بوی خوش می‌آید اینجا؛ عود و عنبر سوخته؟
یا که بیت الله را کاشانه و در سوخته؟
از چه خون مى‌گريد این دیوار و در؟ یا رب مگر
گلشن آل خلیل اینجا در آذر سوخته؟
خانۀ زهراست اینجا، قتلگاه محسن است
آشیان قهرمان بدر و خیبر، سوخته
خانۀ وحی از ملک یک‌باره شد در ازدحام
اندر این غوغا مگر جبریل را پر سوخته؟...
بر حریم عقل کل، دیوانه‌ای زد آتشی
کز غمش هر عاقلی را جان و پیکر، سوخته
خيمه‌گاه کربلا را آتش از اینجا زدند
شد ز داغ محسن آخر كام اصغر، سوخته
گر نمى‌کرد اشک چشمانت «حسان» امدادِ من
مى‌شد از آه من اين اوراق دفتر، سوخته
(استاد حبیب الله چایچیان)
- ۰ نظر
- ۰۱ بهمن ۹۷ ، ۱۹:۱۶