شفاعت امام رضا علیه السلام بر زائران خود

شفاعت امام رضا علیه السلام بر زائران خود

شیخ صدوق رضوان الله علیه روایت کرده است:

حَدَّثَنَا أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ الْبَزَنْطِيِّ قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا علیه السلام : يَقُولُ‏ مَا زَارَنِي أَحَدٌ مِنْ أَوْلِيَائِي عَارِفاً بِحَقِّي إِلَّا تَشَفَّعْتُ فِيهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.

بزنطى رضوان الله علیه گفت که شنيدم امام‏ رضا علیه السلام می‌فرمود مرا احدى از دوستانم با معرفت به حق من زيارت نكند جز آنكه شفاعت پذير اويم در قيامت. 

امالی شیخ صدوق، مجلس ۲۵، حدیث ۴، صفحه ۹۵

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۴)

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۴)

(٦١) الظَّفَرُ بِالْحَزْمِ

پیروزی با دوراندیشی است.

(٦٢) الحَزْمُ بِالْتَّجارِبِ

دوراندیشی به آزمایش‌ها است.

(٦٣) المَكارِمُ بِاْلمَكارِهِ

ارجمندی به [تحمل] دشواری‌ها است.

(٦٤) الثَوابُ بِاْلمَشَقَّةِ

پاداش، با رنج است.

(٦٥) العُجْبُ هَلاكٌ

خودبینی، تباهی است.

(٦٦) الرِيآ إِشْراكٌ

خودنمایی [ریا]، شرک [به خدا] است.

(٦٧) الجَهْلُ مَوْتٌ

نادانی، مرگ است.

(٦٨) الَّتواني فَوْتٌ

سستی، تباهی است.

(٦٩) الشَّهَواتُ آفاتٌ

شهوات، تباهی‌ها هستند.

(٧٠) اللَّذاتُ مُفْسِداتٌ

لذت‌های شیطانی، تباه كننده‌اند.

(٧١) الأَماني أَشْتاتٌ

آرزوهای بلند، تفرقه می‌آورند.

اليَأْسُ حُرٌ

ناامیدی [از مردم]، آزادگی است.

الطَمَعُ مُضِّرٌ

طمع، زیان‌آور است.

(٧٤) المُنْصِفُ كَريمٌ

درست رفتاری، کرامت است.

(٧٥) الظَّالِمُ لَئيمٌ

ستمگر، فرومایه است.

(٧٦) المَعُرُوفُ رِقٌّ

خوبی، کمند است.

(٧٧) المُكافاتُ عِتْقٌ

پاداش خوب، آزادگی است.

(٧٨) الصَبْرُ مِلاكٌ

شكیبایی، بنیاد کار است.

(٧٩) الجَزَعُ هَلاكٌ

بی‌تابی، هلاکت است.

(٨٠) التَوَدُّدُ يُمنٌ

دوستداری، فرخندگی است.

فضیلتی از فضائل زیارت امام رضا علیه السلام

فضیلتی از فضائل زیارت امام رضا علیه السلام

شیخ صدوق رضوان الله علیه روایت کرده است:

 

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ رِضْوَانُ اللَّهِ عَلَيْهِ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْهَمْدَانِيُّ قَالَ أَخْبَرَنَا عَلِيُّ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا علیه السلام أَنَّهُ قَالَ: إِنَّ بِخُرَاسَانَ لَبُقْعَةً يَأْتِي عَلَيْهَا زَمَانٌ تَصِيرُ مُخْتَلَفَ الْمَلَائِكَةِ فَلَا يَزَالُ فَوْجٌ يَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ فَوْجٌ يَصْعَدُ إِلَى أَنْ يُنْفَخَ فِي الصُّورِ فَقِيلَ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ أَيَّةُ بُقْعَةٍ هَذِهِ قَالَ هِيَ بِأَرْضِ طُوسَ وَ هِيَ وَ اللَّهِ رَوْضَةٌ مِنْ رِيَاضِ الْجَنَّةِ مَنْ زَارَنِي فِي تِلْكَ الْبُقْعَةِ كَانَ كَمَنْ زَارَ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و اله و سلم  وَ كَتَبَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَهُ بِذَلِكَ ثَوَابَ أَلْفِ عُمْرَةٍ مَقْبُولَةٍ وَ كُنْتُ أَنَا وَ آبَائِي شُفَعَاءَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.

حضرت امام رضا علیه السلام فرمود: به راستى در خراسان بقعه‌ای است كه در زمان آينده محل رفت و آمد فرشتگان شود و پياپى فوجى از آسمان فرود آيند و فوجى بالا روند تا در صور بدمند. به ایشان عرض شد: يا ابن رسول الله آن كدام بقعه است؟ فرمود: زمين طوس است و آن به خدا باغى است از باغ‏‌هاى بهشت هر كه مرا در آن بقعه زيارت كند چون كسى باشد كه رسول خدا صلی الله علیه و آله را زيارت كرده و خداى تبارک تعالى برايش بنویسد به آن ثواب هزار عمره مقبوله و من و پدرانم شفيعان او باشيم در روز قيامت.

امالی شیخ صدوق، مجلس ۱۵، حدیث ۷، صفحه ۵۶

ای به تولای تو کمال ایمان رضا ...

ای به تولای تو کمال ایمان رضا!

مهر تو در جسم دین خوب‌تر از جان رضا!

زائر قبرت بَرَد فخر به بیت الحرام

سائل کویت کند ناز به سلطان، رضا!

مور اگر خرمن بذل تو را بنگرد

دانه نمی گیرد از دست سلیمان رضا!

اگر بخوانی مرا و گر برانی مرا

نمی روم از درت، قسم به قرآن رضا!

تقویم شیعه: یازدهم ذی القعده

تقویم شیعه

یازدهم ذی القعده

ولادت امام رضا علیه السلام

در روز پنجشنبه سال ۱۴۸ هجری قمری امام رضا علیه السلام در مدینه طیبه به دنیا آمد. در ولادت آن حضرت ۱۱ ذی الحجه و ۱۱ ربیع الاول نیز ذکر شده است. پدر آن حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام، و مادرشان ام البنین نجمه علیها السلام است. نام مبارکشان علی است، و کنیه آن حضرت ابو الحسن است، و کنیه خاصشان ابو علی است. القاب حضرت سراج الله، نور الهدی، قرة عین المؤمنین، مکیدة الملحدین، کفو الملک، کافی الخلق، رب السریر، رئاب التدبیر (به معنای مصلح)، فاضل، صابر، وفی، صدیق، رضی. هنگامی که آن حضرت به دنیا آمد پدرشان حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام دستور دادند فرزندشان را بیاورند. آن حضرت را در پارچه سفیدی پیچیده و به خدمت پدر بردند. آن حضرت در گوش راست حضرت رضا علیه السلام اذان و در گوش چپ آن حضرت اقامه فرمود، و آب فرات به کام مبارک آن حضرت ریخت و سپس او را به مادر مکرمه‌اش نجمه علیها السلام برگردانید.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۲۹-۳۳۰