حدیث، شعر و فضائل اهل بیت علیهم السلام

✅ اشعار مذهبی
✅ نشر معارف و احادیث اهل بیت
✅ فضایل اهل بیت از کتب اهل خلاف
✅ تقویم شیعه

کانال تلگرام:
http://telegram.me/Hadis_Sher_Fazael

آخرین نظرات
  • ۱۹ خرداد ۰۰، ۲۳:۴۸ - سجاد
    احسنت
  • ۱۰ بهمن ۹۹، ۲۲:۴۱ - حسین بوذرجمهری
    عالی

۳۷ مطلب در مهر ۱۳۹۸ ثبت شده است

تقویم شیعه


بیست و هشتم محرم


۱- وفات حُذَيفه بن يمان


حذيفه از بزرگان اصحاب پیامبر صلی الله علیه و آله و از خواص اصحاب امیر المومنین علیه السلام بود. پدر حذيفه در جنگ احد اشتباها به وسیله‌ی یکی از مسلمانان کشته شد. 


حذيفه یکی از آن هفت نفری بود که بر صدیقه طاهره علیها السلام نماز خواندند. او صحابه‌ی منافق را می‌شناخت. منافقینی که پس از غدیر خم توطئه‌ی قتل پیامبر صلی الله علیه و آله را چیدند و می‌خواستند در بازگشت از غدیر خم در راهی که از کوه می‌گذشت شتر حضرت را بترسانند تا برمد و حضرت به دره سقوط کند و به قتل برسد. اما جبرئیل این نقشه را به سمع مبارک نبوی رساند. پیامبر صلی الله علیه و آله چون به محل مورد نظر رسیدند، منافقین با چهره‌های بسته هر کدامشان ظرفی که داخل آن سنگریزه بود را از بالا رها نموده و شروع به داد و فریاد و نعره زدن کردند. اما عمار مهار ناقه را گرفته بود و حذيفه هم در کنار آن حضرت بود و سر انجام نقشه‌ی آن کوردلان نقش بر آب شد. پیامبر صلی الله علیه و آله آن منافقین را به حذيفه معرفی فرمودند که عبارت بودند از ابو بکر و عمر و عثمان و ابو عبیده و معاذ بن جبل و سالم و معاویه و پدرش ابو سفیان و عمرو عاص و طلحه و سعد بن ابی وقاص و عبد الرحمن بن عوف و ابو موسی اشعری و مغیرة بن شعبه و ابو هریره و اوس بن الحدثان و ابو طلحه و ابو قتاده انصاری و ابو مسعود، و حذيفه همه را به خاطر سپرد. به همین دلیل بود که غاصبین خلافت بعد از آن واقعه از حذيفه می‌ترسیدند که مبادا آنان را به مردم معرفی کند. لذا حذيفه بر جنازه‌ی هر کس حاضر نمی‌شد دیگران می‌فهمیدند که میت از منافقین بوده است. نکته‌ی جالب آنجا بود که حذيفه بر ابو بکر نماز نخواند، و عمر برای سرپوش گذاشتن بر نفاق خویش و تبرئه‌ی خود، از حذيفه می‌پرسید: «اگر این شخص از منافقین است بگو تا من بر او نماز نخوانم» !


این بزرگوار چهل روز پس از خلافت ظاهری امیر المومنین علیه السلام در مدائن از دنیا رحلت فرمود. او قبل از رحلت به دو فرزندش صفوان و سعید وصیت کرد که همیشه ملازم امیر المومنین علیه السلام باشند و ایشان هم به وصیت پدر عمل نمودند تا در جنگ صفین به شهادت رسیدند.


۲- تبعید امام جواد علیه السلام به بغداد


در سال ۲۲۰ هجری قمری امام جواد علیه السلام به دستور معتصم عباسی از مدینه به بغداد تبعید شدند.


۳- ورود اسرای اهل بیت علیهم السلام به بعلبک


بنا بر نقلی ورود اسرای اهل بیت علیهم السلام به شهر بعلبک و استقبال مردم آن شهر از نیزه‌داران با شِکر و سویق و آذوقه و علف در این روز بوده است، که حضرت ام کلثوم علیها السلام با دیدن این منظره در حق آنان نفرین کردند.


تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۴۳-۴۵

  • مصطفی جمشیدی


سخاوت امام سجاد علیه السلام به اعتراف ابن کثیر دمشقی


ابن کثیر دمشقی از علما و مورخ بزرگ اهل تسنن می‌نویسد:


وقال محمد بن إسحاق: كان ناس بالمدينة يعيشون لا يدرون من أين يعيشون ومن يعطيهم، فلما مات علي بن الحسين فقدوا ذلك فعرفوا أنه هو الذي كان يأتيهم في الليل بما يأتيهم به. ولما مات وجدوا في ظهره وأكتافه أثر حمل الجراب إلى بيوت الارامل والمساكين في الليل. وقيل إنه كان يعول مائة أهل بيت بالمدينة ولا يدرون بذلك حتى مات.  


محمد بن اسحاق گفت: عده‌ای از مردم مدینه زندگی می‌کردند و نمی‌دانستند که زندگیشان از کجا تامین می‌شود و چون علی بن الحسین (علیهما السلام) از دنیا رفت، آنچه شبانگاهان به ایشان می‌رسید قطع شد و فهمیدند که او بود کسی که شب‌ها آن چیزها را برایشان می‌آورد. موقع غسل بر کمر حضرت آثار کبودی دیده شد، پرسیدند: این چیست؟ گفتند: اثر کيسه‌های آرد است که حضرت شب‌ها بر پشت حمل کرده و خود برای فقرای مدينه می‌بردند.


البدایة و النهایة، تالیف ابن کثیر دمشقی، جلد ۹، صفحه ۲۸۲، چاپ وزارة الاوقاف و الشؤون الاسلامیة دولة قطر

  • مصطفی جمشیدی

تقویم شیعه


بیست و ششم محرم


شهادت علی بن الحسن المثلث


در سال ۱۴۶ هجری قمری علی بن حسن بن حسن بن حسن بن علی علیه السلام، در سن ۴۵ سالگی در زندان منصور ملعون ـ که شب و روز در آن تشخیص داده نمی‌شد ـ در حال سجده و در حالی که غل و زنجیر بر دست و پایش بود، به شهادت رسید، و بنابر قولی شهادت آن بزرگوار در ۲۳ محرم بوده است.


تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۴۲

  • مصطفی جمشیدی

تقویم شیعه


بیست و پنجم محرم


شهادت امام سجاد علیه السلام


در سال ۹۴ بنا بر مشهور یا ۹۵ هجری قمری، امام زین العابدین علیه السلام در سن ۵۷ سالگی با زهری که ولید بن عبد الملک یا هشام لعنهما الله به آن حضرت دادند به شهادت رسیدند. این در حالی بود که ۳۴ یا ۳۵ سال بعد از واقعه‌ی کربلا در مصائب جانگداز شهادت پدر و برادران و عمو و بستگان و اسارت عمه‌ها و خواهرانش، گریان بودند. امام باقر علیه السلام آن حضرت را تجهیز نمودند و در بقیع کنار قبر عموی مظلومش حضرت مجتبی علیه السلام به خاک سپردند. سال شهادت آن حضرت را به خاطر کثرت فوت فقهاء و علماء «سنة الفقهاء» گفتند. در شهادت آن حضرت اقوال دیگری نیز وجود دارد: ۱۲ محرم، ۱۸ محرم، ۱۹ محرم، ۱ صفر.


تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۴۱-۴۲

  • مصطفی جمشیدی


اعتراف ذهبی از علمای بزرگ اهل تسنن به شایستگی حضرت سجاد علیه السلام برای امامت


شمس الدین ذهبی، از علمای بزرگ و ناصبی مسلک اهل تسنن و از دشمنان مکتب اهل بیت علیهم السلام در مورد امام سجاد علیه السلام چنین می‌نویسد:


وَكَانَ لَهُ جَلاَلَةٌ عجِيْبَةٌ، وَحُقَّ لَهُ -وَاللهِ- ذَلِكَ، فَقَدْ كَانَ أَهْلاً لِلإِمَامَةِ العُظْمَى؛ لِشَرَفِهِ، وَسُؤْدَدِهِ، وَعِلْمِهِ، وَتَأَلُّهِهِ، وَكَمَالِ عَقْلِهِ.


او جلالت و عظمت شگفتی داشت و به خدا سوگند حق او بود، زیرا به جهت شرافت، سیادت، علم سرشار، توحید و کمال عقلش شایستگی امامت بر تمامی مسلمین را دارا بود.


سیر اعلام النبلاء، تالیف ذهبی، جلد ۴، صفحه ۳۹۸، چاپ موسسه الرسالة


پس چرا اهل تسنن امامت آن حضرت را با وجود اعتراف به شایستگی و کمال و ... آن حضرت رها کردند؟!

  • مصطفی جمشیدی