حدیث، شعر و فضائل اهل بیت علیهم السلام

فضائل امیر المومنین علیه السلام در کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله (به روایت اهل تسنن)

محب الدین طبری از علمای اهل تسنن روایت کرده است:

عن أنس بن مالك قال صعد رسول الله صلى الله عليه وآله المنبر فذكر قولا كثيرا ثم قال أين على بن أبى طالب فوثب إليه فقال ها أنا ذا يا رسول الله فضمه إلى صدره وقبل بين عينيه وقال بأعلى صوته معاشر المسلمين هذا أخى وابن عمى وختنى هذا لحمى ودمى وشعرى هذا أبو السبطين الحسن والحسين سيدى شباب أهل الجنه هذا مفرج الكروب عنى هذا أسد الله وسيفه في أرضه على أعدائه على مبغضه لعنة الله ولعنة اللاعنين والله منه برئ وأنا منه برئ فمن أحب أن يبرأ من الله ومنى فليبرأ من على وليبلغ الشاهد الغائب ثم قال اجلس يا على قد عرف الله لك ذلك أخرجه أبو سعيد في شريف النبوة.

انس بن مالک گفت: پیامبر خدا صلی الله علیه و آله منبر رفته و بعد از صحبتی طولانی فرمودند: علی بن ابی طالب (علیهما السلام) کجاست؟ وقتی امیر المومنین کنار ایشان آمدند او را به سینه چسبانيدند و بین دو چشم ايشان را بوسیده و با صدایی بلند فرمودند: او پدر سبطین، حسن و حسین (علیهما السلام) دو سرور جوانان اهل بهشت است، او برطرف کننده گرفتاری‌ها از من است، او شیر خداست و او شمشیر خداست در زمین بر علیه دشمنان خدا، بر دشمن او لعنت خدا و لعنت لعنت کنندگان باد، و به خدا قسم، خدا و من از دشمن او دور هستیم، پس هر کس دوست دارد از خدا و از من ببرد از علی دوری کند، [این کلام را] شاهدان به غایبان برسانند.

ذخائر العقبی، تالیف محب الدین طبری، جلد ۱، صفحه ۴۴۵، چاپ دار الکتاب الاسلامی