عبور از پل صراط تنها با جواز امیر المومنین علیه السلام میسر است

عبور از پل صراط تنها با جواز امیر المومنین علیه السلام میسر است

سید بن طاووس رضوان الله علیه روایت کرده است:

فيما نذكره بطريقهم، وهو الحديث السادس عشر من جملة «المائة حديث» في تسمية رسول الله صلوات الله عليه وآله لمولانا علي عليه السلام أمير المؤمنين، بما هذا لفظه: حدثنا أبو عبد الله محمد بن وهبان عن أحمد بن إبراهيم عن الحسين بن عبد الله الزعفراني عن إبراهيم بن محمد الثقفي عن يحيى بن عبد القدوس عن علي بن محمد الطيالسي عن محمد بن وكيع الجراح عن فضيل بن مرزوق عن عطية العوفي عن أبى سعيد الخدري قال: سمعت رسول الله صلى الله عليه وآله يقول: إذا كان يوم القيامة أمر الله ملكين يقعدان على الصراط فلا يجوز أحد إلا ببراءة أمير المؤمنين علي بن أبي طالب عليه السلام، ومن لم يكن له براءة أمير المؤمنين اكبه الله على منخريه في النار . وذلك قوله تعالى «وقفوهم إنهم مسئولون» . قلت: فداك أبي وأمي يا رسول الله، ما تعني ببراءة أمير المؤمنين ؟ قال: لا إله إلا الله، محمد رسول الله، علي أمير المؤمنين وصي رسول الله صلوات الله عليه وآله .

ابو سعید خدری رضوان الله علیه گفت: از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که می‌فرمودند: زمانی که قیامت بر پا شود، خداوند تعالی به دو فرشته‌ای که بر پل قیامت می‌نشینند فرمان می‌دهد: هیچکس، جز به جواز امیر المومنین علی بن ابی طالب علیهما السلام از اینجا نمی‌گذرد، و هر کس برگه جواز امیر المومنین علیه السلام با او نباشد، خداوند عز و جل او را با صورتش در آتش جهنم می‌اندازد و این همان فرمایش خدای عز و جل است: «و آنان را نگه دارید به درستی که ایشان مورد بازپرسی قرار می گیرند». عرض کردم: یا رسول الله! پدر و مادرم به فدایت! منظور شما از برگه جواز امیر المومنین علیه السلام چیست؟ فرمودند: خدایی جز خدای یگانه نیست، محمد صلی الله علیه و آله رسول خداست و على علیه السلام امير المومنین و جانشین پیامبر خداست.

اليقين، تالیف سید بن طاووس، صفحه ۲۳۸، باب ۷۷، چاپ دار العلوم بیروت

سنت هزار پیغمبر در امیر المومنین علیه السلام

سنت هزار پیغمبر در امیر المومنین علیه السلام

ثقة الاسلام کلینی قدس الله روحه الشریف روایت کرده است:

٤- أبو علي الأشعري، عن محمد بن عبد الجبار، عن صفوان، عن موسى بن بكر، عن الفضيل بن يسار قال: سمعت أبا عبد الله عليه السلام يقول: إن في علي عليه السلام سنة ألف نبي من الأنبياء وإن العلم الذي نزل مع آدم عليه السلام لم يرفع، وما مات عالم فذهب علمه، والعلم يتوارث.

امام صادق علیه السلام فرمودند: در علی علیه السلام سنت هزار پیغمبر بود و علمی که با آدم علیه السلام فرود آمد بالا نرفت و عالمی نمیرد که علمش از میان برود و علم به ارث منتقل می‌شود.

الکافی، تالیف ثقة الاسلام کلینی، جلد ۱، صفحه ۲۲۲، حدیث ۴، چاپ دار کتب الاسلامیة

تنها راه رسیدن به توحید معصومین علیه السلام می‌باشند

تنها راه رسیدن به توحید معصومین علیه السلام می‌باشند

ثقة الاسلام کلینی قدس الله روحه الشریف روایت کرده است:

۱۰- محمد بن أبي عبد الله رفعه، عن يونس بن عبد الرحمن، قال: قلت لأبي الحسن الأول عليه السلام: بما أوحد الله؟ فقال: يا يونس لا تكونن مبتدعا، من نظر برأيه هلك، ومن ترك أهل بيت نبيه صلى الله عليه وآله ضل، ومن ترك كتاب الله وقول نبيه كفر.

یونس بن عبد الرحمن گوید: به امام کاظم علیه‏ السلام عرض کردم توحید الهی را چگونه بیابم؟ فرمودند: در علم توحید و خداشناسى بدعت‏گذار مباش و در این راه با پاى خود گام مزن، هر کس بر اساس نظر خویش بنگرد هلاک خواهد شد، و هر کس اهل بیت پیامبرش را واگذارد گمراه خواهد شد، و هر کس کتاب خدا و گفتار رسولش را وانهد کافر خواهد شد.

الکافی، تالیف ثقة الاسلام کلینی، جلد ‏۱، صفحه ۵۶، حدیث ۱۰، چاپ دار الکتب الاسلامیة

شمه‌ای از فضائل امیر المومنین علیه السلام در کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله

شمه‌ای از فضائل امیر المومنین علیه السلام در کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله

شیخ صدوق رضوان الله علیه روایت کرده است:

۷- حدثنا أبي رحمه الله، قال: حدثنا إبراهيم بن عمروس الهمداني بهمدان، قال: حدثنا أبو علي الحسن بن إسماعيل القحطبي، قال: حدثنا سعيد بن الحكم بن أبي مريم، عن أبيه، عن الاوزاعي، عن يحيى بن أبي كثير، عن عبد الله بن مرة، عن سلمة بن قيس، قال: قال رسول الله صلى الله عليه وآله: علي في السماء السابعة كالشمس بالنهار في الارض، وفي السماء الدنيا كالقمر بالليل في الارض، أعطى الله عليا من الفضل جزءا لو قسم على أهل الارض لوسعهم، وأعطاه من الفهم جزءا لو قسم على أهل الارض لوسعهم، شبهت لينه بلين لوط، وخلقه بخلق يحيى، وزهده بزهد أيوب، وسخاءه بسخاء إبراهيم، وبهجته ببهجة سليمان بن داود، وقوته بقوة داود. له اسم مكتوب على كل حجاب في الجنة، بشرني به ربي وكانت له البشارة عندي، علي محمود عند الحق، مزكى عند الملائكة، وخاصتي وخالصتي، وظاهرتي و مصباحي، وجنتي ورفيقي، آنسني به ربي عز وجل، فسألت ربي أن لا يقبضه قبلي، وسألت أن يقبضه شهيدا، أدخلت الجنة فرأيت حور علي أكثر من ورق الشجر، وقصور علي كعدد البشر. علي مني وأنا من علي، من تولى عليا فقد تولاني، حب علي نعمة، واتباعه فضيلة، دان به الملائكة، وحفت به الجن الصالحون، لم يمش على الارض ماش بعدي إلا كان هو أكرم منه عزا وفخرا ومنهاجا، لم يك قط عجولا، ولا مسترسلا لفساد، ولا متعندا، حملته الارض فأكرمته، لم يخرج من بطن أنثى بعدي أحد كان أكرم خروجا منه، ولم ينزل منزلا إلا كان ميمونا، أنزل الله عليه الحكمة، ورداه بالفهم، تجالسه الملائكة ولا يراها، ولو أوحي إلى أحد بعدي لاوحي إليه، فزين الله به المحافل، وأكرم به العساكر، وأخصب به البلاد، وأعز به الاجناد، مثله كمثل بيت الله الحرام، يزار ولا يزور، ومثله كمثل القمر إذا طلع أضاء الظلمة، ومثله كمثل الشمس إذا طلعت أنارت الدنيا، وصفه الله في كتابه، ومدحه بآياته، ووصف فيه آثاره، وأجرى منازله، فهو الكريم حيا والشهيد ميتا.

سلمه بن قیس گفت: پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: علی علیه السلام در آسمان هفتم مثل خورشید تابان ظهرگاهی می‌درخشد و در آسمان دنیا مثل ماه درخشنده شب است. خداوند از فضیلت به علی بهره‌ای عطا کرده است که اگر در میان ساکنان زمین پراکنده شود، همگی نصیب می‌بردند. همچنین از فهم به او بهره‌ای داده است که اگر میان مردمان زمین پخش شود، همه بهره‌مند می‌شوند. علی علیه السلام در نرم‌خویی به لوط پیامبر، خلق و خوی به یحیی، در زهد به ایوب، در سخاوت به ابراهیم خلیل، در نشاط مثل سلیمان بن داود، در توانمندی به حضرت داود علیهم السلام شباهت دارد. روی پرده‌های بهشت نام علی نوشته شده است. پروردگارم به من مژده داد که علی به وجود می‌آید. نزد من برای او مژده‌ای است بر ستوده بودنش نزد حق و پاک بودنش در جمع فرشتگان. على علیه السلام تربیت شده مخصوص من است و نیز اعلان و چراغ هدایت من و بهشت من است و همچنین همدم من. پروردگارم مرا به وجود على انس بخشید پس از خداوندم خواستم که او را قبل از من قبض روح نکند و نیز خواستم که فیض شهادت را پس از من نصيب على سازد، من وارد بهشت شدم در حالی که دیدم حوریان علی بیش از برگ درختان و قصرهای علی به شمار انسان‌هاست. على از من و من از علی هستم. هر که ولایت علی را بپذیرد، مرا پذیرفته است. دوست داشتن على نعمت و پیروی کردن از او فضیلت است که فرشتگان آن را باور دارند و جن‌های صالح به او می‌پیوندند. بی‌گمان پس از من بهتر از علی بر زمین قدم نمی‌گذارد. على عزت است و مایه مباهات و راهنمای راه خداست. علی نه شتاب‌زده است و نه در تباهی سهل‌انگاری دارد و نه عناد می‌ورزد. زمین علی را حمل می‌کند و او را گرامی می‌دارد. پس از من، گرامی‌تر از علی را مادری نزاییده است. علی به هر جا فرود آمده، آنجا را مبارک ساخته است. خداوند حکمت را بر او نازل کرده و آن را با فهمش پوشانده است، فرشتگان همنشین علی هستند و او آن‌ها را نمی‌بیند. اگر بنا بود پس از من به کسی وحی شود، به علی وحی می‌شد. خداوند به سبب وجود علی محافل را آراسته و لشکریان را گرامی داشته و شهرها را سبزی بخشیده و به سپاهیان عزت ارزانی داشته است. مثل علی، خانه خداست که حاجیان به زیارتش می‌روند، در حالی که به زیارت کسی نمی‌رود. علی به ماه می‌ماند که وقتی در تاریکی طلوع می‌کند، ظلمت و تاریکی را از بین می‌برد. بر آمدن در تاریکی‌ها پرتو می‌افکند. علی مثل خورشید است که به هنگام طلوع همه جا را روشن می‌کند. خداوند در کتاب خود او را وصف کرده و در کلام خویش او را ستوده است و نیز آثارش را در او توصیف کرده و در منازل کرامت، روانش ساخته است. پس او در زندگی بزرگ و در مرگ شهید است.

امالی شیخ صدوق، مجلس ۲، حدیث ۷، صفحه ۱۸، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات

شیعیان اهل بیت علیهم السلام در روز قیامت رستگار هستند

شیعیان اهل بیت علیهم السلام در روز قیامت رستگار هستند

علی بن ابراهیم قمی رضوان الله علیه عالم و مفسر بزرگ شیعه روایت کرده است:

حدثني ابى عن سليمان الديلمي عن ابى بصير عن ابى عبد الله عليه السلام قال اذا كان يوم القيامة يدعى محمد صلى الله عليه وآله فيكسى حلة وردية ثم يقام على يمين العرش ثم يدعى بابراهيم عليه السلام فيكسى حلة بيضاء فيقام عن يسار العرش، ثم يدعى بعلي امير المؤمنين عليه السلام فيكسى حلة وردية فيقام على يمين النبي صلى الله عليه وآله ثم يدعي باسماعيل عليه السلام فيكسى حلة بيضاء فيقام على يسار ابراهيم، ثم يدعى بالحسن عليه السلام فيكسى حلة وردية فيقام على يمين امير المؤمنين عليه السلام ثم يدعى بالحسين عليه السلام فيكسى حلة وردية فيقام على يمين الحسن عليه السلام ثم يدعى بالائمة فيكسون حللا وردية ويقام كل واحد على يمين صاحبه، ثم يدعى بالشيعة فيقومون أمامهم ثم يدعى بفاطمة ونسائها من ذريتها وشيعتها فيدخلون الجنةبغير حساب، ثم ينادي مناد من بطنان العرش من قبل رب العزة والافق الاعلى نعم الاب ابوك يا محمد وهو ابراهيم ونعم الاخ اخوك وهو علي بن ابى طالب عليه السلام ونعم السبطان سبطاك وهما الحسن والحسين ونعم الجنين جنينك وهو محسن ونعم الائمة الراشدون من ذريتك وهم فلان وفلان، ونعم الشيعة شيعتك ألا ان محمدا ووصيه وسبطيه والائمة من ذريته هم الفائزون ثم يؤمر بهم إلى الجنة وذلك قوله: فمن زحزح عن النار وادخل الجنة فقد فاز.

ابو بصیر رحمه الله از امام صادق علیه نقل کرده است که فرمودند: هنگامی که روز قیامت شود حضرت محمد صلی الله علیه و آله را بخوانند و حله سرخ رنگی را بر او بپوشانند و در سمت راست عرش بایستد و سپس حضرت ابراهیم علیه السلام را بخوانند و حله سفید بر او بپوشانند و او در سمت چپ عرش بایستد، سپس امیر المومنین علی علیه السلام را بخوانند و حله سرخ رنگی را بر او بپوشانند و بر سمت راست پیامبر صلی الله علیه و آله می‌ایستد؛ سپس حضرت اسماعیل علیه السلام را فرا می‌خوانند و حله سفید رنگی را بر او می‌پوشانند و او در سمت چپ حضرت ابراهیم علیه السلام می‌ایستد. سپس امام حسن علیه السلام را فرا می‌خوانند و حله سرخ رنگی را بر او می‌پوشانند و در سمت راست امیر المومنین علیه السلام می‌ایستد، سپس امام حسين علیه السلام را فرا می‌خوانند و حله سرخ رنگی را بر او نیز می‌پوشانند و در سمت راست امام حسن علیه السلام می‌ایستد، سپس هر یک از ائمه علیهم السلام را فرا می‌خوانند و حله سرخ رنگی را بر آن‌ها می‌پوشانند و هر یک در سمت راست بعد از دیگری می‌ایستد، و سپس شیعیان را فرا می‌خوانند و آن‌ها را در روبروی امامانشان به صف می‌کشند، سپس حضرت فاطمه علیها السلام را با زنان از ذریه و شیعیان آن حضرت را فرا می‌خوانند و بدون حساب وارد بهشت می‌شوند، سپس منادی از میان عرش از جانب خداوند ندا می‌کند: ای محمد چه خوب پدری است پدر تو که او ابراهیم علیه السلام است، و چه خوب برادری است برادر تو که او علی بن ابی طالب علیهما السلام است و چه نوه‌های خوبی هستند نوه‌های تو که آن دو، حسن و حسین علیهما السلام هستند و چه نیکو جنینی بود جنین تو محسن علیه السلام که در شکم مادر شهید شد و چه نیکو امامان راهنما کننده‌ای هستند ذریه تو (که امامان را از امام سجاد علیه السلام تا آخر نام می‌برد) و چه نیکو شیعیانی هستند شیعیان تو؛ همانا محمد و وصی او و دو نوه او و امامان از ذريه او همگی از رستگارانند و سپس به آن‌ها می‌فرماید داخل بهشت شوید و آن فرمایش الهی است که می‌فرماید: پس هر كه را از آتش به دور دارند و در بهشت درآورند قطعا رستگار شده است.

تفسیر القمی، تالیف علی بن ابراهیم قمی، جلد ۱، صفحه ۱۲۸، چاپ موسسه دار الکتاب للطباعة و النشر