تقویم شیعه: سوم شعبان

تقویم شیعه

سوم شعبان

۱- ولادت امام حسین علیه السلام

در این روز در سال ۴ هجری قمری آقای شهیدان و سرور و سالار شیعیان و دلباختگان، اشک هر مومن، امام زاهد عباد، شهید غریب، عطشان نینوا حضرت ابا عبدالله الحسین الشهید علیه السلام عالم را به نور خود منور فرمود. اقوال دیگر در ولادت آن حضرت پنجم شعبان و سی‌ام ربیع الاول و دوازدهم رجب است.

القاب امام حسین علیه السلام

نام مبارک آن حضرت در تورات شبیر و در انجیل طاب است. پدرشان مولانا و مقتدانا امیر المومنین علی بن ابی طالب علیهما السلام و مادرشان حضرت ولیة الله و حبیبته خاتون دو سرا صدیقه کبری فاطمه زهرا علیها السلام است. کنیه آن حضرت ابو عبد الله و کنیه خاص آن حضرت ابو علی است. القاب حضرت الشهید، السعید، السبط الثانی، الامام الثالث، الرشید، الطیب، الوفی، السید، الزکی، المبارک، تابع لمرضات الله است.

پیامبر صلی الله علیه و آله در ولادت امام حسین علیه السلام

هنگامی که خبر ولادت آن حضرت به پیامبر گرامی صلی الله علیه و آله رسید، به خانه امیر المومنین علیه السلام آمدند و به اسماء فرمودند تا مولود را بیاورد. اسماء حضرت را در پارچه‌ای سفید پیچید و خدمت رسول اکرم صلی الله علیه و آله آورد. پیامبر صلی الله علیه و آله در گوش راست آن حضرت اذان و در گوش چپ اقامه فرمودند. روز اول یا هفتم ولادت امین وحی الهی جبرئیل فرود آمد و عرض کرد: «سلام خداوند بر تو باد ای پیامبر، این نوزاد را را به نام پسر کوچک هارون شبیر نام بگذار، که به عربی حسین گفته می شود. چون علی علیه السلام برای شما بسان هارون برای موسی بن عمران است، جز آنکه شما خاتم پیامبرانی.» به این ترتیب نام پر عظمت حسین از جانب پروردگار برای دومین فرزند فاطمه علیها السلام انتخاب شد. در این روز ملائکه آسمان‌ها برای عرض تهنیت به مناسب این ولادت خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله رسیدند و از خاک قبر آن بزرگوار برای پیامبر صلی الله علیه و آله آوردند و به آن حضرت تعزیت نیز گفتند. یکی از معجزات روز ولادت آن حضرت این بود که فطرس ملک یا دردائیل پناه به آن امام مظلوم برد و خداوند او را بخشید و او را به مقام قبلی‌اش بازگردانید.

دوران زندگی امام حسین علیه السلام

آن حضرت شش سال و چند ماه با جد گرامی خود رسول اکرم صلی الله علیه و آله بود. مدت سی سال با پدر بزرگوار خود مولای متقیان امیر المؤمنان علیه السلام زندگی کرد، و در جمل، صفین و نهروان شرکت داشت. در دوران زمامداری غاصبانه عمر، امام حسین علیه السلام در سن ده سالگی وارد مسجد شد و خلیفه غاصب دوم را به منبر پیامبر صلی الله علیه و آله مشاهده کرد که سخن می‌گفت. از منبر بالا رفت و فریاد زد: «ای دروغگو از منبر پدرم رسول خدا صلی الله علیه و آله فرود آی نه منبر پدرت!» بعد از شهادت امیر المومنین علیه السلام همراه و شریک رنج‌های امام حسین علیه السلام بود، و شاهد بود که معاویه و دیگر منافقین و کافران چگونه دهان آلوده خود را به بدگویی پدر بزرگوارش امیر المومنین و برادرش امام حسن علیه السلام می‌گشایند. پس از آنکه امام مجتبی علیه السلام را مظلومانه شهید کردند؛ امامت به آن وجود سراپا جود رسید، و بعد از مصائب و اذیت‌ها و زخم زبان‌ها، در روز عاشورا آن حضرت را به شهادت رسانیدند. 

در این روز توقیع مبارک از ناحیه امام زمان علیه السلام در رابطه با ولادت امام حسین علیه السلام به قاسم بن علاء همدانی صادر شد.

۲- ورود امام حسین علیه السلام به مکه

در شب جمعه سوم شعبان سال ۶۰ هجری قمری امام حسین علیه السلام وارد مکه شدند و تا ذی الحجه در آنجا اقامت داشتند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۳۳-۲۳۶

تقویم شیعه: دوم شعبان

تقویم شیعه

دوم شعبان

۱- آغاز وجوب روزه

در این روز در سال دوم هجری روزه ماه مبارک رمضان واجب شد.

۲- مرگ معتز عباسی

در این روز در سال ۲۵۵ هجری قمری معتز بالله به درک واصل شد. نام او زبیر یا محمد بود که بعد از پسر عمویش مستعین به خلافت رسید. از بزرگ‌ترین جرائم او این بود که امام هادی علیه السلام را به شهادت رساند؛ و چون ترس آن داشت که مؤید بر ضد او قیام کند او را در لحاف مسموم پیچید و دو طرف آن را بست تا در ۲۳ رجب مرد. او پیوسته سرکردگان اتراک را می‌کشت تا در روز مبعث سال ۲۵۵ هجری قمری عده‌ای به سرکردگی صالح بن وصیف دور معتز را گرفتند و توبیخ و سرزنش کردند و از او مطالبه اموال کردند و او را از حجره بیرون کشیدند و در آفتاب گرم به پای داشتند که از شدت گرما تکیه بر یک پا می‌کرد و او را پیوسته می‌زدند تا اینکه در ۲۷ رجب خود را از خلافت خلع کرد. سپس سه روز به او آب و غذا ندادند تا مرد؛ و به قولی دیگر او را با آب جوش تنقیه کردند. بعضی گفته‌اند: او را پنج روز در گرمابه بدون آب و غذا حبس کردند و روز آخر آب نمک یا آب برفی به او دادند و به این سبب کشته شد.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۳۳

تقویم شیعه: ماه شعبان المعظم

تقویم شیعه

ماه شعبان المعظم

ماه شعبان ماه سرور شیعه به قدوم امامان معصوم علیهم السلام است. روزهای ۲، ۳، ۴، ۵، ۹، ۱۰، ۱۱، ۱۵، ۱۸، ۱۹ این ماه روزهای مهمی از تاریخ اسلام است. ولادت امام حسین علیه السلام، امام زین العابدین علیه السلام، حضرت بقیه الله الاعظم علیه السلام، حضرت عباس علیه السلام و حضرت علی اکبر علیه السلام مهم‌ترین اخبار سراسر سرور در این ماه هستند. مرگ حفصه و مغیره بن شعبه نیز دو خبر مسرور کننده در این ماه‌اند. از سوی دیگر شهادت سعید بن جبیر، وفات علی بن محمد سمری و حسین بن روح نوبختی دو نایب امام زمان (علیه السلام) روزهای حزن این ماه‌اند. جنگ بنی سعد جنگ رخ داده در این ماه است. آغاز وجوب روزه یک روز تاریخی در زمینه احکام اسلامی است. ورود امام حسین علیه السلام به مکه، آخرین توقیع امام زمان علیه السلام و شناساندن امام زمان علیه السلام به شیعیان نیز سر آغاز تحولات عظیمی در تاریخ اسلام‌اند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۳۱

تقویم شیعه: آخر رجب

تقویم شیعه

آخر رجب

۱- مرگ ابوحنیفه

در این روز در سال ۱۵۰ هجری قمری نعمان بن ثابت مشهور به ابو حنیفه رئیس حنفی‌ها در بغداد مرد و در همان شهر دفن شد.

۲- مرگ شافعی

در روز جمعه آخر ماه رجب سال ۲۰۴ هجری قمری محمد بن ادریس شافعی در مصر مرد. او مدت چهار سال در شکم مادر بود و در روز وفات ابو حنیفه به دنیا آمد. جای تعجب است که پدر شافعی چهار سال قبل از ولادت او مرده بود و او در ولادت به احترام حیات ابو حنیفه تأخیر کرد!!!! (خخخخخ 😂)

۳- غزوه نخله

در آخر این ماه در سال دوم غزوه نخله به وقوع پیوست.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۲۵-۲۲۶

تقویم شیعه: بیست و هفتم رجب

تقویم شیعه

بیست و هفتم رجب

بعثت پیامبر صلی الله علیه و آله

مبعث مبارک پیامبر صلی الله علیه و آله در سن ۴۰ سالگی و آغاز نزول قرآن بر پیامبر صلی الله علیه و آله در این روز بوده است. این روز یکی از اعیاد بزرگ است، و روزی است که حضرت رسول صلی الله علیه و آله به رسالت مبعوث گردید و جبرئیل علیه السلام بر پیامبری آن حضرت نازل شد. غیر شیعه مبعث را در ۱۷ یا ۱۸ یا ۲۴ ماه رمضان و بعضی در ۱۲ ربیع الاول می دانند.

در این روز صلوات بر پیامبر صلی الله علیه و آله و اهل بیت آن حضرت و نیز زیارت آن حضرت و امیر المومنین علیه السلام وارد شده است.

سالیان سال بود که از بعثت انبیا علیهم السلام می‌گذشت، و هر قوم و قبیله‌ای با عقیده‌های مختلف خود زندگی می‌کردند و در حجاز و مکه آن روز بیار بت می‌پرستیدند: بت سنگی، فلزی، چوبی، و گاهی از جنس خرما. دختران را زنده به گور می‌کردند. اکثر قبایل در حال جنگ و خونریزی بودند. دنیا غرق در گمراهی و ضلالت بود. تا اینکه چهل سال از ولادت با سعادت اشرف مخلوقات و سرور کائنات حضرت محمد بن عبد الله صلی الله علیه و آله گذشت. خداوند آن حضرت را به پیامبری مبعوص فرمود، و جبرئیل بر آن حضرت نازل شد و وحی‌های الهی را با آداب و مراسمی مخصوص به آن حضرت رسانید که در کتب روایی با سندهای مختلف ذکر شده است.

طبق بعضی روایات هنگامی که آن حضرت از کوه حرا بر می‌گشتند انوار جلال و عظمت ایشان را فرا گرفته بود، به حدی بود که هیچکس را یارای آن نبود که به آن حضرت نظر کند. از کنار هر درخت و گیاه و سنگ که می گذشت در برابر آن حضرت خم می‌شدند و به زبان فصیح می‌گفتند: السلام علیک یا نبی الله، السلام علیک یا رسول الله. هنگامی که آن حضرت داخل خانه حضرت خدیجه علیه السلام شدند، از شعاع انوار جمال آن حضرت خانه منور شد. خدیجه علیه السلام عرض کرد: ای محمد، این چه نور است که از شما مشاهده می‌کنم؟ آن حضرت فرمودند: این نور پیامبری است. سپس خطاب به حضرت خدیجه علیه السلام فرمودند: بگو: لا اله الا الله محمد رسول الله. خدیجه علیه السلام عرض کرد: سال‌هاست من پیامبری شما را می‌دانم. سپس به وحدانیت خداوند متعال و رسالت پیامبر صلی الله علیه و آله شهادت داد. در این هنگام آن حضرت فرمودند: ای خدیجه، احساس سرما می‌کنم. جامه‌ای بر من بپوشان. حضرت جامعه بر خود کشید و خوابید. از جانب حق تعالی ندا رسید: یا ایها المدثر، قم فانذر و ربک فکبر...: ای جامه به خود پیچیده، بر خیز و بترسان مردم را از عذاب پروردگار خود، و تکبیر بگو و پروردگارت را به بزرگی یاد کن آن حضرت برخاست و انگشت مبارک در گوش خود گذاشت و فرمود: الله اکبر، الله اکبر پس صدای آن حضرت به همه موجودات رسید، و همه با او موافقت کردند.

پیامبر صلی الله علیه و آله سه سال پنهانی مردم را به خدای یکتا دعوت می‌فرمود، و پس از سه سال جبرئیل آمد و عرض کرد: خداوند متعال امر فرموده که دعوت خویش را آشکار فرمایی. سپس آن حضرت از کوه صفا بالا رفتند و مردم را انذار فرمودند و دعوت خود را علنی نمودند.

تقویم شیعه، نوشته استاد حجت الاسلام عبد الحسین بندانی، صفحه ۲۲۱-۲۲۳