اعتراف ذهبی ناصبی به فضائل امام جواد علیه السلام:
محمد بن الرضا علي بن الكاظم ... كان من سروات آل بيت النبيّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ. وكان أحد الموصوفين بالسّخاء، ولذلك لُقِّب بالجواد.
محمد بن رضا (امام جواد علیه السلام) از بزرگان اهل بیت (علیهم السلام) و یکی از افرادی بود که به سخاوت مشهور و به همین جهت به جواد ملقب شد.
تاریخ الاسلام، تالیف ذهبی، جلد ۱۵، صفحه ۳۸۵، چاپ دار الکتاب العربی
تصریح به امامت معصومین علیهم السلام در کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله
شیخ صدوق رضوان الله علیه روایت کرده است:
۲۸- حدثنا على بن أحمد بن محمد بن عمران الدقاق رضى الله عنه قال: حدثنا محمد بن أبي عبد الله الكوفى عن موسى بن عمران النخعي عن عمه الحسين بن يزيد النوفلي عن الحسن بن على بن أبي حمزه عن أبيه عن يحيى بن أبي القاسم عن الصادق جعفر بن محمد عن أبيه عن جده عن على عليهم السلام قال: قال رسول الله صلى الله عليه وآله الائمه بعدى اثنا عشر اولهم على بن أبي طالب وآخرهم القائم هم خلفائي واوصيائى واوليائي وحجج الله على امتى بعدى المقر بهم مؤمن والمنكر لهم كافر.
حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: امامان بعد از من دوازده تن هستند، اول ایشان علی بن ابی طالب علیهما السلام و آخرشان قائم علیه السلام است، ایشان خلفا و اوصیا و اولیاء من و حجت‌های خدا بر امت من هستند، بعد از من کسی که به ولایت ایشان اقرار کند مومن و کسی که ولایت ایشان را انکار کند کافر است.
عیون اخبار الرضا، تالیف شیخ صدوق، جلد ۱، باب ۶، حدیث ۲۸، صفحه ۶۱-۶۲، چاپ منشورات الشریف الرضی
علم غیب امام رضا علیه السلام
برسى قدس الله روحه الشریف روایت کرده است:
و من ذلك أن رجلا من الواقفة جمع مسائل مشكلة في طومار، و قال في نفسه: إن عرف معناه فهو ولي الأمر، فلما أتى الباب، وقف ليخف الناس من المجلس، فخرج إليه خادم و بيده رقعة فيها جواب مسألة بخط الإمام (عليه السلام) فقال له الخادم: أين الطومار؟ فأخرجه، فقال له: يقول لك ولي اللّه هذا جواب ما فيه. فأخذه و مضى .
مردی از واقفی‌ها مسائل مشکلى را جمعآوری کرده و در طومارى نوشت و با خودش گفت: اگر [حضرت] رضا (علیه السلام) پاسخ این مسائل را بداند، او امام و ولی امر است. وقتی کنار درب امام رضا علیه السلام رسید، منتظر شد تا مجلس کمی خلوت شود، در این حال خادم حضرت بیرون آمد در دستش نامهای بود که در آن پاسخ همه سوالات او به خط مبارک امام رضا علیه السلام نوشته شده بود. خادم به او گفت: آن طوماری كه نوشتی کجاست؟ او طومار را بیرون آورد. خادم به آن مرد گفت: ولی خدا به تو می‌فرماید: در این نامه، پاسخ مسائلی است كه در طومار نوشتهای. آن مرد نامه را گرفت و رفت.
مشارق انوار الیقین، تالیف حافظ رجب برسی، صفحه ۹۶، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات
برتری امیر المومنین علیه السلام بر کتاب خدا در کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله
شیخ محمد بن احمد بن شاذان قمی و حسن بن ابی الحسن دیلمی رضوان الله علیهما روایت کرده‌اند:
حدثنا محمد بن علي بن سكر رحمه الله ، قال : حدثنا محمد بن القاسم ، قال : حدثني عباد بن يعقوب ، قال : أخبرنا شريك ، عن الركين بن الربيع ، عن القاسم ابن حسان ، عن زيد بن ثابت ، قال : قال رسول الله صلى الله عليه وآله : تارك فيكم الثقلين : كتاب الله وعلي بن أبي طالب عليه‌السلام واعلموا أن عليا لكم أفضل من كتاب الله لانه مترجم لكم عن كتاب الله تعالى.
زید بن ثابت از حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله نقل کرده است که فرمودند: من در میان شما دو چیز گرانبها باقی می‌گذارم: کتاب خداوند سبحان و علی بن ابی طالب علیهما السلام، و علی بن ابی طالب علیهما السلام برای شما از کتاب خداوند برتر است، زیرا او کتاب خداوند را برای شما تفسیر و معنا می‌کند.
مائة منقبة، تالیف ابن شاذان قمی، صفحه ۱۷۴-۱۷۵، منقبت ۸۶، چاپ موسسه الامام المهدی علیه السلام
ارشاد القلوب، تالیف حسن بن ابی الحسن دیلمی، جلد ۲، صفحه ۲۵۹-۲۶۰، چاپ دار الاسوة
معجزه‌ای از امام صادق علیه السلام در اثبات امامت ایشان به اعتراف خنجی اصفهانی یکی از علمای متعصب اهل تسنن
فضل الله بن روزبهان خنجی اصفهانی شافعی یکی از علمای متعصب اهل تسنن و دشمنان تشیع در مورد امام حسن مجتبی علیه السلام چنین می‌نویسد:
یک روز امام جعفر (علیه السلام) در خانه خود آتشی روشن کرده و کسی را فرستاده نزد برادر او را طلب نموده؛ چون برادر آمده آن حضرت سخنی می‌فرموده و بسیاری از اکابر شیعه حاضر بود‌ه‌اند. آن حضرت برادر را نشانیده و خود برخاسته و در میان آتش در رفته، وساعتی در آنجا نشسته و سخن فرموده و ارشاد و نصیحت کرده و اصلا آتش در او اثر نکرده و هیچ جامه و رخت او نسوخته؛ چه جای آنکه در بدن مبارک او اثر کند. بعد از آن بیرون فرموده و با برادر گفته: برخیز و همچو من در آتش نشین، اگر راست می‌گویی که وصی پدر خودی منصب امامت یافته‌ای ! برادر چون حال دیده برخاسته و ردا بر زمین کشیده و بیرون رفته و بعد از آن ترک دعوی امامت کرده؛ و امامت حضرت امام جعفر بر همگان ظاهر شد.
وسیلة الخادم الی المخدوم، تالیف خنجی اصفهانی، صفحه ۱۹۵-۱۹۶، چاپ انتشارات انصاریان