تقویم شیعه: سوم تا ششم محرم

تقویم شیعه

سوم محرم

ورود عمر بن سعد لعنت الله علیه به کربلا

در این روز عمر بن سعد با چهار، شش یا نه هزاران سوار برای قتل پسر پیامبر صلی الله علیه و آله وارد کربلا شد و در مقابل آن حضرت لشکرگاه ساخت و خیمه بر افروخت. ورود ابن سعد به کربلا در روز چهارم هم نقل شده است.

چهارم محرم

فتوای شریح قاضی لعنت الله علیه به قتل امام حسین علیه السلام

در این روز از سال ۶۱ هجری قمری ابن زیاد ملعون با استناد به فتوایی که از شریح قاضی گرفته بود، در مسجد کوفه خطبه خواند و مردم را به کشتن امام حسین علیه السلام تحریص کرد.

پنجم محرم

ورود حصین بن نمیر لعنت الله علیه به کربلا

در این روز حصین بن نمیر لعنت الله علیه به دستور عبید الله بن زیاد لعنت الله علیه با چهار هزار سواره وارد کربلا شدند.

ششم محرم

۱- یاری طلبیدن حبیب بن مظاهر از بنی اسد

در شب ششم یا هفتم جناب حبیب بن مظاهر اسدی با اذن امام حسین علیه السلام برای آوردن یاور و کمک، به قبیله بنی اسد رفت. اسدیان پذیرفتند و حرکت کردند، ولی جاسوسان به عمر سعد خبر دادند و او عده‌ای را فرستاد تا مانع آن‌ها شوند. لذا درگیری رخ داد که در این میان جمعی از بنی اسد شهید و زخمی و بقیه ناگزیر به فرار شدند و حبیب به خدمت حضرت آمد و جریان را عرض کرد.

۲- بازار آهنگران کوفه

از روز ششم محرم بازار آهنگران کوفه محل رفت و آمد و خرید و فروش زیادی بوده است. هر کسی را می‌دیدی یا شمشیر یا نیزه و یا تیری می‌خرید و یا آن‌ها را نزد آهنگران تیز می‌کرد و به سم آغشته می‌کرد؛ برای ریختن خون جگرگوشه رسول خدا و علی مرتضی و فاطمه زهرا علیهم السلام و تمام تیرها مسموم بود، و بعضی از آن تیرها یک شعبه و بعضی سه شعبه بودند.

۳- تراکم لشکر یزید در کربلا

در این روز لشکر زیادی برای جنگ با حضرت ابا عبد الله علیه السلام جمع شدند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۹-۲۱

تقویم شیعه: دوم محرم

تقویم شیعه

دوم محرم

۱- ورود امام حسین علیه السلام به کربلا

بنا بر مشهور در این روز در سال ۶۱ هجری قمری آقا و مولایمان حضرت ابا عبد الله الحسین سید الشهداء علیه السلام با اهل بیت و اصحابشان وارد کربلای معلی شدند. در آنجا اسب حضرت حرکت نکرد. امام علیه السلام پرسیدند: نام این زمین چیست؟ گفتند: غاضریه. نام دیگرش را پرسیدند، گفتند: شاطئی الفرات. فرمودند: اسم دیگر هم دارد؟ گفتند: کربلا هم می‌گویند. در این هنگام حضرت آهی از دل کشیدند و گریه شدیدی نمودند و فرمودند: اللهم انی أعوذ بک من الکرب و البلاء. به خدا قسم زمین کربلا همین است. به خدا اینجا مردان ما را می‌کشند! به خدا قسم اینجا زنان و کودکان ما را به اسیری می‌برند! بخدا قسم اینجا پرده حرمت ما دریده می‌شود. ای جوانمردان، فرود آیید که محل قبرهای ما اینجاست...

۲- نامه امام حسین علیه السلام برای اهل کوفه

در این روز امام حسین علیه السلام برای بزرگان کوفه نامه‌ای نوشتند و آن را به قیس بن مسهر صیداوی دادند که به کوفه برساند. مأمورین بین راه قیس را گرفتند، و پس از آنکه او بر ضد یزید و ابن زیاد سخن گفت، او را به شهادت رساندند. هنگامی که خبر شهادت قیس به امام حسین علیه السلام رسید آن حضرت گریستند و فرمودند: اللهم اجعل لنا و لشیعتنا عندک منزلاً کریماً، و اجمع بیننا و بینهم فی مستقرٍّ و من رحمتک إنّک علی کل شیء قدیر.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۸-۱۹

تقویم شیعه: یکم محرم

تقویم شیعه

یکم محرم

۱- آغاز ایام حسینی

اولین روز از ماه حزن و اندوه آل محمد علیهم السلام است، که همه انبیاء و ملائکه و شیعیان و دوستان اهل بیت علیهم السلام محزون‌اند. باید گفت: ماه حزن و اندوه تمام عالم است، چرا که همه‌ساله از اول محرم تا روز عاشورا پیراهن پاره پاره سید الشهداء علیه السلام را از عرش خدا رو به زمین می‌آویزند و حزن و اندوه عالم را فرا می‌گیرد. همچنین آغاز مجالس عزاداری حضرت ابا عبد الله علیه السلام است، که مردم را به امور اعتقادی خویش آشنا می‌کند، و دستورات دین خود را از حسینیه‌ها و تکایا و مساجد به خانه‌های فکر و دل خود به ارمغان می‌برند. شرکت در مراسم عزاداری امام حسین علیه السلام و اشک بر آن حضرت، از وظایف ما در زمان غیبت امام زمان علیه السلام است.

۲- ماجرای شعب ابی طالب علیه السلام

در پی بالا گرفتن قدرت اسلام پس از بعثت پیامبر صلی الله علیه و آله، قریش پیمان‌نامه‌ای نوشتند و طی آن قرار گذاشتند با بنی هاشم تکلم نکنند و با آنان هم‌سفره و همنشین نشوند و معامله ننمایند؛ و آنان را به گونه‌ای در فشار قرار دهند که پیامبر صلی الله علیه و آله را به قریش تحویل دهند تا آن حضرت را به قتل برسانند. حضرت ابو طالب علیه السلام بنی هاشم را به دره‌ای که منتسب به آن حضرت بود برد، و اطراف آن را محکم کرده و برای حفظ جان پیامبر صلی الله علیه و آله شبانه روز کمر همت بست. آن حضرت شب‌ها با شمشیر پروانه‌وار گرد شمع وجود پیامبر صلی الله علیه و آله می‌گردید و می‌فرمود: تا زنده‌ام دست از یاری او بر نمی‌دارم. او در هر شب چند بار محل خواب پیامبر صلی الله علیه و آله را تغییر می‌داد و عزیزترین فرزند خود یعنی امیر المومنین علیه السلام را به جای آن حضرت می‌خوابانید، و روز فرزندان خود و فرزندان برادرانش را به حفاظت از آن حضرت می‌گماشت. در مدتی که در شعب بودند بر آن حضرت و مسلمانان بسیار سخت گذشت، تا آنجا که شب‌ها صدای گریه اطفال گرسنه اطفال بنی هاشم را ساکنین اطراف شعب می‌شنیدند. پس از دو سال و چند ماه خداوند موریانه را مامور کرد، و پیمان‌نامه آنان را از بین برد به جز اسماء الهی که در آن بود. حضرت ابو طالب علیه السلام این خبر را به کفار داد، و آنان با دیدن چنین معجزه‌ای دست از تصمیم خود برداشتند و بنی هاشم به خانه‌های خود بازگشتند.

۳- جنگ ذات الرقاع

در سال چهارم هجرت - به تحریک کفار قریش - بین مسلمانان و قبایلی که اطراف مدینه زندگی می‌کردند و قصد محاصره مدینه را داشتند جنگی در گرفت. پیامبر صلی الله علیه و آله با ۴۰۰ یا ۷۹۰ نفر از مدینه بیرون رفتند. در این غزوه حضرت نماز خوف خواندند و جنگ تا سه روز طول کشید تا شر آنان دفع شد. این واقعه به قولی در ۱۵ جمادی الاولی بوده است.

۴- اولین جمع آوری زکات

در روز اول محرم پیامبر صلی الله علیه و آله برای اولین بار مامورانی را برای جمع‌آوری زکات و صدقات به اطراف مدینه فرستاد.

۵- منازل امام حسین علیهم السلام تا کربلا: ۲۱- قصر مقاتل

در این روز که چهارشنبه بود امام حسین علیه السلام به قصر مقاتل نزول اجلال فرمودند. مشهور است که در این منزل امام حسین علیه السلام با عبید الله بن حر جعفی ملاقات نمودند و دعوت به یاری نمودند، ولی او اجابت نکرد و بعدا پشیمان شد. و در ادامه این روز حضرت به نینوا رسیدند.

۶- کلام عاشورایی امام رضا علیه السلام

در روز اول محرم ریان بن شبیب خدمت امام رضا علیه السلام رسید. حضرت به او فرمودند: ای پسر شبیب، مردم عرب در زمان جاهلیت جنگ را در ایام محرم حرام می‌دانستند؛ ولی این امت احترام این ماه را از بین بردند و حرمت پیامبر صلی الله علیه و آله را رعایت نکردند. در این ماه خون ما را حلال دانستند، و هتک حرمت ما را کردند و فرزندان و زنان ما را اسیر نمودند، و سراپرده ما را آتش زدند و اموال ما را غارت کردند و رعایت احترام رسول خدا صلی الله علیه و آله را در باره ما ننمودند. همانا روز شهادت حسین علیه السلام پلک چشمان ما را مجروح کرد و اشک‌های ما را روان ساخت و دل ما را سوزاند؛ و عزیز ما را در زمین کربلا ذلیل کرد و نزد ما محنت و بلا را تا روز جزا به ارث گذارد. پس گریه‌کنندگان باید بر حسین علیه السلام بگریند، زیرا که گریه بر او گناهان بزرگ را از بین می‌برد. ای پسر شبیب، اگر خواستی بر چیزی گریه کنی بر حسین بن علی علیهما السلام گریه کن، چه اینکه آن حضرت را کشتند چنانکه گوسفند را می‌کشند، و با آن حضرت ۱۸ نفر از اهل بیت او کشته شدند که روی زمین شبیه و نظیری نداشتند. آسمان‌های هفتگانه و زمین‌ها در شهادت آن حضرت گریستند. چهار هزار ملک روز عاشورا برای نصرت آن حضرت آمده بودند و دیدند حضرت شهید شده‌اند. لذا پریشان و غبار آلود به مجاورت آن قبر مطهر مامور شدند، تا حضرت قائم علیه السلام ظهور کند و از یاران او باشند و شعارشان «یا لثارت الحسین» است. ای پسر شبیب، اگر دوست داری که با ما در درجات عالی بهشت باشی محزون باش برای حزن ما و شاد باش در شادی ما؛ و بر تو باد ولایت ما که اگر کسی سنگی را دوست داشته باشد خداوند متعال او را با همان سنگ محشور می‌کند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۵-۱۸

تقویم شیعه: محرم الحرام

تقویم شیعه

محرم الحرام

ماه محرم ماه پر حادثه‌ای است که اعظم آن‌ها شهادت سید الشهداء علیه السلام است. در روزهای ۱ ،۲، ۳، ۴، ۶، ۷، ۸، ۹، ۱۰، ۱۱، ۱۲، ۱۳، ۱۵، ۱۹، ۲۰، ۲۳، ۲۵، ۲۶، ۲۸ و ۲۹ این ماه وقایع رخ داده که اکثر آن‌ها مربوط به واقعه کربلاست. نزدیک شدن امام حسین علیه السلام به کربلا، ورود حضرت به این سرزمین و نامه برای اهل کوفه، ورود عمر بن سعد به کربلا، فتوای شریح قاضی به قتل امام حسین علیه السلام و تراکم لشکر یزید، ملاقات امام حسین علیه السلام با ابن سعد، منع آب از امام حسین علیه السلام، محاصره خیمه‌ها در کربلا، آمدن امان نامه برای فرزندان ام البنین علیهم السلام، در خواست تأخیر جنگ، آمدن لشکر تازه نفس به کربلا، خطابه امام حسین علیهم السلام برای اصحابش، سخنان امام علیه السلام با اهل بیتش، سخنان حضرت زینب کبری علیها السلام با امام حسین علیه السلام، همه اینها مراحلی از واقعه کربلاست که قبل از شهادت امام حسین علیه السلام در ماه محرم بوقوع پیوسته است. شهادت سید الشهداء امام حسین علیه السلام، شهادت قمر بنی هاشم حضرت عباس علیه السلام، شهادت حضرت علی اکبر علیه السلام، شهادت قاسم بن حسن علیهما السلام، شهادت باب الحوائج علی اصغر علیه السلام، شهادت عبد الله بن حسن علیه السلام، شهادت حبیب بن مظاهر اسدی و مسلم بن عوسجه، شهادت حر بن یزید ریاحی و جون غلام ابی ذر غفاری، و شهادت اصحاب باوفای امام حسین علیه السلام، شهادت زوجه وهب به دست غلام شمر، جلوه‌های بزرگ‌ترین پرونده شهادت است که در ماه محرم تحقق یافته است. آمدن ذو الجناح با یال خونین به خیمه فاطمیات، ماتم و ناله و گریه پردگیان حرم بر سید الشهداء علیه السلام و اولاد او، غارت اموال از خیام امام حسین علیه السلام، غارت لباس و زره از بدن مطهر شهدای کربلا، به آتش کشیدن خیمه های آل الله، فرار فاطمیات و علویات در بیابان‌ها، شهادت دختران کوچک در کنار خیمه‌ها، جدا شدن سرهای مطهر امام حسین علیه السلام و اهل بیت و اصحاب، وقایعی است که پس از شهادت امام حسین علیهم السلام به وقوع پیوسته، و همه در ماه محرم بوده است. رأس مطهر امام حسین علیه السلام در تنور خولی لعنت الله علیه در کوفه، حرکت کاروان اسرار از کربلا، حرکت اهل بیت امام حسین علیه السلام به سوی کوفه، دفن شهدای کربلا، ورود اهل بیت علیهم السلام به کوفه، اسرای اهل بیت علیهم السلام در مجلس ابن زیاد، اسرای اهل بیت علیهم السلام در زندان کوفه، خبر شهادت امام حسین علیهم السلام در مدینه و شام، شهادت عبد الله بن عفیف، وقایعی است که در ماه محرم کوفه به خود دیده است و سپس اهل بیت علیهم السلام در شهرهای عراق و شام گردانده شدند و در همین ماه بود که با شام رسیدند. وقایع دیگری در ماه محرم اتفاق افتاده که برخی قبل و بعضی دیگر بعد از واقعه کربلا بوده است ماجرای شعب ابی طالب علیه السلام، جنگ ذات الرقاع، اولین جمع آوری زکات، نوشتن صحیفه ملعونه، وفات حذیفه بن یمان قبل از ماجرای کربلا در ماه محرم بوقوع پیوسته است. قیام مردم مدینه بر علیه یزید پس از شهادت امام حسین علیه السلام، قتل ابن زیاد لعنت الله علیه، وفات ام سلمه و ماریه قبطیه دو همسر رسول خدا صلی الله علیه و آله، شهادت حضرت سجاد علیه السلام، خروج زید بن علی بن حسین علیه السلام، کلام عاشورایی امام رضا علیه السلام، تبعید امام جواد علیه السلام، وقایعی است که پس از شهادت امام حسین علیه السلام در ماه محرم اتفاق افتاده و ان شاء الله قیام حضرت مهدی علیه السلام نیز در ماه محرم و در روز عاشورا خواهد بود. این‌ها خلاصه وقایعی بود که در ماه محرم الحرام رخ داده، که ان شا الله به تفصیل آن‌ها خواهیم پرداخت.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۳-۱۴

تقویم شیعه: آخر ذی الحجه

تقویم شیعه

بیست و نهم ذی الحجه

منازل امام حسین علیه السلام تا کربلا: ۲۰- قطقطانیه

در این روز حضرت ابا عبد الله الحسین علیه السلام با اصحابشان به همراه لشکر حر به «قطقطانیه» رسیدند. بنا بر روایتی امام صادق علیه السلام فرمودند: هنگامی که در قطقطانیه نزول اجلال فرمودند چشم حضرت به خیمه‌ای بنا شده افتاد، و پرسید: این خیمه از آن کیست؟ عرض کردند: از آن عبید الله بن حر جعفی است ... و گفته شده که در قصر مقاتل عبیدالله بن حر الجعفی با امام علیه السلام ملاقات داشته است.

آخر ذی الحجه

۱- مرگ پدر ابو بکر

در آخر سال ۱۳ هجری قمری ابو قحافه عثمان بن عامر، پدر ابو بکر در سن ۹۷ یا ۹۹ یا ۱۰۴ سالگی از دنیا رفت. ابو قحافه در روز فتح مکه اسلام آورد، و در زمان عمر، بعد از شش ماه و چند روز از مرگ ابو بکر مرد.

۲- مرگ هند جگر خوار لعنت الله علیها

در سال ۱۳ هجری قمری در روز مرگ ابو قحافه، هند جگر خوار همسر ابو سفیان و مادر معاویه بدرکات جحیم شتافت. هند به ظاهر همسر ابو سفیان و مادر معاویه و عتبه و یزید بود، اما از صاحبان پرچم بود که مردها به او مراجعه می‌کردند، و میل زیادی به غلامان سیاه داشت، ولی هر گاه بچه سیاهی می‌زایید او را می‌کشت. معاویه را به چهار کس نسبت می‌دهند: مسافر بن ابی عمرو، عماره بن ولید بن مغیره، عباس و صباح که این ملعون مغنی عماره بن ولید و جوانی خوش سیما بود و کارگری ابوسفیان می‌نمود. هند با او الفتی خاص داشت و لذا علمای انساب عتبه بن ابی سفیان را هم از صباح می‌دانند. هنگامی که هند به معاویه بارور شد مایل نبود او را در خانه بزاید. لذا کنار کوه اجیاد آمد و آنجا وضع حمل کرد و به این دلیل است که حسان می‌گوید: «لمن الصبی بجانب البطحاء - فی التراب ملقی غیر ذی مهد» فرزندی که در کنار بیابان مکه بدون گهواره روی زمین رها شده از آن کیست؟

سوابق سوء خاندان معاویه با اسلام

از این زن و شوهر و فرزندش معاویه و نوه‌اش یزید، اذیت‌ها و جسارت‌ها به پیامبر صلی الله علیه و آله و امیر المومنین و امام حسن و امام حسین علیهم السلام رسید که در کتب تاریخ و روایات به تفصیل ذکر شده است. از آن جمله در مسیر حرکت کفار قریش به طرف احدی برای جنگ با پیامبر صلی الله علیه و آله، هند قصد داشت قبر مادر آن حضرت جناب آمنه بنت وهب علیها السلام را نبش کند و جسارت کند، چه اینکه پدر و مادر و عموی هند در بدر کشته شده بودند. ولی کفار قریش مانع شدند و گفتند این رسم می‌شود و مردگان ما را هم این چنین می‌کنند. هند گفت: باید محمد یا علی یا حمزه را بکشم! این بود که وحشی را بر این کار گماشت و وعده هایی به او داد. وحشی گفت: قادر به کشتن پیامبر و علی نیستم ولی برای حمزه کمین می‌کنم، با این مقدمه بود که آن بزرگوار را حسب دستور هند ملعونه به شهادت رساند. به دستور هند وحشی سینه مبارک حضرت حمزه علیه السلام را شکافت، و جگر آن بزرگوار را خارج کرد و مانند سگ به دندان گرفت، ولی جگر مانند سنگ نقره‌ای رنگ شد و دندانش کارگر نشد، و آن را روی زمین انداخت و از آن روز ملقب به آکلة الاکباد شد. بعد خودش با خنجر گوش، بینی و... حضرت حمزه را برید و به گرد آویخت. با این جنایت، دل مبارک پیامبر صلی الله علیه و آله را آزرد و آن حضرت و امیر المومنین علیهم السلام و فاطمه الزهرا علیها السلام و صفیه عمه پیامبر صلی الله علیه و آله و خواهر حمزه و دیگران گریستند. با این همه جنایت، پیامبر صلی الله علیه و آله اسلام هند و همسرش را که با اکراه مسلمان شده بودند پذیرفت. ابن ابی الحدید می‌گوید: هند با عده‌ای از زن‌ها قریش خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله آمدند در حالی که نقاب زده بود و خود را پوشانده بود به خاطر کارهایی که بر ضد پیامبر (صلی الله علیه و آله) انجام داده بود، مخصوصاً شهادت جناب حمزه (علیه السلام) و می‌ترسید که آن حضرت او را مواخذه فرماید. حضرت عهد و پیمان از آن‌ها گرفت که به خداوند متعال شرک نورزند و مطالبی دیگر را نیز شرط فرمود و آنها قبول کردند. هند کلامی گفت که معلوم شد همسر ابو سفیان است. حضرت فرمودند: آیا تو هندی؟ گفت: بله و به ظاهر شهادتین را بر زبانش جاری نمود و تقاضای بخشش نمود. پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمودند: دیگر نباید زنا کنی. هند گفت: مگر زن حره زنا می‌کند؟! در اینجا عمر خندید؛ به خاطر آنچه بین او و خودش اتفاق افتاده بود. پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمودند: و نباید بچه را بکشی! هند گفت: به جان خودم سوگند من بچه‌ها را بزرگ کردم و شما آن‌ها را در بدر کشتید. اینجا هم عمر چنان خنده‌ای کرد که بر پشت افتاد.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۹۹-۴۰۲