دوست و دشمن انسان

مرحوم شیخ صدوق روایت کرده است:

۲- حَدَّثَنَا أَبِي قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْجَهْمِ قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا (عليه السلام) يَقُولُ صَدِيقُ كُلِّ امْرِئٍ عَقْلُهُ وَ عَدُوُّهُ جَهْلُهُ.

حسن بن جهم گفت: از امام رضا علیه السلام شنیدم که می‌فرمود: «دوست هر انسانی عقل و خرد اوست و دشمنش، جهل و نادانی‌اش است».

علل الشرائع، تالیف شیخ صدوق، جلد ۱، صفحه ۱۰۱، باب ۸۸، حدیث ۲، چاپ انتشارات المکتبة الحیدریة

انسان نیکوکار

مرحوم لیثی واسطی روایت کرده است که امیر المومنین علیه السلام فرمودند:

٣٤١. الْمُحْسنُ حَيٌّ وَ إِنْ نُقِلَ إِلى مَنازِلِ الْأَمْواتِ.

انسان نیکوکار زنده است، اگرچه ظاهرا مرده باشد و به سرای مردگان منتقل شود.

عیون الحکم و المواعظ، تالیف علی بن محمد لیثی واسطی، صفحه ۲۷، حدیث ۳۴۱، چاپ دار الحدیث

احمق، تنفرانگیزترین مخلوق نزد خدا

مرحوم شیخ صدوق روایت کرده است:

١- حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى بْنِ الْمُتَوَكِّلِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ السَّعْدَآبَادِيُّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (عليه السلام) قَالَ مَا خَلَقَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ شَيْئاً أَبْغَضَ إِلَيْهِ مِنَ الْأَحْمَقِ لِأَنَّهُ سَلَبَهُ أَحَبَّ الْأَشْيَاءِ إِلَيْهِ وَ هُوَ الْعَقْلُ.

امام صادق علیه السلام فرمودند: «خداوند مخلوقی نیافریده که بیش از احمق مورد تنفرش باشد، چرا که احمق چیزی را از دست داده که بیش از همه چیز مورد پسند و علاقه خداست، و آن عقل است!»

علل الشرائع، تالیف شیخ صدوق، جلد ۱، صفحه ۱۰۱، باب ۸۸، حدیث ۱، چاپ انتشارات المکتبة الحیدریة

عاقبت شریک گرداندن غیرمعصوم در امامت (شرک در امامت)

عاقبت شریک گرداندن غیرمعصوم در امامت (شرک در امامت)

ثقة الاسلام کلینی و شیخ نعمانی رضوان الله علیهما روایت کرده‌اند:

۶- محمد بن يحيى، عن محمد بن الحسين، عن محمد بن سنان، عن طلحة بن زيد عن أبي عبد الله عليه السلام قال: من أشرك مع إمام إمامته من عند الله من ليست إمامته من الله كان مشركا بالله.

امام صادق علیه السلام فرمودند: هر کس در امامت امامی که از ناحیه خداوند است، شخصی دیگری را که از سوی خدا نیست (یعنی غیر معصوم) شریک و سهیم بداند، مشرک به الله گشته است.

الکافی، تالیف ثقة الاسلام کلینی، جلد ۱، صفحه ۳۷۳، حدیث ۶، چاپ دار الکتب الاسلامیة

الغیبة، تالیف ابن ابی زینب نعمانی، باب ۷، حدیث ۸، صفحه ۱۲۹، چاپ دار الجوادین

هدیه به کعبه

مرحوم شیخ صدوق روایت کرده است:

۱- حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفَّارُ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ (عليه السلام) قَالَ لَوْ كَانَ لِي وَادِيَانِ يَسِيلَانِ ذَهَباً وَ فِضَّةً مَا أَهْدَيْتُ إِلَى الْكَعْبَةِ شَيْئاً لِأَنَّهُ يَصِيرُ إِلَى الْحَجَبَةِ دُونَ الْمَسَاكِينِ.

امام صادق علیه السلام از اجداد بزرگوارش روایت کرده است که حضرت امیر المومنین علیه السلام فرمودند: «اگر به اندازه دو بیابان وسیع طلا و نقره داشته باشم، حتی ذره‌ای از آن را برای کعبه هدیه نخواهم کرد، چرا که این هدایا را دربانان و پرده‌داران و خدام کعبه این هدایا را تصرف کرده و چیزی به فقرا و نیازمندان نمی‌دهند!»

علل الشرائع، تالیف شیخ صدوق، جلد ۲، صفحه ۴۰۸-۴۰۹، چاپ انتشارات المکتبة الحیدریة