معجزه سرسبز شدن و به بار نشستن درخت خشکیده توسط امام حسن علیه السلام

معجزه سرسبز شدن و به بار نشستن درخت خشکیده توسط امام حسن علیه السلام

ثقة الاسلام کلینی قدس الله روحه الشریف روایت کرده است:

٤- محمد بن يحيى وأحمد بن محمد، عن محمد بن الحسن، عن القاسم النهدي، عن إسماعيل بن مهران، عن الكناسي، عن أبي عبد الله عليه السلام قال: خرج الحسن بن علي عليهما السلام في بعض عمره ومعه رجل من ولد الزبير كان يقول بإمامته، فنزلوا في منهل من تلك المناهل تحت نخل يابس، قد يبس من العطش، ففرش للحسن عليه السلام تحت نخلة وفرش للزبيري بحذاه تحت نخلة أخرى، قال: فقال الزبيري ورفع رأسه: لو كان في هذا النخل رطب لأكلنا منه، فقال له الحسن: وإنك لتشتهي الرطب؟ فقال الزبيري: نعم قال: فرفع يده إلى السماء فدعا بكلام لم أفهمه، فاخضرت النخلة ثم صارت إلى حالها فأورقت وحملت رطبا، فقال الجمال الذي اكتروا منه سحر والله، قال: فقال الحسن عليه السلام: ويلك ليس بسحر ولكن دعوة ابن نبي مستجابة قال: فصعدوا إلى النخلة فصرموا ما كان فيه فكفاهم.

امام صادق علیه السلام فرمودند: امام حسن علیه السلام در یکی از سفرهای حج عمره‌اش، همراه مردی از اولاد زبیر بود که به امامت ایشان معتقد بود. در یکی از آبگاه‌ها زیر درخت خرمای خشکی که از تشنگی خشک شده بود آمدند. در زیر آن درخت فرشی برای امام حسن علیه السلام انداختند، و در برابرش فرشی برای زبیری، زیر درخت خرمای دیگر. آن زبیری سر بالا کرد و گفت: کاش این درخت خرمای تازه داشت و از آن می‌خوردیم. امام مجتبی علیه السلام فرمودند: خرما میل داری؟ زبیری گفت: آری. زبیری گفت: آن حضرت دست به سوی آسمان برداشت و دعا کرد به سخنی که من آن را نفهمیدم؛ پس درخت سبز شد و به حال خود برگشت و برگ و خرما برآورد. ساربانی که شتر از او کرایه کرده بودند، گفت: به خدا این جادو است. امام حسن علیه السلام فرمود: وای بر تو جادو نیست بلکه دعای مستجاب پسر پیغمبر صلی الله علیه و آله است. پس به سوی درخت بالا رفتند و هرچه خرما داشت چیدند و آن‌ها را کفایت کرد.

الکافی، تالیف ثقة الاسلام کلینی، جلد ۱، صفحه ۴۶۲، حدیث ۱، چاپ دار الکتب الاسلامیة

شیخ الاسلام علامه مجلسی قدس الله روحه الشریف در مورد سند روایت می‌نویسد:

الحديث الرابع : صحيح.

سند حدیث چهارم صحیح است.

مرآة العقول، تالیف علامه مجلسی، جلد ۵، صفحه ۳۵۵، حدیث ۴، چاپ دار الکتب الاسلامیة

حضرت محمد صلی الله علیه و آله و امیر المومنین علیه السلام وسیله شناخت خداوند

حضرت محمد صلی الله علیه و آله و امیر المومنین علیه السلام وسیله شناخت خداوند

علامه محمد تقی مجلسی قدس سره می‌نویسد:

و دیگر احادیث که به گوش هوش تو خواهم رسانید اولا بدان که وارد است در اخبار از نبی مختار و ائمه اطهار صلوات الله عليهم اجمعین آن که ذات مقدس الهی جلت عظمته در ازل الآزال با کمال ظهور مخفی بود، خواست که ظاهر گردد نور مقدس مطهر مصطفی صلی الله علیه و آله و مرتضی علیه السلام را آفرید؛ چنان که در حدیث وارد است که: «کنت کنزاً مخفياً فأحببت أن أعرف فخلقت الخلق لأعرف [أو: لكي أعرف]» یعنی من گنجی بودم مخفی، خواستم که شناخته شوم آفریدم خلق را تا شناخته شوم. و بنا بر حديث سابق کسی را غیر از محمد و علی صلواة الله عليهما قابلیت معرفت حضرت حق سبحانه و تعالی نبود پس مراد از خلق در این حدیث ایشان بوده باشند.

شرح خطبه البیان، تالیف علامه محمد تقی مجلسی، صفحه ۶۱، چاپ انتشارات ارمغان تاریخ

فضائل امیر المومنین علیه السلام در کلام پیامبر صلی الله علیه و آله

فضائل امیر المومنین علیه السلام در کلام پیامبر صلی الله علیه و آله

مرحوم شیخ صدوق روایت کرده است:

٥- حدثنا محمد بن علي رحمه الله، عن عمه محمد بن أبي القاسم، عن محمد بن علي الكوفي، عن محمد بن سنان، عن المفضل، عن جابر بن يزيد، عن أبي الزبير المكي، عن جابر بن عبد الله الانصاري، قال: قال النبي (صلى الله عليه وآله): إن الله تبارك وتعالى اصطفاني واختارني وجعلني رسولا، وأنزل علي سيد الكتب، فقلت: إلهي وسيدي، إنك أرسلت موسى إلى فرعون، فسألك أن تجعل معه أخاه هارون وزيرا، تشد به عضده، وتصدق به قوله، وإني أسألك يا سيدي وإلهي أن تجعل لي من أهلي وزيرا، تشد به عضدي. فجعل الله لي عليا وزيرا وأخا، وجعل الشجاعة في قلبه، وألبسه الهيبة على عدوه، وهو أول من آمن بي وصدقني، وأول من وحد الله معي، وإني سألت ذلك ربي عز وجل فأعطانيه. فهو سيد الاوصياء، اللحوق به سعادة، والموت في طاعته شهادة، واسمه في التوراة مقرون إلى اسمي، وزوجته الصديقة الكبرى ابنتي، وابناه سيدا شباب أهل الجنة ابناي، وهو وهما والائمة بعدهم حجج الله على خلقه بعد النبيين، وهم أبواب العلمفي أمتي، من تبعهم نجا من النار، ومن اقتدى بهم هدي إلى صراط مستقيم، لم يهب الله عز وجل محبتهم لعبد إلا أدخله الله الجنة .

حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: بی‌گمان خداوند مرا در میان مردمان برگزید و پیامبرش ساخت و آنگاه برترین کتاب آسمانی را بر من نازل فرمود. گفتم: خدایا تو موسی را به سوی فرعون فرستادی و او از تو در خواست کرد که هارون برادرش را همراهش روانه کنی که وزیرش باشد و توان او را فزون‌تر سازد و کلام او را گواهی کند. من هم از تو میخواهم که از خاندانم وزیری برایم انتخاب کنی که بازویم را به وسیله او نیرومند سازی. ای سرور من، ای خدای من. این گونه بود که خداوند علی را وزیر و برادرم قرار داد و شجاعت را در قلبش قرار داد و هیبت او را بر دل دشمن او افکند. علی نخستین کسی است که به من ایمان آورد و مرا در پیامبری باور کرد و نیز در کنارم یگانه‌پرست بود. من او را از خدا خواستم و خدا هم او را به من بخشید. علی آقای اوصیاست. همراهی با علی سعادت است و مردن در راه او شهادت است. نام علی در تورات موسی، کنار نام من است و همسر او صدیقه کبری دختر من است و دو فرزندش که آقای جوانان بهشتی‌اند، پسران من هستند. علی و فرزندان او حجت‌های الهی پس از پیامبران می‌باشند. آنان دریای دانش در میان امتم خواهند بود. هر کس پیرو آنان باشد رستگار است و به بهشت می‌رود. و هر کس آنان را مقتدای خود گیرد، به راه راست هدایت می‌شود. خداوند به هر کس محبت اهل بیت مرا داده، بی‌گمان او را در بهشت خویش در می‌آورد.

امالی شیخ صدوق، مجلس ۶، حدیث ۵، صفحه ۲۸، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات

مقام امام حسین علیه السلام در رجعت

مقام امام حسین علیه السلام در رجعت

مرحوم شیخ حر عاملی می‌نویسد:

السادس والستّون بعد المائة : ما رواه جعفر بن محمّد بن قولويه في « المزار » : عن الحسين بن محمّد ، عن معلّى بن محمّد ، عن أبي الفضل ، عن ابن صدقة ، عن المفضّل بن عمر ، عن أبي عبدالله عليه‌السلام ، قال : « كأنّي بسرير من نور قد وضع ، وقد ضربت عليه قبّة من ياقوتة حمراء مكلّلة بالجوهر ، وكأنّي بالحسين عليه‌السلام جالساً على ذلك السرير ، وحوله تسعون ألف قبّة خضراء ، وكأنّي بالمؤمنين يزورونه ويسلّمون عليه ، فيقول الله عزّوجلّ لهم : أوليائي سلوني فطالما اُوذيتم وذلّلتم واضطهدتّم ، فهذا يوم لا تسألوني حاجة من حوائج الدنيا والآخرة إلا قضيتها لكم ، فيكون أكلهم وشربهم من الجنّة » .

ابن قولویه قمی رضوان الله علیه در کتاب المزار روایت کرده است که حضرت امام جعفر صادق عليه السلام فرمودند: گویا می‌بینم که تختی از نور گذاشته باشند و قبه‌ای از یاقوت سرخ بر آن زده باشند مزین به انواع جواهر دیگر و حضرت امام حسین صلوات الله عليه بر آن تخت نشسته باشد و در دور و کنار آن نود هزار قبه سبز باشد و مومنان فوج فوج به دیدن آن حضرت آیند و سلام کنند و ندا از جانب حق تعالی به ایشان رسد که ای دوستان من! هر چه خواهید از من درخواست کنید که بسیار آزار کشیدید و خواری کشیدید و مظلوم شدید، امروز روزی است که هیچ حاجتی از دنیا و آخرت درخواست نکنید مگر آن که برآورم و غذا و آب ایشان از بهشت برای ایشان آید.

شیخ حر عاملی در ادامه می‌نویسد:

أقول : سؤال حوائج الدنيا يدلّ على أنّ هذا في الرجعة إذ هي لا تسأل في الآخرة.

چون خواهش حاجت‌های دنیا در آخرت معنی ندارد، پس حدیث مربوط به رجعت است.

الایقاظ من الهجعة، تالیف شیخ حر عاملی، صفحه ۳۸۷، حدیث ۱۶۷، چاپ انتشارات دلیل ما

کتاب رجعت، تالیف علامه محمد باقر مجلسی، صفحه ۲۱۲، چاپ انتشارات دلیل ما

بحار الانوار، تالیف علامه مجلسی، ج‏لد ۵۳، صفحه ۱۱۶، حدیث ۱۴۰، چاپ دار احیاء التراث العربی

بزرگ‌ترین فضیلت امیر المومنین علیه السلام

بزرگ‌ترین فضیلت امیر المومنین علیه السلام

مرحوم سید مرتضی به نقل از مرحوم شیخ مفید روایت کرده است:

وحدثني الشيخ أدام الله عزه أيضا قال : قال المأمون يوما للرضا - عليه السلام - : أخبرني بأكبر فضيلة لامير المؤمنين - عليه السلام - يدل عليها القران قال : فقال له الرضا - عليه السلام - : فضيلته في المباهلة قال الله جل جلاله : « فمن حاجك فيه من بعدما جاءك من العلم فقل تعالوا ندع أبناءنا وأبناءكم ونساءنا ونساءكم وأنفسنا وأنفسكم ثم نبتهل فنجعل لعنة الله على الكاذبين » فدعا رسول الله - صلى الله عليه وآله - الحسن والحسين - عليهما السلام - فكانا ابنيه ودعا فاطمة - عليها السلام - فكانت في هذا الموضع نساءه ودعا أمير المؤمنين - عليه السلام - فكان نفسه بحكم الله عزوجل، وقد ثبت أنه ليس أحد من خلق الله سبحانه أجل من رسول الله - صلى الله عليه وآله - وأفضل فوجب أن لا يكون أحد أفضل من نفس رسول الله - صلى الله عليه وآله - بحكم الله عز وجل.

روزى مامون (لعنه الله) از حضرت امام رضا علیه السلام سوال کرد: بزرگ‌ترین فضیلت امیر المومنین علیه السلام که قرآن بر آن دلالت می‌کند، چیست؟ حضرت امام رضا علیه السلام فرمودند: این فضیلت امیر المومنین علیه السلام که می‌گویی در آیه مباهله است، آن جا که خداوند می‌فرماید: «هر کس بعد از آنچه از علم برایت آمده است، با تو مخاصمه کند، بگو: بیایید پسرانمان و پسرانتان، زنانمان و زنانتان، خودمان و خودتان را فراخوانیم. سپس مباهله کنیم و لعنت خداوند را بر دروغگویان قرار دهیم» [بر اساس این آیه] رسول خدا صلی الله علیه و آله، حسن و حسین علیهما السلام را به عنوان پسرانش، فاطمه علیها السلام را به عنوان زنانش، و امیر المومنین علیه السلام را به عنوان نفس خود آورد. از آنجا که هیچ یک از مخلوقات خداوند، بالاتر و برتر از رسول خدا نیست، پس امیر المومنین علیه السلام که همان نفس رسول اکرم است هیچ مخلوقی برتر از او نیست.

الفصول المختارة، تالیف سید مرتضی، صفحه ۳۸، چاپ دار المفید

بحار الانوار، تالیف علامه مجلسی، ج‏لد ۴۹، صفحه ۱۸۸، چاپ دار احیاء التراث العربی