عاقبت طعنه زدن به مومن

عاقبت طعنه زدن به مومن

ثقة الاسلام کلینی و شیخ صدوق رضوان الله علیهما روایت کرده است:

۹- محمد بن يحيى، عن أحمد بن محمد، عن ابن سنان، عن حماد بن عثمان، عن ربعي، عن الفضيل، عن أبي جعفر (عليه السلام) قال: ما من إنسان يطعن في عين مؤمن إلا مات بشر ميتة وكان قمنا أن لا يرجع إلى خير

امام صادق علیه السلام فرمودند: هر که پیش روی مومنی به او طعنه زند، مرگ بدی در انتظار او بوده و سزاوار است روی خیر و سعادت را نبیند.

الکافی، تالیف ثقة الاسلام کلینی، جلد ۲، صفحه ۳۶۱، حدیث ۹، چاپ دار الکتب الاسلامیة

ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، تالیف شیخ صدوق، صفحه ۲۳۹، چاپ منشورات الشریف الرضی

بحار الانوار، تالیف علامه مجلسی، ج‏لد ۷۲، صفحه ۱۶۷، حدیث ۳۹، چاپ دار احیاء التراث العربی

پند اخلاقی مهم از امام سجاد علیه السلام

حسن بن محمد و حسين بن نصر حلوانی رضوان الله علیهما روایت کرده‌اند که امام سجاد علیه السلام فرمودند:

لا تمتنع من ترك القبيح وإن كنت قد عرفت به ولا تزهد في مراجعة الجهل ، وإن كنت قد شهرت بخلافه وإياك والرضا بالذنب فإنه أعظم من ركوبه ، والشرف في التواضع ، والغنى في القناعة.

از ترک زشتی خودداری مکن، حتی اگر بدان شهره شده باشی و در بازگشت به خوبی، بی‌رغبت مباش هر چند به ترک آن شهره شده باشی و مبادا كه به گناهت خوشحالی کنی که خوشحالی به آن از ارتکابش بزرگ‌تر است.

اعلام الدین فی صفات المومنین، تالیف حسن بن محمد دیلمی، صفحه ۲۹۹، چاپ موسسه آل البیت علیهم السلام لاحیاء التراث

نزهة الناظر وتنبيه الخاطر، تالیف حسين بن نصر حلوانی، جلد ۱، صفحه ۹۲، حدیث ۱۷، چاپ مدرسه امام المهدی علیه السلام

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۵۱)

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۵۱)

(١٠٠١) المُرُوَّةُ إِجْتِنٰابُ الدَّنَّيِةِ

جوانمردی، دوری از پستی است.

(١٠٠٢) الخِيٰانَةُ رَأْسُ النِّفٰاقِ

خیانت، ریشه‌ی نفاق است.

(١٠٠٣) الكِذِبُ شَيْنُ الأَخْلٰاقِ

دروغ، ناپسندی اخلاق است.

(١٠٠٤) الْإِنْصٰافُ أَفْضَلِ الشِّيَمِ

انصاف، برترین روش‌ها است.

(١٠٠٥) الْإِفْضٰالُ أَفْضَلُ الكَرِمَ

احسان، برترین نیکی است.

(١٠٠٦) العٰافِيَةُ أَهْنأُ النِّعِمِ

تندرستی، گواراترین نعمت‌ها است.

(١٠٠٧) الرِّفْقُ أَخُو المُؤمِنِ

مهربانی، برادر مومن است.

(١٠٠٨) العَمَلُ رَفِقُ المُوقِنِ

کردار نیک، رفیق اهل یقین است.

(١٠٠٩) العَقْلُ أَشْرَفُ مَزِيَّةٍ

خرد، برترین مزیت است.

(١٠١٠) العَدْلُ أَفْضَلُ سَجِيَّةٍ

عدل و داد، برترین روش است.

(١٠١١) المَرْءُ مَخْبُوءٌ تحْتَ لِسٰانِهِ

آدمی در زیر زبانش نهفته است.

(١٠١٢) الكَرِيمُ مَنْ بَدَءَ بِإِحْسٰانِهِ

جوانمرد کسی است که با احسان آغاز کند.

(١٠١٣) المَعْرُوفُ ذَخِرَةُ الأَبَدِ

نیکوکاری، پس‌انداز همیشگی است.

(١٠١٤) الحَسَدُ يُذِيبُ الجَسَدَ

حسد، بدن را آب می‌کند.

(١٠١٥) الحِرْصُ عَنٰآءٌ مُؤَبَّدٌ 

آزمندی، رنجی همیشگی است.

(١٠١٦) الطَّمَعُ رِقٌّ مُخَلَّدٌ

طمع، بندگی همیشگی است.

(١٠١٧) التَّوٰاضُعُ أَشْرَفُ السُّؤدَدِ

فروتنی، شریف‌ترین بزرگواری است.

(١٠١٨) البِرُّ غَنِيمَتُ الحٰازِمِ

نیکی، بهره‌ی دوراندیش است.

(١٠١٩) الْإِيثٰارُ أَعْلَي المَكٰارِمِ

ازخودگذشتگی، برترین بزرگواری‌ها است.

(١٠٢٠) التَّفْرِيطُ مُصِيبَةُ القٰادِرِ

کوتاهی، بلای توانمند است.

عزت اولیاء الهی با ظهور امام زمان علیه السلام

عزت اولیاء الهی با ظهور امام زمان علیه السلام

جناب میرزا محمد تقی موسوی اصفهانی رضوان الله علیه می‌نویسد:

في دعاء الندبة: «أين معز الأولياء ومذل الأعداء». وفي كمال الدين: عن ابي جعفر عليه السلام، قال: «كأنّي بأصحاب القائم عليه السلام وقد احاطوا بما بين الخافقين فليس من شيء الّا وهو مطيع لهم حتى سباع الأرض وسباع الطيور، يطلب رضاهم في كل شيء، حتى تفخر الأرض على الأرض وتقول: مرّ بي اليوم رجل من اصحاب القائم عليه السلام».

در دعای ندبه می‌خوانیم: «کجاست عزیزکننده اولیاء و خوارسازنده دشمنان». و در کمال الدین (تالیف شیخ صدوق) از حضرت ابو جعفر باقر علیه السلام مروی است که فرمود: «گویی یاران قائم علیه السلام را می‌بینم که سراسر بین شرق و غرب عالم را پر کرده باشند. همه چیز حتی حیوانات درنده و پرندگان وحشی از آنان اطاعت خواهند کرد، و در هر چیزی رضایت ایشان را می‌جویند تا آنجا که سرزمینی بر سرزمین دیگر فخر می‌فروشد و می‌گوید: امروز یکی از یاران قائم بر من گذشت».

مکیال المکارم، تالیف میرزا محمد تقی موسوی اصفهانی، جلد ۱، صفحه ۱۶۷، چاپ موسسه الامام المهدی علیه السلام

ولایت اهل بیت علیهم السلام شرط قبولی اعمال و عبادات

ولایت اهل بیت علیهم السلام شرط قبولی اعمال و عبادات

شیخ مفید و سید شرف الدین نجفی رضوان الله علیهما روایت کرده‌اند:

۲- قال: أخبرني أبو الحسن علي بن محمد بن الزبير الكوفي إجازة، قال: حدثنا أبو الحسن علي بن الحسن بن فضال، قال: حدثنا علي بن أسباط، عن محمد بن يحيى أخي مغلس، عن العلاء بن رزين، عن محمد بن مسلم، عن أحدهما عليهما السلام: قال: قلت له: إنا نرى الرجل من المخالفين عليكم له عبادة واجتهاد وخشوع، فهل ينفعه ذلك شيئا ؟. فقال: يا محمد إنما مثلنا أهل البيت مثل أهل بيت كانوا في بني إسرائيل، وكان لا يجتهد أحد منهم أربعين ليلة إلا دعا فأجيب، وإن رجلا منهم اجتهد أربعين ليلة ثم دعا فلم يستجب له فأتى عيسى ابن مريم عليه السلام يشكو إليه ما هو فيه، ويسأله الدعاء له. فتطهر عيسى وصلى ثم دعا فأوحى الله إليه: يا عيسى إن عبدي أتاني من غير الباب الذي أوتي منه، إنه دعاني وفي قلبه شك منك، فلو دعاني حتى ينقطع عنقه وتنتثر أنامله ما استجبت له. فالتفت عيسى عليه السلام فقال: تدعو ربك وفي قلبك شك من نبيه ؟ قال: يا روح الله وكلمته قد كان والله ما قلت، فاسأل الله أن يذهب به عني، فدعا له عيسى عليه السلام، فتقبل الله منه وصار في حد أهل بيته، كذلك نحن أهل البيت لا يقبل الله عمل عبد وهو يشك فينا.

محمد بن مسلم گفت: به امام باقر یا امام صادق عليهما السلام عرض کردم: ما بعضی از مخالفین شما را می‌بینیم که در عبادت کوشا و دارای خشوع فراوانی هستند، آیا اعمال برای ایشان سودی دارد؟ حضرت علیه السلام فرمودند: ای محمد همانا مثل ما اهل بیت با شما مردم مثل آن خاندان در بنی اسرائیل است که کسی از آن‌ها نبود که چهل شب در عبادت بکوشد جز اینکه وقتی دعا می کرد مستجاب می‌شد. یک بار مردی از آنان مدت چهل شب به عبادت پرداخت و بعد دعا کرد اما مستجاب نشد، نزد عیسی بن مریم علیهما السلام رفته و از آنچه بر او گذشته بود گلایه کرد و از آن حضرت التماس دعا نمود. عیسی علیه السلام وضو ساخت و نماز گزارد و دعا کرد. خداوند به او وحی فرستاد که ای عیسی این بنده‌ام از غير آن بابی که باید نزد من آیند نزد من آمده، او مرا خوانده در حالی که در نبوت و پیغمبر بودن تو در شک است بنا بر این اگر به اندازه‌ای مرا بخواند که گردنش قطع و بندهایش از هم بگسلد، من دعایش را مستجاب نخواهم کرد. عیسی علیه السلام به وی رو کرده فرمود: پروردگارت را می‌خوانی و در دل خود به پیامبرش شک داری؟ گفت: ای روح و کلمه خدا، به خدا سوگند همین طور است که می فرمایی، از خداوند بخواه که این شک را از دل من بزداید. عیسی علیه السلام برای وی دعا کرد و خداوند از وی پذیرفت، و او در حد سایر افراد خاندان خویش قرار گرفت. ما اهل بیت نیز اینچنین هستیم، خداوند عمل بنده‌ای را که درباره ما شک دارد قبول نمی‌فرماید.

امالی شیخ مفید، مجلس اول، حدیث ۲، صفحه ۲-۳، چاپ انتشارات دار المرتضی

تاویل الآیات الظاهرة، تالیف سید شرف الدین نجفی استرآبادی، صفحه ۹۲-۹۳، چاپ موسسه النشر الاسلامی

بحار الانوار، تالیف علامه مجلسی، جلد ۲۷، صفحه ۱۹۱-۱۹۲، حدیث ۴۸، چاپ دار احیاء التراث العربی