پاداش انتظار فرج در عصر غیبت

پاداش انتظار فرج در عصر غیبت

علامه مجلسی رضوان الله علیه می‌نویسد:

و در حدیث معتبر دیگر از حضرت علی بن الحسين صلوات الله عليهما منقول است که آن حضرت فرمود که ممتد و دراز خواهد شد غیبت امام دوازدهم از اوصیای رسول خدا صلوات الله عليه و آله، به درستی که اهل زمان غیبت آن حضرت که قائل به امامت او باشند و انتظار ظهور او کشند بهترین اهل هر زمانی خواهند بود؛ زیرا که حق تعالی به ایشان عطا فرموده است از عقول و افهام و معرفت و شناسایی، آن قدر که غیبت نزد ایشان به منزله مشاهده گردیده است و ایشان را در آن زمان ثواب جماعتی باشد که در زمان حضرت رسول خدا صلى الله عليه و آله در پیش روی آن حضرت با دشمنان او جهاد می‌کردند به شمشیر. ایشانند صاحبان اخلاص به حقیقت و ایشانند شیعیان ما به راستی و ایشانند خوانندگان مردم به دین خدا در پنهان و آشکارا و فرمود که انتظار فرج کشیدن بهترین فرجها است. و در احادیث معتبره وارد شده است که هر که اعتقاد به امامت صاحب الامر عليه السلام داشته باشد و انتظار فرج آن حضرت کشد به منزله کسی است که در زیر علم آن حضرت باشد، بلکه به منزله کسی است که در میان خیمه آن حضرت باشد، بلکه به منزله کسی است که در خون خود دست و پا زند در جهاد فی سبيل الله.

کتاب رجعت، تألیف علامه مجلسی، صفحه ۲۲۱، چاپ انتشارات دلیل ما

اللهم عجل لولیک الفرج

اهل بیت علیهم السلام تنها راه شناخت توحید و خداشناسی

اهل بیت علیهم السلام تنها راه شناخت توحید و خداشناسی

شیخ صدوق رضوان الله علیه روایت کرده است:

٩ ـ حدثنا محمد بن موسى بن المتوكل رحمه‌الله ، قال : حدثنا عبد الله بن جعفر الحميري ، عن أحمد بن محمد بن عيسى ، عن الحسن بن محبوب ، عن عبد العزيز ، عن ابن أبي يعفور ، قال : قال أبو عبد الله عليه‌السلام : إن الله واحد ، أحد ، متوحد بالوحدانية ، متفرد بأمره ، خلق خلقا ففوض إليهم أمر دينه ، فنحن هم يا ابن أبي يعفور نحن حجة الله في عباده ، وشهداؤه على خلقه ، وأمناؤه على وحيه ، وخزانه على علمه ، ووجهه الذي يؤتي منه وعينه في بريته ، ولسانه الناطق ، وقلبه الواعي ، وبابه الذي يدل عليه ، ونحن العاملون بأمره ، والداعون إلى سبيله ، بنا عرف الله ، وبنا عبد الله ، نحن الأدلاء على الله ، ولولانا ما عبد الله .

ابن ابی یعفور از امام صادق علیه السلام نقل می‌کند که آن حضرت فرمودند: حقیقتا خداوند یکتا و یگانه است. به وسیله‌ی یگانه بودن، تنهاست و به وسلیه‌ی فرمان (در دستور دادن) یکتاست. مخلوقات را آفرید و کار دین را به آن‌ها سپرد و ما، همان مخلوقات هستیم. ای پسر ابی یعفور! ما حجت الهی در میان بندگان او و گواهان او در میان مخلوقاتش و مورد اعتماد بر وحی او و گنجینه‌ی او در علمش هستیم و صورت خدایی که از آن وارد می‌شوند و چشم الهی در میان بندگان او و زبان گویای الهی و قلب وسیع او (بردبار و بخشنده و مهربان) هستیم و درب خدایی که بر آن راهنمایی می‌شوند و ما به وسیله‌ی دستور خدا، کار انجام می‌دهیم و به راه او دعوت کننده می‌باشیم. خداوند به وسیله‌ی ما شناخته شده و پرستش می‌شود. ما راهنمایان مردم به خداوند هستیم. اگر ما نبودیم خداوند عبادت نمی‌شد.

التوحید، تالیف شیخ صدوق، صفحه ۱۵۲، حدیث ۹، چاپ دار المعرفة بیروت

بحار الانوار، تالیف علامه مجلسی، جلد ۲۶، صفحه ۲۶۰، حدیث ۳۸، چاپ دار احیاء التراث العربی

تقویم شیعه: چهارم شوال

تقویم شیعه

چهارم شوال

جنگ حنین

در این روز در سال ۸ هجری قمری بعد از ۱۵ روز از فتح مکه، غزوه حنین به وقوع پیوست. تعداد لشکر اسلام ۱۲ هزار نفر از مکه و ده هزار نفر از مدینه بودند. در این جنگ چهار نفر شهید شدند، و تعداد مقتولین از کفار را بیشتر از ۳۰۰ نفر نوشته‌اند. یکی از موارد فرار ابو بکر و عمر در همین جنگ بوده است تاریخ این جنگ را ماه رمضان، و ۳ و ۱۰ و ۱۱ شوال هم نقل کرده‌اند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۰۵

وصایای اخلاقی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به امیر المومنین به نقل از کتاب شریف تحف العقول (۱۶)

وصایای اخلاقی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به امیر المومنین به نقل از کتاب شریف تحف العقول (۱۶)

يا علي ثلاث موبقات وثلاث منجيات فأما الموبقات: فهو متبع. وشح مطاع وإعجاب المرء بنفسه. وأما المنجيات فالعدل في الرضا والغضب. والقصد في الغنى والفقر، وخوف الله في السر والعلانية كأنك تراهفإن لم تكن تراه فإنه يراك.

ای على سه چیز موجب هلاكت و سه چیز موجب نجات است‌ اما اسباب هلاکت: هوی و هرسی که از آن پیروی شود، و بخلی که اطاعت شود، و خودپسندی. اما موجبات نجات: رعایت عدل در حال خشنودی و خشم، میانه‌روی در حال ثروتمندی و تنگدستی، و بیم از خدا در نهان و آشکار، گویی او را ناظر اعمال خود می‌بینی، به گونه‌ای که اگر تو او را نمی‌بینی او تو را می‌نگرد.

ارمغان حکمت از خاندان عصمت، ترجمه تحف العقول عن آل رسول، تألیف ابن شعبه حرانی، ترجمه محمد مهدی سازندگی، صفحه ۲۳

توحید واقعی در کلام امام صادق علیه السلام و رد وحدت وجود

توحید واقعی در کلام امام صادق علیه السلام و رد وحدت وجود

شیخ صدوق رضوان الله علیه روایت کرده است که امام صادق علیه السلام فرمودند:

ومن زعم أنه يعرف الله بحجاب أو بصورة أو بمثال فهو مشرك  لأن الحجاب والمثال والصورة غيره وإنما هو واحد موحد ، فكيف يوحد من زعم أنه عرفه بغيره ، إنما عرف الله من عرفه بالله فمن لم يعرفه به فليس يعرفه ، إنما يعرف غيره ، والله خالق الأشياء لا من شيء ، يسمى بأسمائه فهو غير أسمائه والأسماء غيره ، والموصوف غير الواصف فمن زعم أنه يؤمن بما لا يعرف فهو ضال عن المعرفة ، لا يدرك مخلوق شيئا إلا بالله ، ولا تدرك معرفة الله إلا بالله ، والله خلوا من خلقه ، وخلقه خلو منه.

هر کس گمان کند که خدا را با حجاب یا صورت یا مثال می‌شناسد مشرک است، زیرا حجاب و صورت و مثال غیر اوست. و همانا او واحد و موحد است پس چگونه به توحید می‌رسد کسی که گمان کرده خدا را به غیر شناخته است؟ تنها خدا را کسی شناخته که او را به خودش شناخته است. پس هر کس او را به خودش نشناسد او را نشناخته است بلکه دیگری را شناخته است. بین خالق و مخلوق چیزی نیست و خداوند خالق اشیا از عدم و نیستی است. او به اسمائش خوانده می‌شود پس او غیر اسمائش و اسمائش غیر اوست و توصیف شده، غیر توصیف‌کننده است پس هر کس گمان کند که به کسی که نمی‌شناسد ایمان آورده او از معرفت گمراه است. مخلوق چیزی را درک نمی‌کند مگر به خدا و خدا جدا از خلقش و خلق نیز از خدا جدا می‌باشد.

التوحید، تالیف شیخ صدوق، صفحه ۱۴۳، حدیث ۷، چاپ دار المعرفة بیروت