امشبی که خانه‌ی موسی بن جعفر روشن است ...
امشبی که خانه‌ی موسی بن جعفر روشن است
آسمان عرش هم چندین برابر روشن است
بضعه‌ی طاهاست این مولود شیرین و ملیح
که به یُمنِ مَقدمش چشم پیمبر روشن است
جلوه فرموده علی دوم از آل علی
بی‌گمان امشب دل اولادِ حیدر روشن است
چشم ظاهر را ببند و چشم باطن باز کن
تا ببینی پهنه‌ی گیتی سراسر روشن است
نورباران است صحن از همت خدام او
این‌حرم این‌روزها یک جور دیگر روشن است
چشم‌های زائران را خوش نوازش می‌کند
چون‌چراغ گنبدش با نور کوثر روشن است
در قیاس با حرم‌های ائمه؛ روز و شب
مشهد سلطان ما چندین برابر روشن است
می‌رود هر صبح پابوس رضا از این جهت
این قدر رخساره‌ی خورشید انور روشن است
جمع اضداد است اینجا برخلاف سنگ صحن
در رواق باصفایش رنگ مرمر روشن است
دود ذاتاً تیرگی دارد ولی در این حرم
مثل دود عود رنگ روی مِجمر روشن است
از ابا صلتش شنیدم در کنار مرقدش
بخت هر کس که بر این در هست نوکر روشن است
گر تمام اهل ایران پیش او کُرنِش کنند
شک نکن یک ذره که فردای کشور روشن است
مثل پیشانی زوار امام هشتمین
نامه‌ی اعمال ما در روز محشر روشن است
(محمد قاسمی)