امام مهدی عجل الله فرجه در کلام امام جواد علیه السلام

امام مهدی عجل الله فرجه در کلام امام جواد علیه السلام

شیخ صدوق و ابو القاسم خزاز رضوان الله علیهما روایت کرده‌اند:

٣ـ حدّثنا عبد الواحد بن محمّد العبدوس العطّار رضي الله عنه قال : حدّثنا عليُّ بن محمّد بن قتيبة النيسابوريّ قال : حدّثنا حمدان بن سليمان قال : حدّثنا الصقر ابن أبي دلف قال : سمعت أبا جعفر محمّد بن عليٍّ الرِّضا عليهما‌ السلام يقول : إنَّ الامام بعدي إبني عليٌّ ، أمره أمري ، وقوله قولي ، وطاعته طاعتي ، والامام بعده ابنه الحسن ، أمره أمر أبيه ، وقوله قول أبيه ، وطاعته طاعة أبيه ، ثمَّ سكت. فقلت له : يا ابن رسول الله فمن الامام بعد الحسن؟ فبكي عليه‌السلام بكاء شديداً ، ثمَّ قال : أنَّ من بعد الحسن ابنه القائم بالحقِّ المنتظر. فقلت له : يا ابن رسول الله لم سمّي القائم؟ قال : لأنّه يقوم بعد موت ذكره وارتداد أكثر القائلين بإمامته. فقلت له : ولم سمي المنتظر؟ قال؟ لأنَّ له غيبة يكثر أيامها ويطول أمدها فينتظر خروجه المخلصون وينكره المرتابون ويستهزيء بذكره الجاحدون ، ويكذب فيها الوقّاتون ، ويهلك فيها المستعجلون ، وينجو فيها المسلّمون.

صقر بن ابی دلف گوید: از امام جواد علیه السلام شنیدم که می‌فرمود: امام بعد از من پسرم علی است؛ امر او امر من، و سخن او سخن من، و اطاعت از او اطاعت از من است، و امام پس از او پسرش حسن است؛ امر او امر پدرش، و سخن او سخن پدرش، و اطاعت از او اطاعت از پدرش می‌باشد. سپس حضرت سکوت فرمودند. عرض کردم: ای پسر رسول خدا صلی الله علیه و آله، پس امام بعد از حسن کیست؟ حضرت گریه‌ی شدیدی کردند، سپس فرمودند: بعد از حسن پسرش، قائم به حق و امام منتظر است. گفتم: ای پسر رسول خدا، چرا ایشان قائم نامیده شده‌اند؟ فرمود: چون او وقتی قیام می‌کند که یادش مرده است و اکثر معتقدین به امامت وی، از عقیده‌ی خود باز گشته‌اند. گفتم: چرا او را منتظر می‌گویند؟ فرمود: زیرا ایام غیبش زیاد شود و مدتش طولانی گردد و مخلصان در انتظار قیامش باشند و شکاکان انکارش کنند و منکرانش یادش را تمسخر کنند و تعین کنندگان وقت ظهورش دروغ گویند و شتاب کنندگان در غیبت هلاک شوند و تسلیم شوندگان در آن نجات یابند.

کمال الدین، تالیف شیخ صدوق، باب ۳۶، حدیث ۳، صفحه ۳۵۲-۳۵۳، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات

کفایة الاثر، تالیف ابو القاسم خزاز، صفحه ۳۹۸-۳۹۹، حدیث ۱۷۰، چاپ انتشارات دلیل ما

بحار الانوار، تالیف علامه مجلسی، جلد ۵۱، صفحه ۳۰، حدیث ۴، چاپ دار احیاء التراث العربی

اللهم عجل لولیک الفرج بحق جواد الائمة علیه السلام 🙏

ندای الهی و ندای شیطان پیش از ظهور

ندای الهی و ندای شیطان پیش از ظهور

شیخ طوسی رحمه الله روایت کرده است:

أحمد بن إدريس، عن علي بن محمد بن قتيبة، عن الفضل بن شاذان، عن الحسن بن محبوب، عن أبي حمزة الثمالي قال: قلت لابي عبد الله عليه السلام: إن أبا جعفر عليه السلام كان يقول: خروج السفياني من المحتوم، والنداء من المحتوم، وطلوع الشمس من المغرب من المحتوم، وأشياء كان يقولها من المحتوم. فقال أبو عبد الله عليه السلام: واختلاف بني فلان من المحتوم، وقتل النفس الزكية من المحتوم وخروج القائم من المحتوم. قلت: وكيف يكون النداء ؟. قال: ينادي مناد من السماء أول النهار يسمعه كل قوم بألسنتهم: ألا إن الحق في علي وشيعته. ثم ينادي إبليسفي آخر النهار من الارض: ألا إن الحق في عثمان وشيعته فعند ذلك يرتاب المبطلون .

ابی حمزه ثمالی رحمه الله گفته است: خدمت امام صادق علیه السلام عرض کردم که امام باقر علیه السلام می‌فرمودند: خروج سفیانی، ندای آسمانی و طلوع خورشید از مغرب، از جمله حتمیات هستند و امور دیگری را هم می‌فرمودند که از حتمیات هستند. امام صادق علیه السلام فرمودند: و اختلاف بنی فلان در بین خودشان، و قتل نفس زکیه و خروج قائم ما نیز از جمله حتمیات است و حتما اتفاق می‌افتد. عرض کردم: ندا چگونه اتفاق می‌افتد؟ حضرت فرمودند: ندا کننده‌ای از آسمان در اول روز ندا می‌کند به صورتی که همه مردم با هر زبانی آن را می‌شنوند و ندا این است: بدانید که حق با علی و پیروان اوست. پس از آن و در آخر روز شیطان ندایی می‌کند که منشأش در زمین است نه در آسمان: بدانید که حق با عثمان و پیروان اوست. در همان وقت اهل باطل [در این که کدام ندا حق است] شک می‌کنند.

الغیبة، تالیف شیخ طوسی، صفحه ۲۶۸، چاپ منشورات الفجر

تنها راه نجات از هلاکت در دوران غیبت مولایمان، حضرت صاحب الزمان علیه السلام

تنها راه نجات از هلاکت در دوران غیبت مولایمان، حضرت صاحب الزمان علیه السلام

شیخ صدوق رضوان الله علیه روایت کرده است که امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند:

وَ اللَّهِ لَيَغِيبَنَّ غَيْبَةً لَا يَنْجُو مِنَ الْهَلْكَةِ فِيهَا إِلاّ مَنْ ثَبَّتَهُ اللَّهُ عَلَى الْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِمْ، وَ وَفَّقَهُ‏ لِلدُّعَاءِ بِتَعْجِيلِ الْفَرَج‏.

به خدا قسم! فرزندم مهدی، غیبتی خواهد داشت که کسی از هلاکت در آن نجات نمی‌یابد مگر کسی که خداوند وی را بر اعتقاد به امامت اهل بیت علیهم السلام پایدار سازد و بر دعای بر تعجیل فرج توفیق دهد.

کمال الدین و تمام النعمة، تالیف شیخ صدوق، جلد ۲، صفحه ۴۱۶، چاپ موسسه النشر الاسلامی

گمراهان و مارقین در زمان غیبت امام عصر عجل الله فرجه

گمراهان و مارقین در زمان غیبت امام عصر عجل الله فرجه

شیخ طوسی رحمت الله علیه روایتی را در رابطه با غیبت امام عصر عجل الله فرجه از زبان صادق آل محمد علیهم السلام نقل می‌کند. در ذیل این روایت طولانی، امام صادق علیه السلام به توصیف و دسته‌بندی عقاید باطل و گمراه در زمان غیبت امام عصر عجل الله فرجه می‌پردازد و می‌فرماید:

كَذَلِكَ غَيْبَةُ اَلْقَائِمِ فَإِنَّ اَلْأُمَّةَ سَتُنْكِرُهَا لِطُولِهَا فَمِنْ قَائِلٍ يَهْذِي بِأَنَّهُ لَمْ يُولَدْ وَ قَائِلٍ يَقُولُ إِنَّهُ يَتَعَدَّى إِلَى ثَلاَثَةَ عَشَرَ وَ صَاعِداً وَ قَائِلٍ يَعْصِي اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ بِقَوْلِهِ إِنَّ رُوحَ اَلْقَائِمِ يَنْطِقُ فِي هَيْكَلِ غَيْرِهِ.

غیبت قائم نیز چنین است زیرا این امت به واسطه طول مدتش آن را انکار مى‌کند (غیبت چنان به طول می‌کشد که بیشتر مردم گمراه می‌شوند مانند یهود و نصاری که در رابطه با غیبت حضرت عیسی علیه السلام گمراه شدند) پس گوینده‌ای (گروهی) به هذیان گوید: او متولد نشده است (و در آخر الزمان متولد می شود) و گوینده‌اى (گروهی) دیگر گوید: او مرده است و گوینده‌اى (گروهی) دیگر این کلام کفرآمیز را گوید که یازدهمین ما ائمه عقیم بوده است (و فرزندی نداشته) و گوینده‌ای (گروهی) دیگر با این کلام از دین خارج شود که تعداد ائمه به سیزده و یا بیشتر رسیده است (یعنی قائل به امامت نوعیه می‌شوند و مقام امامت و ولایت را به سیزدهمی و بیشتر تعمیم می‌دهند این گروه نیز در کلام صادق آل محمد علیهم السلام جزء گمراهان و مارقین قرار گرفته‌اند) و گوینده‌ای (گروهی) دیگر به نافرمانى خدای تعالی پرداخته و گوید روح قائم در کالبد دیگری سخن می‌گوید (یعنی روح قائم عجل الله فرجه در بدن شخص دیگری حلول کرده است و سخنی که او می‌گوید همان سخن قائم عجل الله فرجه است که بر زبان او جاری شده است).

الغیبة، تالیف شیخ طوسی، صفحه ۱۷۰، چاپ موسسه المعارف الاسلامیة

پی نوشت: همان طور که مشخص است از میان این پنج گروه گمراه، سه گروه اول متعلق به جماعت اهل تسنن است ولی در خصوص دو گروه گمراه دیگر، این دو گروه به نوعی دعوی شیعه بودن دارند اما به تصریح کلام امام صادق علیه السلام از دین خارج شدند و جزء مارقین هستند.

اللهم عجل لولیک الفرج

غیبت امام زمان عجل الله فرجه در کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله

غیبت امام زمان عجل الله فرجه در کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله

شیخ صدوق و سید بن طاووس رضوان الله علیهما روایت کرده‌اند:

٧- حدّثنا محمّد بن موسى بن المتوكّل رضي الله عنه قال : حدّثنا محمّد بن أبي عبد الله الكوفيُّ قال : حدّثنا محمّد بن إسماعيل البرمكيُّ ، عن عليّ بن عثمان ، عن محمّد بن الفرات ، عن ثابت بن دينار ، عن سعيد بن جبير ، عن ابن عبّاس قال : قال رسول الله صلى الله عليه وآله : إنَّ عليّ بن أبي طالب عليه‌السلام إمام أمّتي وخليفتي عليها من بعدي ، ومن ولده القائم المنتظر الّذي يملأ الله به الأرض عدلاً وقسطاً كما ملئت جوراً وظلماً ، والّذي بعثني بالحق بشيرا إنَّ الثابتين على القول به في زمان غيبته لاعزُّ من الكبريت الاحمر ، فقام إليه جابر بن عبد الله الانصاريُّ فقال : يا رسول الله وللقائم من ولدك غيبة؟ قال : إي وربّي ، وليمحصّ الله الّذين آمنوا ويمحق الكافرين ، يا جابر أنَّ هذا الامر (أمر) من أمر الله وسرُّ من سرِّ الله ، مطويٌّ عن عباد الله ، فإيّاك والشك فيه فإنَّ الشكَّ في أمر الله عزَّ وجلَّ كفر.

ابن عباس از حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله نقل کرده است که فرمودند: همانا علی بن ابی طالب علیهما السلام امام امت من و خلیفه‌ی من بر امتم پس از من می‌باشد؛ و از فرزندان اوست آن قیام کننده که خوبان همه چشم انتظار اویند، او همان کسی است خداوند به وسیله‌ی او زمین را از عدل و داد پر می‌کند همانطور که از ظلم و جور پر شده باشد. قسم به آنکه مرا به حق بشارت‌دهنده و بیم‌دهنده قرار داد، آن‌ها که در زمان غیبت او بر اعتقاد به او ثابت قدم می‌مانند از گوگرد سرخ (اکسیر) کمیاب‌تر هستند. آنگاه جابر بن عبد الله انصاری برخاست و پیش آمد و گفت: ای پیامبر خدا، آیا قائمی که از فرزندان شماست غیبت دارد؟ حضرت فرمودند: به خدا چنین است تا در آن غیبت مومنان باز شناخته شده و کافران نابود شوند؛ ای جابر! این امر از امور الهی و سری از اسرار ربوبی و مستور از بندگان است؛ مبادا در آن شک کنی که شک در امر خدای متعال کفر است.

کمال الدین و تمام النعمة، تالیف شیخ صدوق، جلد ۱، باب ۲۵، حدیث ۷، صفحه ۳۲۰، چاپ موسسه النشر الاسلامی

الیقین، تالیف سید بن طاووس، صفحه ۴۹۴-۴۹۵، باب ۲۰۱، چاپ دار العلوم بیروت