سخنان رسول خدا صلی الله علیه و آله بر پیکر پاک حضرت ابو طالب علیه السلام

سخنان رسول خدا صلی الله علیه و آله بر پیکر پاک حضرت ابو طالب علیه السلام

علامه مجلسی رضوان الله علیه می‌نویسد:

حضرت رسول صلی الله علیه و آله در جنازه‌ی او (جناب ابو طالب علیه السلام) حاضر شد و فرمود: صله‌ی رحم کردى، خدا تو را جزای خیر دهد، ای عم من! به درستی که مرا کفایت و تربیت نمودی در خردسالی و یاری و معاونت نمودی در بزرگی؛ پس رو به مردم گردانید و فرمود: براى عم خود شفاعتی بکنم كه جن و انس، از آن در تعجب مانند!  

حياة القلوب، تالیف علامه مجلسی رضوان الله علیه، جلد ۴، صفحه ۱۵۷۳

فضائل امام کاظم علیه السلام در کلام احمد بن یوسف قرمانی

فضائل امام کاظم علیه السلام در کلام احمد بن یوسف قرمانی

احمد بن یوسف قرمانی از علما و مورخین اهل تسنن پیرامون آن حضرت می‌نویسد:

هو الامام الکبیر القدر، الأوحد، الحجة، الساهر لیله قائما، القاطع نهاره صائما، المسمی لفرط حلمه وتجاوزه عن المعتدین کاظما. هوالمعروف عند أهل العراق بباب الحوائج، لأنه ما خاب المتوسل به فی قضاء حجاة قط.

او امامی بلند مرتبه و یگانه و حجت بود. در شب‌ها در حال عبادت و در روزها روزه‌دار بود. به خاطر کثرت بردباری و گذشت از کسانی که به او تعدی کرده‌اند کاظم نامیده شد. و او نزد مردم عراق به باب الحوائج مشهور بود چرا که هر کسی در بر آورده شدن حاجاتش به او متوسل می‌شد به دست می‌آورد.

اخبار الدول و آثار الاول فی التاریخ، تالیف قرمانی، جلد ۱، صفحه ۳۳۷، چاپ عالم الکتب

السلام علیک یا موسی بن جعفر الکاظم علیه السلام

اذعان احمد بن حنبل در مورد تقسیم‌کننده بهشت و جهنم بودن امیر المومنین علیه السلام

اذعان احمد بن حنبل در مورد تقسیم‌کننده بهشت و جهنم بودن امیر المومنین علیه السلام

ابن ابی یعلی حنبلی از علمای اهل تسنن می‌نویسد:

حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ مَنْصُورٍ الطُّوسِیُّ ، یَقُولُ : كُنَّا عِنْدَ أَحْمَدَ بْنِ حَنْبَلٍ فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ : یَا عَبْدَ اللَّهِ ، مَا تَقُولُ فِی هَذَا الْحَدِیثِ الَّذِی یُرْوَى أَنَّ عَلِیًّا عَلَیْهِ السَّلَامُ ، قَالَ : أَنَا قَسِیمُ النَّارِ ؟ وَمَا تُنْكِرُ مِنْ ذَا أَلَیْسَ رَوَیْنَا أَنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ قَالَ لِعَلِیٍّ (عَلَیْهِ السَّلَامُ) : " لَا یُحِبُّكَ إِلَّا مُؤْمِنٌ وَلَا یُبْغِضُكَ إِلَّا مُنَافِقٌ ".قُلْنَا بَلَى ، قَالَ : أَیْنَ الْمُؤْمِنُ ؟ قُلْنَا : فِی الْجَنَّةِ ، قَالَ : فَأَیْنَ الْمُنَافِقُ ؟ قُلْنَا : فِی النَّارِ ، قَالَ : فَعَلِیُّ قَسِیمُ النَّارِ .

محمد بن منصور طوسی می‌گفت: نزد احمد بن حنبل نشسته بودیم که مردی سوال کرد چگونه علی بن ابی طالب (علیهما السلام) می‌گوید من قسمت‌کننده بهشت و جهنم هستم؟ احمد بن حنبل (رئیس مذهب حنابله از مذاهب اهل تسنن) در پاسخ می‌گوید: چرا منكر این حدیث می‌شوید؟ مگر از نبى اكرم (صلی الله علیه و آله) براى ما روایت نشده است كه به على (علیه السلام) فرمود: تو را دوست ندارد مگر مومن و دشمن ندارد مگر منافق؟ گفتند: آری. احمد بن حنبل گفت: منافق كجاست؟ گفتند: در دوزخ. گفت: پس علی تقسیم‌كننده دوزخ و بهشت است.

طبقات الحنابلة، تالیف ابن ابی یعلی حنبلی، جلد ۲، صفحه ۳۵۸، چاپ جامعه ام القری

فضائل بی‌شمار امیر المومنین علیه السلام (به روایت اهل تسنن)

فضائل بی‌شمار امیر المومنین علیه السلام (به روایت اهل تسنن)

سبط بن جوزی از علمای اهل تسنن روایت کرده است:

و قد روى مجاهد قال سأل رجل عن ابن عباس فقال ما أكثر فضائل علي بن أبي طالب و إني لاظنها ثلاثة آلاف فقال له ابن عباس هي الى الثلاثين الفا أقرب من ثلاثة آلاف ثم قال ابن عباس لو ان الشجر اقلام و البحور مداد و الانس و الجن كتاب و حساب ما احصوا فضائل أمير المؤمنين علي عليه السلام.

مردی از ابن عباس پرسید: راستی که چقدر فضائل على بن ابی طالب (علیهما السلام) زياد است! فکر می‌کنم که به سه هزار فضیلت رسیده باشد. ابن عباس در جواب گفت: فضائل علی (علیه السلام) به سی هزار نزدیک‌تر است تا به سه هزار. سپس در ادامه گفت: اگر درخت‌ها قلم گردند و دریاها مرکب و جن و انس نویسنده و حسابگر آن شوند نمی‌توانند فضائل امیر المومنین علی علیه السلام را شمارش کنند.

تذکرة الخواص، تالیف سبط بن جوزی، صفحه ۱۳، چاپ مکتبة نینوی الحدیثة

علم حضرت زینب کبری سلام الله علیها در کلام امام سجاد علیه السلام

علم حضرت زینب کبری سلام الله علیها در کلام امام سجاد علیه السلام

شیخ طبرسی رضوان الله علیه روایت کرده است که امام سجاد علیه السلام به حضرت زینب سلام الله علیها فرمودند:

اَنْتِ بِحَمدِ اللّهِ عالِمَةٌ غَیرَ مُعَلَّمَة وَ فَهِمَةٌ غَیرَ مُفَهَّمَة‌.

ای عمه، تو به حمد الله، عالمى هستى كه نزد كسى تعليم نديدى و دانايى هستى كه نزد كسى نياموختى.

الاحتجاج، تالیف شیخ طبرسی، جلد ۲، صفحه ۲۷، چاپ منشورات الشریف الرضی