حدیث، شعر و فضائل اهل بیت علیهم السلام

✅ اشعار مذهبی
✅ نشر معارف و احادیث اهل بیت
✅ فضایل اهل بیت از کتب اهل خلاف
✅ تقویم شیعه

کانال تلگرام:
http://telegram.me/Hadis_Sher_Fazael

آخرین نظرات
  • ۱۹ خرداد ۰۰، ۲۳:۴۸ - سجاد
    احسنت
  • ۱۰ بهمن ۹۹، ۲۲:۴۱ - حسین بوذرجمهری
    عالی

۳۸ مطلب در آذر ۱۳۹۷ ثبت شده است

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۲۴)


(٤٦١) العَبْدُ حُرٌّ مٰا قَنِعَ

بنده تا قانع است آزاد است.


(٤٦٢) الحُرُّ عَبْدٌ مٰا طَمِعَ

آزاده تا طمع دارد بنده است.


(٤٦٣) العُجْبُ رَأْسُ الجَهْلِ

خودبینی، قله‌ی نادانی است.


(٤٦٤) التَّوٰاضُعُ عِنْوٰانُ النُّبْلِ

فروتنی نشانه‌ی نجابت است.


(٤٦٥) العَجْزُ سَبَبُ التَّضْيِيعِ

اظهار بی‌چارگی، موجب تباهی است.


(٤٦٦) الجَنَّةُ جَزٰآءُ المُطِيعِ

بهشت پاداش بنده‌ی فرمانبر است.


(٤٦٧) اللِّسٰانُ جُمُوحٌ بصٰاحِبِهِ

زبان بر صاحبش سرکش است.


(٤٦٨) الشَّرُّ يَكْبُو بِرٰاكِبِهِ

زشتکاری آبروی صاحب خود می‌برد.


(٤٦٩) أَخُوكَ مُوٰاسِيكَ فِي الشِّدِّةَ

برادر تو آن است که در سختی به تو رسیدگی کند.


(٤٧٠) الغِشُّ سَجِيَّةُ المَرَدَةِ

خیانت روش سرکشان است.


(٤٧١) الحِقْدُ شِيمَةُ الحَسَدةِ

کينه‌توزی روش حسودان است.


(٤٧٢) امَرءُ عَدُوُّ مٰا جَهِلَ

آدمی به آنچه نادان است دشمن است.


(٤٧٣) المَرءُ صَدِيقُ مٰا عَقَلَ

آدمی دوستِ، دانسته‌های خود است.


(٤٧٤) اللَّجٰاجُ يَنْبُو بِرٰاكِبِهِ

ستیزه‌خویی با سوارش نسازد.


(٤٧٥) البُخْلُ يُزْرِي بِصٰاحِبِهِ

بخل، بخیل را معیوب می‌کند.


(٤٧٦) العٰاقِلُ لٰا يَنْخَدِعُ

خردمند فریب نمی‌خورد.


(٤٧٧) الجٰاهِلُ لٰا يَرْتَدِعُ

نادان از زشتی دست بردار نیست.


(٤٧٨) الظُّلْمُ وَ خِيمُ العٰاقِبَةِ

ستمگری پایان سختی دارد.


(٤٧٩) الحِرْصُ ذَمِيمُ المَغْبَّةِ

دنباله‌ی حرص، نکوهش است.


(٤٨٠) الإِعْذٰارُ يُوجِبُ الْإِعْتِذٰارَ

عذرخواهی، پذیرش عذر می‌آورد.

  • مصطفی جمشیدی


امیر المومنین علیه السلام سرور مخلوقات پس از پیامبر صلی الله علیه و آله


ابن شاذان قمی رضوان الله علیه روایت کرده است:


ما حدثني بها الحسن بن أحمد بن سختويه رحمه الله بالكوفة في سنة أربع وسبعين وثلاثمائة قال : حدثني أبو بكر محمد بن أحمد بن عيسى بن مهران قال : حدثني يحيى بن عبد الحميد ، قال : حدثني قيس بن الربيع ، قال : حدثنى الاعمش قال : حدثني عباية عن حبة العرني عن أمير المؤمنين علي ابن أبي الطالب عليهما السلام قال : قال رسول الله صلى الله عليه وآله : أنا سيد الاولين والآخرين ، وأنت يا علي سيد الخلائق بعدي ، وأولنا كآخرنا ، وآخرنا كأولنا .


رسول خدا صلی الله علیه و آله به امیر المومنین علیه السلام فرمودند: من سرور اولین و آخرین هستم؛ و تو ای علی سرور مخلوقات بعد از من می‌باشی؛ و اولین ما [چهارده معصوم] مانند آخرین ما، و آخرین ما، مانند اولین ما می‌باشد.


مائة منقبة، تالیف ابن شاذان قمی، صفحه ۴۵، چاپ موسسه انصاریان

  • مصطفی جمشیدی

تقویم شیعه


چهاردهم ربیع الاول


۱- مرگ یزید بن معاویه لعنت الله علیهما


در سال ۶۴ هجری قمری در شب چهاردهم ربیع الاول یزید بن معاویه بن ابی سفیان در سن ۳۹ سالگی یا ۳۷ سالگی به درکات جحیم شتافت. اقوال دیگر در مرگ یزید دوازدهم و پانزدهم این ماه است. 

مادر یزید میسون دختر بجدل کلبی است. او کسی است که غلام پدر خود را به خود متمکن ساخت و به یزید ملعون بارور شد. از همینجاست که طبق فرمایش ائمه (علیهم السلام) قاتل امام حسین (علیه السلام) ولد الزناست، که این کلام شامل شمر، عمر سعد، ابن زیاد و غیر آن‌ها نیز می‌شود. 

او شارب الخمر، قمار باز، میمون باز، ناکح با محارم، صاحب اشعار کفرآمیز و تارک الصلوه بود. او بود که واقعه جانسوز کربلا را به وجود آورد و امام حسین (علیه السلام) و اهل بیت و اصحاب آن حضرت را به شهادت رساند و امام زین العابدین (علیه السلام) و عمه سادات زینب کبری (علیها السلام) و دیگر علویات و فاطمیات را با آن وضع در کوچه و بازار به اسارت برد. 

او بود که خانه خدا را خراب کرد و پرده کعبه را سوزانید. همچنین او بود که در واقعه حره در مدینه کشف ستر زنان مهاجر و انصار کرد، و سه روز مال و جان و ناموس مردم را بر سربازان خود حلال کرد. بعد از این ماجرا فرزندانی به هم رسیدند که پدر معینی نداشتند. بعد از آن قتل و غارتی در مدینه شد و حرمت حرم شریف نبوی هتک گردید، و مردم را داخل حرم مطهر کشتند. 

در علت مرگ او چند قول است: یکی اینکه به بلای ناگهانی هلاک شده است. شیخ صدوق (رحمه الله) می‌فرماید: یزید شب با حال مستی خوابید و صبح او را مرده یافتند در حالی که بدن او تغییر کرده، مثل آنکه قیر مالیده شده باشد. بدن نحسش را در باب الصغیر دمشق دفن کردند. 


۲- مرگ موسی خلیفه عباسی


در این روز و به قولی در ۱۵ و ۱۸ ربیع الاول موسی العادی، فرزند مهدی عباسی به درکات جحیم شتافت. در همان شب هارون خلیفه شد و مأمون نیز به دنیا آمد. خلافت موسی الهادی یک سال و سه ماه طول کشید و ۲۵ یا ۲۶ سال عمر کرد. او به قساوت و قلب و قلت رحم و خشونت طبع و شرارت نفس مشهور بود. 

سید بن طاوس (رحمه الله) در مهج الدعوات روایت می‌کند که موسی الهادی لشکری فرستاد و حسین بن علی بن حسن مثنی بن امام حسن مجتبی (علیه السلام) صاحب فخ را با اصحابش شهید کرد، و سر او را با اسیران به نزد او آوردند، چون نظرش بر آن سر افتاد اشعاری خواند. پس اسیران را یکی پس از دیگری می‌آوردند، و او بعد از سرزنش و توبیخ امر به قتل آنها می‌کرد. در یک روز جماعتی از اولاد امیر المومنین (علیه السلام) را به قتل رسانید و طالبیین را دشنام می‌داد تا رسید به نام مبارک موسی بن جعفر (علیهما السلام)، نسبت به آن حضرت بد گفت و فریاد کشید که حسین صاحب فخ خروج نکرد مگر به امر موسی بن جعفر (علیهما السلام)، چون او صاحب وصیت در این خانواده است. به خدا قسم او را به قتل می‌رسانم. خدا بکشد مرا اگر او را زنده بگذارم و خدا بکشد مرا اگر او را عفو کنم و اگر نبود که سفاح و پدر مهدی فضایل بسیار در حق جعفر بن محمد از کثرت علم و دین و فضلش برایم نقل کرده‌اند، هر آینه قبر او را می‌شکافتم و بدن او را به آتش می‌سوزانیدم. 

علی بن یقطین نامه‌ای از بغداد برای حضرت کاظم (علیه السلام) فرستاد و صورت حال را شرح داد. چون نامه به حضرت رسید، اهل بیت و شیعیان خود را خبر کرد و فرمود: رأی شما در این باب چیست؟ عرض کردند: صلاح این است که شما خود را از این جبار ظالم پنهان داری. حضرت فرمود: اول نامه‌ای که از عراق بیاید متضمن خبر مرگ موسی الهادی است و چنان شد که آن حضرت خبر دادند.


تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۱۱۲-۱۱۵

  • مصطفی جمشیدی