عزای ایام محسنیه در قرن چهارم و پنجم هجری قمری
یکی از شبهات سخیف و باطلی که مخالفان شیعه به ویژه در سال‌های اخیر آن را ترویج می‌کنند، تازه تاسیس بودن عزاداری برای حضرت محسن و حضرت فاطمه سلام الله علیها می‌باشد و برخی جهال و افراد کم خرد نیز چنین ادعایی را تصدیق می‌کنند !
این در حالی است که حتی متقدمین شیعه و در قرون اولیه مانند قرن پنجم، به تصریح بزرگان مخالفین شیعه در مصائب حضرت فاطمه سلام الله علیها مجالس عزا بر پا می‌کرده‌اند.
قاضی عبد الجبار معتزلی از کبار علمای سنی معتزلی می‌نویسد:
وفي هذا الزمان منهم مثل أبي جبلة إبراهيم بن غسان، ومثل جابر المتوفي، وأبي الفوارس الحسن بن محمد الميمديّ وأبي الحسين أحمد بن محمد بن الكميت، وأبي محمد الطبري، وأبي الحسن الحلبي، وأبي يتيم الرلباى، وأبي القاسم النجاري، وأبي الوفا الديلمي، وابن أبي الديس، و خزيمة، و أبي خزيمة ، و أبي عبد الله محمد بن النعمان ، فهؤلاء بمصر وبالرملة وبصور، وبعكا وبعسقلان وبدمشق وببغداد وبجبل البسماق. وكل هؤلاء بهذه النواحي يدّعون التشيع ومحبة رسول الله صلّى الله عليه وسلم وأهل بيته، فيبكون على فاطمة وعلى ابنها المحسن الذي زعموا أن عمر قتله...... ويقيمون المنشدين والمناحات في ذلك.
و در این زمان از آن‌ها مثل ابی جبله ابراهیم بن غسان، جابر فوت شده، ابو الفوارس حسن بن محمد میمدی، ابو الحسین احمد بن محمد بن کمیت، ابی محمد طبری، ابو الحسن حلبی، ابو الیتیم رلبای، ابو القاسم نجاری، ابو الوفا دیلمی، ابن ابو الدیس، خزیمه، ابی خزیمه و ابی عبد الله محمد بن نعمان (شیخ مفید) که آن‌ها در مصر، رمله، صور، عکا، عسقلان، دمشق، بغداد و جبل بسماق بودند. همه ی آن‌ها در این نواحی، ادعای تشیع و محبت رسول الله (صلی الله علیه و آله) و اهل بیتش را دارند. بر فاطمه (سلام الله علیها) و بر پسرش محسن (علیه السلام) که عقیده دارند عمر او را کشت گریه کرده و در این زمینه مجالس مداحی و نوحه بر پا می‌کنند ...
تثبيت دلائل النبوة، تالیف قاضی عبد الجبار همدانی، جلد ۲، صفحه ۵۹۴-۵۹۵، چاپ دار المصطفی قاهره
از این متن چنین نتیجه گرفته می‌شود که عزای شیعیان بر حضرت محسن علیه السلام چنان بدون تقیه و علنی و مشهور بوده که حتی اهل تسنن هم شاهد آن بودند.
