ثواب یک قطره اشک بر سید الشهداء علیه السلام (به روایت اهل تسنن)

ثواب یک قطره اشک بر سید الشهداء علیه السلام (به روایت اهل تسنن)

١١٥٤ - حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ إِسْرَائِیلَ قَالَ: رَأَیْتُ فِی كِتَابِ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ حَنْبَلٍ رَحِمَهُ اللَّهُ بِخَطِّ یَدِهِ: نا أَسْوَدُ بْنُ عَامِرٍ أَبُو عَبْدِ الرَّحْمَنِ قثنا الرَّبِیعُ بْنُ مُنْذِرٍ، عَنْ أَبِیهِ قَالَ: كَانَ حُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ یَقُولُ: مَنْ دَمَعَتَا عَیْنَاهُ فِینَا دَمْعَةً، أَوْ قَطَرَتْ عَیْنَاهُ فِینَا قَطْرَةً، أَثْوَاهُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ الْجَنَّةَ.

 

احمد بن حنبل از ائمه و بزرگان اهل تسنن روایت کرده است که امام حسین علیه السلام فرمودند: هر کس چشمانش برای ما پر اشک شود و یا یک قطره اشک برای ما بریزد، خدا بهشت را به او عطا خواهد کرد.

فضائل الصحابة، تألیف احمد بن حنبل، جلد ۲، صفحه ۸۴۰-۸۴۱، چاپ دار ابن جوزی

سند روایت نیز صحیح است زیرا محقق كتاب فضائل الصحابه، وصی الله بن عباس در پاورقی كتاب راجع به راویان سند روایت می‌نویسد:

احمد بن اسرائیل شیخ القطیعی لم اجده والباقون ثقات.

پس به غیر از احمد بن اسرائیل باقی روات همه ثقه هستند و احمد بن اسرائیل استاد قطیعی است.

اما ببینیم احمد بن اسرائیل کیست و چه جایگاهی نزد اهل تسنن دارد

ذهبی عالم و رجال شناس بزرگ اهل تسنن در باره او می‌نویسد:

النجاد الإمام الحافظ الفقیه شیخ العلماء ببغداد أبو بكر أحمد بن سلمان بن الحسن بن إسرائیل البغدادی الحنبلی ... قال الخطیب كان صدوقا عارفا صنف كتابا كبیرا فی السنن وكان له بجامع المنصور حلقة قبل الجمعة للفتوی وحلقة بعدها للاملاء حدث عنه أبو بكر القطیعی و ...

نجاد ؛ پیشوا، حافظ (كسی كه صد هزار روایت حفظ است)، فقیه و استاد علمای در بغداد ، ابو بكر احمد بن سلمان بن حسن بن اسرائیل بغدادی حنبلی ... خطیب گفته: وی فرد صدوق و عارف بوده و كتاب بزرگی را در «سنن» تصنیف كرد و در جامع منصور قبل از نماز جمعه نشستی برای فتوا داشته و بعد از نماز نیز درسی برای املای روایت دائر می‌كرده است و از وی ابو بكر قطیعی روایت نقل كرده است.

تذكرة الحفاظ، تألیف ذهبی، جلد ۳، صفحه ۸۶۸، چاپ موسسه الرسالة

حضرت امیر المومنین علیه السلام، در هیچ کدام از جنگ‌های خلفای غاصب شرکت نکرد. (به اعتراف اهل تسنن)

حضرت امیر المومنین علیه السلام، در هیچ کدام از جنگ‌های خلفای غاصب شرکت نکرد. (به اعتراف اهل تسنن)

منحرفین از خط ولایت معصومین علیهم السلام ادعا می‌کنند که امیر المومنین علیه السلام در جنگ‌ها به خلفای غاصب مشاوره می‌داده است.

شبکه‌های وهابی نیز ادعایی را مطرح کردند که حضرت علی علیه السلام در جنگ‌ها و فتوحات خلفا شرکت کرده و یک زنی گرفته و صاحب بچه شد و همین طور هر چرت و پرتی که به ذهن خبیثشان می‌رسد می‌گویند.

این ادعا را این شبکه‌ها در حالی مطرح کرده‌اند که امام خودشان، ابن تیمیه، و همچنین ذهبی گفته‌اند که امیر المومنین علیه السلام بعد از شهادت پیامبر صلی الله علیه و آله در هیچ جنگی با خلفای غاصب شرکت نکرد جز جنگ با عایشه و معاویه و طلحه و زبیر.

ابن تیمیه از استوانه‌های سلفیون می‌نویسد:

وَجَمِیعِ الْحُرُوبِ الَّتِی حَضَرَهَا عَلِیٌّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ بَعْدَ وَفَاةِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ ثَلَاثَةُ حُرُوبٍ الْجَمَلُ وصفین وَحَرْبُ أَهْلِ النهروان. وَاَللَّهُ أَعْلَمُ.

کل جنگ‌هایی که علی (علیه السلام) بعد از وفات رسول الله (صلی الله علیه و آله) شرکت کرد، سه جنگ بود! جنگ جمل، صفین و نهروان.

مجموعة الفتاوی، تالیف ابن تیمیه، جلد ۴، صفحه ۳۰۱، چاپ دار الوفا

ذهبی از علمای بزرگ اهل تسنن که از استوانه‌های مکتب سقیفه است نیز می‌نویسد:

وبعد الرسول لم یشهد حرب فارس ولا الروم ولا شیئا من تلک الملاحم المهوله.

[امیر المومنین علیه السلام] بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله، نه در جنگ با ایران و نه در جنگ روم و نه در هیچ کدام از جنگ‌های هول‌برانگیز دیگر شرکت نکرد!

المنتقی من منهاج الاعتدال فی نقض کلام اهل الرفض و الاعتزال، تالیف ذهبی، صفحه ۵۴۰-۵۴۱، چاپ وزارة الشؤون الاسلامیة و الاوقاف و الدعوة و الارشاد المملکة العربیة السعودیة

پی نوشت: اگر شما بگویید: مرتدین حمله کرده‌اند، خیلی خطرناک بوده یا اصلا اسلام را خواستند به هم بریزند، با این حال، حضرت علی علیه السلام، هیچ کاری نداشت و شرکت نکرد؛ چرا؟

یا اگر بگویید جنگ با ایرانیان مهم بوده، نزدیک بوده مدینه را بگیرند، اما باز امیر مومنان علیه السلام شرکت نکرده!! چرا؟

امیر مومنان علیه السلام، با مرتدین نجنگید، اما با عایشه جنگید!

امیر مومنان علیه السلام با روم و ایرانیان نجنگید؛ اما با معاویه و طلحه و زبیر جنگید!

برای هیچ کدام از این جنگ‌ها، خطری برای اسلام احساس نکرد، اما عایشه و زبیر، طلحه و معاویه را خطر برای اسلام می‌دانست.

شجاعت امیرمومنان علیه السلام که کم نشده بود، شمشیرش هم که از بین نرفته بود؛ همه موجود بودند؛ پس چرا همراه خلفای غاصب در جنگ ها شرکت نکرد؟

نتیجه: امیرمومنان علیه السلام در زیر پرچم خلفای غاصب؛ حاضر نشد حتی برای فتح روستای بغلی برود؛ چه برسد به جنگ با ایرانی‌ها و مرتدین و غیره.

نجفت از سرم نمی افتد ..

نجفت از سرم نمی افتد

از خیال حرم خلاصی نیست