حدیث، شعر و فضائل اهل بیت علیهم السلام

تقویم شیعه

بیست و دوم ذی الحجه

شهادت میثم تمار رحمه الله

در این روز در سال ۶۰ هجری قمری جناب میثم تمار رضوان الله علیه به دلیل وفاداری به امام حسین علیه السلام به دست ابن زیاد لعنه الله به دار آویخته شد و به شهادت رسید. تاریخ شهادت میثم ۱۹ ذی الحجه و روز عاشورا نیز نقل شده است.

ابو مسلم میثم تمار بن یحیی التمار عجمی، چون خرما فروش بود ملقب به «تمار» شد. از یاران و صحابی باوفا و دوستان و شیعیان خاص حضرت امیر المومنین علیه السلام بود، صاحب علم منایا و بلایا بود، و دارای علم تفسیر، و ایمانی کامل بود. او زاهد و عابد بود، و شب‌ها به قیام و روزها را به روزه می‌گذراند. دارای بیانی فصیح بود و نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله مقامی جلیل داشت. هنگامی که قصد حج داشت ام سلمه به او گفت: «خیلی از اوقات در دل شب رسول خدا صلی الله علیه و آله به علی بن ابی طالب علیهما السلام سفارش شما را می‌فرمود.» منزلت میثم در نزد امیر المومنین علیه السلام مانند منزلت سلمان در نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله بود. ابن زیاد ملعون این بزرگوار را به شهادت نرساند مگر به خاطر مصاحبت و ولای امیر المومنین علیه السلام. آن حضرت نیز علاقه وافری به او داشت، حتی گاهی اوقات از مسجد جامع خارج می‌شد و در مغازه میثم می‌نشست و با او صحبت می‌کرد و گاهی که حضرت علیه السلام میثم را برای کاری می‌فرستاد برای میثم خرما می‌فروخت. میثم از امیر المومنین علیه السلام و از امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام علم را فراگرفته بود، تا اینکه آن بزرگوار را گرفتند و به دار زدند با اینکه دست و پای او را قطع کرده بودند اما فضائل و مناقب امیر المومنین علیه السلام را می‌گفت تا او را به شهادت رساندند. هفت نفراز خرما فروشان کوفه شبانه او را از دار پایین آورده، بدن او را درمحل فعلی قبر شریف دفن نمودند.

۲- خروج ابراهیم بن مالک اشتر برای جنگ با ابن زیاد

هنگامی که کوفه را جناب مختار رحمه الله از قتله سید الشهداء علیه السلام پاک کرد، در این روز ابراهیم بن مالک اشتر با ۱۲۰۰۰ یا به روایت ابن نما با کمتر از ۲۰۰۰۰ نفر برای جنگ با ابن زیاد از کوفه خارج شد و مختار به مشایعت او رفت. لشکر ابراهیم تا کنار نهر خازر در پنج فرسخی موصل رفت، و آن مکان را لشکرگاه کرد. عبید الله به موصل آمد و آن جا را با سی هزار ـ یا هشتاد هزار ـ سواره تصرف کرد و آماده جنگ با لشکر ابراهیم شدند. شبی که فردایش جنگ شروع می‌شد، خواب به چشمان ابراهیم بن مالک نیامد و این کلمات را بارها برای لشکرش تکرار کرد: «ایها الناس، شمایید انصار دین و شیعه امیر المومنین علیه السلام، و این است عبید الله بن مرجانة قاتل حسین بن علی علیهما السلام. این است که پسر فاطمه زهرا علیها السلام  را از جرعه ای آب منع کرد در حالی که عیالات و اطفال او فریاد «العطش» می‌زدند. او بود که مانع شد که پسر پیامبر صلی الله علیه و آله به جایی برود، و اطراف او را گرفتند تا با لب تشنه شهیدش کردند و عیالات او را مانند کنیزان بر شتران سوار کرده به شام بردند. به خدا قسم فرعونیان با بنی اسرائیل نکردند آنچه این ملاعین با ذریه پیامبر صلی الله علیه و آله کردند». سپس ابراهیم دعا کرد که خداوند نصرت و پیروزی را نصیب ما فرماید، چون ما برای خونخواهی اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله غضب کردیم. صبح قسمت های مختلف لشکر و پرچم ها را بازدید نمود و جنگ آغاز شد. سر انجام بعد از چند روز جنگ، و فرار لشکر عبیدالله بن زیاد، در روز عاشورای سال ۶۷ هجری قمری عبید الله به دست ابراهیم بن مالک اشتر نخعی به درکات جهنم شتافت و سر او را برای مختار فرستادند.

۳- منازل امام حسین علیه السلام تا کربلا: ۱۳- ثعلبیه

در این روز امام حسین علیه السلام به همراه اهل بیت و اصحابشان به منزل «ثعلبیه» رسیدند که یکی از دهات مخروبه بود. بنا بر نقلی در این منزل عبد الله بن سلیم و مذری بن مشهل که هر دو از بنی اسد بودند از مکه به طرف امام حسین علیه السلام می‌آمدند که کسی را ملاقات کردند که خبر از شهادت جناب مسلم و هانی داد. این دو نفر خبر شهادت جناب مسلم و هانی را در ثعلبیه به امام حسین علیه السلام دادند، امام چند بار فرمودند  إنّا لِله و إنّا إلیهِ راجِعُون، صدای گریه و ناله بلند شد. ولی مشهور این است که خبر در منزل زباله به حضرت علیه السلام رسیده است.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۳۸۵-۳۸۸