فضیلت زیارت امام رضا علیه السلام (به روایت اهل تسنن)

فضیلت زیارت امام رضا علیه السلام (به روایت اهل تسنن)

جوینی از علمای بزرگ اهل تسنن روایت کرده است:

٤٦٧- أنبأني الشيخ كمال الدين عليّ بن محمد بن محمد بن محمد بن وضّاح الشهرباني، أنبأنا مؤرخ بغداد الإمام محبّ الدين محمد بن محمود بن الحسين بن النجار إجازة، قال: أنبأنا الإمام أبو الفتوح ناصر بن أبي المكارم المطرّزي إجازة، أنبأنا الإمام أخطب خوارزم أبو المؤيّد الموفّق بن أحمد المكي، ثم الخوارزمي، قال: أخبرني الشيخ الزاهد الحافظ أبو الحسن عليّ بن أحمد العاصمي الخوارزمي، أنبأنا الإمام شيخ القضاة إسماعيل بن أحمد الواعظ رحمه اللّه، قال: أنبأنا الإمام أبو بكر أحمد بن الحسين البيهقي، قال: أنبأنا الحاكم أبو عبد اللّه محمد بن عبد اللّه البيّع الحافظ رحمه اللّه، قال: أخبرني عليّ بن محمد بن موسى الواعظ، قال: حدثنا أبو جعفر محمد بن عليّ بن الحسين الرازي [عن أحمد بن زياد بن جعفر الهمداني] قال: حدثنا عليّ بن إبراهيم بن هاشم، قال: حدثنا محمد بن عيسى بن عبيد، قال: حدثنا محمد بن سليمان المصري عن أبيه عن إبراهيم بن أبي حجر الأسلمي، [عن قبيصة] عن جابر بن يزيد [الجعفي] قال: سمعت وارث علم الأنبياء أبا جعفر محمد بن عليّ بن الحسين بن عليّ بن أبي طالب يقول: حدثني سيد العابدين عليّ بن الحسين، عن سيد الشهداء الحسين بن عليّ، عن سيد الأوصياء عليّ بن أبي طالب عليه السلام، قال: قال رسول اللّه صلى اللّه عليه وآله وسلم: ستدفن بضعة مني بأرض خراسان، ما زارها مكروب إلاّ نفّس اللّه كربته، و لا مذنب إلاّ غفر اللّه ذنوبه.

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: «به زودی قطعه‌ای از وجود من در زمین خراسان دفن خواهد شد؛ هیچ غمگینی او را زیارت نمی‌کند، مگر آن‌ که خداوند غمش را از بین می‌برد و هیچ گناهکاری به زیارتش نمی‌رود، جز این که خدای تعالی گناهانش را می‌آمرزد.»

فرائد السمطین، تالیف جوینی، جلد ۲، صفحه ۱۹۰، حدیث ۴۶۷، چاپ دار الحبیب

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا علیهما السلام

تقویم شیعه: یازدهم ذی القعده

تقویم شیعه

یازدهم ذی القعده

ولادت امام رضا علیه السلام

در روز پنجشنبه سال ۱۴۸ هجری قمری امام رضا علیه السلام در مدینه طیبه به دنیا آمد. در ولادت آن حضرت ۱۱ ذی الحجه و ۱۱ ربیع الاول نیز ذکر شده است. پدر آن حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام، و مادرشان ام البنین نجمه علیها السلام است. نام مبارکشان علی است، و کنیه آن حضرت ابو الحسن است، و کنیه خاصشان ابو علی است. القاب حضرت سراج الله، نور الهدی، قرة عین المؤمنین، مکیدة الملحدین، کفو الملک، کافی الخلق، رب السریر، رئاب التدبیر (به معنای مصلح)، فاضل، صابر، وفی، صدیق، رضی. هنگامی که آن حضرت به دنیا آمد پدرشان حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام دستور دادند فرزندشان را بیاورند. آن حضرت را در پارچه سفیدی پیچیده و به خدمت پدر بردند. آن حضرت در گوش راست حضرت رضا علیه السلام اذان و در گوش چپ آن حضرت اقامه فرمود، و آب فرات به کام مبارک آن حضرت ریخت و سپس او را به مادر مکرمه‌اش نجمه علیها السلام برگردانید.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۲۹-۳۳۰

استدلال فوق العاده امام صادق علیه السلام در باره توسل در مناظره با ابو حنیفه

استدلال فوق العاده امام صادق علیه السلام در باره توسل در مناظره با ابو حنیفه

مهم‌ترين پيشوا در میان پیشوايان مذاهب فقهی چهارگانه اهل تسنن، ابو حنیفه نعمان است که مذهب او به نام مذهب حنفی مشهور می‌باشد، و پيروان اين مذهب نزديک به ۸۰ درصد از اهل سنتِ خلفاء در زمان کنونی را تشکیل می‌دهند. با این ‌که او ابتدا دو سال در محضر آن بزرگوار نشسته بود و دانش خود را مدیون ایشان بود، از جمله کسانی است که به مکتب سازی در مقابل ایشان پرداخت و تمامی تلاش خود را در مخالفت با مکتب امام صادق عليه السلام و خرده‌گيری به حضرت انجام می‌داد.

ابی الفتح کراجکی رضوان الله علیه عالم بزرگ شیعه روایت کرده است:

ذكروا ان أبا حنيفة اكل طعاما مع الامام الصادق جعفر بن محمد عليهم السلام فلما رفع الصادق عليه السلام يده من اكله قال الحمد لله رب العالمين اللهم هذا منك ومن رسولك صلى الله عليه واله فقال أبو حنيفة أبا عبد الله اجعلت مع الله شريكا فقال له ويلك فإن الله تعالى يقول في كتابه «وما نقموا الا ان اغناهم الله ورسوله من فضله» ويقول في موضع آخر «ولو انهم رضوا ما آتاهم الله ورسوله وقالوا حسبنا الله سيؤتينا الله من فضله ورسوله» فقال أبو حنيفة والله لكأني ما قراتهما قط من كتاب الله ولا سمعتهما إلا في هذا الوقت فقال أبو عبد الله عليه السلام بلى قد قراتهما و سمعتهما ولكن الله تعالى انزل فيك وفي اشباهك ام على قلوب اقفالها وقال «كلا بل ران على قلوبهم ما كانوا يكسبون».

روزی ابو حنیفه با امام صادق علیه السلام بر سر سفره بودند. هنگامی که غذا خوردن امام صادق علیه السلام تمام شد فرمود: «سپاس مخصوص خدای جهانیان است. خدایا این طعام از جانب تو و پیامبر صلی الله علیه و آله تو برای ما آمده». ابو حنیفه اعتراض کرد: «ای ابا عبد الله (کنیه امام صادق علیه السلام)! آیا برای خدا شریک قائل شدی؟». امام فرمود: «وای بر تو! همانا خداوند در کتاب خود در آیه ۷۴ سوره توبه فرموده است: «و هرگز درصدد انتقام برنیامدند مگر بعد از آنکه خدا و رسولش ایشان را از فضل خود بی‌نیاز کردند» یا در آیه ۵۹ سوره توبه نخوانده‌ای: «اگر ایشان به آن چه که خدا و فرستاده او عطا کردند راضی شوند و بگویند تکیه‌گاه ما خداست، خداوند و فرستاده‌اش به ما از فضل الهی می‌دهند». پس ابو حنیفه گفت: «گویا من این دو آیه را از کتاب خدا نخوانده‌ام و نشنیده‌ام جز همین الآن». امام فرمود: «بلکه تو آن دو آیه را خوانده‌ای ولی خداوند در باره تو و امثال تو نازل فرموده است: «آیا بر دل‌هایشان قفلی زده شده؟» یا «اعمال ایشان بر دل‌هایشان زنگار زده».

کنز الفوائد، تالیف ابی الفتح کراجکی، جلد ۲، صفحه ۳۶-۳۷، چاپ دار الاضواء

اعتراف عجیب فخر رازی ناصبی به صاحب الزمان و غائب بودن امام زمان عجل الله فرجه

اعتراف عجیب فخر رازی ناصبی به صاحب الزمان و غائب بودن امام زمان عجل الله فرجه

فخر الدین رازى، از علمای بزرگ و مفسرین نامدار اهل تسنن در مورد امام حسن عسکرى علیه السلام و فرزندان آن حضرت مى‌نویسد:

أما الحسن العسكري الإمام عليه السلام فله إبنان وبنتان ، أما الإبنان فأحدهما صاحب الزمان عجل الله فرجه الشريف.

اما [امام] حسن عسکرى علیه السلام، داراى دو پسر و دو دختر بود، اما پسران آن حضرت؛ پس یکى از آن‌ها صاحب الزمان عجل الله تعالى فرجه الشریف است.

الشجرة المبارکة فی انساب الطالبیة، تالیف فخر رازی، صفحه ۹۲، چاپ مکتبة آیة الله العظمی المرعشی النجفی

جالب است که فخر رازی پس از ذکر نام شریف صاحب الزمان، عبارت «عجل الله تعالی فرجه الشریف» را می‌آورد و این بسا نشانه‌ای باشد که وی حضرت بن الحسن العسکری (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را همان مهدی موعود می‌داند که چنین دعایی برایش می‌کند؛ زیرا اگر او نیز مانند بسیاری از علمای اهل تسنن، معتقد بود که حضرت حجت بن الحسن العسکری (علیهما السلام) صاحب الزمان و مهدی موعود نیست، هرگز برای ظهور و فرج او دعا نمی‌کرد. و نیز شاید بتوان گفت که او غیرمستقیم به حیات حضرت نیز اذعان کرده است چرا که فرج و ظهور، متوقف بر حیات است و اگر او قائل به حیات مهدی صاحب الزمان فرزند امام حسن عسکری (علیه السلام) نمی‌بود در این‌صورت غیرمنطقی به نظر می‌رسد که بخواهد برای تعجیل در فرج و ظهور ایشان دعا کند.

موید دیگری که می‌توان از عبارات او برای اعتقادش به حیات صاحب الزمان علیه السلام یافت آن‌جاست که در ادامه می‌‌نویسد: امام حسن عسکری علیه‌السلام دو پسر و دو دختر داشته، که هر دو دختر به نام فاطمه و ام موسی و نیز پسر دیگر امام حسن عسکری علیه السلام به نام موسی، در زمان حیات پدرشان وفات یافتند، هر چند این قول با اقوال معتبر نزد شیعه منافات دارد ولیکن مهم این است که هیچ سخنی از وفات صاحب الزمان علیه السلام به میان نمی‌آورد و نه تنها به مانند بسیاری از علمای اهل تسنن که قائلند حضرت در کودکی وفات یافته، هرگز سخنی از وفات ایشان نمی‌گوید، بلکه بالعکس حتی برای تعجیل فرجشان دعا می‌کند.

پی نوشت: قول داشتن فرزندان دیگر برای حضرت امام حسن عسکری علیه السلام به جز حضرت مهدی علیه السلام از نظر مکتب اهل بیت علیهم السلام شاذ و مردود است.

ائمه علیهم السلام همان صادقین مورد اشاره قرآن هستند

ائمه علیهم السلام همان صادقین مورد اشاره قرآن هستند

شیخ محمد بن حسن صفار قمی رضوان الله علیه روایت کرده است:

۲- وعنه عن معلى بن محمد عن الحسن عن احمد بن محمد قال سئلت الرضا عليه السلام عن قول الله تعالى «يا ايها الذين آمنوا اتقوا الله وكونوا مع الصادقين». قال الصادقون الائمة الصديقون بطاعتهم.

احمد بن محمد گوید: از حضرت امام رضا علیه السلام درباره تفسیر آیه «ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از خدا پروا کنید و با صادقین باشید» (سوره توبه / آیه ۱۱۹) پرسیدم. آن حضرت فرمودند: منظور از صادقین ائمه صلوات الله علیهم هستند که گفتارشان با عمل آن‌ها در فرمانبرداری خدا برابر است.

بصائر الدرجات، تالیف محمد بن حسن صفار، بخش ۱، باب ۱۴، حدیث ۲، صفحه ۶۲، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات