عبور از پل صراط تنها با جواز امیر المومنین علیه السلام میسر است

عبور از پل صراط تنها با جواز امیر المومنین علیه السلام میسر است

سید بن طاووس رضوان الله علیه روایت کرده است:

فيما نذكره بطريقهم، وهو الحديث السادس عشر من جملة «المائة حديث» في تسمية رسول الله صلوات الله عليه وآله لمولانا علي عليه السلام أمير المؤمنين، بما هذا لفظه: حدثنا أبو عبد الله محمد بن وهبان عن أحمد بن إبراهيم عن الحسين بن عبد الله الزعفراني عن إبراهيم بن محمد الثقفي عن يحيى بن عبد القدوس عن علي بن محمد الطيالسي عن محمد بن وكيع الجراح عن فضيل بن مرزوق عن عطية العوفي عن أبى سعيد الخدري قال: سمعت رسول الله صلى الله عليه وآله يقول: إذا كان يوم القيامة أمر الله ملكين يقعدان على الصراط فلا يجوز أحد إلا ببراءة أمير المؤمنين علي بن أبي طالب عليه السلام، ومن لم يكن له براءة أمير المؤمنين اكبه الله على منخريه في النار . وذلك قوله تعالى «وقفوهم إنهم مسئولون» . قلت: فداك أبي وأمي يا رسول الله، ما تعني ببراءة أمير المؤمنين ؟ قال: لا إله إلا الله، محمد رسول الله، علي أمير المؤمنين وصي رسول الله صلوات الله عليه وآله .

ابو سعید خدری رضوان الله علیه گفت: از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که می‌فرمودند: زمانی که قیامت بر پا شود، خداوند تعالی به دو فرشته‌ای که بر پل قیامت می‌نشینند فرمان می‌دهد: هیچکس، جز به جواز امیر المومنین علی بن ابی طالب علیهما السلام از اینجا نمی‌گذرد، و هر کس برگه جواز امیر المومنین علیه السلام با او نباشد، خداوند عز و جل او را با صورتش در آتش جهنم می‌اندازد و این همان فرمایش خدای عز و جل است: «و آنان را نگه دارید به درستی که ایشان مورد بازپرسی قرار می گیرند». عرض کردم: یا رسول الله! پدر و مادرم به فدایت! منظور شما از برگه جواز امیر المومنین علیه السلام چیست؟ فرمودند: خدایی جز خدای یگانه نیست، محمد صلی الله علیه و آله رسول خداست و على علیه السلام امير المومنین و جانشین پیامبر خداست.

اليقين، تالیف سید بن طاووس، صفحه ۲۳۸، باب ۷۷، چاپ دار العلوم بیروت

شهادت فرشتگان حامل عرش بر امارت امیر المومنین علیه السلام

شهادت فرشتگان حامل عرش بر امارت امیر المومنین علیه السلام

سید بن طاووس رضوان الله علیه روایت کرده است:

فيما نذكره من كتاب «الإمامة» بالأسانيد الصحاح، في شهادة ملكين بان عليا عليه السلام أمير المؤمنين عند خلق العرش، فقال ما هذا لفظه: عن بندار بن عاصم عمن حدث عن عبد الله بن سنان عن أبي عبد الله عليه السلام قال: لما خلق الله العرش خلق ملكين فاكتفاه فقلا: إشهد ان لا إله إلا أنا، فشهدا. ثم قال: إشهدوا أن محمدا رسول الله، فشهدا. ثم قال: أشهدا أن عليا أمير المؤمنين فشهدا .

عبد الله بن سنان گفت: امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند: هنگامی که خداوند تعالی عرش را آفرید، دو فرشته را خلق نمود. پس آن‌ها عرش را در بر گرفتند. پس فرمود: شهادت بدهید که معبودی جز من نیست، آن‌ها گواهی دادند. سپس فرمود: شهادت بدهید که حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) پیامبر خداست، آن‌ها نیز گواهی دادند. سپس فرمود: شهادت بدهید که علی (علیه السلام) امیر مومنان است، آن‌ها باز هم گواهی دادند.

الیقین، تالیف سید بن طاووس، باب ۷۲، صفحه ۲۳۲، چاپ دار العلوم

دیدن نام پیامبر و امیر المومنین صلوات الله علیهما در عرش توسط حضرت آدم ابو البشر علیه السلام

دیدن نام پیامبر و امیر المومنین صلوات الله علیهما در عرش توسط حضرت آدم ابو البشر علیه السلام

سید بن طاووس رضوان الله علیه روایت کرده است:

فيما نذكره من كتاب «الإمامة» المذكور بالأسانيد الصحاح، ان على العرش مكتوبا: «محمد رسول الله علي أمير المؤمنين». وهذا لفظه: وعن عبد الله بن سنان عن أبي عبد الله عليه السلام قال: لما اخطا آدم عليه السلام خطيئته توجه بمحمد وأهل بيته. فأوحى الله إليه: يا آدم، ما علمك بمحمد ؟ قال: حين خلقتني رفعت رأسي فرأيت في العرش مكتوبا: «محمد رسول الله، علي أمير المؤمنين».

به اسانید صحیح از عبد الله بن سنان نقل شده است که گفت: امام صادق علیه السلام فرمودند: هنگامی که حضرت آدم علیه السلام دچار خطا شد، به حضرت محمد و اهل بیت او علیهم السلام اجمعین متوسل شد. پس خداوند تعالی به او وحی فرستاد: ای آدم از کجا به حضرت محمد صلی الله علیه و آله علم پیدا کردی؟ عرض کرد: زمانی که مرا آفریدی، سرم را بالا گرفتم و دیدم که بر عرش نوشته شده است: محمد صلی الله علیه و آله پیامبر خدا و علی علیه السلام امیر المومنین است.

اليقين، تالیف سید بن طاووس، باب ۷۴، صفحه ۲۳۴، چاپ دار العلوم بیروت

کتابی در عرش منقش به تشهد سه‌گانه

کتابی در عرش منقش به تشهد سه‌گانه

سید بن طاووس رضوان الله علیه روایت کرده است:

فيما نذكره من كتاب «القاضي القزويني» أيضا في تسمية مولانا علي عليه السلام بأمير المؤمنين. قال في كتابه بلفظه: الحسن بن علي بن فضال وإبراهيم بن مهزيار، روي عن عقبة بن خالد عن الحارث بن المغيرة عن أبي عبد الله عليه السلام قال: حول العرض كتاب خلق مسطورا: «أني أنا الله، لا إله إلا أنا، محمد رسول الله، علي أمير المؤمنين».

امام صادق علیه السلام فرمودند: در اطراف عرش، کتاب آفریده شده‌ای موجود است که در آن نوشته شده: همانا من خدایی هستم که معبودی جز من نیست، محمد صلی الله علیه و آله پیامبر خدا و علی علیه السلام امیر المومنین است.

الیقین، تالیف سید بن طاووس، باب ۴۱، صفحه ۱۸۹، چاپ دار العلوم

سفارش مهم سید بن طاوس برای دعا به امام زمان علیه السلام

سفارش مهم سید بن طاوس برای دعا به امام زمان علیه السلام

سید بن طاووس عالم بزرگ و وارسته شیعه در کتاب فلاح السائل بعد از نقل فضیلت دعا برای برادران دینی به بحث دعا کردن برای امام زمان علیه السلام می‌پردازد و می‌نویسد:

فأقول إذا كان هذا كله فضل الدعاء لإخوانك فكيف فضل الدعاء‌ لسلطانك الذي كان سبب إمكانك و أنت تعتقد أن لولاه ما خلق الله نفسك و لا أحدا من المكلفين في زمانه و زمانك و أن اللطف بوجوده ص سبب لكل ما أنت و غيرك فيه و سبب لكل خير تبلغون إليه فإياك ثم إياك أن تقدم نفسك أو أحدا من الخلائق في الولاء و الدعاء له بأبلغ الإمكان و أحضر قلبك و لسانك في الدعاء لذلك المولى العظيم الشأن و إياك أن تعتقد أنني قلت هذا لأنه محتاج إلى دعائك هيهات هيهات إن اعتقدت هذا فأنت مريض في اعتقادك و ولائك بل إنما قلت هذا لما عرفتك من حقه العظيم عليك و إحسانه الجسيم إليك و لأنك إذا دعوت له قبل الدعاء لنفسك و لمن يعز عليك كان أقرب إلى أن يفتح الله جل جلاله أبواب الإجابة بين يديك لأن أبواب قبول الدعوات قد غلقتها أيها العبد بأغلاق الجنايات فإذا دعوت لهذا المولى الخاص عند مالك الأحياء و الأموات يوشك أن يفتح أبواب الإجابة لأجله فتدخل أنت في الدعاء لنفسك و لمن تدعو له في زمرة فضله و تتسع رحمة الله جل جلاله لك و كرمه و عنايته بك لتعلقك في الدعاء بحبله. و لا تقل فما رأيت فلانا و فلانا من الذين تقتدي بهم من شيوخك بما أقول يعملون و ما وجدتهم إلا و هم عن مولانا الذي أشرت إليه ص غافلون و له مهملون فأقول لك اعمل بما قلت لك فهو الحق الواضح و من أهمل مولانا و غفل عما ذكرت عنه فهو و الله الغلط الفاضح.

می‌گویم: اگر دعا برای برادران مومن تا این حد ارزشمند است، دعا برای امام زمانت چگونه خواهد بود؟ آن پادشاهی که سبب وجود توست و تو خود معتقدی که اگر او نبود خداوند نه تو را می‌آفرید و نه دیگری را، و می‌دانی که آن وجود شریف واسطه لطفی است که سبب تمام نعمت‌هاست، پس تا می‌توانید مواظب باش دیگری را در محبت و دعا بر او مقدم نداری و هنگامی که خواستی برای آن مولای عظیم الشأن دعا کنی با تمام وجود دعا کن. مبادا فکر کنی او به دعای تو محتاج است، هرگز چنین نیست و هرکس چنین فکری کند بیمار است، اینکه می‌گویم برای او دعا کن، فقط برای این است که او حق بزرگی بر تو دارد و بسیار در حق تو احسان نموده است، و اگر قبل از دعا برای خودت برای او دعا کنی، ابواب اجابت زودتر به رویت گشوده می‌شود، زیرا تو با گناهت باب دعا را بر روی خود بسته‌ای، ولی هنگامی که برای آن مولایی دعا کنی که از خواص درگاه خداست، به احترام او باب اجابت به رویت گشوده می‌شود و آنگاه خود و همه کسانی که در حقشان دعا می‌کنی بر خوان و احسان او می‌نشیند و مشمول رحمت، کرم و عنایت الهی می‌شوید، چون خود را به او مرتبط کرده‌اید. مبادا به استناد عمل فلان شیخ و فلان شیخ که هرگز در حق آن حضرت دعا نمی‌کنند، بلکه اصلا از او غافلند و هرگز نامی از او نمی‌برند از دعا به آن حضرت غافل شوی، که غفلت از یاد او اشتباهی فاحش است، پس به آن چه گفتم عمل کن که حق واضح همان است.

فلاح السائل و نجاح المسائل، تالیف سید بن طاووس، صفحه ۱۱۲-۱۱۳، چاپ انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم