دیدن نام پیامبر و امیر المومنین صلوات الله علیهما در عرش توسط حضرت آدم ابو البشر علیه السلام

دیدن نام پیامبر و امیر المومنین صلوات الله علیهما در عرش توسط حضرت آدم ابو البشر علیه السلام

سید بن طاووس رضوان الله علیه روایت کرده است:

فيما نذكره من كتاب «الإمامة» المذكور بالأسانيد الصحاح، ان على العرش مكتوبا: «محمد رسول الله علي أمير المؤمنين». وهذا لفظه: وعن عبد الله بن سنان عن أبي عبد الله عليه السلام قال: لما اخطا آدم عليه السلام خطيئته توجه بمحمد وأهل بيته. فأوحى الله إليه: يا آدم، ما علمك بمحمد ؟ قال: حين خلقتني رفعت رأسي فرأيت في العرش مكتوبا: «محمد رسول الله، علي أمير المؤمنين».

به اسانید صحیح از عبد الله بن سنان نقل شده است که گفت: امام صادق علیه السلام فرمودند: هنگامی که حضرت آدم علیه السلام دچار خطا شد، به حضرت محمد و اهل بیت او علیهم السلام اجمعین متوسل شد. پس خداوند تعالی به او وحی فرستاد: ای آدم از کجا به حضرت محمد صلی الله علیه و آله علم پیدا کردی؟ عرض کرد: زمانی که مرا آفریدی، سرم را بالا گرفتم و دیدم که بر عرش نوشته شده است: محمد صلی الله علیه و آله پیامبر خدا و علی علیه السلام امیر المومنین است.

اليقين، تالیف سید بن طاووس، باب ۷۴، صفحه ۲۳۴، چاپ دار العلوم بیروت

لعن اهل جمل توسط امیر المومنین علیه السلام

لعن اهل جمل توسط امیر المومنین علیه السلام

شیخ مفید رضوان الله علیه روایت کرده است:

٤٨- عن يوسف بن كليب المسعودي قال: حدثنا أبو مالك عن عبد الله بن عطاء عن أبي جعفر محمد بن علي - عليه السلام - قال: قال علي - صلوات اله عليه -: لعن أهل اجمل. فقال رجل: يا أمير المؤمنين إلا من كان منهم مؤمنا. فقال - عليه السلام - : ويلك ما كان فيهم مؤمن...

امیر المومنین علیه السلام فرمودند: لعنت بر اهل جمل باد. مردی گفت: یا امیر المومنین (علیه السلام) البته لعنت به جز بر مومنین آن‌ها. امیر المومنین علیه السلام فرمودند: وای بر تو، در بین آن‌ها هیچ مومنی نیست.

الکافئة فی ابطال توبة الخاطئة، تالیف شیخ مفید، صفحه ۴۱-۴۲، حدیث ۴۸، چاپ الموتمر العالمی لالفیة الشیخ المفید

ندای الهی و ندای شیطان پیش از ظهور

ندای الهی و ندای شیطان پیش از ظهور

شیخ طوسی رحمه الله روایت کرده است:

أحمد بن إدريس، عن علي بن محمد بن قتيبة، عن الفضل بن شاذان، عن الحسن بن محبوب، عن أبي حمزة الثمالي قال: قلت لابي عبد الله عليه السلام: إن أبا جعفر عليه السلام كان يقول: خروج السفياني من المحتوم، والنداء من المحتوم، وطلوع الشمس من المغرب من المحتوم، وأشياء كان يقولها من المحتوم. فقال أبو عبد الله عليه السلام: واختلاف بني فلان من المحتوم، وقتل النفس الزكية من المحتوم وخروج القائم من المحتوم. قلت: وكيف يكون النداء ؟. قال: ينادي مناد من السماء أول النهار يسمعه كل قوم بألسنتهم: ألا إن الحق في علي وشيعته. ثم ينادي إبليسفي آخر النهار من الارض: ألا إن الحق في عثمان وشيعته فعند ذلك يرتاب المبطلون .

ابی حمزه ثمالی رحمه الله گفته است: خدمت امام صادق علیه السلام عرض کردم که امام باقر علیه السلام می‌فرمودند: خروج سفیانی، ندای آسمانی و طلوع خورشید از مغرب، از جمله حتمیات هستند و امور دیگری را هم می‌فرمودند که از حتمیات هستند. امام صادق علیه السلام فرمودند: و اختلاف بنی فلان در بین خودشان، و قتل نفس زکیه و خروج قائم ما نیز از جمله حتمیات است و حتما اتفاق می‌افتد. عرض کردم: ندا چگونه اتفاق می‌افتد؟ حضرت فرمودند: ندا کننده‌ای از آسمان در اول روز ندا می‌کند به صورتی که همه مردم با هر زبانی آن را می‌شنوند و ندا این است: بدانید که حق با علی و پیروان اوست. پس از آن و در آخر روز شیطان ندایی می‌کند که منشأش در زمین است نه در آسمان: بدانید که حق با عثمان و پیروان اوست. در همان وقت اهل باطل [در این که کدام ندا حق است] شک می‌کنند.

الغیبة، تالیف شیخ طوسی، صفحه ۲۶۸، چاپ منشورات الفجر

ضرورت دوستی و دشمنی (تولی و تبری) برای خداوند

ضرورت دوستی و دشمنی (تولی و تبری) برای خداوند

ابن شعبه حرانی رضوان الله علیه روایت کرده است:

وَ قالَ الْجَوادُ عليه السلام : اَوْحَى اللّهُ اِلى بَعْضِ الأنبِياءِ: أمّا زُهْدُكَ في الدُّنيا فَتُعَجِّلُكَ الرّاحَةَ وَامّا انْقِطاعُكَ اِلىَّ فَيُعَزِّزُكَ بي، وَلكِنْ هَلْ عادَيْتَ لي عَدُوّا وَ والَيْتَ لي وَليّا.

امام جواد علیه السلام فرمودند: خداوند به يكى از پيامبران وحى كرد: اما زهد تو، آسايشى را به دنبال دارد كه به زودى به تو خواهد رسيد، اما جدايى از ديگران و پيوستنت به من، تو را عزيز خواهد كرد، [اينها براى خودت بود] اما آيا براى من با دشمنم دشمنى كردى؟ و با دوستم رفاقت كردى؟

تحف العقول، تالیف ابن شعبه حرانی، صفحه ۴۵۵-۴۵۶، چاپ موسسه النشر الاسلامی

اذعان زید بن علی به امامت امام صادق علیه السلام

اذعان زید بن علی به امامت امام صادق علیه السلام

شیخ ابو القاسم خزاز قمی رضوان الله علیه روایت کرده است:

حدثنا الحسين بن علي، قال حدثنا أبو محمد هارون بن موسى، قال حدثني أبو العباس احمد بن علي بن ابراهيم العلوي بالجواني ، قال حدثني ابى علي بن ابراهيم، قال حدثنا عبد الله محمد المديني، قال حدثنا عمارة بن زيد الانصاري، قال حدثني عبد العلا قال: قلت لزيد بن علي عليه السلام: ما تقول في الشيخين ؟ قال: ألعنهما. قلت: فأنت صاحب الامر ؟ قال: لا ولكني من العترة. قلت: فالى من تأمرنا. قال: عليك بصاحب الشعر - وأشار الى الصادق عليه السلام.

عبد الله بن علاء از زید بن علی علیهما السلام پرسید: در باره‌ی ابو بکر و عمر چه نظری داری؟ زید گفت: آن دو را لعنت می‌کنم. عبد الله پرسید: آیا تو صاحب امر (امام) هستی؟ زید گفت: خیر. من یکی از عترت هستم. عبد الله پرسید: پس به ما دستور مراجعه به چه کسی می‌دهی؟ زید گفت: بر تو باد به صاحب موهای بلند و به امام صادق علیه السلام اشاره کرد.

کفایة الاثر، تالیف ابو القاسم خزاز، صفحه ۴۲۸، حدیث ۱۸۹، چاپ انتشارات دلیل ما