ثابت ‏قدم‏‌ترين مردم در صراط

ثابت ‏قدم‏‌ترين مردم در صراط

شیخ صدوق رضوان الله علیه روایت کرده است:

حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مُسْلِمٍ الشَّعِيرِيِّ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ علیه السلام قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ( صلی الله علیه و آله و سلم) أَثْبَتُكُمْ قَدَماً عَلَى الصِّرَاطِ أَشَدُّكُمْ حُبّاً لِأَهْلِ بَيْتِي‏

رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: ثابت ‏قدم‏‌ترين شما در صراط، كسى است كه اهل بيت مرا بيشتر دوست ‏دارد.

فضائل الشیعة، تألیف شیخ صدوق اعلی الله مقامه الشریف، حدیث ۳

منع از قسم خوردن به خدا

قال الصادق عليه السلام من حلف بالله كاذبا كفر ومن حلف بالله صادقا أثم، إن الله يقول: « ولا تجعلوا الله عرضة لأيمانكم » .

امام صادق علیه السلام فرمودند: هر کس به دروغ به خداوند قسم بخورد کافر شده و اگر در قسمش صادق باشد، گناه کرده است. همانا خداوند می‌فرماید: «خداوند را در معرض سوگندهایتان قرار ندهید».

الاختصاص، تالیف شیخ مفید، ترجمه امیر خانبلوکی، صفحه ۵۶-۵۷

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۱۵)

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۱۵)

(٢٨١) الْآخِرَةُ بٰالإِسْتِحْقٰاقِ

آخرت به شایستگی است.

(٢٨٢) المُؤمنُ بِعَمَلِهِ

مومن به اندازه‌ی رفتار او است.

(٢٨٣) الْإِنْسٰانُ بِعَقْلِهِ

آدمی به عقل است.

(٢٨٤) المَرْءُ بِهِمَّتِهِ

آدمی به همتش (بستگی) دارد.

(٢٨٥) الرَّجُلُ بِجَنٰانِهِ

مردانگی به دلاوری است.

(٢٨٦) المَرْءُ بِٰإِيمٰانِهِ

آدمی به ايمانش (بستگی) دارد.

(٢٨٧) العِلْمُ بِٰالعَمَلِ

دانش به عمل است.

(٢٨٨) الدُّنْيٰا بِالْأَمَلِ

دنیا به امید است.

(٢٨٩) البِشْرُ مَبَرَّةٌ

خوشرویی، نیکویی است.

(٢٩٠) العَبُوسُ مَعَرَّةٌ

ترشرویی، رنج است.

(٢٩١) الجَهْلُ وَبٰالٌ

نادانی، بار سنگینی است.

(٢٩٢) التَوْفِيقُ إِقْبٰالٌ

توفیق، روی آوردن بخت است.

(٢٩٣) الحَرٰامُ سُحْتٌ

حرام، ناپاک است.

(٢٩٤) المَوْتُ فَوْتٌ

مرگ، از دست دادن فرصت است.

(٢٩٥) الحَرْيْصُ تَعِبٌ

حریص در رنج است.

(٢٩٦) القِنْيَةُ سَلَبٌ

ثروت به دست آمده، ربودنی است.

(٢٩٧) المٰالُ عٰارِيَةٌ

ثروت، ناپایدار است.

(٢٩٨) الدُّنْيٰا فٰانِيَةٌ

دنیا نابود شونده است.

(٢٩٩) الإِسْتِقٰامَةُ سَلٰامَةٌ

استقامت، تندرستی است.

(٣٠٠) الشَّرُّ نَدٰامَةٌ

زشتی، پشیمانی می‌آورد.

اقتدای حضرت مسیح علیه السلام به صاحب الزمان علیه السلام در کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله

پيامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:

والّذي بَعَثَني بالحقِّ نبياً لو لم يبقِ من الدنيا الا يومٌ واحدٌ لاطالَ اللهُ ذلك اليومَ حتي يَخرُجَ منه وَلَدي المهديُّ فَيَنْزِلَ روحُ الله عيسي بن مريم عليه السّلام فَيُصلِّي خَلْفَه.

قسم به آن کس که مرا به حق به نبوت مبعوث کرد، اگر از دنیا فقط یک روز باقی بماند، خداوند آن روز را آنقدر طولانی می‌کند تا فرزندم مهدی در آن روز قیام کند، پس عیسی بن مریم علیه السلام فرود می‌آید و پشت سرش نماز می‌خواند.

بحار الانوار، تالیف علامه مجلسی رضوان الله علیه، جلد ۵۱، صفحه ۷۱

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۱۴)

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۱۴)

(٢٥١) الجَوْرُ تَبِعٰاتٌ

ستم، نتیجه کردارها است.

(٢٥٢) اللَّذٰاتُ آفٰاتٌ

هوسرانی‌ها، آفت‌اند.

(٢٥٣) العِلْمُ مَجَلَّةٌ

دانش، سرافرازی است.

(٢٥٤) الجَهْلُ مَضَلَّةٌ

نادانی، گمراهی است.

(٢٥٥) الشَّرَهُ مَذَلَّةٌ

آزمندی، خواری است.

(٢٥٦) العَقْلُ شِفٰآءٌ

خرد، شفابخش است.

(٢٥٧) الحُمْقُ شَقٰآءٌ

ابلهی، بدبختی است.

(٢٥٨) الصَدَقَةُ كَنْزٌ

صدقه دادن، گنج است.

(٢٥٩) الإِخْلٰاصُ فَوْزٌ

اخلاص، پیروزی است.

(٢٦٠) البَرِئُ جَرِئٌ

بی‌گناه، بی‌باک است.

(٢٦١) الصَّدَقَةُ تَقْيٌّ

صدقه (از بلا) نگه می‌دارد.

(٢٦٢) الدِّينُ نُورٌ

دین، روشن بینی است.

(٢٦٣) اليَقينُ حُبُورٌ

یقین (به خداوند)، شادمانی است.

(٢٦٤) الصَّبْرُ ظَفَرٌ

شکیبایی، پیروزی است.

(٢٦٥) العَجَلُ خَطَرٌ

شتاب، خطر است.

(٢٦٦) الغَيُّ أَشَرٌ

گمراهی، زشتی است.

(٢٦٧) العَيُّ حَسْرٌ

درماندگی، حسرت می‌آورد.

(٢٦٨) العَدْلُ مِلٰاكٌ

عدالت، اساس است.

(٢٦٩) الجَوْرُ هَلٰاكٌ

بيدادگری، هلاکت است.

(٢٧٠) العِلْمُ حِرْزٌ

دانش، پناه است.

(٢٧١) القَنٰاعَةُ عِزٌّ

قناعت، سربلندی است.

(٢٧٢) المَعْروفُ كَنْزٌ

خوبی، گنج است.

(٢٧٣) الغَفْلَةُ طَرَبٌ

بی‌خبری (در ظاهر) آسودگی است.

(٢٧٤) الرِّياسَتُ عَطَبٌ

قدرت، هلاکت است.

(٢٧٥) الشَّهْوَةُ حَرَبٌ

شهوت، هلاکت است.

(٢٧٦) الشُّكْرُ مَغْنَمٌ

شكرگذاری، غنیمت آور است.

(٢٧٧) الكُفْرُ مَغْرَمٌ

کفران (نعمت)، زیان آور است.

(٢٧٨) العُقُولُ مَوٰاهِبٌ

خردها، موهبت‌اند.

(٢٧٩) الآدٰابُ مَكٰاسِبٌ

کردار، اكتسابی است.

(٢٨٠) الدُّنْيٰا بٰالإِتْفٰاقِ

دنیا به تصادف است.