زیارت اربعین نشانه هر مومن

زیارت اربعین نشانه هر مومن

به روایت شیخ طوسی رضوان الله علیه امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند: مومن پنج نشانه دارد که زیارت اربعین یکی از آن‌هاست.

مصباح المتهجد، تألیف شیخ طوسی، صفحه ۵۴۸

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۲۰)

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۲۰)

(٣٨١) الحَسَدُ شَرَّ الْأَمرٰاضِ

حسد، بدترین دردها است.

(٣٨٢) الجُودُ حٰارِسُ الْأَعْرٰاضِ

بخشندگی نگهبان آبروها است.

(٣٨٣) الْإِقْتِصٰادُ ينُمِي القَلِيلِ

میانه‌روی، کم را زیاد گرداند.

(٣٨٤) الإِصْرٰافُ يُفْنِي الجَزِيلَ

زیاده‌روی، بسیار را کم سازد.

(٣٨٥) السّاعٰاتُ مَكْمَنُ الآفٰاتِ

روزگار، کمینگاه آفت‌ها است.

(٣٨٦) العُمْرُ تُفْنِيهِ اللَّحَظٰاتُ

عمر را لحظه‌ها نابود می‌کنند.

(٣٨٧) الصّٰادِقُ مُكْرَمٌ الجَلِيلٌ

راستگو، عزیز و گرامی است.

(٣٨٨) الكٰاذِبُ مُهٰانٌ ذَلِيلٌ

دروغگو خوار است.

(٣٨٩) الحَيٰآءُ مِفْتٰاحُ كُلِّ الخَيْرِ

حیا، کلید همه‌ی نیکی‌ها است.

(٣٩٠) القِحَةُ عُنْوٰانُ الشَّرِّ

بی‌شرمی، درگاه زشتی است.

(٣٩١) الإِسْتِغْفٰارُ يَمْحَو الأَوْزٰارَ

طلب آمرزش نابودکننده گناهان است.

(٣٩٢) الإِصْرٰارُ شِيمَةُ الفُجّٰارِ

پافشاری (بر گناه) روش گناهکاران است.

(٣٩٣) السّٰاعٰاتُ تَنْهَبُ الْأَعْمٰارَ

روزگار، تاراج‌کننده عمرها هستند.

(٣٩٤) البِطْنَةُ تَمْنَعُ الفِطْنَةَ

شکم‌پروری مانع از زیرکی است.

(٣٩٥) الرَّيْبَةُ تُوجِبُ الظِّنَّةَ

بدگمانی سبب ناپاکی دل است.

(٣٩٦) الصَّبْرُ جُنَّةُ الفٰاقَةِ

شکيبایی، سپر پریشانی است.

(٣٩٧) العُجْبُ رَأْسُ الحِمٰاقَةِ

خودپسندی، ريشه‌ی نادانی است.

(٣٩٨) الحَيٰآءُ مَقْرونٌ بِالْحِرْمٰانِ

شرم گاهی با ناکامی همراه است.

(٣٩٩) اليَقِينُ عُنْوٰانُ اْلْإِيمٰانِ

یقین [به خدا و قیامت] نشانه‌ی ایمان است.

(٤٠٠) احِرْصُ عَلٰامَةُ الفَقْرِ

حرص نشانه‌ی فقر است.

گریه امام حسین علیه السلام بر تشنگی حضرت رقیه علیه السلام

گریه امام حسین علیه السلام بر تشنگی حضرت رقیه علیه السلام

فاضل بسطامی رضوان الله علیه عالم بزرگ شیعه می‌نویسد:

نافع بن هلال گوید: میان دو صف لشکر ایستاده، نگاه می‌کردم؛ دیدم دختر کوچکی آمد و دامن امام مظلوم را گرفت و فرمود: ای پدر! مرا دریاب که بسیار تشنه‌ام! آن حضرت نگاهی به صورت آن طفل کرد و گریست و فرمود: صبر کن ای نور دیده! خداوند تو را آب خواهد داد. همانا او وکيل من است. دست او را گرفت و به خیمه‌ها برگرداند. نافع بن هلال می‌گوید: پرسیدم: این طفل کیست و چه نام دارد؟ شخصی گفت: دختر سه ساله حسين، رقیه است.

بکاء الحسین، تألیف فاضل بسطامی، صفحه ۳۰۰، چاپ انتشارات طوبای محبت

تکمیل ایمان

تکمیل ایمان

شیخ مفید رضوان الله علیه روایت کرده است:

محمد بن الحسن، عن محمد بن الحسن الصفار، عن أحمد بن محمد، ومحمد بن عبد الحميد، عن أحمد بن محمد بن أبي نصر، عن أبي الحسن الرضا عليه السلام قال: قال أبو جعفر عليه السلام: لا يستكمل عبد الإيمان حتى يعرف أنه يجري لآخرهم ما جرى لأولهم، وهم في الحجة والطاعة والحلال والحرام سواء ولمحمد وأمير المؤمنين فضلهما.

محمد بن الحسن با سندش از حضرت رضا علیه السلام نقل کرده است که فرمودند: امام باقر فرمودند: هیچ بنده‌ای، ایمانش را کامل نمی‌کند تا اینکه بداند آنچه برای اولین ایشان - ائمه - جاری شد برای آخرین ایشان نیز جاری می‌شود و ایشان در حجت بودن و فرمانبرداری و بیان حلال و حرام مساوی هستند و البته که برای حضرت محمد صلی الله علیه و آله و امیر المومنین علیه السلام برتری و فضل خاص خودشان است.

الاختصاص، تالیف شیخ مفید، ترجمه امیر خانبلوکی، صفحه ۵۰-۵۱

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۱۹)

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۱۹)

(٣٦١) العِتٰابُ حَيٰاةُ المَوَدَّةِ

گاهى عتاب و خطاب کردن، مایه زنده شدن مودت می‌شود. 

(٣٦٢) الهَدِيَّةُ تَجْلِبُ المَحَبَّةَ

هدیه محبت آورد.

(٣٦٣) المَوْتُ رَقِيبٌ غٰافِلٌ

مرگ نگهبانی که بی‌خبر آيد.

(٣٦٤) الدُّنْيٰا ظِلٌّ زٰآئِلٌ

دنیا سایه‌ای زودگذر است.

(٣٦٥) المَوْتُ بٰابُ الآخِرَةِ

مرگ، دروازه‌ی آخرت است.

(٣٦٦) التَّجَمُّلُ مُرؤةٌ ظَاهِرَةٌ

خود آرایی حقیقی، ظاهر کردن جوانمردی است.

(٣٦٧) المَوٰاعِظُ حَيٰاتُ القُلُوبِ

اندرزها، زنده کننده دل‌ها است.

(٣٦٨) الذِّكْرُ مُجٰالَسَةُ المَحبُوبِ

ياد خدا، همنشینی با محبوب است.

(٣٦٩) الدِّينُ أَفْضَلُ مَطْلوبٍ

دین، برترین خواسته است.

(٣٧٠) العَقْلُ صَدِيقٌ مَقْطُوعٌ

خرد، دوستی است که با او قطع رابطه شده است.

(٣٧١) الهَويٰ عَدوٌّ مَتْبُوعٌ

هوی‌های نفسانی، دشمنی است که دنبالش می‌روند.

(٣٧٢) العٰاقِلُ يَأْلِفُ مِثْلَهُ

خردمند با مانند خود پیوند می‌کند.

(٣٧٣) الجٰاهُلُ يَمِيلُ إِليٰ شَكْلِهِ

نادان با شبیه خود همراه می‌شود.

(٣٧٤) السَّلٰامَةُ بِالتَّفَرُّدِ

رهایی در تنهایی است.

(٣٧٥) الرّٰاحَةُ فِي الزُّهْدِ

آسایش در پارسایی است.

(٣٧٦) الجُودُ عِزٌ مَوْجُودٌ

بخشندگی، شخصیت دائمی است.

(٣٧٧) الإِنْسٰانُ عَبْدُ اْلْإِحسٰانِ

آدمی بنده نیکی است.

(٣٧٨) الصَّبْرُ يُنٰاضِلُ الحَدَثٰانِ

صبر، با حوادث کوبنده و ناگوار زمانه می‌جنگد.

(٣٧٩) الهَيْبَةُ مَقْرونٌ بِاْلخَيْبَةِ

شكوه و هيبت با زيان همراه است.

(٣٨٠) الكَمٰالُ فِي الدُّنْيا مَفْقُودٌ

کمال در دنیا گم شده است.