حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها سرور زنان بهشتی (به روایت صحیح‌ترین کتاب نزد اهل تسنن)

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها سرور زنان بهشتی (به روایت صحیح‌ترین کتاب نزد اهل تسنن)

مخالفین مکتب اهل بیت علیهم السلام با شبهات گوناگون سعی می‌کنند تا سیدة نساء العالمین بودن حضرت زهرا سلام الله علیها را منکر شوند غافل از این که در صحیح‌ترین کتب خود اهل سقیفه هم روایاتی در تایید این فضیلت بزرگ وجود دارد.

محمد بخاری از بزرگ‌ترین علمای اهل تسنن در صحیح بخاری که از نظر اهل تسنن صحیح‌ترین کتاب پس از قرآن است روایت کرده است:

و قال النبی صلی الله علیه و سلم: «فاطمة سیدة نساء أهل الجنة».

رسول الله (صلی الله علیه و آله) فرمودند: فاطمه (سلام الله علیها) سرور زنان اهل بهشت است.

صحیح البخاری، صفحه ۱۳۷۴، باب مناقب فاطمه علیها السلام، چاپ دار ابن کثیر

السلام علیک یا صدیقة الطاهرة الشهیدة فاطمة الزهراء سلام الله علیها

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۴۱)

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۴۱)

(٨٠١) القُنُوعُ عُنْوٰانُ الرِّضَـٰا

قناعت، نشانه‌ی خشنودی است.

(٨٠٢) الصَّبْرُ كَفِيلٌ بِالظَّفَرِ

صبر، پشتیبان پیروزی است.

(٨٠٣) الصَّبْرُ عُنْوٰانُ النَّصْرِ

صبر، نشانه‌ی پیروزی است.

(٨٠٤) الصَّبْرُ أَدْفَعُ لِلْبَلٰآءِ

صبر،  بلا را دفع می‌کند.

(٨٠٥) الصَّبْرُ يُرْغِمُ الأَعْدٰاءَ

صبر، دشمنان را می‌شکند.

(٨٠٦) الصَّبْرُ عُدَّةُ الفَقْرِ

صبر، سلاحی در برابر فقر است.

(٨٠٧) الصَّبْرُ أَدْفَعُ لِلضُّرِّ

صبر گرفتاری را دفع می‌کنند.

(٨٠٨) الصَّبْرُ عَوْنٌ عَليٰ كُلُّ أَمْرٍ

صبر در هر کاری ياری دهنده است.

(٨٠٩) الصَّبْرُ أَفْضَلُ العُدَدْ

صبر، بهترین توشه و پناه است.

(٨١٠) الكَرَمُ أَفْضَلُ السُّؤدَدِ

برترین سروری‌ها، بخشندگی است.

(٨١١) التَّوٰاضُعُ ثَمَرَةُ العِلْمِ

فروتنی، نتیجه‌ی دانش است.

(٨١٢) الكَظْمُ ثَمَرَةُ الحِلْمِ

نتیجه‌ی بردباری، خشم را فروخوردن است.

(٨١٣) الحِلْمُ رَأْسُ الرِّيٰاسَةِ

بردباری، اساس بزرگی است.

(٨١٤) الإِحْتِمٰالُ زَيْنُ السِّيٰاسَةِ

تحمل ناگواری‌ها زینت سیاست است.

(٨١٥) العَفُو زَيْنُ القُدْرَةِ

گذشت، زینت توانایی است.

(٨١٦) العَدْلُ نِظٰامُ الأَمَرْةِ

عدالت، اساس فرمانروایی است.

(٨١٧) العَفْو يُوجِبُ المَجْدَ

گذشت، موجب بزرگی است.

(٨١٨) البَذْلُ يَكْسِبُ الحَمْدَ

بخشش، سبب ستایش است.

(٨١٩) السَّخَـٰآءُ خُلُقُ الأَنْبِيٰاءِ

بخشش، خوی پیامبران است.

(٨٢٠) الدُّعٰاءُ سِلٰاحُ الأَولِيٰاءِ

دعا، اسلحه‌ی دوستان خداست.

هجوم وحشیانه اهل سقیفه به خانه وحی (به اعتراف مسعودی از مورخین و علمای اهل تسنن)

هجوم وحشیانه اهل سقیفه به خانه وحی (به اعتراف اهل تسنن)

مسعودی عالم و مورخ نامی شافعی مذهب پیرامون هجوم به خانه حضرت زهرا سلام الله علیها و آتش زدن منزل ایشان چنین می‌نویسد:

فوجهوا إلى منزله فهجموا علیه وأحرقوا بابه ، واستخرجوه منه کرها ، وضغطوا سیدة النساء بالباب ، حتى أسقطت محسنا.

آنگاه آن مردم (پیروان ابو بکر) متوجه منزل علی علیه السلام شده و بر ایشان هجوم بردند، درب خانه او را سوزاندند، و ایشان را بدون رضایت او از منزل خارج کردند، فاطمه زهرا را به وسیله درب طورى فشردند که محسن خود را سقط کرد...

اثبات الوصیة، تالیف مسعودی، صفحه ۱۵۴-۱۵۵، چاپ دار الاضواء

واقعا تفاوت اهل سقیفه با داعش در چیست؟! نه اینکه اهل سقیفه جد داعش و گروه‌های تروریستی محسوب می‌شوند؟!

لعنت خدا بر قاتلان حضرت زهرا و محسن علیهما السلام

پیشگویی رسول خدا صلی الله علیه و آله از ظلم‌هایی که به دختر بزرگوارش، صدیقه کبری علیها السلام می‌شود و لعن کردن آن ظالمان (به روایت اهل تسنن)

پیشگویی رسول خدا صلی الله علیه و آله از ظلم‌هایی که به دختر بزرگوارش، صدیقه کبری علیها السلام می‌شود و لعن کردن آن ظالمان (به روایت اهل تسنن)

جوینی از علمای بزرگ اهل تسنن روایت کرده است که روزی رسول خدا (صلی الله عليه و آله) نشسته بودند، امام حسن (علیه السلام) بر او وارد شد، دیدگان رسول خدا كه بر امام حسن (علیه السلام) افتاد، اشک آلود شد، سپس امام حسین (علیه السلام) بر آن حضرت وارد شد، مجددا پیامبر گریست. در پی آن دو بزرگوار، حضرت فاطمه و امیر المومنین (علیهما السلام) بر رسول خدا وارد شدند، اشک رسول خدا (صلی الله عليه و آله) با دیدن آن دو نیز جاری شد، وقتی از پیامبر (صلی الله عليه و آله) علت گریه بر فاطمه (علیها السلام) را پرسيدند، فرمود:

وَ أَنِّي لَمَّا رَأَيْتُهَا ذَكَرْتُ مَا يُصْنَعُ بِهَا بَعْدِي كَأَنِّي بِهَا وَ قَدْ دَخَلَ الذُّلُّ في بَيْتَهَا وَ انْتُهِكَتْ حُرْمَتُهَا وَ غُصِبَتْ حَقَّهَا وَ مُنِعَتْ‏ إِرْثَهَا وَ كُسِرَ جَنْبُهَا [وَ كُسِرَتْ جَنْبَتُهَا] وَ أَسْقَطَتْ جَنِينَهَا وَ هِيَ تُنَادِي يَا مُحَمَّدَاهْ فَلَا تُجَابُ وَ تَسْتَغِيثُ فَلَا تُغَاثُ... الی: فَتَكُونُ أَوَّلَ مَنْ يَلْحَقُنِي مِنْ أَهْلِ بَيْتِي فَتَقْدَمُ عَلَيَّ مَحْزُونَةً مَكْرُوبَةً مَغْمُومَةً مَغْصُوبَةً مَقْتُولَة. فَأَقُولُ عِنْدَ ذَلِكَ اللَّهُمَّ الْعَنْ مَنْ ظَلَمَهَا وَ عَاقِبْ مَنْ غَصَبَهَا وَ ذَلِّلْ مَنْ أَذَلَّهَا وَ خَلِّدْ فِي نَارِكَ مَنْ ضَرَبَ جَنْبَهَا حَتَّى أَلْقَتْ وَلَدَهَا فَتَقُولُ الْمَلَائِكَةُ عِنْدَ ذَلِكَ آمِين‏.

زمانی که فاطمه (سلام الله علیها) را دیدم، به یاد صحنه‌ای افتادم که پس از من برای او رخ خواهد داد، می‌بينم ذلت وارد خانه‌ی او شده،‌ حرمتش پايمال گشته، حقش غصب شده، از ارث خود ممنوع گشته، پهلوی او شكسته شده و فرزندی را که در رحم دارد، سقط شده؛ در حالی که پیوسته فریاد می‌زند: وا محمداه؛ ولی کسی به او پاسخ نمی‌دهد، ‌کمک می‌خواهد؛ اما کسی به فريادش نمی‌رسد. او اول کسی است كه از خاندانم به من ملحق می‌شود؛ و در حالی بر من وارد می‌شود که محزون، گرفتار و غمگین و شهید شده است. و من در اينجا می‌گویم: خدايا لعنت كن هر که به او ظلم كرده، کيفر ده هر که حقش را غصب كرده، خوار كن هر كه خوارش كرده و در دوزخ مخلد كن هر که به پهلويش زده تا فرزندش را سقط كرده و ملائكه آمین گویند.

فرائد السمطين، تألیف ابراهیم بن محمد جوینی، جلد ۲، صفحه ۳۵، چاپ دار الحبیب

نظر علمای اهل تسنن در مورد جوینی

۱- ذهبی:

وسمعت من الامام المحدث الاوحد الاكمل فخر الاسلام صدر الدين ابراهيم بن محمد بن المؤيد بن حمويه الخراساني الجوينى... وكان شديد الاعتناء بالرواية وتحصيل الاجزاء حسن القراءة مليح الشكل مهيبا دينا صالحا.

از امام، روايت کننده، حديث گوى يگانه کامل، فخر اسلام، صدر الدين ابراهيم بن محمد بن المويد بن حمويه الخراسانى الجوينى روايت شنيدم (درس گرفتم)... او بسيار به روايات و به دست آوردن کتب حديثى اهميت مى‌داد، خوش صدا و خوش سيما بود و شخص با هيبت و دين‌دار و صالحى بود.

تذكرة الحفاظ، تألیف ذهبی، جلد ۴، صفحه ۱۵۰۰، چاپ دار الكتب العلمية

۲- صفدی:

إبراهیم بن محمد: الإمام الزاهد المحدث شیخ خراسان، صدر الدین أبو المجامع ابن الشیخ سعد الدین بن المؤید بن حمویه  الجوینی الشافعی الصوفی.

أعیان العصر وأعوان النصر، تألیف صفدی، جلد ۱، صفحه ۱۲۱، چاپ دار الفکر المعاصر

۳- ابن حجر عسقلانی:

إِبْرَاهِیم بن مُحَمَّد بن الْمُؤَید بن حمویه الْجُوَیْنِیّ صدر الدّین أَبُو المجامع ابْن سعد الدّین الشَّافِعِی الصُّوفِی 

الدرر الکامنة فی أعیان المائة الثامنة، تألیف ابن حجر عسقلانی، جلد ۱، صفحه ۷۵، چاپ مجلس دائرة المعارف العثمانیة

۴- ابن تغری بردی

إبراهیم بن محمد، الشیخ الإمام العلامة المحدث، شیخ خراسان صدر الدین أبو المجامع بن الشیخ سعد الدین بن المؤید بن حمویه الجوینی الشافعی الصوفی الزاهد.

المنهل الصافی و المستوفى بعد الوافی، تألیف ابن تغری بردی، جلد ۱، صفحه ۱۵۵، چاپ الهیئة المصریة العامة للکتاب

بر مهاجمین به خانه وحی لعنت

بوی خوش می‌آید اینجا؛ عود و عنبر سوخته؟

بوی خوش می‌آید اینجا؛ عود و عنبر سوخته؟

یا که بیت الله را کاشانه و در سوخته؟

از چه خون مى‌گريد این دیوار و در؟ یا رب مگر

گلشن آل خلیل اینجا در آذر سوخته؟

خانۀ زهراست اینجا، قتلگاه محسن است

آشیان قهرمان بدر و خیبر، سوخته

خانۀ وحی از ملک یک‌باره شد در ازدحام

اندر این غوغا مگر جبریل را پر سوخته؟...

بر حریم عقل کل، دیوانه‌ای زد آتشی

کز غمش هر عاقلی را جان و پیکر، سوخته

خيمه‌گاه کربلا را آتش از اینجا زدند

شد ز داغ محسن آخر كام اصغر، سوخته

گر نمى‌کرد اشک چشمانت «حسان» امدادِ من

مى‌شد از آه من اين اوراق دفتر، سوخته

(استاد حبیب الله چایچیان)