تقویم شیعه: دوازدهم و سیزدهم رمضان

تقویم شیعه

دوازدهم رمضان

مراسم عقد اخوت

در این روز در سال اول هجرت رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله بین اصحاب خود عقد اخوت بست و امیر المومنین علیه السلام را برادر خود گردانید.

سیزدهم رمضان

مرگ حجاج ثقفی لعنت الله علیه

در سال ۹۵ هجری قمری در چنین روزی ظالم سفاک پلید حجاج بن یوسف ثقفی لعنت الله علیه به هلاکت رسید. او در زمان ولید بن عبد الملک در شهر واسط که خودش بنا کرده بود با مرض آکله در شکمش به درک واصل شد. اقوال دیگر در روز مرگ او ۲۱، ۲۳، ۲۵، ۲۷ ماه رمضان است. مادر او قارحه نامی بود که قبل از همسری با یوسف بن عقیل پدر ظاهری حجاج، در منزل حارث بن کلده طبیب بود. هنگامی که حجاج به دنیا آمد سوراخ مقعد نداشت، طبیب برای او سوراخ قرار داد. همچنین او شیر نمی‌خورد تا اینکه بز سیاهی کشتند و از خونش بر پستان مادر و به صورت حجاج مالیدند و او از روز چهارم پستان قبول کرد. به این سبب حجاج خونخوار شد و می‌گفت: بیشترین لذت من در ریختن خون است. این صفت از کسی که مدت حمل او دو سال و نیم بوده و بیش از دو سال و نیم پس از مرگ پدرش به دنیا آمده، بعید نیست.

تعداد کشته شدگان به دست او را به جز جنگ‌ها، یکصد و بیست هزار نفر نوشته‌اند. هنگامی که هلاک شد، در زندان او پنجاه هزار مرد و سی هزار زن بود که ۱۶ هزار از آن‌ها برهنه و عریان بودند، و قاعده‌ی آن ملعون این بود که زن و مرد و اطفال را با هم زندانی می‌کرد، زندان او سقف نداشت.

عده‌ی زیادی از دوستان و شیعیان امیر المومنین علیه السلام را شهید کرد، از جمله کمیل بن زیاد نخعی، قنبر غلام امیر المومنین علیه السلام، عبد الرحمن بن ابی لیلی انصاری، که آن قدر او را تازیانه زد که امیر المومنین علیه السلام را سب کند ولی او مناقب آن حضرت را می‌گفت، تا حجاج دستور داد او را شهید کردند. دست و پای یکی از حواریین امام زین العابدین علیه السلام به نام یحیی بن ام طویل را برید تا شهید شد. همچنین سعید بن جبیر را به شهادت رسانید که ۱۵ روز بعد از قتل او حجاج به درک واصل شد. حجاج به مرض آکله مبتلا شد، و طبیب تکه گوشتی را به نخی بست تا آن ملعون بلعید. طبیب آخر نخ را نگه داشت، و بعد از لحظه ای نخ را کشید و دید چیزی نمانده است، و معلوم شد که به زودی جان به مالک جهنم خواهد سپرد. قبر او را در شهر واسط مخفی کردند و آب روی آن رها کردن ولی در زمان سفاح قبر او را پیدا کردند، آنچه مانده بود سوزانده و بر باد دادند. او بیست سال در عراق حکومت کرد، و عمر نحسش ۵۳ یا ۷۳ سال بود.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۷۳-۲۷۵

شباهت و همصدایی جالب مقصره و وهابیت

شباهت و همصدایی جالب مقصره و وهابیت، یکی از مقصره و وهابیت شیعه به نام صدیقیان، با کپی کردن شبهه یک وهابی به نام مستعار «موحد» مدعی شده که چون جبرئیل بر پیامبر و اهل بیت علیهم السلام وحی می‌رسونده و در بعضی روایات داریم بر علم اهل بیت اضافه میشه، پس در نتیجه اهل بیت علیهم السلام علم غیب ندارن و وابسته به جبرئیل هستن و صرفا جبرئیل باید یه چیزی بهشون برسونه وگرنه از مسئله‌ای خبر ندارن و نعوذ بالله جهل دارن! (دقیقا شبهه وهابیت!!!) این در حالی که حسن میلانی که خودش از بزرگان غلوستیزی است و به او نمی‌توانند تهمت غالی‌گری بزنن، در پاسخ به شبهه ازدیاد علوم معصومین گفته که منظور علومی هستن که خلق میشن و قبلا نبودن نه اینکه نعوذ حضرات جهل داشته باشن و علوم بهشون اضافه بشه و دلیلی هم نداریم که اهل بیت علوم خلق نشده را نشناسند بلکه صرفا چون ظاهرا نبودند، به علم اضافه می‌شوند. ضمن اینکه جبرئیل مامور بوده پیام و وحی برسونه نه اینکه پیامبر صلی الله علیه و آله نسبت به وحی جهل داشته باشه و تا قبل ابلاغ علم جبرئیل بیشتر بوده.

نکته جالب اینکه اسم گروه برائته اما به کام وهابیت و دشمنان اهل بیت علیهم السلام کار می‌کنه و صدای وهابیت میشه، تا جایی که این احتمال را در ذهن به وجود می‌آورد که غیرمحتمل نیست این جماعت واقعا از وهابیت خط بگیرند تا شئونات اهل بیت علیهم السلام رو منکر بشن

البته از اونجایی که که این جماعت به مانند سایر گروه‌هایی تکفیری و اجداد سقیفه‌ایشان فوق العاده ترسو هستن، این بزدل نیز که جوابی نداشت، جای پاسخگویی بنده را از گروه حذف کرد. بسیار مراقب افرادی که با ظاهر شیعه بلندگوی وهابیت و تکفیریون می‌شوند باشید.

امیر المومنین علیه السلام قرآن مهجور

امیر المومنین علیه السلام قرآن مهجور

ثقة الاسلام کلینی قدس سره روایت کرده است که امیر المومنین علیه السلام در قسمتی از خطبه خود مشهور به خطبه وسیله که هفت روز پس از شهادت رسول خدا صلی الله علیه و آله ایراد نمودند، فرموده است:

«فَأَنَا الذِّكْرُ الَّذِي عَنْهُ ضَلَّ، وَ السَّبِيلُ الَّذِي عَنْهُ مَالَ، وَ الْإِيمَانُ الَّذِي بِهِ كَفَرَ، وَ الْقُرْآنُ الَّذِي إِيَّاهُ هَجَرَ، وَ الدِّينُ الَّذِي بِهِ كَذَّبَ.»

«من همان ذکرم که از آن گمراه شدند؛ و راهی هستم که از آن منحرف شدند؛ و ایمانی هستم که به آن کافر گردیدند؛ و قرآنی هستم که مهجور و متروک ماند؛ و دینی هستم که مورد تکذیب واقع شد.»

الکافی، تالیف ثقة الاسلام کلینی، جلد ۸، صفحه ۲۸، چاپ دار کتب الاسلامیة

پی نوشت: «وَ قٰالَ الرَّسُولُ يٰا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً» (در روز قیامت، پيامبر اکرم صلی الله علیه و آله به محضر خدای تعالی از امت اسلام شکایت می‌کنند که: پروردگارا! قوم من اين قرآن را رها كردند. سوره فرقان، آیه ۳۰)

سخنان آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف هنگام ظهور

سخنان آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف هنگام ظهور

محدث و عالم بزرگوار شیعه مرحوم شيخ علی يزدی حائری می‌نویسد:

فی الموائد: إذا ظهر القائم (عجل الله تعالى فرجه الشريف) قام بین الرکن و المقام و ینادی بنداءات خمسة: الأول: ألا یا أهل العالم أنا الإمام القائم، الثانی: ألا یا أهل العالم أنا الصمصام المنتقم، الثالث: ألا یا أهل العالم إن جدّی الحسین قتلوه عطشان، الرابع: ألا یا أهل العالم إنّ جدّی الحسین علیه السّلام طرحوه عریانا، الخامس: ألا یا أهل العالم إنّ جدّی الحسین علیه السّلام سحقوه عدوانا.

در کتاب موائد آمده است: زمانی که قائم آل محمد علیهم السلام ظهور کند، ما بین رکن و مقام می‌ایستد و پنج ندا می‌دهد: ۱- آگاه باشید ای جهانیان که منم امام قائم! ۲- آگاه باشید ای اهل عالم که منم شمشیر انتقام‌گیرنده! ۳- آگاه باشید ای اهل جهان که جد من حسین علیه السلام را تشنه‌کام کشتند! ۴- آگاه باشید ای اهل عالم که جد من حسین علیه السلام را روی خاک افکندند! ۵- آگاه باشید ای جهانیان که حق جد من حسین علیه السلام را از روی کینه‌توزی پایمال کردند.

الزام الناصب، تالیف شيخ علی يزدی حائری، جلد ۲، صفحه ۲۸۲، چاپ مکتبة الرضی

برترین اعمال در کلام جناب جعفر بن ابی طالب و حمزه بن عبد المطلب علیهم السلام

برترین اعمال در کلام جناب جعفر بن ابی طالب و حمزه بن عبد المطلب علیهم السلام

قاضی نعمان مغربی از علمای بزرگ اسماعیلیه روایت کرده است:

[٧٣٧] محمّد بن الحسين ، باسناده ، عن أبي علقمة ، قال : صلّى بنا رسول الله صلى الله عليه وآله يوما صلاة الفجر ، فلما سلّم ، التفت إلينا. فقال : ألا أخبركم برؤيا رأيتها البارحة في منامي؟ قلنا : بلى يا رسول الله. قال : رأيت عمي حمزة وابن عمي جعفر رضوان الله عليهما وبين أيديهما طبق فيه نبق ، فأكلا منه مليّا ، ثم تحول النبق عنبا ، فأكلا منه مليا ، ثم تحول العنب رطبا ، فأكلا منه مليا. فقلت لهما بأبي وأمي قد صرتما الى الآخرة وعملتما ، فأي الأعمال في الدنيا أفضل؟ فأخبراني أيها وجدتما أفضل؟ فقالا : فديناك بالآباء والامهات وجدنا أفضل الأعمال : الصلاة عليك ، وسقي الماء وحب علي بن أبي طالب عليهما السلام.

ابو علقمه گفت: حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله نماز صبح را با ما به جای آورد. سپس رو به سوی ما نمود و فرمود: ای اصحاب من، در خواب عمویم حمزه پسر عبد المطلب و برادرم جعفر پسر ابو طالب علیهم السلام را [در بهشت] دیدم که پیش روى آن‌ها طبقی از عناب بود، مدتی از آن میل کردند سپس به انگور تبدیل شد و مدتی از آن خوردند، سپس انگور به خرما تبدیل شد و برای مدتی نيز از آن خوردند، آنگاه نزدیک آن‌ها رفتم و به آن‌ها گفتم: پدرم فدای شما گردد، کدام عمل را بهتر یافتید؟ گفتند: پدر و مادرمان فدایت گردد، بهترین کارها را در صلوات فرستادن بر تو و سیراب کردن و دوست داشتن علی بن ابی طالب علیهما السلام یافتیم.

شرح الاخبار فی فضائل الائمة الاطهار، تالیف قاضی نعمان مغربی، جلد ۲، صفحه ۳۸۰-۳۸۱، حدیث ۷۳۷، چاپ موسسه النشر الاسلامی