناس بعد موت الحسن عليه السلام إلى الحسين عليه السلام ، فقالوا : يابن رسول الله صلى الله عليه وآله ما عندك من أعاجيب أبيك التي كان يريناها؟ فقال : هل تعرفون أبي؟ قالوا : كلّنا نعرفه ، فرفع لهم ستراً كان على باب بيت ، ثمّ قال : انظروا في البيت ، فنظرنا فإذا أمير المؤمنين عليه السلام ، فقلنا : هذا أمير المؤمنين عليه السلام ونشهد أنّك خليفة الله حقّاً وأنّك ولده ».

امام باقر علیه السلام به نقل از امام سجاد علیه السلام فرمودند: جمعی از مردم بعد از امام حسن علیه السلام خدمت برادرش امام حسین علیه السلام رسیدند و عرض کردند: پدر شما معجزات و عجایبی به ما نشان می‌داد؛ آيا شما هم از آن قبیل کارها می‌توانید انجام دهید؟ امام حسین علیه السلام به آن‌ها فرمودند: آیا شما پدرم را می‌شناسید؟ عرض کردند: بله همگی او را می‌شناسیم. امام حسین علیه السلام پرده‌ای را که کنار اتاقی بود بالا زد و فرمودند: در میان این اتاق نگاه کنید، آن‌ها نگاه کردند و گفتند: اين شخص امیر المومنین علیه السلام است و ما شهادت می‌دهیم که تو خلیفه خدا و نماینده او بر روی زمین و فرزند امیر المومنین علیه السلام هستی.

مختصر بصائر الدرجات، تالیف حسن بن سلیمان حلی، صفحه ۳۶۱-۳۶۲، حدیث ۳۲۴، چاپ مکتبة العلامة المجلسی

انحصار فهم قرآن در علم امیر المومنین علیه السلام (به اذعان اهل تسنن)

انحصار فهم قرآن در علم امیر المومنین علیه السلام (به اذعان اهل تسنن)

از جمله فضائل شاه ولایت امام المتقین، امیر المومنین علیه السلام علم بی‌کران آن حضرت می‌باشد، این مطلب هم در احادیث اهل بیت علیهم السلام و هم در کتب مخالفین به وضوح قابل رویت است، چنان چه حرالی یکی از علمای اهل تسنن اعتراف جالبی در این باب کرده است.

مناوی از علمای اهل تسنن می‌نویسد:

قال الحرالی: قد علم الأولون والآخرون أن فهم کتاب الله منحصر إلى علم علی ومن جهل ذلک فقد ضل عن الباب الذی من ورائه یرفع الله عنه القلوب الحجاب حتى یتحقق الیقین الذی لا یتغیر بکشف الغطاء.

حرالی گفته است: اولین و آخرین دانسته‌اند که فهم قرآن منحصر در علم علی بن ابی طالب (علیهما السلام) است، و هر کس نسبت به این موضوع جهل داشته باشد از بابی که خداوند از آن حجاب را از قلوب کنار می‌زند تا یقینی محقق شود که با کنار رفتن پرده‌ها تغییری در آن ایجاد نمی‌شود گمراه گشته است.

فیض القدیر، تالیف مناوی، جلد ۳، صفحه ۴۷، چاپ دار المعرفة