هدیه به کعبه
مرحوم شیخ صدوق روایت کرده است:
۱- حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفَّارُ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ (عليه السلام) قَالَ لَوْ كَانَ لِي وَادِيَانِ يَسِيلَانِ ذَهَباً وَ فِضَّةً مَا أَهْدَيْتُ إِلَى الْكَعْبَةِ شَيْئاً لِأَنَّهُ يَصِيرُ إِلَى الْحَجَبَةِ دُونَ الْمَسَاكِينِ.
امام صادق علیه السلام از اجداد بزرگوارش روایت کرده است که حضرت امیر المومنین علیه السلام فرمودند: «اگر به اندازه دو بیابان وسیع طلا و نقره داشته باشم، حتی ذره‌ای از آن را برای کعبه هدیه نخواهم کرد، چرا که این هدایا را دربانان و پرده‌داران و خدام کعبه این هدایا را تصرف کرده و چیزی به فقرا و نیازمندان نمی‌دهند!»
علل الشرائع، تالیف شیخ صدوق، جلد ۲، صفحه ۴۰۸-۴۰۹، چاپ انتشارات المکتبة الحیدریة