معجزه امام باقر علیه السلام و نشان دادن ملکوت به جابر بن یزید جعفی
ابن شهر آشوب مازندرانی قدس الله روحه الشریف روایت کرده است:
جابر بن يزيد : سألت أبا جعفر عن قوله تعالى « وكذلك نرى إبراهيم ملكوت السماوات » فرفع أبو جعفر بيده وقال : ارفع رأسك ، فرفعت فوجدت السقف متفرقا ورمق ناظري في ثلمة حتى رأيت نورا حار عنه بصري ، فقال : هكذا رأى إبراهيم ملكوت السماوات وانظر إلى الأرض ثم ارفع رأسك ، فلما رفعته رأيت السقف كما كان ثم اخذ بيدي وأخرجني من الدار وألبسني ثوبا وقال : غمض عينيك ساعة ، ثم قال : أنت في الظلمات التي رأى ذو القرنين ففتحت عيني فلم أر شيئا ، ثم تخطا خطا وقال : أنت على رأس عين الحياة للخضر ، ثم خرجنا من ذلك العالم حتى تجاوزنا خمسة فقال : هذه ملكوت الأرض ، ثم قال : غمض عينيك . واخذ بيدي فإذا نحن في الدار التي كنا فيها وخلع عني ما كان ألبسنيه ، فقلت : جعلت فداك كم ذهب من اليوم ؟ فقال : ثلاث ساعات .
جابر بن یزید جعفی گفت: از امام باقر علیه السلام پرسیدم: مراد از ملکوت آسمان و زمین که به حضرت ابراهیم خلیل الله علیه السلام، ارائه نمودند چیست؟ همان واقعه‌ای که خداوند متعال در قرآن شریف آن را یادآور شده و می‌فرماید: «و این چنین ملکوت آسمان‌ها و زمین را به ابراهیم نشان دادیم.» (سوره انعام، آیه ۷۵) پس دیدم که آن حضرت دست مبارک خود را به جانب آسمان برداشت و به من فرمودند: نگاه کن ببین چه می‌بینی؟ من نوری دیدم که از دست آن حضرت به آسمان متصل شده بود، چنانکه چشم‌ها خیره می‌شد. آنگاه به من فرمودند: حضرت ابراهیم علیه السلام ملکوت آسمان و زمین را چنین دید. امام باقر علیه السلام در این لحظه دست مرا گرفته و به درون خانه برد. لباس خود را عوض کرده و فرمودند: چشم بر هم بگذار! بعد از لحظاتی گفت: می‌دانی در کجا هستیم؟ گفتم: خیر. فرمودند: در آن ظلماتی هستیم که ذو القرنین به آن جا گذر کرده بود. گفتم: اجازه می‌دهید که چشم‌هایم را باز کنم. فرمودند: باز کن اما هیچ نخواهی دید. چون چشم گشودم در چنان تاریکی بودم که زیر پایم را نمی‌دیدم. اندکی رفتیم باز هم فرمودند: ای جابر! می‌دانی در کجایی؟ گفتم: خیر. امام فرمودند: بر سر چشمه‌ای که خضر علیه السلام از آن آب حیات خورده بود، قرار داری. آن حضرت همچنان مرا از عالمی به عالم دیگر می‌برد تا به پنج عالم رسیدیم. آن حضرت فرمودند: حضرت ابراهیم علیه السلام ملکوت آسمان‌ها را این چنین [که تو ملکوت زمین] را دیدی مشاهده کرد. او ملکوت آسمان‌ها را دید که دوازده عالم است و هر امامی که از ما از دنیا برود، در یکی از این عالم‌ها ساکن می‌شود تا آنکه وقت ظهور قائم آل محمد علیهم السلام فرا رسد. امام باقر علیه السلام دوباره فرمودند: چشم بر هم بگذار و بعد از لحظه‌ای فرمودند: چشم بگشا. چون چشم گشودم خود را در خانه آن حضرت دیدم. آن بزرگوار لباس قبلی خود را پوشید و به مجلس قبلی برگشتیم. من عرض کردم: فدایت شوم چه قدر از روز گذشته؟ فرمودند: سه ساعت.
مناقب آل ابی طالب، تالیف ابن شهر آشوب، جلد ۴، صفحه ۲۱۰، چاپ دار الاضواء
- ۱ نظر
- ۲۶ فروردين ۰۱ ، ۱۵:۲۹
