حدیث، شعر و فضائل اهل بیت علیهم السلام

✅ اشعار مذهبی
✅ نشر معارف و احادیث اهل بیت
✅ فضایل اهل بیت از کتب اهل خلاف
✅ تقویم شیعه

کانال تلگرام:
http://telegram.me/Hadis_Sher_Fazael

آخرین نظرات
  • ۱۹ خرداد ۰۰، ۲۳:۴۸ - سجاد
    احسنت
  • ۱۰ بهمن ۹۹، ۲۲:۴۱ - حسین بوذرجمهری
    عالی

۲۹ مطلب در فروردين ۱۳۹۸ ثبت شده است

تقویم شیعه


بیست و هفتم رجب


بعثت پیامبر صلی الله علیه و آله


مبعث مبارک پیامبر صلی الله علیه و آله در سن ۴۰ سالگی و آغاز نزول قرآن بر پیامبر صلی الله علیه و آله در این روز بوده است. این روز یکی از اعیاد بزرگ است، و روزی است که حضرت رسول صلی الله علیه و آله به رسالت مبعوث گردید و جبرئیل علیه السلام بر پیامبری آن حضرت نازل شد. غیر شیعه مبعث را در ۱۷ یا ۱۸ یا ۲۴ ماه رمضان و بعضی در ۱۲ ربیع الاول می دانند.


در این روز صلوات بر پیامبر صلی الله علیه و آله و اهل بیت آن حضرت و نیز زیارت آن حضرت و امیر المومنین علیه السلام وارد شده است.


سالیان سال بود که از بعثت انبیا علیهم السلام می‌گذشت، و هر قوم و قبیله‌ای با عقیده‌های مختلف خود زندگی می‌کردند و در حجاز و مکه آن روز بیار بت می‌پرستیدند: بت سنگی، فلزی، چوبی، و گاهی از جنس خرما. دختران را زنده به گور می‌کردند. اکثر قبایل در حال جنگ و خونریزی بودند. دنیا غرق در گمراهی و ضلالت بود. تا اینکه چهل سال از ولادت با سعادت اشرف مخلوقات و سرور کائنات حضرت محمد بن عبد الله صلی الله علیه و آله گذشت. خداوند آن حضرت را به پیامبری مبعوص فرمود، و جبرئیل بر آن حضرت نازل شد و وحی‌های الهی را با آداب و مراسمی مخصوص به آن حضرت رسانید که در کتب روایی با سندهای مختلف ذکر شده است.


طبق بعضی روایات هنگامی که آن حضرت از کوه حرا بر می‌گشتند انوار جلال و عظمت ایشان را فرا گرفته بود، به حدی بود که هیچکس را یارای آن نبود که به آن حضرت نظر کند. از کنار هر درخت و گیاه و سنگ که می گذشت در برابر آن حضرت خم می‌شدند و به زبان فصیح می‌گفتند: السلام علیک یا نبی الله، السلام علیک یا رسول الله. هنگامی که آن حضرت داخل خانه حضرت خدیجه علیه السلام شدند، از شعاع انوار جمال آن حضرت خانه منور شد. خدیجه علیه السلام عرض کرد: ای محمد، این چه نور است که از شما مشاهده می‌کنم؟ آن حضرت فرمودند: این نور پیامبری است. سپس خطاب به حضرت خدیجه علیه السلام فرمودند: بگو: لا اله الا الله محمد رسول الله. خدیجه علیه السلام عرض کرد: سال‌هاست من پیامبری شما را می‌دانم. سپس به وحدانیت خداوند متعال و رسالت پیامبر صلی الله علیه و آله شهادت داد. در این هنگام آن حضرت فرمودند: ای خدیجه، احساس سرما می‌کنم. جامه‌ای بر من بپوشان. حضرت جامعه بر خود کشید و خوابید. از جانب حق تعالی ندا رسید: یا ایها المدثر، قم فانذر و ربک فکبر...: ای جامه به خود پیچیده، بر خیز و بترسان مردم را از عذاب پروردگار خود، و تکبیر بگو و پروردگارت را به بزرگی یاد کن آن حضرت برخاست و انگشت مبارک در گوش خود گذاشت و فرمود: الله اکبر، الله اکبر پس صدای آن حضرت به همه موجودات رسید، و همه با او موافقت کردند.


پیامبر صلی الله علیه و آله سه سال پنهانی مردم را به خدای یکتا دعوت می‌فرمود، و پس از سه سال جبرئیل آمد و عرض کرد: خداوند متعال امر فرموده که دعوت خویش را آشکار فرمایی. سپس آن حضرت از کوه صفا بالا رفتند و مردم را انذار فرمودند و دعوت خود را علنی نمودند.


تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۲۱-۲۲۳

  • ۰ نظر
  • ۱۴ فروردين ۹۸ ، ۲۰:۳۸
  • مصطفی جمشیدی

تقویم شیعه


بیست و ششم رجب


وفات حضرت ابو طالب علیه السلام


سید بطحاء حضرت ابو طالب علیه السلام سه سال قبل از هجرت و در سال ۱۰ بعثت از دنیا رفت. بنا بر نقلی سن آن حضرت به هنگام رحلت ۸۱ سال بوده است. اقوال دیگر در رحلت حضرت ابو طالب علیه السلام عبارت است از: ۲۷ جمادی الاول، ۲۶ و ۲۹ رجب، ۷ و ۱۸ ماه رمضان، ۱۵ و ۱۷ شوال، اول و دهم ذی القعده، اول ذی الحجه.


نسب حضرت ابو طالب علیه السلام


نام مبارک آن حضرت عمران است، و پدرشان جناب عبد المطلب، و مادرشان فاطمه بنت عمر و بن عائذ است. ابو طالب صلی الله علیه و آله با عبد الله پدر پیامبر صلی الله علیه و آله و زبیر بن عبد المطلب برادر ابوینی بودند، یعنی از طرف پدر و مادر یکی بودند و سایر اولاد جناب عبد المطلب با این سه بزرگوار فقط از پدر یکی بودند.


ایمان حضرت ابو طالب علیه السلام


مجلسی رحمه الله می‌فرماید: امامیه اتفاق دارند بر اسلام و ایمان جناب ابو طالب علیه السلام به پیامبر صلی الله علیه و آله و اینکه هیچگاه عبادت بتی نکرده است. بلکه ابو طالب علیه السلام یکی از اوصیاء حضرت ابراهیم علیه السلام است و امر اسلام و ایمان او در شیعه مشهور است و علمای شیعه کتاب‌ها در ایمان آن بزرگوار تألیف کرده‌اند.


صدوق رحمه الله می‌فرماید: در حدیث آمده که جناب عبد المطلب علیه السلام حجت الهی و جناب ابو طالب علیه السلام وصی ایشان بوده است. طبق روایت ودایع انبیاء، عصای حضرت موسی علیه السلام و انگشتر حضرت سلیمان علیه السلام و... توسط عبد المطلب علیه السلام به ابو طالب سپرده شد که ایشان آن‌ها را به خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله سپردند.


ابن اثیر جزری شافعی در جامع الاصول می‌گوید: از عموهای پیامبر (صلی الله علیه و آله) جز حمزه و عباس و ابو طالب کس دیگری نزد اهل بیت (علیهم السلام) ایمان نیاورده‌اند‌.


علامه طبرسی می‌گوید: اهل بیت علیهم السلام اجماع دارند بر ایمان ابو طالب علیه السلام و اجماع اهل بیت علیهم السلام حجت است‌. چون آن بزرگواران یکی از ثقلین هستند که پیامبر صلی الله علیه و آله امر به تمسک به آن دو نموده‌اند.


کتب زیادی در ایمان حضرت ابو طالب علیه السلام تألیف شده که اولین آنها در سال ۶۳۰ هجری قمری نوشته شده است. از آن زمان تاکنون کتبی به زبان‌های مختلف در ایمان، عظمت و بزرگی آن بزرگوار تألیف و چاپ شده است که بر اهل تحقیق پوشیده نیست. 


حضرت رضا علیه السلام می‌فرمایند: کسی که معتقد باشد ابو طالب علیه السلام با حالت کفر از دنیا رفته، کافر است.


اشعار حضرت ابو طالب علیه السلام در حمایت از پیامبر صلی الله علیه و آله، اشعار منسوب به امیر المومنین علیه السلام)چ هنگام رحلت ابو طالب علیه السلام و کلمات آن بزرگوار به قریش در مسجد الحرام هنگام قصد سوء قریش نسبت به پیامبر صلی الله علیه و آله، و کلمات آن حضرت هنگام رحلت، کلمات آن حضرت در طلب باران همه دلالت دارد بر اینکه دارای ایمانی منحصر به فرد بوده است که در روایات تشبیه به ایمان اصحاب کهف شده است. بعضی از ابیات امیر المومنین علیه السلام در مرثیه آن بزرگوار نیز دلالت بر افضیلت آن بزرگوار بر حمزه دارد.


اصبغ بن نباته می‌گوید: امیر المومنین (چعلیه السلام فرمود: به خدا قسم هرگز پدرم و جدم عبد المطلب و هاشم و عبد مناف عبادت بت نکرده‌اند. گفتند: پس چه را عبادت می‌کردند؟فرمودند: به سوی کعبه نماز می‌خواندند و بر دین ابراهیم و به آن متمسک بودند. 


ابن ابی الحدید در ضمن اشعاری می‌گوید: اگر ابو طالب و پسرش نبودند، از دین اثری نبود که اینچنین استوار شود. ابو طالب در مکه از پیامبر صلی الله علیه و آله حمایت کرد و پسرش در مدینه بی‌دریغ از پیامبر صلی الله علیه و آله حمایت و دفاع می‌نمود.


پیامبر صلی الله علیه و آله در وفات ابو طالب علیه السلام


هنگامی که حضرت امیر المومنین علیه السلام خبر وفات ابو طالب علیه السلام را به پیامبر صلی الله علیه و آله داد، آن حضرت به شدت ملول و محزون شدند و فرمودند: یا علی برو و او را غسل و حنوط و کفن کن و چون بر روی سریر نهادی به من خبر بده. هنگامی که آن حضرت دستورات پیامبر صلی الله علیه و آله را انجام داد و پدر بزرگوار را بر روی سریر گذاشت، پیامبر صلی الله علیه و آله خودشان تشریف آوردند و چون نظر مبارکشان بر نعش عموی بزرگوارشان افتاد، رقت و حزن به آن حضرت دست داد و فرمودند: ای عمو، صله‌ی رحم و مهربانی کردی و جزای خیر دیدی. ای عمو، در کوچکی مرا کفالت کردی و در بزرگی مرا نصرت و حمایت نمودی. بعد به مردم رو کردند و فرمودند: سوگند به خدا که اذن شفاعت می‌دهم در روز قیامت به عمویم که جن و انس از آن شفاعت تعجب کنند. با رحلت ابو طالب علیه السلام جبرئیل نازل شده به پیامبر صلی الله علیه و آله عرض کرد: یاور تو از دنیا رفت، هجرت کن.


امام باقر علیه السلام می‌فرمایند: «اگر ایمان حضرت ابو طالب علیه السلام در یک کفه‌ی ترازو قرار بگیرد و ایمان این خلق در ترازوی دیگر قرار بگیرد حتما ایمان او بالاتر است.» سپس فرمودند: «آیا نمی‌دانید که امیر المومنین علیه السلام در زمان حیات خود نایب می‌گرفت که برای عبد الله و آمنه و ابو طالب علیهم السلام حج انجام دهند، و هنگام شهادت به اولاد خود وصیت فرمودند مکه نایب برای حج از طرف آن بزرگواران بگیرند».


امام صادق علیه السلام از پدرش از امام سجاد علیه السلام از پدرش از نقل می‌کند که امیر المومنین علیه السلام در صحن مسجد نشسته و مردم اطرافش جمع بودند؛ که مردی بلند شد و پرسید: ای امیر المومنین ! تو در مقام و مرتبه‌ای هستی که خداوند تو را در آن جایگاه قرار داده، اما پدرت در آتش دوزخ شکنجه می‌شود؟ امیر المومنین فرمود: «آرام باش! خدای دهانت بشکند! سوگند به آن کسی که محمد را به حق مبعوث کرد! اگر پدرم برای تمام گناهکاران روی زمین شفاعت کند خداوند شفاعت او را می‌پذیرد. آیا پدرم در آتش معذب باشد و من که پسرش هستم تقسیم کننده بهشت و دوزخ باشم؟! سوگند به آن کس که محمد را به حق مبعوث کرد! روز قیامت نور ابو طالب علیه السلام نور تمام آفریدگان را تحت الشعاع قرار می‌دهد مگر پنج نور: نور محمد صلی الله علیه و آله، نور من، نور فاطمه علیها السلام، نور حسن علیه السلام، نور حسین علیه السلام و نور امامان از فرزندان حسین علی. آگاه باش! نور ابو طالب از نور ماست، که خداوند آن را دو هزار سال پیش از آفرینش حضرت آدم علیه السلام آفریده است».


تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۱۷-۲۲۱

  • ۰ نظر
  • ۱۳ فروردين ۹۸ ، ۲۲:۴۱
  • مصطفی جمشیدی

تقویم شیعه


بیست و پنجم رجب


شهادت امام موسی بن جعفر علیهما السلام


در این روز در سال ۱۸۳ هجری قمری بنا بر مشهور امام موسی بن جعفر علیهما السلام، در حبس سندی بن شاهک (لعنت الله علیه) به شهادت رسیدند. به روایت مرحوم کلینی روز شهادت حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام ششم رجب است. هارون ملعون به ظاهر برای زیارت و در حقیقت برای دستگیر نمودن حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام و فرستادن آن حضرت از مدینه به بغداد به مسجد النبی صلی الله علیه و آله آمد.


خلفای ظالم در دوران امامت حضرت


آن حضرت ۲۰ سال داشتند که امامت به ایشان منتقل شد و مدت ۳۵ سال امامت فرمودند. در این مدت بعد از شهادت امام صادق علیه السلام مقداری همزمان با ابو جعفر منصور بودند که او متعرض آن حضرت نشد. بعد از منصور قریب به ده سال ایام خلافت مهدی بود. او حضرت را به عراق طلبید و حبس کرد. شبی امیر المومنین علیه السلام را در خواب دید که به او فرمود: فهل عسیتم ان تولیتم أن تفسدوا فی الارض و تقطعوا أرحامکم. وقتی بیدار شد مراد حضرت را دانست و موسی بن جعفر علیهما السلام را از زندان آزاد کرد. پس از مهدی، پسرش هادی خواست آن حضرت را محبوس کند ولی اجل او را مهلت نداد، چه اینکه کمتر از یک سال بیشتر خلافت نکرد. خلافت به هارون که رسید امام علیه السلام را از زندانی به زندان دیگر فرستاد، تا در سال چهاردهم خلافتش آن حضرت را در سن ۵۵ سالگی به زهر جفا شهید کرد.


غسل و تدفین حضرت


پس از شهادت بدن شریف حضرت را طبق دستور هارون با جامه های کهنه، جهت اهانت به آن بزرگوار، روی نردبانی گذاردند و چهار حمال بر دوش گرفتند، و کسی جلوی جنازه صدا می زد: این امام رافضیان است. امام رضا علیه السلام قبلاً متوجه غسل و کفن و نماز آن حضرت شده بودند. سپس شیعیان آمدند و گل آوردند و احترام کردند و در محل فعلی حرم مطهر، بدن آن حضرت را دفن کردند. تعداد فرزندان آن حضرت ۳۷ نفرند و مدت امامت آن حضرت ۳۵ سال، و عمر شریف امام علیه السلام هنگام شهادت ۵۵ سال بود. شهادت آن حضرت در پنجم یا ششم رجب نیز ذکر شده است.


تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۱۶-۲۱۷

  • ۰ نظر
  • ۱۲ فروردين ۹۸ ، ۱۷:۱۰
  • مصطفی جمشیدی

تقویم شیعه


بیست و چهارم رجب


۱- فتح خیبر به دست امیر المومنین علیه السلام


در این روز در سال هفتم هجری قمری در جنگ خیبر مرحب به دست امیر المومنین علیه السلام کشته شد و قلعه خیبر به دست آن حضرت فتح گردید. و در بحار الانوار ۲۷ رجب روز فتح خیبر ذکر شده است. چون پیامبر صلی الله علیه و آله به جنگ خیبریان رفت و قلعه قموص را محاصره کرد، ابتدا پرچم را برای مبارزه با آنان به ابو بکر دادند. ابو بکر با لشکری رفت، ولی چون نظر به پهلوانان آنان نمود فرار کرد و لشکریان هم در پی او بازگشتند. روز بعد پیامبر صلی الله علیه و آله پرچم را به عمر داد و او هم از ترس کشته شدن به میدان جنگ نرسیده بازگشت.


انتخاب امیر المومنین علیه السلام برای فتح خیبر


پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: فردا پرچم را به مردی می‌دهم که حمله‌هایش را تکرار کند، نه اینکه فرار کند. کسی که خدا و پیامبرش را دوست دارد و خدا و پیامبرش هم او را دوست دارند، و خداوند خیبر را به دست او فتح می‌کند. همه اصحاب آرزو کردند که این مقام و منزلت به آنان واگذار شود. فردای آن روز، پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: علی بن ابی طالب علیهما السلام کجاست؟ گفتند: چشم دردی دارد که حرکت برای آن حضرت مشکل است. خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله فرمود: او را حاضر کنید. سلمه بن اکوع رفت و آن حضرت را آورد. پیامبر صلی الله علیه و آله سر آن حضرت را در بر گرفت و از آب دهان مبارک به چشمان نورانی حضرت خاتم الاوصیاء علی مرتضی علیه السلام مالید و فرمود: بار الها، زحمت گرما و سرما را از او بردار. پس از آن روز بر امیر المومنین علیه السلام درد چشم عارض نشد و از گرما و سرما آزرده نگشت.

پیامبر صلی الله علیه و آله زره خود را بر او پوشانید و ذو الفقار را بر کمر او بست و پرچم به آن حضرت سپرد و سوار بر مرکبش نموده فرمود: جبرئیل از سمت راست، میکائیل از سمت چپ، عزرائیل از پیش رو و اسرافیل از پشت سر، و نصرت خدا بالای سر، و دعای من نیز از پشت سر تو است. فرمود: یا علی، مسلماتی را بر ایشان عرضه کن.


◾️ میدان جنگ خیبر


آن حضرت رفت، و پس از موعظه و نصیحت عده‌ای برای جنگ با او آمدند. آنان دو نفر از مسلمانان را شهید کردند. امیر المومنین علیه السلام بر آن‌ها تاخته و آن‌ها را کشتند. آنگاه برادر مرحب با عده‌ای آمدند. حضرت آن‌ها را هم به درک فرستاد. مرحب که شجاع بود به خونخواهی آمد. امیر المومنین علیه السلام چنان با ذو الفقار بر سرش فرود آورد که شمشیر از حلقش گذشت و او را دو نیم ساخت و به خاک انداخت. صدای تکبیر مسلمانان بلند شد. عده‌ای از یهود به دفاع آمدند و با مسلمانان به جنگ پرداختند. امیر المومنین علیه السلام به مبارزه ادامه داد تا عده‌ای کشته شدند و عده‌ای به قلعه گریختند. آن حضرت با دست قدرتمند حیدری در قلعه را کند و برای مسلمانان معبر قرار داد تا از خندق عبور کنند. حضرت چندین بار مسلمانان را از روی خندق به وسیله آن در عبور داد، با اینکه از سه روز قبل، آن حضرت گرسنه بود.


۲- بازگشت جعفر طیار از حبشه


آمدن جناب جعفر بن ابی طالب علیهما السلام برادر امیر المومنین علیه السلام از حبشه در روز فتح خیبر اتفاق افتاده است. در این هنگام رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: «به کدامین امر سرور من بیشتر باشد، به آمدن جعفر یا فتح خیبر؟!» پیامبر صلی الله علیه و آله جعفر را در آغوش گرفت و پیشانی او را بوسید.


تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۱۳-۲۱۵

  • ۰ نظر
  • ۱۱ فروردين ۹۸ ، ۲۱:۱۴
  • مصطفی جمشیدی

تقویم شیعه


بیست و سوم رجب


۱- حمله به امام مجتبی علیه السلام در مدائن


در این روز جراح بن سنان اسدی ملعون در ساباط مدائن با استفاده از تاریکی شب خنجر یا تیغی مسموم را به ران مبارک امام حسن مجتبی علیه السلام زد که تا استخوان شکافت. آن حضرت از شدت درد دست در گردن او افکند و هر دو به زمین افتادند. دوستان حضرت آن ملعون را کشتند و امام علیه السلام را به خانه والی مدائن، سعد بن مسعود (عموی مختار) بردند. سعد جراحی آورد و جراحت آن حضرت را مداوا نمود. مخفی نماند که معاویه هر یک از عمرو بن حریث و اشعث بن قیس و حجر حارث و شبث بن ربعی را به همراه جاسوسی از جاسوسان خود برای کشتن اما مجتبی به عراق فرستاد و به آن‌ها وعده کرد هرکس حسن بن علی او را بکشد ۲۰۰ هزار درهم به اضافه سرلشکری یکی از لشکرهای شام، و یکی از دخترانم را به همسری او خواهم داد. این خبر به امام حسن علیه السلام که رسید، آن حضرت زیر لباس حتی در نماز زره می‌پوشید. یک بار در نماز تیری به سوی آن حضرت پرتاب کردند و چون زره در تن مبارک بود بر آن حضرت اثری نکرد. اما در تاریکی‌های ساباط مدائن با خنجری زهر آلود به آن حضرت حمله کردند. در این روز زیارت آن حضرت و لعن بر ظالمان و قاتلان آن حضرت مناسب است.


۲- مسموم شدن موسی بن جعفر علیه السلام


در این روز در سال ۱۸۳ هجری قمری آقا و مولایمان حضرت موسی بن جعفر علیه السلام را به دستور هارون ملعون در زندان بغداد زهر داده و مسموم کردند.


۳- فرار عمر در جنگ خیبر


در این روز در جنگ خیبر پرچم را به دست عمر دادند و او با دیدن دشمن گریخت و گروه خود را نیز به فرار تشویق کرد.


تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۱۲-۲۱۳

  • ۰ نظر
  • ۱۰ فروردين ۹۸ ، ۲۱:۲۸
  • مصطفی جمشیدی