خطبه کوبنده حضرت عباس علیه السلام بر فراز کعبه

خطبه کوبنده حضرت عباس علیه السلام بر فراز کعبه

استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی حفظه الله به نقل از کتاب مناقب سادة الکرام عین العارفین هندی می‌نویسد:

در این روز (هفتم ذی الحجه) سال ۶۰ هجری قمری یک روز قبل از خروج مولانا ابو عبد الله الحسین علیه السلام از مکه به کربلا حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام بر فراز خانه خدا رفت خطبه‌ای قراء ایراد فرمود. شروع خطبه چنین بود: «حمد مخصوص پروردگاری است که این خانه را به قدوم پدرم امیر المومنین علیه السلام شرافت بخشید.» سپس در عظمت و بزرگی و علو مقام حضرت سید الشهداء و پیروی از آن حضرت و اینکه اگر اجازه دهند همین جا مانند باز شکاری عصبانی در بین گنجشکان قرار می‌گرفتم و تکلیف را روشن می‌کردم...» در ادامه فرمودند: «چه کسانی را از مرگ می‌ترسانید؟ کسانی که در کودکی مرگ بازیچه آنان بوده چه رسد به بزرگی...!» آنگاه فرمودند: «قریش خواستند رسول خدا صلی الله علیه و آله را به قتل برسانند ولی ممکن نبود چون امیر المومنین بود چطور می خواهید ابا عبد الله الحسین علیه السلام را بکشید مادامی که من زنده هستم؟ بیایید مرا بکشید تا مرداتان حاصل شود...» در پایان فرمودند: «لعنت خدا بر شما و بر اجداد شما.»

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۵۸-۳۵۹، چاپ انتشارات دلیل ما

امام باقر علیه السلام در کلام نووی

امام باقر علیه السلام در کلام نووی

ابو زکریا نووی از علمای بزرگ اهل تسنن می‌نویسد:

أبو جعفر، المعروف بالباقر، سمى بذلك لأنه بقر العلم، أى شقه، فعرف أصله، وعلم خفيه. وهو تابعى جليل، إمام، بارع، مجمع على جلالته.

جناب ابو جعفر مشهور به باقر، به این علت به باقر مشهور شد چون دریای علم را شکافت و آن را گسترش داد و اصل علم و علوم مخفی را می‌شناخت. و او امامی دانشمند بود که جلالت و عظمتش مورد اجماع می‌باشد.

تهذیب الاسماء و اللغات، تالیف نووی، جلد ۱، صفحه ۸۷، چاپ دار الکتب العلمیة

تقویم شیعه: هفتم ذی الحجه

تقویم شیعه

هفتم ذی الحجه

۱- شهادت امام باقر علیه السلام

در چنین روزی مصادف با دوشنبه، در سال ۱۱۴ هجری قمری امام باقر علیه السلام توسط هشام بن عبد الملک مسموم و شهید شد. در شب شهادت به امام صادق علیه السلام فرمودند: «من امشب جهان را بدرود خواهم گفت. هم اکنون پدرم علی بن الحسین را دیدم که شربتی گوارا نزد من آورد و نوشیدم و مرا به سرای جاوید و دیدار حق بشارت داد.» در روایت دیگری فرمودند: «ای فرزند گرامی، مرگ نشنیدی که حضرت علی بن الحسین از پس دیوار مرا ندا کرد: ای محمد بیا، زود باش که ما انتظار تو را می‌کشیم.» آن حضرت چندین روز و به قولی سه روز در حالت درد از اثر سم به سر می بردند تا به شهادت رسیدند. فردای آن روز بدن مطهر و پاک آن دریای بیکران دانش خدایی را در خاک بقیع کنار مزار امام مجتبی و امام سجاد علیها السلام به خاک سپردند. آن حضرت هشتصد درهم برای تعزیه و ماتم خود وصیت فرمود. حضرت صادق علیه السلام فرمودند: پدرم فرمود: ای جعفر، از مال من مقداری وقف کن برای ندبه کنندگان که ده سال در منی در موسم حج بر من گریه کنند، و مراسم ماتم را تجدید نمایند. آقا و مولایمان حضرت باقر علیه السلام در کربلا شرف حضور داشت. شب یازدهم، بازار کوفه کنار سرهای مطهر، اسارت شام و مجلس یزید را دیده است و هر زمان که متذکر شهادت حسین بن علی علیهما السلام و اسارت عمه‌هایش می‌شد، اشک از چشم مبارکش مانند در جاری می‌گشت.

۲- خطبه حضرت عباس علیه السلام در مکه

در این روز سال ۶۰ هجری قمری یک روز قبل از خروج مولانا ابو عبد الله الحسین علیه السلام از مکه به کربلا حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام بر فراز خانه خدا رفت خطبه‌ای قراء ایراد فرمود. شروع خطبه چنین بود: «حمد مخصوص پروردگاری است که این خانه را به قدوم پدرم امیر المومنین علیه السلام شرافت بخشید.» سپس در عظمت و بزرگی و علو مقام حضرت سید الشهداء و پیروی از آن حضرت و اینکه اگر اجازه دهند همین جا مانند باز شکاری عصبانی در بین گنجشکان قرار می‌گرفتم و تکلیف را روشن می‌کردم...» در ادامه فرمودند: «چه کسانی را از مرگ می‌ترسانید؟ کسانی که در کودکی مرگ بازیچه آنان بوده چه رسد به بزرگی...!» آنگاه فرمود: «قریش خواستند رسول خدا صلی الله علیه و آله را به قتل برسانند ولی ممکن نبود چون امیر المومنین بود چطور می خواهید ابا عبد الله الحسین علیه السلام را بکشید مادامی که من زنده هستم؟ بیایید مرا بکشید تا مرداتان حاصل شود...» در پایان فرمودند: «لعنت خدا بر شما و بر اجداد شما.»

۳- بردن امام کاظم علیه السلام به زندان بصره

در این روز امام کاظم علیه السلام را در حالی که در غل و زنجیر بسته بودند، به بصره بردند و مدت یک سال نزد عیسی بن جعفر بن ابی جعفر منصور محبوس کردند و سپس حضرت را به بغداد بردند. عیسی ملعون آن حضرت را در یکی از حجرات خانه خود که نزدیک به دیوانخانه بود محبوس کرد و مشغول فرح و سرور گردید. از یکی از کاتبان او که نصرانی بود نقل شده که می‌گفت: این عبد صالح و بنده شایسته خدا یعنی موسی بن جعفر (علیهما السلام) در ایامی که در این خانه محبوس بود چیزهایی از لهو و لعب شنید که گمان ندارم هرگز بر خاطر شریف آن حضرت خطور کرده باشد.

آقا و مولایمان حضرت کاظم علیه السلام مدت یک سال در بصره محبوس بودند، و بعد از یکسال آن حضرت را به بغداد بردند و نزد فضل بن ربیع حبس کردند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۵۷-۳۵۹

پستی شخص دورو

پستی شخص دورو

ثقة الاسلام کلینی، ابی سعید کوفی اهوازی، شیخ صدوق و ابن شعبه حرانی رضوان الله علیهم روایت کرده‌اند:

۲- عدة من أصحابنا، عن أحمد بن محمد بن خالد، عن عثمان بن عيسى، عن أبي شيبة، عن الزهري، عن أبي جعفر عليه السلام قال: بئس العبد عبد يكون ذا وجهين وذا لسانين، يطري أخاه شاهدا ويأكله غائبا، إن أعطي حسده وإن ابتلي خذله.

امام باقر علیه السلام فرمودند: آن کسی که دارای دو چهره و دو زبان باشد، بنده پستی است؛ در حضور برادرش برای او چاپلوسی و شیرین‌زبانی نموده و روش زندگی او را تمجید می‌کند، ولی در غیاب او شخصیت و آبرویش را نابود می‌نماید؛ اگر چیزی به برادرش برسد حسادت و رشک می‌ورزد؛ و اگر ظلم و ستمی بر او شو سرزنش و خوارش می‌کند.

الکافی، تالیف ثقة الاسلام کلینی، جلد ۲، صفحه ۳۴۳، حدیث ۲، چاپ دار الکتب الاسلامیة

الزهد، تالیف ابی سعید کوفی اهوازی، ترجمه فارسی عبد الله صالحی، صفحه ۲۳، حدیث ۵، چاپ انتشارات نور السجاد

معانی الاخبار، تالیف شیخ صدوق، صفحه ۱۸۵، حدیث ۱، چاپ دار المعرفة

تحف العقول، تالیف ابن شعبه حرانی، صفحه ۴۸۸، چاپ موسسه النشر الاسلامی

بحار الانوار، تالیف علامه مجلسی، جلد ۷۲، صفحه ۲۰۶، حدیث ۱۳، چاپ دار احیاء التراث العربی

تقویم شیعه: پنجم ذی الحجه

تقویم شیعه

پنجم ذی الحجه

جنگ سویق

در این ماه در سال دوم هجری قمری غزوه سویق به وقوع پیوست. ابو ‌سفیان بعد از واقعه بدر نذر کرد که با زنی نزدیکی نکند و روغن به خود نمالد تا انتقام خویش را از پیامبر صلی الله علیه و آله بگیرد. به این منظور همراه دویست نفر به عریض از نواحی مدینه رفتند و دو خانه و چندین نخل را آتش زدند و دو نفر از بزرگان انصار را در آنجا کشتند تا او به نذر خود عمل کرده باشد. چون خبر به پیامبر صلی الله علیه و آله رسید ابو لبابه را در مدینه گذاشته همراه با دویست نفر از مهاجرین و انصار و در رأس آن‌ها امیر المومنین علیه السلام به سوی عریض حرکت کردند ابو سفیان چون با خبر شد که پیامبر صلی الله علیه و آله با عجله به آنجا می‌آید، به لشکر خود دستور داد تا انبان‌های سویق را که برای آذوقه با خود آورده بودند ریخته و سبکبار فرار کنند. مسلمانان وقتی رسیدند آنان گریخته بودند. لذا انبان‌های سویق را برداشته مراجعت نمودند. به همین دلیل این غزوه را ذات السویق گویند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۴۶