جبرئیل خادم امام رضا علیه السلام

جبرئیل خادم امام رضا علیه السلام

ذهبی از علمای بزرگ اهل تسنن می‌نویسد:

وقتی از ابو نواس شاعر برجسته عرب می‌پرسند: تو راجع به همه چیز شعر سرودی، چرا راجع به علی بن موسی الرضا (علیهما السلام) شعر نمی‌گویی؟ می‌گوید:

فعلام ترکت مدح ابن موسي

و الخصال الّتي تجمّعن فیه

قلت: لا أستطیع مدح إمام

کان جبریلُ خادماً لأبیه

«من دیدم راجع به همه چیز شعر سرودم ولی حرفی درخور شأن والای علی بن موسی الرضا (علیهما السلام) ندارم و بیان من در باره او جسارت در محضر اوست، چرا که جبرئیل خادم و دربان خانه پدر او می‌باشد».

تاریخ الاسلام، تالیف ذهبی، جلد ۱۴، صفحه ۲۷۱، چاپ دار الکتاب العربی

بوی خوش تربت امام حسین علیه السلام (به اعتراف اهل تسنن)

بوی خوش تربت امام حسین علیه السلام (به اعتراف اهل تسنن)

ابن کثیر دمشقی از علمای بزرگ اهل تسنن می‌نویسد:

وذكر هشام بن الكلبي أن الماء لما أجري على قبر الحسين ليمحي أثره نضب الماء بعد أربعين يوما، فجاء أعرابي من بني أسد فجعل يأخذ قبضة قبضة ويشمها حتى وقع على قبر الحسين فبكى وقال: بأبي أنت وأمي، ما كان أطيبك وأطيب تربتك ثم أنشأ يقول: أرادوا ليخفوا قبره عن عدوه فطيب تراب القبر دل على القبر .

هشام بن الکلبی می‌گوید: چهل روز آب را به سوی قبر [آقا امام] حسین [علیه السلام] روانه کردند جهت از بین بردن قبر حضرت آب در اطراف قبر مبارک ایستاد و بر روی قبر وارد نشد. مردی اعرابی از قبیله بنی اسد برای یافتن قبر مبارک حضرت مشتی خاک را بر می‌داشت و می‌بویید تا ببیند کدام خاک حسین [علیه السلام] را می‌دهد تا به قبر مبارک رسید گفت: حسین جان پدر و مادرم به فدایت چه خوشبو هستی و تربتت چه خوشبوست این‌ها قبر را مخفی نگاه می‌دارند تا دشمن نتواند آن را ویران کنند. ولی بوی خوش تربت حضرت دوستدارانش را راهنمایی می‌کند.

البدایة و النهایة، تالیف ابن کثیر دمشقی، جلد ۸، صفحه ۲۲۲، چاپ دار الفکر

امیر المومنین علیه السلام صدیق اکبر و فاروق اعظم (به روایت اهل تسنن)

امیر المومنین علیه السلام صدیق اکبر و فاروق اعظم (به روایت اهل تسنن)

ابن مردویه از علمای اهل تسنن روایت کرده‌ است:

ابن مردويه، حدثنا أحمد بن محمد بن عاصم، قال: حدثنا عمران بن عبد الرحيم، قال: حدثنا عبد السلام بن صالح بن أبي الصلت، قال: حدثنا علي بن هاشم بن البريد، قال: حدثنا محمد بن عبد الله بن عبيد الله بن أبي رافع مولى النبي (صلى الله عليه وآله)، قال: حدثني أبي، عن جدي، عن أبي ذر (رضي الله عنه)، قال: سمعت النبي (صلى الله عليه وآله) يقول لعلي: " أنت أول من آمن بي وصدقني، وأنت أول من يصافحني يوم القيامة، وأنت الصديق الأكبر، وأنت الفاروق الذي يفرق بين الحق والباطل، وأنت يعسوب المؤمنين، والمال يعسوب الظلمة.

رسول خدا صلی الله علیه و آله به علی (علیه السلام) فرمودند: همانا تو اولین کسی هستی که در روز قیامت با من مصافحه می‌کنی؛ تو صدیق اکبر و فاروق اعظم و جدا کننده حق از باطل هستی، تو رییس مومنین هستی و مال رییس ظالمان است.

مناقب علی بن ابی طالب، تالیف ابن مردویه، صفحه ۶۵، چاپ دار الحدیث

مناقب بی‌شمار امیر المومنین علیه السلام (به اعتراف اهل تسنن)

مناقب بی‌شمار امیر المومنین علیه السلام (به اعتراف اهل تسنن)

ابن ابی الحدید از علمای اهل تسنن مى‌نویسد:

و ما أقول في رجل سبق الناس إلى الهدى و آمن بالله و عبده و كل من في الأرض يعبد الحجر و يجحد الخالق لم يسبقه أحد إلى التوحيد إلا السابق إلى كل خير محمد رسول الله ص . ذهب أكثر أهل الحديث إلى أنه ع أول الناس اتباعا لرسول الله ص إيمانا به و لم يخالف في ذلك إلا الأقلون و قد قال هو ع أنا الصديق الأكبر و أنا الفاروق الأول أسلمت قبل إسلام الناس و صليت قبل صلاتهم . و من وقف على كتب أصحاب الحديث تحقق ذلك و علمه واضحا .

و من چه بگویم در مورد مردی که از همه مردم بر هدایت پیشی گرفت و به خدا ایمان آورد و او را پرستید و عبادت کرد، در حالی که همگان سنگ می پرستیدند و منکر خدا بودند. هیچ کس بر توحید و یگانه‌پرستی بر او سبقت نگرفته است مگر آن کس که بر هر خیری از همگان گوی سبقت در ربوده و او محمد رسول خداست که خدای بر او و خاندانش درود فرستاده است. بیشتر اهل حدیث بر این اعتقادند که علی (علیه السلام) نخستین کسی است که از پیامبر (صلی الله علیه و آله) پیروی کرده و به او ایمان آورده است و در این باره فقط گروهی اندک مخالفت کرده‌اند و خود علی (علیه السلام) فرموده است: من صدیق اکبر و فاروق نخستم؛ پیش از اسلام همه مردم مسلمان شدم و پیش از نماز گزاردن ایشان نماز گزاردم. و هر کس به کتاب‌های اهل حدیث آگاه باشد، این موضوع را به طور وضوح می‌داند.

شرح نهج البلاغة، تالیف ابن ابی الحدید، جلد ۱، صفحه ۳۰، چاپ دار الکتب العلمیة

سخاوت امام سجاد علیه السلام به اعتراف ابن کثیر دمشقی

سخاوت امام سجاد علیه السلام به اعتراف ابن کثیر دمشقی

ابن کثیر دمشقی از علما و مورخ بزرگ اهل تسنن می‌نویسد:

وقال محمد بن إسحاق: كان ناس بالمدينة يعيشون لا يدرون من أين يعيشون ومن يعطيهم، فلما مات علي بن الحسين فقدوا ذلك فعرفوا أنه هو الذي كان يأتيهم في الليل بما يأتيهم به. ولما مات وجدوا في ظهره وأكتافه أثر حمل الجراب إلى بيوت الارامل والمساكين في الليل. وقيل إنه كان يعول مائة أهل بيت بالمدينة ولا يدرون بذلك حتى مات.  

محمد بن اسحاق گفت: عده‌ای از مردم مدینه زندگی می‌کردند و نمی‌دانستند که زندگیشان از کجا تامین می‌شود و چون علی بن الحسین (علیهما السلام) از دنیا رفت، آنچه شبانگاهان به ایشان می‌رسید قطع شد و فهمیدند که او بود کسی که شب‌ها آن چیزها را برایشان می‌آورد. موقع غسل بر کمر حضرت آثار کبودی دیده شد، پرسیدند: این چیست؟ گفتند: اثر کيسه‌های آرد است که حضرت شب‌ها بر پشت حمل کرده و خود برای فقرای مدينه می‌بردند.

البدایة و النهایة، تالیف ابن کثیر دمشقی، جلد ۹، صفحه ۲۸۲، چاپ وزارة الاوقاف و الشؤون الاسلامیة دولة قطر