وقال الصادق عليه السلام: مشى المسلم في حاجة المؤمن المسلم خير من سبعين طوافا بالبيت الحرام.
امام صادق علیه السلام فرمودند: رفتن مسلمان در برآوردن حاجت مومن مسلمان از هفتاد طواف بیت الحرام، بهتر است.
الاختصاص، تالیف شیخ مفید، ترجمه امیر خانبلوکی، صفحه ۵۸-۵۹
بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۶)
(١٠١) القَضٰآءُ عِتْقٌ
پرداخت وام، آزادی است.
(١٠٢) الصِّدْقُ فَضْيلَةٌ
راستی، ارزش است.
(١٠٣) الكِذْبُ رَذِيلَةٌ
دروغگویی، فرومایگی است.
(١٠٤) المَعْرُوفُ حَسَبٌ
نیكوكاری، شرافت است.
(١٠٥) المَوَدَّةُ نَسَبٌ
دوستی، پیوند است.
(١٠٦) الصَّمْتُ وَقارٌ
خاموشی، هیبت و وقار است.
(١٠٧) الهَزَرُ عارٌ
هرزه درایی، ننگ است.
(١٠٨) العُسْرُ لَوْمٌ
پریشانی، سرزنش آور است.
(١٠٩) اللَّجاجُ شُؤْمٌ
سخت گیری، نامبارک است.
(١١٠) الفِكْرُ رُشْدٌ
اندیشه، راه راست یافتن است.
(١١١) الغَفْلٓةُ فَقْدٌ
غفلت، ره گم کردن است.
(١١٢) الوَرَعُ إِجْتِنٰابٌ
پرهیزگارى [از حرام]، دوری گزیدن است.
(١١٣) الشَّكُّ إِرتِيٰابٌ
تردید، اضطراب آور است.
(١١٤) اطَّٰاعَةُ تُنُجِي
فرمانبرداری از خدا، رستگاری آورد.
(١١٥) المَعصِيَةُ تُرْدِي
گناه، هلاک می‌گرداند.
(١١٦) الجُبْنُ آفَةٌ
ترس، آفت است.
(١١٧) العَجْزُ سَخافَةٌ
ناتوانی، سبک عقلی است.
(١١٨) المُصِيبُ وٰاجِدٌ
جوینده ، یابنده است.
(١١٩) المُخْطِيءُ فٰاقِدٌ
خطا کننده، از دست دهنده است.
(١٢٠) الصِّدْقُ نَجَاحٌ
راستی، رستگاری است.
امام جواد علیه السلام فرمودند:
لَوْ سَكَتَ الْجاهِلُ ما اخْتَلَفَ النّاسُ .
اگر جاهلین ساکت می‌شدند، بین مردم اختلافی به وجود نمی‌آمد.
بحار الانوار، تألیف علامه مجلسی رضوان الله علیه، جلد ۷۵، صفحه ۸۱
بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۵)
(٨١) الأَناةُ حُسْنٌ
بردباری، زيبایی است.
(٨٢) السَّخآءُ خُلْقٌ
بخشندگی، اخلاق است.
(٨٣) العُجْبُ حُمْقٌ
خودپسندی، ابلهی است.
(٨٤) السَّفَهُ خُرْقٌ
ابلهی، نادانی است.
(٨٥) العِلْمُ كَنْزٌ
دانش، گنج است.
(٨٦) العِبادَةٌ فَوْزٌ
عبادت، پیروزی است.
(٨٧) القَناعَةُ عِّزٌّ
قناعت، آبرومندی است.
(٨٨) الدّينُ حُبُورٌ
دین، خرسندی است.
(٨٩) اليَقينُ نُورٌ
یقین [به خداوند و قیامت]، نور [دل] است.
(٩٠) الْإِيمان أَمانٌ
ایمان، ایمنی است.
(٩١) الكُفْرُ خِذْلاٰنٌ
كفر، سرافكندگی است.
(٩٢) الرِّضٰا غَنٰاءٌ
رضا [به قضای خداوند]، توانگری است.
(٩٣) السَّخَطُ عَنٰاءٌ
خشم، رنج است.
(٩٤) التَّوكُّلُ كِفايَةٌ
اعتماد [بر حق]، کفایت کننده است.
(٩٥) التَّوفيقُ عِنٰايَةٌ
موفقیت، خواست خدا است.
(٩٦) الْإِخْلاصُ غَايَةٌ
پاکی، کمال است.
(٩٧) الخَوْفُ أَمانٌ
ترس [از خدا]، رستگاری است.
(٩٨) الوِجدٰانُ سُلْوانٌ
به دست آوردن، خرسندی است.
(٩٩) الفَقْرُ أَحْزٰانٌ
فقر، اندوه‌ها است.
(١٠٠) الدَّيْنُ رِقٌّ
وام داشتن، بردگی است.
شفاعت امام رضا علیه السلام بر زائران خود
شیخ صدوق رضوان الله علیه روایت کرده است:
حَدَّثَنَا أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ الْبَزَنْطِيِّ قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا علیه السلام : يَقُولُ مَا زَارَنِي أَحَدٌ مِنْ أَوْلِيَائِي عَارِفاً بِحَقِّي إِلَّا تَشَفَّعْتُ فِيهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.
بزنطى رضوان الله علیه گفت که شنيدم امام رضا علیه السلام می‌فرمود مرا احدى از دوستانم با معرفت به حق من زيارت نكند جز آنكه شفاعت پذير اويم در قيامت.
امالی شیخ صدوق، مجلس ۲۵، حدیث ۴، صفحه ۹۵