حضرت محمد صلی الله علیه و آله و امیر المومنین علیه السلام وسیله شناخت خداوند

حضرت محمد صلی الله علیه و آله و امیر المومنین علیه السلام وسیله شناخت خداوند

علامه محمد تقی مجلسی قدس سره می‌نویسد:

و دیگر احادیث که به گوش هوش تو خواهم رسانید اولا بدان که وارد است در اخبار از نبی مختار و ائمه اطهار صلوات الله عليهم اجمعین آن که ذات مقدس الهی جلت عظمته در ازل الآزال با کمال ظهور مخفی بود، خواست که ظاهر گردد نور مقدس مطهر مصطفی صلی الله علیه و آله و مرتضی علیه السلام را آفرید؛ چنان که در حدیث وارد است که: «کنت کنزاً مخفياً فأحببت أن أعرف فخلقت الخلق لأعرف [أو: لكي أعرف]» یعنی من گنجی بودم مخفی، خواستم که شناخته شوم آفریدم خلق را تا شناخته شوم. و بنا بر حديث سابق کسی را غیر از محمد و علی صلواة الله عليهما قابلیت معرفت حضرت حق سبحانه و تعالی نبود پس مراد از خلق در این حدیث ایشان بوده باشند.

شرح خطبه البیان، تالیف علامه محمد تقی مجلسی، صفحه ۶۱، چاپ انتشارات ارمغان تاریخ

فضائل امیر المومنین علیه السلام در کلام پیامبر صلی الله علیه و آله

فضائل امیر المومنین علیه السلام در کلام پیامبر صلی الله علیه و آله

مرحوم شیخ صدوق روایت کرده است:

٥- حدثنا محمد بن علي رحمه الله، عن عمه محمد بن أبي القاسم، عن محمد بن علي الكوفي، عن محمد بن سنان، عن المفضل، عن جابر بن يزيد، عن أبي الزبير المكي، عن جابر بن عبد الله الانصاري، قال: قال النبي (صلى الله عليه وآله): إن الله تبارك وتعالى اصطفاني واختارني وجعلني رسولا، وأنزل علي سيد الكتب، فقلت: إلهي وسيدي، إنك أرسلت موسى إلى فرعون، فسألك أن تجعل معه أخاه هارون وزيرا، تشد به عضده، وتصدق به قوله، وإني أسألك يا سيدي وإلهي أن تجعل لي من أهلي وزيرا، تشد به عضدي. فجعل الله لي عليا وزيرا وأخا، وجعل الشجاعة في قلبه، وألبسه الهيبة على عدوه، وهو أول من آمن بي وصدقني، وأول من وحد الله معي، وإني سألت ذلك ربي عز وجل فأعطانيه. فهو سيد الاوصياء، اللحوق به سعادة، والموت في طاعته شهادة، واسمه في التوراة مقرون إلى اسمي، وزوجته الصديقة الكبرى ابنتي، وابناه سيدا شباب أهل الجنة ابناي، وهو وهما والائمة بعدهم حجج الله على خلقه بعد النبيين، وهم أبواب العلمفي أمتي، من تبعهم نجا من النار، ومن اقتدى بهم هدي إلى صراط مستقيم، لم يهب الله عز وجل محبتهم لعبد إلا أدخله الله الجنة .

حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: بی‌گمان خداوند مرا در میان مردمان برگزید و پیامبرش ساخت و آنگاه برترین کتاب آسمانی را بر من نازل فرمود. گفتم: خدایا تو موسی را به سوی فرعون فرستادی و او از تو در خواست کرد که هارون برادرش را همراهش روانه کنی که وزیرش باشد و توان او را فزون‌تر سازد و کلام او را گواهی کند. من هم از تو میخواهم که از خاندانم وزیری برایم انتخاب کنی که بازویم را به وسیله او نیرومند سازی. ای سرور من، ای خدای من. این گونه بود که خداوند علی را وزیر و برادرم قرار داد و شجاعت را در قلبش قرار داد و هیبت او را بر دل دشمن او افکند. علی نخستین کسی است که به من ایمان آورد و مرا در پیامبری باور کرد و نیز در کنارم یگانه‌پرست بود. من او را از خدا خواستم و خدا هم او را به من بخشید. علی آقای اوصیاست. همراهی با علی سعادت است و مردن در راه او شهادت است. نام علی در تورات موسی، کنار نام من است و همسر او صدیقه کبری دختر من است و دو فرزندش که آقای جوانان بهشتی‌اند، پسران من هستند. علی و فرزندان او حجت‌های الهی پس از پیامبران می‌باشند. آنان دریای دانش در میان امتم خواهند بود. هر کس پیرو آنان باشد رستگار است و به بهشت می‌رود. و هر کس آنان را مقتدای خود گیرد، به راه راست هدایت می‌شود. خداوند به هر کس محبت اهل بیت مرا داده، بی‌گمان او را در بهشت خویش در می‌آورد.

امالی شیخ صدوق، مجلس ۶، حدیث ۵، صفحه ۲۸، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات

مقام امام حسین علیه السلام در رجعت

مقام امام حسین علیه السلام در رجعت

مرحوم شیخ حر عاملی می‌نویسد:

السادس والستّون بعد المائة : ما رواه جعفر بن محمّد بن قولويه في « المزار » : عن الحسين بن محمّد ، عن معلّى بن محمّد ، عن أبي الفضل ، عن ابن صدقة ، عن المفضّل بن عمر ، عن أبي عبدالله عليه‌السلام ، قال : « كأنّي بسرير من نور قد وضع ، وقد ضربت عليه قبّة من ياقوتة حمراء مكلّلة بالجوهر ، وكأنّي بالحسين عليه‌السلام جالساً على ذلك السرير ، وحوله تسعون ألف قبّة خضراء ، وكأنّي بالمؤمنين يزورونه ويسلّمون عليه ، فيقول الله عزّوجلّ لهم : أوليائي سلوني فطالما اُوذيتم وذلّلتم واضطهدتّم ، فهذا يوم لا تسألوني حاجة من حوائج الدنيا والآخرة إلا قضيتها لكم ، فيكون أكلهم وشربهم من الجنّة » .

ابن قولویه قمی رضوان الله علیه در کتاب المزار روایت کرده است که حضرت امام جعفر صادق عليه السلام فرمودند: گویا می‌بینم که تختی از نور گذاشته باشند و قبه‌ای از یاقوت سرخ بر آن زده باشند مزین به انواع جواهر دیگر و حضرت امام حسین صلوات الله عليه بر آن تخت نشسته باشد و در دور و کنار آن نود هزار قبه سبز باشد و مومنان فوج فوج به دیدن آن حضرت آیند و سلام کنند و ندا از جانب حق تعالی به ایشان رسد که ای دوستان من! هر چه خواهید از من درخواست کنید که بسیار آزار کشیدید و خواری کشیدید و مظلوم شدید، امروز روزی است که هیچ حاجتی از دنیا و آخرت درخواست نکنید مگر آن که برآورم و غذا و آب ایشان از بهشت برای ایشان آید.

شیخ حر عاملی در ادامه می‌نویسد:

أقول : سؤال حوائج الدنيا يدلّ على أنّ هذا في الرجعة إذ هي لا تسأل في الآخرة.

چون خواهش حاجت‌های دنیا در آخرت معنی ندارد، پس حدیث مربوط به رجعت است.

الایقاظ من الهجعة، تالیف شیخ حر عاملی، صفحه ۳۸۷، حدیث ۱۶۷، چاپ انتشارات دلیل ما

کتاب رجعت، تالیف علامه محمد باقر مجلسی، صفحه ۲۱۲، چاپ انتشارات دلیل ما

بحار الانوار، تالیف علامه مجلسی، ج‏لد ۵۳، صفحه ۱۱۶، حدیث ۱۴۰، چاپ دار احیاء التراث العربی

بهترین اعمال مومنین از نظر امام سجاد علیه السلام

بهترین اعمال مومنین از نظر امام سجاد علیه السلام

به روایت امام حسن عسکری علیه السلام، امام سجاد علیه السلام فرمودند:

وإن أشرف أعمالهم في مراتبهم التي قد رتبوا فيها من الثرى إلى العرش الصلاة على محمد وآله الطيبين، واستدعاء رحمة الله ورضوانه لشيعتهم المتقين، واللعن للمتابعين لأعدائهم المجاهرين والمنافقين.

بهترین اعمال مومنین، در هر مرتبه‌ای که هستند از زمین تا عرش خدا این است که: بر محمد و آل پاکش صلوات بفرستند و تقاضای رحمت و مغفرت برای شیعیان پرهیزگار آن‌ها نمایند و بر کسانی که آشکارا، از دشمنان آل محمد، پیروی می‌کنند و نیز بر منافقین نفرین و لعن کنند.

تفسیر امام حسن عسکری علیه السلام، حدیث ۳۵۴، صفحه ۵۲۱، چاپ موسسه الامام المهدی علیه السلام

بحار الانوار، تالیف علامه مجلسی، ج‏لد ۹۱، صفحه ۶۲، حدیث ۴۹، چاپ دار احیاء التراث العربی

حکایت پندآموز دو برادر در زمان حضرت موسی علیه السلام، یکی زاهد و عابد ریاکار و دیگری فاسق بی‌ریا

حکایت پندآموز دو برادر در زمان حضرت موسی علیه السلام، یکی زاهد و عابد ریاکار و دیگری فاسق بی‌ریا

مرحوم محمد مومن مشهدی می‌نویسد:

روایت کرده‌اند که در روزگار موسی علیه السلام دو برادر بودند یکی زاهد و یکی فاسق، یکی شب و روز به عبادت مشغول بود و یکی سال و ماه به گناه، هرگاه که جبرئيل علیه السلام پیش موسی علیه السلام آمد گفت که: حق تعالی می‌فرماید که آن فاسق را بگوی که بیا تا صلح کنیم، و هرگز سخن زاهد را نگفت. روزی موسی علیه السلام به جبرئیل فرمود که: چرا حق تعالی آن فاسق را به سوی خود می‌خواند و از آن عابد ذکری نمی‌کند؟ جبرئیل گفت که: زیرا آن فاسق ظاهر و باطنش یکیست اما آن عابد عملش از روی ریا (خودنمایی) و تملق است و این فاسق با همه عصیان مقبول من است و من با قدرت لطف و رحمت خود او را به راه [راست] خواهم آورد و آن زاهد با همه فرمان مردود من است! تا عاصیان از رحمت من ناامید نباشند و زاهدان تکیه بر طاعت خود نکنند. (به عبادت کردن مغرور نشوند)

تفسیر جزء سی‌ام قرآن مجید، تالیف محمد مومن مشهدی، صفحه ۲۳۴، چاپ انتشارات علمی و فرهنگی