علت عذاب شدن شصت هزار نفر از افراد خوب

علت عذاب شدن شصت هزار نفر از افراد خوب

ثقة الاسلام کلینی قدس الله روحه الشریف و مرحوم شیخ طوسی روایت کرده‌اند:

۱- عدة من أصحابنا، عن أحمد بن محمد بن خالد، عن بعض أصحابنا، عن بشر بن عبد الله، عن أبي عصمة قاضي مرو، عن جابر، عن أبي جعفر عليه السلام قال: وأوحى الله عز وجل إلى شعيب النبي عليه السلام: أني معذب من قومك مائة ألف أربعين ألفا من شرارهم وستين ألفا من خيارهم، فقال عليه السلام: يا رب هؤلاء الأشرار فما بال الأخيار؟ فأوحى الله عز وجل إليه: داهنوا أهل المعاصي ولم يغضبوا لغضبي.

امام باقر علیه السلام فرمودند: خداوند به شعیب پیامبر علیه السلام وحی فرمود که من از میان قومت صد هزار نفر را عذاب می‌کنم: چهل هزار نفر از افراد بد و شصت هزار نفر از افراد خوب را عذاب می‌کنم. شعیب علیه السلام عرض کرد: پروردگارا، این افراد بد شایسته عذاب هستند، اما آن افراد خوب را چرا عذاب می‌کنی؟ خداوند عز و جل به او وحی فرمود که آنان برای گناه‌کاران تملق می‌کردند و به دلیل خشم من خشمگین نشدند. 

الکافی، تالیف ثقة الاسلام کلینی، جلد ۵، صفحه ۵۶، حدیث ۱، چاپ دار الکتب الاسلامیة

تهذيب الاحكام، تالیف شيخ طوسی، جلد ۶، صفحه ۱۸۱، حدیث ۳۷۲، چاپ دار الکتب الاسلامیة

مشکاة الانوار فی غرر الاخبار، تالیف شیخ طبرسی، جلد ۱، صفحه ۱۰۴، چاپ دار الحدیث

حکم نماز پشت سر کسی که دین را وسیله درآمد کرده است

حکم نماز پشت سر کسی که دین را وسیله درآمد کرده است

ثقة الاسلام کلینی و شیخ طوسی رضوان الله علیهما روایت کرده‌اند:

۱۱- وبهذا الاسناد، عن أبي جعفر عليه السلام قال: لا يصلى خلف من يبتغي على الاذان والصلاة الاجر ولا تقبل شهادته.

امام باقر علیه السلام فرمودند: پشت سر کسی که برای اذان گفتن و اقامه نماز جماعت دستمزد می‌گیرد نباید نماز خواند و شهادت چنین شخصی نیز پذیرفته نیست.

الکافی، تالیف ثقة الاسلام کلینی، جلد ۷، صفحه ۳۹۶، حدیث ۱۱، چاپ دار الکتب الاسلامیة

تهذيب الاحكام، تالیف شيخ طوسی، جلد ۶، صفحه ۲۷۵، حدیث ۱۱، چاپ دار الکتب الاسلامیة

عتاب امیر المومنین علیه السلام بر زیردستان به خاطر کوتاهی در حق درمانده‌ای نامسلمان

عتاب امیر المومنین علیه السلام بر زیردستان به خاطر کوتاهی در حق درمانده‌ای نامسلمان

شیخ طوسی رضوان الله علیه روایت کرده است:

بالإسناد عن محمّد بن أحمد بن یحیی، [فی نوادر الحکمة] عن محمّد بن عیسى، عن أحمد بن عائذ، عن محمّد بن أبی حمزة عَنْ رَجُلٍ بَلَغَ بِهِ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ع قَالَ: مَرَّ شَیْخٌ مَکْفُوفٌ کَبِیرٌ یَسْأَلُ فَقَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع مَا هَذَا فَقَالُوا یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ نَصْرَانِیٌّ قَالَ فَقَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع اسْتَعْمَلْتُمُوهُ حَتَّى إِذَا کَبِرَ وَ عَجَزَ مَنَعْتُمُوهُ أَنْفِقُوا عَلَیْهِ مِنْ بَیْتِ الْمَالِ.

روایت است که مردی مسن و نابینا در گذر گدایی می‌کرد. امیر المومنین علیه السلام پرسیدند: او کیست؟ گفتند: او مردی نصرانی (مسیحی) است! امیر المومنین علیه السلام فرمود: تا جوان بود از او کار کشیدید و حالا که پیر شده رهایش کردید؟ [پس دستور داد:] خرج او را از بیت المال بپردازید.

تهذیب الاحکام، تالیف شیخ طوسی، تحقیق خرسان، ج‏لد ۶، صفحه ۲۹۳

وسائل الشیعة، تالیف شیخ حر عاملی، جلد ۱۵، صفحه ۶۶