تقویم شیعه: چهاردهم شوال

تقویم شیعه

چهاردهم شوال

مرگ عبد الملک بن مروان

در سال ۸۶ هجری قمری عبد الملک بن مروان سفاک بخیل، در دمشق به هلاکت رسید، و بعضی ۱۵ شوال را ذکر کرده‌اند. این در حالی بود که ۲۱ سال و ۶ ماه خلافت را غصب کرده بود. او پیش از سلطنت پیوسته ملازمت مسجد را داشت و تلاوت قرآن می‌نمود و او را حمامة المسجد (کبوتر مسجد) میگفتند! وقتی خبر سلطنت به او رسید قرآن را بر هم نهاد و گفت: اسلام علیک هذا فراق بيني و بينک: «خداحافظ، این آغاز جدایی بین من و توست»!!

بیماری او که سخت شد طبیب گفت: اگر آب بخورد می‌میرد. ولی تشنگی بر او غالب شد و از پسرش ولید آب طلبید. او گفت: اگر آب بیاشامی خواهی مرد! عبد الملک به دخترش التماس کرد که آب بدهد، اما وليد پسرش مانع شد. عبد الملک گفت: بگذار به من آب بدهند، و گرنه تو را از ولیعهدی خلع می‌کنم، ولید اجازه داد و عبد الملک آب خورد و مرد.

🔥 از بزرگ‌ترین جنایات او به شهادت رساندن امام زین العابدین علیه السلام و مسلط کردن حجاج ثقفی لعنت الله علیه بر شیعیان امیر المومنین علیه السلام بود.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۰۸-۳۰۹

گناهی که حتی شیطان هم از آن بیزار است!!!

گناهی که حتی شیطان هم از آن بیزار است!!!

ثقة الاسلام کلینی رضوان الله علیه روایت کرده است:

۱- محمد بن يحيى، عن أحمد بن محمد بن عيسى، عن محمد بن سنان، عن مفضل ابن عمر قال: قال لي أبو عبد الله (عليه السلام): من روى على مؤمن رواية يريد بها شينه وهدم مروءته ليسقط من أعين الناس أخرجه الله من ولايته إلى ولاية الشيطان فلا يقبله الشيطان.

اگر کسی سخنی را بر ضد مومنی نقل کند و قصدش از آن، زشت کردن چهرهه او و از بین بردن وجهه اجتماعی‌اش باشد و بخواهد او را از چشم مردم بیندازد، خداوند او را از ولایت خود خارج می‌کند و تحت سرپرستی شیطان قرار می‌دهد، ولى شیطان هم او را نمی‌پذیرد!

الکافی، تالیف ثقة الاسلام کلینی، جلد ۲، صفحه ۳۵۸، حدیث ۱، چاپ دار الکتب الاسلامیة

اذعان ابن حجر مکی به مشروعیت توسل و رد بر ابن تیمیه

اذعان ابن حجر مکی به مشروعیت توسل و رد بر ابن تیمیه

ابن حجر مکی از بزرگان اهل تسنن و دشمنان مکتب اهل بیت علیهم السلام می‌نویسد:

من خرافات ابن تيمية التی لم يقلها عالم قبله وصار بها بين أهل الإسلام مثلة، انّه انكر الإستغاثة والتوسل به صلّى الله عليه وسلّم و ليس ذلك كما أفتى، بل التوسل حسن في كل حال قبل خلقه وبعد خلقه في الدنيا والآخرة.

از جمله خرافات ابن تیمیه که هیچ فردی قبل از او آن را معتقد نشده و به واسطه اعتقاد به آن در بین مسلمانان مورد سرزنش واقع شده، این است که او استغاثه و توسل به پیامبر (صلی الله علیه و آله) را انکار نموده است. این چنین که او فتوا داده نیست! بلکه در هر حالی متوسل شدن به پیامبر (صلی الله) امری نیکو است چه قبل از خلقت ایشان و چه بعد از خلقت، در دنیا و آخرت.

الجوهر المنظم فی زیارة القبر الشریف النبوی المکرم، تالیف ابن حجر مکی، صفحه ۱۴۸، چاپ دار جوامع الکلم

دیدن نام پیامبر و امیر المومنین صلوات الله علیهما در عرش توسط حضرت آدم ابو البشر علیه السلام

دیدن نام پیامبر و امیر المومنین صلوات الله علیهما در عرش توسط حضرت آدم ابو البشر علیه السلام

سید بن طاووس رضوان الله علیه روایت کرده است:

فيما نذكره من كتاب «الإمامة» المذكور بالأسانيد الصحاح، ان على العرش مكتوبا: «محمد رسول الله علي أمير المؤمنين». وهذا لفظه: وعن عبد الله بن سنان عن أبي عبد الله عليه السلام قال: لما اخطا آدم عليه السلام خطيئته توجه بمحمد وأهل بيته. فأوحى الله إليه: يا آدم، ما علمك بمحمد ؟ قال: حين خلقتني رفعت رأسي فرأيت في العرش مكتوبا: «محمد رسول الله، علي أمير المؤمنين».

به اسانید صحیح از عبد الله بن سنان نقل شده است که گفت: امام صادق علیه السلام فرمودند: هنگامی که حضرت آدم علیه السلام دچار خطا شد، به حضرت محمد و اهل بیت او علیهم السلام اجمعین متوسل شد. پس خداوند تعالی به او وحی فرستاد: ای آدم از کجا به حضرت محمد صلی الله علیه و آله علم پیدا کردی؟ عرض کرد: زمانی که مرا آفریدی، سرم را بالا گرفتم و دیدم که بر عرش نوشته شده است: محمد صلی الله علیه و آله پیامبر خدا و علی علیه السلام امیر المومنین است.

اليقين، تالیف سید بن طاووس، باب ۷۴، صفحه ۲۳۴، چاپ دار العلوم بیروت

پرسش از محبت اهل بیت علیهم السلام در قیامت (به روایت اهل تسنن)

پرسش از محبت اهل بیت علیهم السلام در قیامت (به روایت اهل تسنن)

طبرانی از علمای بزرگ اهل تسنن روایت کرده است:

٩٤٠٦- حَدَّثَنَا الْهَيْثَمُ بْنُ خَلَفٍ الدُّورِيُّ، نَا أَحْمَدُ بْنُ يَزِيدَ بْنِ سُلَيْمَانَ، - مَوْلَى بَنِي هَاشِمٍ - نَا حُسَيْنُ بْنُ الْحَسَنِ الْأَشْقَرُ، نَا هُشَيْمٌ، عَنْ أَبِي هَاشِمٍ الرُّمَّانِيِّ، عَنْ مُجَاهِدٍ، عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «لَا تَزُولُقَدَمَا الْعَبْدِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حَتَّى يُسْأَلَ عَنْ أَرْبَعٍ: عَنْ عُمُرِهِ فِيمَا أَفْنَاهُ، وَعَنْ جَسَدِهِ فِيمَا أَبْلَاهُ، وَعَنْ مَالِهِ فِيمَا أَنْفَقَهُ وَمِنْ أَيْنَ كَسَبَهُ، وَعَنْ حُبِّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ».

پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند: در روز قیامت بنده گام از گام بر نمی‌دارد مگر آنکه چهار پرسش را پاسخ گوید: زندگیش را در چه راهی گذرانده، پیکرش را در چه موردی از بین برده، داراییش را از چه راهی به دست آورده و در چه راهی خرج کرده است و از محبت ما اهل بيت (علیهم السلام) هم از او پرسش می‌شود.

المعجم الاوسط، تالیف طبرانی، جلد ۹، صفحه ۱۵۵-۱۵۶، حدیث ۹۴۰۶، چاپ دار الحرمین