ذره‌ای از علم امیر المومنین علیه السلام در کلام آن حضرت

ذره‌ای از علم امیر المومنین علیه السلام در کلام آن حضرت

علی بن حسن زواره‌ای رضوان الله علیه عالم بزرگ شیعه در تفسیر شریف ترجمة الخواص می‌نویسد:

«در نقل صحيح، ورود یافته که امیر المومنین - صلوات الله عليه - در اول خلافت، به منبر شرف برآمد و در حضور جمله مهاجر و انصار فرمود که یا ایها الناس، که بپرسید از من، پیش از آنکه مرا نیابید. و آنچه می‌توانید از طرايق سماوات، از من سؤال کنید که من داناترم و احاطه علم من به طریق آسمان‌ها، زیادہ‌تر است از طرايق زمین. به خدا سوگند که اگر وساده‌ای فرش سازند و من بر آن بنشینم، هر آینه، حکم کنم میان اهل تورات به مضمون تورات ایشان و میان اهل زبور به زبور ایشان و میان اهل انجیل به مضمون انجیل ایشان و میان اهل فرقان به آنچه در فرقان مثبت است. قسم به خدا که هیچ آیتی نیست که نازل شده در بحر یا در بر، یا در سهل یا در جبل، یا در آسمان یا در زمین، مگر نزد من چون روز معلوم است که در شأن چه کس نازل شده و در چه قضیه وارد گشته و حقیقت آن چیست. و سر لو کشف از این معنی مخبر است. و دیگر فرمود که پیغمبر آموخت مرا هزار باب از علم و منکشف شد مرا از هر بابی از آن، هزار باب دیگر.»

ترجمة الخواص، تالیف علی بن حسن زواره‌ای، جلد ۱، صفحه ۴۵۷، چاپ انتشارات علمی و فرهنگی

تقویم شیعه: ششم و دهم ماه رمضان

تقویم شیعه

ششم رمضان

ضرب سکه به نام امام رضا علیه السلام

در این روز در سال ۲۰۱ هجری قمری سکه طلا به نام مبارک حضرت رضا علیه السلام زدند. بنا بر قولی این روز روز ولایتعهدی اجباری آن حضرت بوده است، و مردم با آن حضرت به ولایت عهدی بیعت نمودند.

دهم ماه رمضان

۱- آمدن نامه‌های اهل کوفه برای امام حسین علیه السلام

در سال ۶۰ هجری قمری جمعی از کوفیان نامه‌های مردم کوفه را برای امام حسین علیه السلام را آوردند. که از جمله نام سلیمان بن صرد و مسیب بن نجبه و رفاعه بن شداد بجلی و حبیب بن مظاهر و جمعی از شیعیان آن حضرت در آن‌ها بود، که توسط عبد الله بن مسمع همدانی و عبد الله بن وال خدمت امام علیه السلام آورده شد.

۲- وفات حضرت خدیجه علیها السلام

در این روز حضرت خدیجه کبری علیها السلام از دنیا رحلت فرمودند. این قول بنا بر نقل ۴۵ روز بعد از رحلت جناب ابو طالب علیه السلام است. اقوال دیگر در رحلت آن حضرت چنین است: ۲۳ رجب، ۲۷ رجب، آخر رجب، اول ماه رمضان، ۱۲ ماه رمضان. آن حضرت بعد از حضرت ابو طالب علیه السلام به سه روز فاصله و به قولی یک ماه و به قولی ۴۵ روز و به قولی ۵۰ روز وفات کرده است. آن حضرت نخستین همسر پیامبر صلی الله علیه و آله بود، و تا خدیجه صلی الله علیه و آله زنده بود نبی گرامی اسلام صلی الله علیه و آله همسری اختیار نفرمود. سبقت به اسلام و خدمات او به پیامبر صلی الله علیه و آله زیاده از آن است که ذکر شود. در فضیلت آن حضرت همین بس که والده مکرمه حضرت صدیقه طاهره علیها السلام است، و همه ذریه پیامبر صلی الله علیه و آله به ایشان منتهی می شوند. آن حضرت هنگام رحلت چند وصیت به پیامبر صلی الله علیه و آله نمودند، و با آن همه فداکاری و انفاق مال، به پیامبر صلی الله علیه و آله عرض کردند: یا رسول الله، مرا ببخشید که در حق شما کوتاهی کردم. پیامبر صلی الله علیه و آله: حاشا و کلا! من از شما تقصیری ندیدم، بلکه منتهای سعی و کوشش خود را در حق من نمودی. شما در خانه من زحمات زیادی را متحمل شدی. اموالت را در راه خدا بذل و بخشش نمودی. آنگاه خدیجه علیها السلام عرض کرد: یا رسول الله، شما را وصیت می‌کنم به این دختر و به حضرت فاطمه علیها السلام اشاره نمود این دختر بعد از من یتیم و غریب است. کسی از زن‌های قریش او را اذیت نکند. کسی به صورت او لطمه‌ای نزند، به روی او داد نزند و مکروهی نبیند. آن حضرت اولین زنی است که پیامبر صلی الله علیه و آله را تصدیق نمود، و اول زنی است که در مکه با رسول خدا صلی الله علیه و آله نماز جماعت خواند، و اول زنی است که ایمان خود را در مکه در میان مشرکین اظهار نمود، و اول زنی است که در مقابل دشمن از رسول خدا صلی الله علیه و آله دفاع نمود و تمام اموال خود را به پیامبر صلی الله علیه و آله بخشید، و اول زنی است که ایمانش با قبول ولایت امیر المومنین علیه السلام به درجه کمال رسید. روزی پیامبر صلی الله علیه و آله خدیجه علیها السلام را خواست و در کنار خود نشانید و فرمود: این جبرئیل است و می‌گوید: برای اسلام شروطی است که عبارتند از: اقرار به یگانگی خداوند متعال، اقرار به رسالت رسولان، اقرار به معاد و اصول این شریعت و احکام آن، اطاعت از اولی الامر و ائمه طاهرین از فرزندان او یکی بعد از دیگری با برائت از دشمنان ایشان. حضرت خدیجه علیها السلام به همه آن‌ها اقرار نمود و ائمه طاهرین به خصوص امیر المؤمنین علیه السلام را تصدیق کرد. پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: هو مولاک و مولی المؤمنین و امامهم بعدی: یعنی علی مولای تو و مولای مومنان بعد از من و امام ایشان است. آنگاه از خدیجه علیها السلام در قبول ولایت امیر المومنین علیه السلام عهد موکد گرفت. سپس رسول خدا صلی الله علیه و آله یک یک از اصول و فروع دین حتی آداب وضو و نماز و روزه و حج و جهاد و صله رحم و واجبات و محرمات را بیان فرمود. سپس پیامبر صلی الله علیه و آله دست خود را بالای امیر المومنین نهاد و خدیجه علیها السلام دست خود را بالای دست رسول خدا صلی الله علیه و آله و به این ترتیب با امیر المومنین علیه السلام بیعت نمود.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۷۰-۲۷۴

انکار علم غیب حضرت زهرا سلام الله علیها توسط حامد رضا معاونیان از اعضای انجمن حجتیه

معاونیان و مریدانش مدعی هستند که چون جبرئیل به حضرت زهرا سلام الله علیها وحی می‌رسونده پس آن حضرت علم غیب نداشتن و نعوذ بالله به وقایع آینده جهل داشتند و علم جبرئیل بیشتر بوده! (معاونیان پست انکار علم غیب توسط پیجی که قبلا بسیاری از شئونات اهل بیت علیهم السلام و احادیث و فضائل مثل حدیث کساء را نیز منکر شده بود استوری کرده است) این در حالی است که حتی یک کودک هم می‌فهمد که سخنان جبرئیل صرفا برای دلداری بوده، نه اینکه نعوذ بالله حضرت جهل داشته و علم جبرئیل بیشتر بوده!

چنانچه ابو القاسم خزاز قدس سره در حدیثی طولانی روایت کرده است که علت این بشارات به ائمه معصومین علیهم السلام و قیام و انتقام امام زمان علیه السلام، تسکین آن حضرت بوده (نه اینکه ایشان نعوذ بالله نسبت به وقایع جهل داشتند) (کفایة الاثر، تالیف ابو القاسم خزاز، صفحه ۱۲۵-۱۲۹، حدیث ۳۷، چاپ انتشارات دلیل ما)

شیخ حسین بن عبد الوهاب شعرانی قدس الله روحه الشریف روایت کرده است که حضرت محمد صلی الله علیه و آله فرمودند: «دخترم حضرت زهرا سلام الله علیها انشعابی از نور الهی من است و به آنچه در گذشته رخ داده و آنچه در آینده رخ خواهد داد و آنچه رخ نخواهد داد (علم بداءات) آگاهی و علم دارد». (عیون المعجزات، تالیف حسین بن عبد الوهاب شعرانی، صفحه ۵۴، چاپ مکتبة الداوری)

سید شرف الدین استرآبادی قدس سره در کتاب شریف تاویل الآیات الظاهرة به نقل از شیخ طوسی روایت کرده است که امام موسی کاظم علیه السلام فرمودند: «خداوند علم خود را بر وجود حضرت محمد صلی الله علیه و آله و امیر المومنین علیه السلام سپرد و به آن دو حضرت علم غیب را آگاهی بخشید.» (تاویل الآیات الظاهرة، تالیف سید شرف الدین استرآبادی، صفحه ۳۹۴، چاپ موسسه النشر الاسلامی)

نکته عجیب اینکه معاونیان در سخنان عجیب اخیرش مدعی شده تکفیریون به خاطر غلو، شیعیان را شهید می‌کنند و ضارب سه طلبه شهید هم گفته به خاطر غلو شیعیان را کافر می‌داند، در حالی که آن ملعون علت تکفیر شیعیان و همینطور صوفیان سنی را توسل و زیارت و تبرک و همین طور اعتقاد به علم غیب پیامبر صلی الله علیه و آله و اهل بیت و انبیاء علیهم السلام نامیده بود، پس احتمالا منظور معاونیان از غلو، همین اعتقاد به علم غیب اهل بیت علیهم السلام است!

تقویم شیعه: سوم و چهارم رمضان

تقویم شیعه

سوم رمضان

شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها بنا بر روایتی

به قولی شهادت حضرت صدیقه طاهره، زهرای مرضیه سلام الله علیها در این روز است.

چهارم رمضان

مرگ زیاد بن ابیه لعنت الله علیه

زیاد بن ابیه در سال ۵۳ هجری قمری در کوفه به هلاکت رسید. او مشهور به زیاد بن ابیه، زیاد بن امه، زیاد بن عبید، و زیاد بن سمیه است؛ و چون پدر زیاد از کثرت معلوم نبود به او زیاد بن ابیه می‌گفتند. هنگامی که به معاویه پیوست به او زیاد بن ابی سفیان گفتند و برادر معاویه شد و زنای مادر خود را قبول کرد. سمیه کنیز حارث بن کلده طبیب بود. حارث او را به چراندن گوسفندان وادار کرده بود ولی طبع زشت و شهوانی سمیه آنقدر در صحرا ننگ به بار آورد که حارث او را از خود راند. از آن پس سمیه اسماً خود را به عبید چوپان ثقفی چسباند و رسماً جزء فواحش طائف در آمد و حیثیت خاندان عبید را هم لکه‌دار کرد. 

برادری او با معاویه یکی از راه‌هایی بود که معاویه برای جلب زیاد به طرف خود به کار گرفت. او مجلسی ترتیب داد و از عده‌ای به عنوان شاهد در آنجا استفاده کرد که از جمله ابو مریم مشروب فروش طائف بود. او برخاست و به زیاد گفت: شبی ابو سفیان به طائف آمد و از من فاحشه‌ای خواست. در آن شب کسی جز سمیه نبود. صبر کردیم تا رفت و آمدها کم شد. سمیه را برای او فرستادم. زیاد زنای مادر خود را قبول کرد و برادر معاویه شد! معاویه هم برای باوراندن این نسبت به و خواهرش را به خانه او فرستاد و دستور داد چادر از سر بر دارد چرا که محرم اوست. زیاد بعد از برادری با معاویه برائت از حضرت امیر المؤمنین علیه السلام و قتل شیعیان علی بن ابی طالب علیهم السلام و غارت اموال آنان را شروع کرد. دست بریدن، شکم پاره کردن، با دار آویختن، زنده به گور کردن، میل سرخ شده به چشمان شیعیان کشیدن، فرزندان را سر بریدن، خانه خراب کردن و آتش زدن از جمله کارهای او بود. (باز بگویید داعش از کجا نشأت گرفته است) عبد الرحمن بن حسان را به جرم محبت علی بن ابی طالب علیهما السلام زنده در گور کرد. در بصره و کوفه سیزده هزار نفر را به جرم شیعه بودن یا به احتمال شیعه بودن کشت، و بعد به معاویه نوشت: من تا به این حد خواسته تو را انجام دادم و این کارها با دست چپم بود. اگر حکومت حجاز به من واگذار شود با دست راستم که بیکار است همین عمل را انجم می‌دهم، و تصمیم دارم از مردم عراق در مسجد بخواهم که برائت از علی علیه السلام و مدح خاندان امیه را علنی نمایند. هر کس قبول نکند او را بکشم و خانه او را خراب کنم، چون این خبر منتشر شد، امام حسن علیه السلام و شیعیان نفرین کردند و بعضی امیر المؤمنین علیه السلام را در خواب دیدند که او را نفرین کرد، و آن ملعون قبل از عملی کردن تصمیمش به مرض طاعون مبتلا شد و به درکات جحیم واصل گردید.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۶۸-۲۷۰

تقویم شیعه: تتمه شعبان

تقویم شیعه

تتمه شعبان

۱- مرگ حفصه

در ماه شعبان سال ۴۵ هجری قمری حفصه از دنیا رفت و مروان بر جنازه او نماز خواند. حفصه دختر عمر بن خطاب ابتدا زوجه خنیس بن عبد الله بود. بعد از آنکه خنیس وفات کرد عمر او را به عقد پیامبر صلی الله علیه و آله در آورد. او با اخلاق و رفتار خود پیامبر صلی الله علیه و آله و اهل بیت علیهم السلام را می‌آزرد، به حدی که پیامبر صلی الله علیه و آله او را طلاق داد و با اصرار بعضی رجوع فرمود. در جنگ جمل خواست با عایشه حرکت کند. ولی برادرش عبد الله بن عمر مانع گردید. اما هنگامی که لشکر امیر المومنین علیه السلام به منزل ذی قار رسیدند عایشه نامه‌ای به این مضمون برای حفصه نوشت: خبر زیادی لشکر ما به علی بن ابی طالب (علیهما السلام) رسیده است و او از ترس در ذی قار اقامت کرده است و از این جنگ جان سالم به در نخواهد برد.... 

چون نامه به دست حفصه رسید کنیزان و مغنیه‌ها را جمع کرد و آنان دایره‌ها می‌نواختند و اشعاری می‌خواندند که در آنها امیر المومنین علیه السلام را به بدی ذکر می‌کردند و زن‌های بنی امیه جمع شدند و شادی می‌کردند. خبر به حضرت ام کلثوم علیها السلام که رسید با عده‌ای از بانوان به صورت ناشناس وارد مجلس شدند و ناگهان صورت‌ها را باز کردند. حفصه خجالت کشید. ام کلثوم علیها السلام آیه‌ای که مربوط به زن‌های حضرت نوح و لوط علیهما السلام بود که نافرمانی آن دو پیامبر را نمودند و درباره حفصه و عایشه نازل شده بود بر حفصه قرائت کرد و فرمود: اگر تو و عایشه امروز برای خواری پدر من امیر المومنین (علیه السلام) به یکدیگر کمک می‌کنید، این کار شما تازگی ندارد چرا که همین معامله را با جدم پیامبر (صلی الله علیه و آله) کردید.  حفصه چون دید رسوا شده است نامه عایشه را پاره کرد و از حضرت ام کلثوم (علیها السلام) خواست بیشتر از این او را رسوا نکند.

۲- جنگ پیامبر صلی الله علیه و آله با بنی سعد

در شعبان سال ششم هجرت پیامبر صلی الله علیه و آله حضرت امیر المومنین علیه السلام را به همراه ۱۰۰ نفر برای مقابله با طائفه بنی سعد در اطراف مدینه فرستاد. بنی سعد با خبر شده فرار کردند و مسلمانان صد شتر و هزار گوسفند به غنیمت گرفتند. امیر المومنین علیه السلام چند شتر برای پیامبر صلی الله علیه و آله جدا کرد و سایر غنایم را بین مسلمانان تقسیم فرمود و به مدینه بازگشتند.

۳- شهادت سعید بن جبیر

در این ماه در سال ۹۵ هجری قمری جناب سعید بن جبیر کوفی به دست حجاج بن یوسف ثقفی لعنت الله علیه به شهادت رسید.

سعید مردی فقیه، زاهد و عابد بود که توفیق کسب علم از محضر مبارک حضرت زین العابدین علیه السلام را یافته بود. او به خاطر اعتقاد خالص و محبت کاملی که به اهل بیت معصومین علیهم السلام داشت، نزد امام زین العابدین علیه السلام از احترام خاصی برخوردار بود. هنگامی که حجاج خواست آن بزرگوار را شهید کند، دعا کرد که حجاج بعد از شهادت او قادر به قتل هیچکس نشود. خداوند دعای او را مستجاب کرد و حجاج ۱۵ تا ۲۰ روز بعد از شهادت سعید زنده بود و کسی را نکشت تا به مرض آکله به درک واصل شد. 

بعد از آنکه حجاج سر آن بزرگوار را جدا کرد، دو پای مبارک او را نیز از ساق جدا کردند، در حالی که از سن مبارکش ۵۷ یا ۷۹ سال می‌گذشت در شهر الحی در واسط عراق مدفون شد. قبر آن بزرگوار یکی از زیارتگاه‌های محبین اهل بیت علیهم السلام است که دارای گنبد و صحنی بزرگ مشتمل بر چهار در است. 

بعضی مرگ حجاج را ۱۵ روز و بعضی ۲۰ روز و عده ای ۴۰ روز بعد از شهادت جناب سعید بن جبیر نقل کرده‌اند، که اگر مرگ حجاج در ۱۳ ماه رمضان باشد، شهادت سعید به ترتیب در روزهای ۲۷ یا ۲۸ یا ۲۲ یا ۲۳ و ۲ یا ۳ شعبان محتمل است، ولی قدر مسلم این است که شهادت سعید در شعبان بوده است.

۴- مرگ مغیره بن شعبه

در ماه شعبان سال ۵۰ هجری قمری مغیره بن شعبه در حالی که از طرف معاویه حاکم کوفه بود، در سن ۷۰ سالگی به درک واصل شد و زیاد بن ابیه به جای او منصوب شد. مغیره بن شعبه در کوفه سب به امیر المومنین علیه السلام می‌نمود و خطبا را امر می‌کرد که آن حضرت را لعن کنند و تا زمان فرا رسیدن مرگش این عمل را ترک نکرد. مغیره از اصحاب صحیفه ملعونه و لیلة عقبه بود که می‌خواستند پیامبر صلی الله علیه و آله را به قتل برسانند، و همچنین از اصحاب سقیفه است. او از کسانی بود که در آتش زدن در منزل امیر المومنین علیه السلام، شکستن در، کتک زدن به مادر سادات حضرت صدیقه شهیده فاطمه الزهرا علیها السلام و سقط جنین شریک بود. زنای مغیره با ام جمیل در بصره شهرت خاص دارد و در کتب شیعه و سنی با مدارک مختلف ذکر شده است. ابن ابی الحدید می گوید: مغیره زناکارترین مردم در جاهلیت و اسلام بود. مغیره از کسانی بود که به دستور معاویه همراه با عمرو عاص و عروه بن زبیر روایاتی دروغین ساختند که مقتضای آن‌ها وجوب لعن و برائت از امیر المومنین علیه السلام بود و برای این کار معاویه جوائز فوق العاده‌ای برای آنان مقرر کرد. او در محضر امام حسن علیه السلام جسارت‌ها به پدر بزرگوارش نمود. اما آن حضرت جواب‌های مناسبی به او دادند و در آخر فرمودند: تو آن کسی هستی که در شهادت مادرم و برادرم محسن علیهما السلام شریک بودی....

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۵۴-۲۵۸