تقویم شیعه: هشتم ربیع الثانی

تقویم شیعه

هشتم ربیع الثانی

۱- ولادت امام حسن عسکری علیه السلام

در این روز حضرت امام حسن عسکری علیه السلام در سال ۲۳۲ هجری قمری جهان را به قدوم خود منور فرمودند. و به روایت مصباح، تقویم المحسنین، اختیارات و دروس شهید، ولادت حضرت در چهارم این ماه بوده است. اقوال دیگری نیز در ولادت آن حضرت وجود دارد که عبارتند از ۸ ربیع الاول، ۱۰ ربیع الثانی.

پدر آن حضرت امام هادی علیه السلام و مادر محترمه اش بانویی است که نامش حدیث یا حُدَیثه یا سوسن یا سلیل است. محل ولادت حضرت مدینه و مشهورترین القاب ایشان زکی، نقی و کنیه‌ی حضرتش ابو محمد است. آن حضرت را برای زیر نظر داشتن و کنترل رفت و آمدها، در محل سکونت سپاهیان ترک تبار دربار عباسی مسکن داده بودند؛ و از همین جاست که به آن حضرت «عسکری» می‌گویند.

۲- شهادت حضرت صدیقه طاهره علیها السلام بنا بر روایتی

بنا بر روایتی که چهل روز پس از شهادت پیامبر صلی الله علیه و آله را روز شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها دانسته، روز هشتم ربیع الثانی روز شهادت حضرت به حساب می‌آید.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۳۱-۱۳۲

تقویم شیعه: ششم ربیع الثانی

تقویم شیعه

ششم ربیع الثانی

مرگ هشام بن عبد الملک

روز چهارشنبه ششم ربیع الثانی سال ۱۲۵ هجری قمری در رصافه هشام بن عبد الملک از دنیا رفت و به جهنم واصل شد.

او مردی احول و غلیظ و بدخو و بخیل بوده و حریص بود بر جمع مال، دستور کشتن زید بن علی بن الحسین علیهم السلام را صادر کرد و امام باقر و حضرت صادق علیهما السلام را به شام احضار کرد و جسارت‌های فراوانی به آن حضرات نمود و آخر الامر امام باقر علیه السلام را به شهادت رساند. ۱۹ سال و ۹ ماه و ۱۰ روز خلافت کرد و در ۵۳ سالگی به جهنم شتافت. در زمان سفاح که قتل بنی امیه آغاز شده بود و قبرهای آن‌ها را هم نبش می‌کردند و آن چه می‌یافتند می‌سوزاندند، وقتی نوبت به قبر ولید رسید اثری در آن باقی نمانده بود و از عبد الملک قسمتی از جمجمه‌اش مانده بود. هنگامی که قبر هشام را شکافتند بدن او هنوز متلاشی نشده بود، و لذا هشتاد تازیانه بر بدن او زدند و او را سوزانیدند و خاکسترش را به باد دادند. بعضی گفته‌اند ظاهرا زدن هشتاد تازیانه به هشام به جهت حد قذف بوده که جسارت به مادر جناب زید بن علی بن الحسین علیهم السلام نمود.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۳۰-۱۳۱

من مسلمان شده ی دستِ علی از ازلم

من مسلمان شده ی دستِ علی از ازلم

باده نوشِ یدِ ساقی ز شرابِ عسلم

در جهان نامِ من از جمله جدا گشت که چون

علوی مذهبم و شهره ی ضربُ المَثلم

دل و جان سوخته ی مکتبِ مظلومیتم

شیعه ی شیرِ خدا فاتحِ جنگِ جملم

به خودِ کعبه و آن سینه ی صد چاک قسم

به جز از گوشه نگاهش نبوَد ماحَصلم

من کجا نظم کجا وُ غزل و شعر کجا

ولی از مِهرِ علی چشمه ی شعر و غزلم

گر بمیرم وسطِ سجده به هنگامِ نماز

بی تولّای علی خیر نباشد عملم

سر به تعظیم نهم موقعِ جان دادن اگر

به رخش خیره شوم چون که بیاید اجلم

علی ای شاهِ ولایت تویی عِزّ و شَرفم

با تو من گُوهرِ اصلم وَ کِه گفته بدلم!

(هستی محرابی)

تقویم شیعه: چهارم ربیع الثانی

تقویم شیعه

چهارم ربیع الثانی

ولادت حضرت عبد العظیم حسنی علیه السلام

در این روز در سال ۱۷۳ هجری قمری آن بزرگوار به دنیا آمدند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۳۰

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۲۹)

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۲۹)

(٥٦١) الْإِقْتِصٰادُ يُنْميِ اليَسْيرَ

میانه‌روی، کم را بسیار می‌سازد.

(٥٦٢) الْإِسْرٰافُ يُفْنِي الكَثِيرَ

زیاده‌روی، بسیار را نابود می‌کند.

(٥٦٣) الزُّهْدُ أَسٰاسُ اليَقِينِ

بی‌اعتنایی به دنیا، پایه‌ی یقین است.

(٥٦٤) الصِّدْقُ رَأَسُ الدِّينِ

راستی، اصل دین است.

(٥٦٥) السّٰامِعُ شَرِيكُ القٰآئِلِ

شنونده، شریک گوینده است.

(٥٦٦) البِشرُ أَوَّلُ النَّـٰآئِلِ

گشاده‌رویی، اولین بهره است.

(٥٦٧) العَفْوُ تٰاجُ المَكٰارِمِ

گذشت، سرآمد نيکی‌ها است.

(٥٦٨) المَعْرُوفُ أَفْضَلُ المَغٰانِمِ

خوبی، برترین غنیمت‌ها است.

(٥٦٩) التَّوٰاضُعُ يَنْشُرُ الفَضِيلَةِ

فروتنی، ارزش را گسترده می‌سازد.

(٥٧٠) التَّكَبُّرُ يُظْهِرُ الرَّذيلَةَ

تکبر، آشكار کننده‌ی پستی است.

(٥٧١) المُتَعِرَّضُ لْلبَلٰآءِ مُخٰاطِرٌ

آنکه پیرامون حوادث گردد، خود را به خطر می‌افكند.

(٥٧٢) المُلْعِنُ بِالْمَصِيَةِ مُجٰاهِرٌ

نافرمانی آشكارا، مخالفت است.

(٥٧٣) اللِّسٰانُ تَرْجُمٰانِ العَقْلِ

زبان، بیان کننده‌ی عقل است.

(٥٧٤) التَّنَزُّهُ أَوَّلُ النُّبْلِ

پاکی، آغاز نجابت است.

(٥٧٥) الضِّيٰافَةُ رَأْسُ المُرُوَّةِ

ضیافت، قله‌ی جوانمردی است.

(٥٧٦) العِفَّةُ أَفْضَلُ الفُتَوَّةِ

پاکدامنی، برترین جوانمردی است.

(٥٧٧) الحِقْدُ مَثٰارُ الغَضَبِ 

کینه‌توزی، برانگیزنده‌ی خشم است.

(٥٧٨) الشَّرُّ عُنْوٰانُ العَطَبِ

بدی، نشانه‌ی هلاکت است.

(٥٧٩) الصَّبْرُ يُهَوِّنُ الفَجِيعَةِ

صبر، مصیبت را آسان می‌سازد.

(٥٨٠) الْآدٰابُ حُلَلٌ مُجَدَّدَةٌ

آداب و رفتار، پوشش‌های نوین‌اند.