لعن معاویه از ضروریات مذهب شیعه
علامه کبیر مقدس اردبیلی رضوان الله علیه عالم بزرگ شیعه می‌نویسد:
از جمله اصحاب که طعن و لعن او از جمله ضروریات است بلکه آن کسی که سرکرده و سردار ملاعین است، معاویه بن سفیان است.
حدیقة الشیعة، تالیف مقدس اردبیلی، جلد ۱، صفحه ۴۵۰، چاپ انتشارات انصاریان
پاسخ کوبنده جناب مومن الطاق قدس سره به ابی حنیفه در مورد رجعت
علامه مجلسی رضوان الله علیه می‌نویسد:
شیخ نجاشی رحمه الله در کتاب رجال نقل کرده است که ابو حنیفه به نزد مومن الطاق (از اصحاب ارجمند امام صادق علیه السلام) که از اکابر محدثین شیعه است آمد و بر سبیل سخریه (تمسخر) گفت که تو چون به رجعت اعتقاد داری پانصد درهم به من قرض بده تا در رجعت به تو پس دهم. او در جواب گفت که تو ضامنی بده که به صورت آدم بر خواهی گشت، بلکه به صورت میمون و خوک برگردی!!!
کتاب رجعت، تالیف علامه مجلسی، صفحه ۲۱۴-۲۱۵، چاپ انتشارات دلیل ما
نظر مرحوم ملا مهدی نراقی در مورد دعای شریف صنمی قریش:
در دعای صنمی قریش که به حد یقین رسیده که از کلام معجز نظام حضرت امیر المومنین علیه السلام است و عدول مشایخ شیعه به طرق معتبره این دعا را از آن حضرت روایت کرده‌اند اشاره به این معنی شد و در آن دعا حضرت ابتدا فرموده که: «اللهمّ العن صنمی قریش و جبتیها و طاغوتیها»؛ یعنی باز خدایا لعن کن بر دو صنم قریش و دو جبت و دو طاغوت قریش. بعد از آن به ازاء عمل بدی که ایشان کرده‌اند، لعنی بر ایشان کرده است و آن اعمال را به تفصیل اسم برده از غصب خلافت و منع ارث و منبر پیغمبر صلی الله علیه و آله را از وصی و غیر ذلک از اعمال قبیحه ایشان تا آن که ایشان را لعن کرده و به سبب بالا رفتن ایشان بر عقبه و انداختن دباب بر پیش پای پیغمبر صلی الله علیه و آله، و اکثر فقرات آن دعا نص صریح است که مراد از صنمی قریش اول و ثانی‌اند و هر که ملاحظه فقرات آن را بکند می‌داند که حضرت امیر علیه السلام از ایشان چه در دل داشته است.
شهاب ثاقب، تالیف ملا مهدی نراقی، صفحه ۲۹-۳۰، تالیف کنگره بزرگداشت محققان ملا مهدی و ملا احمد نراقی
نحوه بیعت محمد بن ابی بکر علیه السلام با امیر المومنین صلوات الله علیه و آله
شیخ کشی و مفید رضوان الله علیهما روایت کرده‌اند:
١١٣- محمد بن مسعود، قال حدثنی علی بن محمد القمی، قال حدثنی أحمد بن محمد بن عیسی ، عن زحل عمر بن عبد العزیز، عن جمیل بن دراج ، عن حمزة بن محمد الطیار، قال ذکرنا محمد بن أبی بکر عند أبی عبد الله عليه السلام فقال : أبو عبد الله عليه السلام رحمه الله وصلی علیه ، قال لأمیر المؤمنین عليه السلام یوما من الأیام : أبسط یدک أبایعک ، فقال أو مافعلت ؟ قال : بلی ، فبسط یده ، فقال : أشهد أنک إمام مفترض طاعتک ، و أن أبی فی النار . فقال أبو عبد الله عليه السلام : کان النجابة من قبل أمه أسماء بنت عمیس رحمة الله علیها ، لا من قبل أبیه .
محمد طیار گفت: نزد امام صادق علیه السلام از محمد بن ابی بکر یاد کردیم. حضرت فرمود: درود و رحمت خدا بر او؛ همانا روزی از روزها محمد بن ابی بکر به امیر المومنین علیه السلام گفت: دستت را باز کن تا با تو بیعت کنم. حضرت فرمودند مگر نکردی؟ گفت چرا. حضرت دستشان را باز کردند و محمد بن ابی بکر گفت شهادت می‌دهم که تو امامی هستی که اطاعتت واجب است و پدر من در آتش است. سپس امام صادق علیه السلام فرمودند: نجابت محمد بن ابی بکر از طرف مادرش اسماء بنت عمیس بود نه پدرش.
اختیار معرفة الرجال معروف به رجال الکشی، تألیف شیخ طوسی، صفحه ۶۶-۶۷، چاپ موسسه النشر الاسلامی
الاختصاص، تألیف شیخ مفید، صفحه ۷۷، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات
پی نوشت: جناب محمد بن ابی بکر بر خلاف خانواده‌ای فردی پاک سیرت و از شیعیان خالص حضرت امیر المومنین علیه السلام بود و از این روایت شریف ثابت می‌شود که جناب محمد بن ابی بکر بیعت خود با حضرت امیر المومنین علیه السلام را بدون برائت از پدرش ابی بکر که اول ظالم در حق اهل بیت علیهم السلام بود قبول نداشته است. پس جناب محمد بن ابی بکر اسوه‌ای از برائت و ولایت در بین شیعیان است.
