سید رضی روایت کرده است که حضرت امیر المومنین علیه السلام فرمودند:
لاَ تَرَی الْجَاهِلَ إِلاَّ مُفْرِطاً أَوْ مُفَرِّطاً.
شخص جاهل را نمی‌بینی مگر در دو حالت: «یا افراط می‌کند یا تفریط».
نهج البلاغة، تالیف سید رضی، حکمت ۷۰، صفحه ۱۵۶، چاپ موسسه النشر الاسلامی
عروج امیر المومنین علیه السلام
مرحوم شیخ مفید روایت کرده است:
أحمد بن عبد الله ، عن عبد الله بن محمد العبسي ، عن حماد بن سلمة عن الاعمش ، عن زياد بن وهب ، عن عبدالله بن مسعود قال : أتيت فاطمة صلوات الله عليها فقلت لها : أين بعلك؟ فقالت : عرج به جبرئيل إلى السماء ، فقلت : فيماذا؟ فقالت إن نفرا من الملائكة تشاجروا في شئ فسألوا حكما من الآدميين ، فأوحى الله إليهم أن تخيروا ، فاختاروا علي بن أبي طالب عليهما السلام .
عبد الله بن مسعود گفت: نزد حضرت فاطمه سلام الله علیها رفتم و عرض کردم: شوهرت کجاست؟ آن حضرت فرمود: جبرئیل علیه السلام او را به آسمان عروج داد. عرض کردم: به چه خاطر؟ آن حضرت فرمود: گروهی از ملائکه در باره امری مشاجره کردند و حکمی از میان آدمیان خواستند پس خداوند متعال به آن‌ها وحی نمود: انتخاب کنید؛ پس آن‌ها على بن ابی طالب علیهما السلام را برگزیدند.
الاختصاص، تالیف شیخ مفید، صفحه ۲۰۹، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات
بحار الانوار، تالیف علامه مجلسی، جلد ۳۹، صفحه ۱۵۰، حدیث ۱۵، چاپ دار احیاء التراث العربی
مرحوم شیخ صدوق روایت کرده است:
۲- حَدَّثَنَا أَبِي قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْجَهْمِ قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا (عليه السلام) يَقُولُ صَدِيقُ كُلِّ امْرِئٍ عَقْلُهُ وَ عَدُوُّهُ جَهْلُهُ.
حسن بن جهم گفت: از امام رضا علیه السلام شنیدم که می‌فرمود: «دوست هر انسانی عقل و خرد اوست و دشمنش، جهل و نادانی‌اش است».
علل الشرائع، تالیف شیخ صدوق، جلد ۱، صفحه ۱۰۱، باب ۸۸، حدیث ۲، چاپ انتشارات المکتبة الحیدریة
مرحوم لیثی واسطی روایت کرده است که امیر المومنین علیه السلام فرمودند:
٣٤١. الْمُحْسنُ حَيٌّ وَ إِنْ نُقِلَ إِلى مَنازِلِ الْأَمْواتِ.
انسان نیکوکار زنده است، اگرچه ظاهرا مرده باشد و به سرای مردگان منتقل شود.
عیون الحکم و المواعظ، تالیف علی بن محمد لیثی واسطی، صفحه ۲۷، حدیث ۳۴۱، چاپ دار الحدیث
مرحوم شیخ صدوق روایت کرده است:
١- حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى بْنِ الْمُتَوَكِّلِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ السَّعْدَآبَادِيُّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِيِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (عليه السلام) قَالَ مَا خَلَقَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ شَيْئاً أَبْغَضَ إِلَيْهِ مِنَ الْأَحْمَقِ لِأَنَّهُ سَلَبَهُ أَحَبَّ الْأَشْيَاءِ إِلَيْهِ وَ هُوَ الْعَقْلُ.
امام صادق علیه السلام فرمودند: «خداوند مخلوقی نیافریده که بیش از احمق مورد تنفرش باشد، چرا که احمق چیزی را از دست داده که بیش از همه چیز مورد پسند و علاقه خداست، و آن عقل است!»
علل الشرائع، تالیف شیخ صدوق، جلد ۱، صفحه ۱۰۱، باب ۸۸، حدیث ۱، چاپ انتشارات المکتبة الحیدریة