شهادت رسول خدا صلی الله علیه و آله در روایات اهل بیت علیهم السلام (۲)

شهادت رسول خدا صلی الله علیه و آله در روایات اهل بیت علیهم السلام (۲)

۴- شهادت رسول خدا صلی الله علیه و آله به وسیله سم در بیان امام حسن علیه السلام

قطب راوندی رضوان الله علیه عالم بزرگ شیعه روایت کرده است:

۷- ومنها: ما روي عن الصادق، عن آبائه عليهم السلام أن الحسن عليه السلام قال لاهل بيته: إني أموت بالسم، كما مات رسول الله صلى الله عليه وآله فقالوا: ومن يفعل ذلك. قال: امرأتي جعدة بنت الاشعث بن قيس، فإن معاوية يدس إليها ويأمرها بذلك. قالوا: أخرجها من منزلك، وباعدها من نفسك. قال: كيف أخرجها ولم تفعل بعد شيئا، ولو أخرجتها ما قتلني غيرها، وكان لها عذر عند الناس.

امام جعفر صادق علیه السلام به نقل از پدرانشان فرمودند: امام حسن علیه السلام به اهل بیتشان فرمودند: من با سم از دنیا می روم، همانگونه که رسول الله از دنیا رفتند. گفتند: چه کسی آن کار را انجام می دهد؟ امام فرمودند: همسرم جعده دختر اشعث بن قیس (لعنت الله علیهما)؛ چراکه معاویه (علیه اللعنة و الهاوية) او را فریفته و حکم به قتل من کرده. به امام (علیه السلام) گفته شد: جعده را از خانه خود بیرون کنید و از خود دور سازید. امام علیه السلام فرمودند: چگونه او را بیرون کنم و حال آنکه او هنوز مرتکب خلافی نشده؟ مضافا اینکه اگر او را بیرون کنم، باز هم مرا به قتل خواهد رساند و برای مردم بهانه آورده که چون مرا از خانه بیرون کرده، او را کشتم.

الخرائج و الجرائح، تألیف قطب راوندی، جلد ۱، صفحه ۲۴۱

۵- نقشه شوم عایشه و حفصه و پدرانشان بر مسموم کردن رسول خدا صلی الله علیه و آله

مرحوم علی بن یونس عاملی نباطی روایتی را از امام صادق علیه السلام نقل کرده که فرمود:

أنّه أعلم حفصة أنَّ أباها و أبا بكر يليان الأمر، فأفشت إلى عائشة، فأفشت إلى أبيها فأفشا إلى صاحبه، فاجتمعا على أن يستعجلا ذلك يسقينه سمّاً.

پیامبر صلی الله علیه و آله حفصه را آگاه کردند که پدرش (عمر) و ابو بکر امارت را غصب می‌کنند، حفصه این سر را برای عایشه فاش کرد و عایشه هم برای پدرش گفت و ابو بکر هم به عمر گفت. پس آن دو (ابو بکر و عمر) جمع شدند برای این که این امر زودتر اتفاق بیفتد، پیامبر را مسموم کنند.

الصراط المستقيم، تالیف علی بن یونس عاملی، جلد ‏۳، صفحه ۱۶۸

 

۶- رسول خدا صلی الله علیه و آله به دست عایشه و حفصه مسموم و به شهادت رسیدند

🔹 عیاشی رضوان الله علیه عالم و مفسر بزرگ شیعه روایت کرده است:

عن عبدالصمد بن بشیر عن أبی عبد الله علیه السلام قال: تدرون مات النبی صلی الله علیه و آله أو قتل إن الله یقول: " أفإن مات أو قتل انقلبتم على أعقابكم " فسمّ قبل الموت أنّهما سقتاه [قبل الموت]. فقلنا إنهما و أبوهما شرّ من خلق الله.

عبد الصمد بن بشیر گوید که امام صادق علیه السلام فرمودند: می‌دانید پیامبر صلی الله علیه و آله درگذشت یا کشته شد. همانا خدا می‌فرماید: اگر وفات کند یا کشته شود، آیا به گذشته‌تان بر می‌گردید؟ پس پیامبر صلی الله علیه و آله قبل از مرگ مسموم شد و همانا آن دو زن (عایشه و حفصه) به او سم خوراندند. راوی گوید: پس گفتیم که آن دو زن و پدرانشان بدترین مخلوقات خدایند.

تفسیر العیاشی، جلد ۱، صفحه ۲۲۴

علامه مجلسی رضوان الله علیه در مورد این روایت می‌نویسد:

عیاشی به سند معتبر از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده است که عایشه و حفصه آن حضرت را به زهر شهید کردند. و محتمل است که هر دو زهر در شهادت آن حضرت دخیل بوده باشد.

جلاء العیون، تالیف علامه مجلسی، صفحه ۱۱۲

منظور علامه از دو سم یکی سم خیبر است و دیگری سمی که در روزهای آخر حیاتش به او نوشاندند. سران رژیم غاصب (ابو بکر و عمر و دخترانشان و...) برای اینکه اسم آن‌ها به عنوان قاتلین حضرت رسول در جامعه پخش نشود به دست و پا افتادند و صحنه را غبار آلود کردند و گفتند: درست است که رسول خدا مسموم شده اما این اثر سم خیبر در سال هفتم هجری بوده است که اینک او را از پای درآورده است!!! البته هیچ عاقلی چنین بهانه واهی را نمی‌پذیرد زیرا رسول خدا در سال ۱۱ هجری کشته شده و حادثه خیبر در سال هفتم اتفاق افتاده است !!! از آن گذشته رسول خدا صلی الله علیه و آله از مسمومیت طعام خیبر توسط جبرئیل آگاه شد و از آن نخورد. عایشه نیز از آن واقعه عبرت گرفت وخوردن سم را به اختیار خود پیامبر نگذاشت بلکه به زور آن را به حضرت خوراند. پس قطعا شهادت حضرت به خاطر آخرین سم که توسط عایشه به او خورانده شد و حضرت به خاطر ضعف ناشی از مسمومیت نتوانستند مقاومت کنند و به شهادت رسیدند...

امیر المومنین علیه السلام پرچم هدایت

امیر المومنین علیه السلام پرچم هدایت

شیخ ابی جعفر برقی رضوان الله علیه عالم بزرگ شیعه روایت کرده است:

عنه، عن علي بن عبد الله، عن موسى بن سعدان، عن عبد الله بن القاسم الحضرمي، عن المفضل بن عمر، عن أبي عبد الله عليه السلام، قال: قال أبو جعفر عليه السلام: ان الله عز وجل جعل عليا علما بينه وبين خلقه ليس بينه وبينهم علم غيره، فمن تبعه كان مؤمنا، ومن جحده كان كافرا، ومن شك فيه كان مشركا.

امام باقر علیه السلام فرمودند: خدای تبارک و تعالی علی علیه السلام را پرچم و نشانه‌ای میان خود و خلقش قرار داد و پرچم هدایتی جز او نیست. پس هر که از او پیروى کند، مومن و هر که او را انکار كند کافر، و هر که در او شک کند مشرک است.

المحاسن، تألیف ابی جعفر برقی، جلد ۱، صفحه ۱۷۱، چاپ المجمع العالمی لاهل البیت علیهم السلام

بحار الانوار، تألیف علامه مجلسی، جلد ۷۲، صفحه ۱۲۷، چاپ موسسه احیاء الکتب الاسلامیة

نشانه‌ی بهشت و نشانه‌ی جهنم

نشانه‌ی بهشت و نشانه‌ی جهنم

شیخ مفید رضوان الله علیه عالم بزرگ شیعه و قاضی نعمان مغربی عالم بزرگ اسماعیلیه روایت کرده‌اند:

وحدثنا أحمد بن هارون، وجعفر بن محمد بن قولويه، وجماعة، عن علي بن الحسين، عن عبد الله بن جعفر الحميري، عن محمد بن الحسن، عن أحمد بن النضر، عن صباح، عن الحارث ابن الحصيرة، عن صخر بن الحكم الفزاري ، عمن حدثه أنه سمع عمرو بن الحمق يحدث عن رسول الله صلى الله عليه وآله أنه سمع رسول الله صلى الله عليه وآله في المسجد الحرام أو في مسجد المدينة يقول: يا عمرو وهل لك في أن اريك آية الجنة يأكل الطعام ويشرب الشراب ويمشي في الأسواق وآية النار يأكل الطعام ويشرب الشراب ويمشي في الأسواق ؟ فقلت: نعم بأبي أنت وأمي فأرنيهما، فأقبل علي عليه السلام يمشي حتى سلم فجلس، فقال صلى الله عليه وآله: يا عمرو هذا وقومه آية الجنة، ثم أقبل معاوية حتى سلم، ثم جلس، فقال صلى الله عليه وآله: يا عمرو هذا وقومه آية النار.

عمرو بن حمق خزاعی رضوان الله علیه گفت: همانا از رسول خدا صلی الله علیه و آله در مسجد الحرام یا مسجد مدینه شنیدم که فرمود: ای عمرو، آیا می‌خواهی که نشانه‌ی بهشت را که می‌خورد و می‌نوشد و در بازارها راه می‌رود و نشانه‌ی آتش (جهنم) را که می‌خورد و می‌نوشد و در بازارها راه می‌رود را به تو نشان دهم؟ گفتم: آری، پدر و مادرم به فدایت، آن دو را به من نشان دهید. پس امیر المومنین علیه السلام آمد و سلام کرد و نشست. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: این فرد و قومش نشانه‌ی بهشت هستند. پس معاویه آمد و سلام کرد و سپس نشست. پس رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: ای عمرو، این فرد و قومش نشانه‌ی آتش (جهنم) هستند.

الاختصاص، تألیف شیخ مفید، صفحه ۲۷، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات

بحار الانوار، تألیف علامه مجلسی، جلد ۳۴، صفحه ۲۷۷-۲۷۸، چاپ دار احیاء التراث العربی

شرح الاخبار فی فضائل الائمة الاطهار، تألیف قاضی نعمان مغربی، جلد ۱، صفحه ۲۰۸، چاپ موسسه النشر الاسلامی

طبرانی از علمای بزرگ اهل تسنن این روایت را با سانسور شدید و حذف نام معاویه از عمرو بن حمق نقل کرده است:

ذَاتَ يَوْمٍ، فَقَالَ لِي: «يَا عَمْرُو هَلْ لَكَ أَنْ أُرِيَكَ آيَةَ الْجَنَّةِ؟ يَأْكُلُ الطَّعَامَ ويَشْرَبُ الشَّرَابَ، ويَمْشِي فِي الْأَسْوَاقِ» ، قُلْتُ: بَلَى بِأَبِي أَنْتَ قَالَ: «هَذَا، وَقَوْمُهُ آيَةُ الْجَنَّةِ» ، وَأَشَارَ إِلَى عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ وَقَالَ لِي: «يَا عَمْرُو، هَلْ لَكَ أَنْ أُرِيَكَ آيَةَ النَّارِ؟ يَأْكُلُ الطَّعَامَ ويَشْرَبُ الشَّرَابَ، ويَمْشِي فِي الْأَسْوَاقِ؟» قُلْتُ: بَلَى، بِأَبِي أَنْتَ قَالَ: «هَذَا وَقَوْمُهُ آيَةُ النَّارِ» وَأَشَارَ إِلَى رَجُلٍ، فَلَمَّا وَقَعَتِ الْفِتْنَةُ، ذَكَرْتُ قَوْلَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَفَرَرْتُ مِنْ آيَةِ النَّارِ إِلَى آيَةِ الْجَنَّةِ، وَتَرَى بَنِي أُمَيَّةَ قَاتِلِي بَعْدَ هَذَا؟ قُلْتُ: اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ قَالَ: وَاللَّهِ، لَوْ كُنْتَ فِي جُحْرٍ فِي جَوْفِ جُحْرٍ لَاسْتَخْرَجَنِي بَنُو أُمَيَّةَ حَتَّى يَقْتُلُونِي حَدَّثَنِي بِهِ حَبِيبِي رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، «أَنَّ رَأْسِي أَوَّلُ رَأْسٍ تُحْتَزُّ فِي الْإِسْلَامِ، وَيُنْقَلُ مِنْ بَلَدٍ إِلَى بَلَدٍ».

عمرو بن حمق گفت: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به من فرمودند: آیا می‌خواهی که نشانه‌ی بهشت را که می‌خورد و می‌نوشد و در بازارها راه می‌رود به تو نشان دهم؟ گفتم: آری پدرم به فدایت! فرمود: این و قومش نشانه‌ی بهشت‌اند و با دستش به سوی علی بن ابی طالب (علیهما السلام) اشاره کرد و باز فرمود: ای عمرو، آیا می‌خواهی نشانه‌ی آتش (جهنم) را که می‌خورد و می‌نوشد و در بازارها راه می‌رود را به تو نشان دهم؟ گفتم: بلی، پدرم به فدایت. فرمود: این و قومش نشانه‌ی آتش‌اند و به سوی مردی (معاویه) اشاره کرد. وقتی فتنه واقع شد، این سخن حضرت به یادم آمد. پس از نشانه‌ی جهنم به طرف نشانه‌ی بهشت فرار کردم و من می‌دانم که پس از این بنی امیه مرا خواهند کشت والله اگر در بطن سنگ هم باشم، بنی امیه بیرونم می‌کشند تا مرا بکشند، این را حبیبم رسول خدا (صلی الله علیه و آله) خبر داد و سر من اول سری خواهد بود که در اسلام از شهری به شهر دیگر برده می‌شود.

المعجم الاوسط، تألیف طبرانی، جلد ۴، صفحه ۲۴۰، چاپ منشورات دار الحرمین

نتیجه تمسک به ولایت حضرت امام زمان عجل الله فرجه

نتیجه تمسک به ولایت حضرت امام زمان عجل الله فرجه

شیخ معتمد شاذان بن جبرائیل قمی رضوان الله علیه روایت کرده است که نبی اعظم الهی، محمد مصطفی صلی الله علیه و آله فرمودند:

مَن اَحَبَّ اَن يَلقَي اللّهَ و قَد كَمُلَ ايمانُهُ و حَسُنَ اِسلامُهُ ، فَليَتَوَلَّ الحُجَّةَ صاحِبَ الزَّمانِ المُنتَظَرَ .

هر کس دوست دارد خدا را ملاقات کند در حالی که ایمانش کامل و اسلامش نیکو باشد، پس ولایت حضرت حجت صاحب الزمان منتظر را بپذیرد.

الفضائل، تألیف شاذان بن جبرائیل قمی رضوان الله علیه، صفحه ۱۶۷

پیش بینی تخریب سامرا و حرم مطهر در کلام امام هادی علیه السلام

پیش بینی تخریب سامرا و حرم مطهر در کلام امام هادی علیه السلام

حضرت آقا امام هادی سلام الله علیه فرمودند:

تَخْرَبُ سُرَّ مَنْ‏ رَأَى حَتَّى يَكُونَ فِيهَا خَانٌ، وَ بَقَّالٌ لِلْمَارَّةِ، وَ عَلَامَةُ تَدَارُكِ خَرَابِهَا تَدَارُكُ الْعِمَارَةِ فِي مَشْهَدِي مِنْ بَعْدِي.

روزی خواهد رسید که تمام سامرا خراب می‌شود و به جز یک مسافرخانه و یک بقالی برای رهگذران چیزی در آن باقی نمی‌ماند. شروع ساختمان بر روی محل قبر من، نشانه آغاز خرابی در آن، خواهد بود.

امالی شیخ طوسی رحمه الله، صفحه ۲۸۱، چاپ دار الثقافة

مناقب آل ابی طالب، تألیف ابن شهر آشوب رحمه الله، جلد ۴، صفحه ۴۱۷، چاپ موسسه انتشارات علامه

بحار الانوار، تألیف علامه مجلسی رحمه الله، جلد ۵۰، صفحه ۱۳۰، چاپ موسسه الوفا